Group Blog
 
All Blogs
 
l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 16

บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

----------------------------------------------------------------------------

“นอกจากเรื่องเอกสาร และการลงบัญชีที่ติได้อธิบายไปบางส่วนแล้วนั้น ขั้นตอนต่อไปก็คือ รายงานต่าง ๆ เพราะว่าเอกสารพวกนั้นเมื่อบันทึกเสร็จแล้วนั้น เราก็จะเอามารวบรวมผล จัดทำเป็นรายงานต่าง ๆ ออกมา” วิอธิบายอย่างคล่องแคล่ว

“รายงานเนี่ย แบ่งง่าย ๆ ได้ 2 แบบ ก็คือ รายงานสำหรับผู้ใช้ภายนอก และรายงานสำหรับผู้ใช้ภายใน” วิอธิบายต่อ

“อย่างที่หมวยเล็กถืออยู่ในมือเนี่ยแหล่ะ เรียกว่ารายงานสำหรับผู้ใช้ภายนอก ใคร ๆ ก็ตามที่อยู่นอกบริษัท จะได้เห็นรายงานอันนี้เปรียบเสมือนตัวแทนแสดงฐานะทางการเงิน หรือผลการดำเนินงาน ขององค์กร” หมวยเล็กพูดต่อ

“ซึ่งจริง ๆ แล้ว รายงานที่พวกเรา ๆ เห็นกันเนี่ย ส่วนใหญ่ก็เป็นรายงานทางการเงิน ก็เลยแทบจะอนุมานกันได้เลยว่า รายงานที่บริษัทต้องทำให้คนภายนอกเห็นเนี่ย ต้องเป็นรายงานทางการเงินซะส่วนใหญ่” ติหยอดตอนท้าย

“แต่ก่อนที่จะไปไกลกันมากกว่านี้ ย้อนกลับมาดูรายงานสำหรับผู้ใช้ภายในกันดีกว่า

รายงานสำหรับผู้ใช้ภายในเนี่ย ก็ตามชื่อเลย เป็นคนในบริษัท จะใช้กัน ส่วนใหญ่จะเป็นรายงานทางการบริหาร” วิอธิบายต่อ

“รายงานทางการบริหาร ชื่อก็บอกอีกเหมือนเดิม ว่าใช้สำหรับการบริหาร เช่น ออกรายงานสินค้าวัตถุดิบ เพื่อจะดูถึงความเคลื่อนไหวของวัตถุดิบในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งจุดประสงค์ในการ Apply อาจจะเลยไปถึง เปรียบเทียบ งบประมาณกับใช้จริงก็ได้ นี้เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัด ๆ” ติยกตัวอย่าง

“อีกตัวอย่างหนึ่ง ถ้า Apply กะกิจการ Music แบบนี้ ก็น่าจะเป็น พวกรายงานทางยอดขาย แล้วก็ พยากรณ์ยอดขาย ถ้าดูแล้ว ต่ำไป / สูงไป จะได้หา ยุทธวิธีการตลาดมาปรับใช้ได้ถูกต้อง” หมวยเล็กพูดต่อ

“แต่ว่านะ อย่างที่ติกับหมวยเล็กบอกไงคะ เฮีย ๆ รายงานที่ยกตัวอย่างขึ้นมาเนี่ย เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบริษัท ค่อนข้างจะเป็น........”

“ความลับ” ทั้ง 2 เฮียพูดออกมาพร้อมกัน

“ใช่ค่ะ เพราฉะนั้น รายงานพวกนี้ จะเป็นรายงานที่คนภายนอกบริษัทไม่ได้เห็นกันหรอกค่ะ” วิสรุป

“มีอะไรสงสัยตรงไหนหรือป่าวคะ” หมวยเล็กถาม พลางมีสีหน้าทะเล้น เพราะว่าเด็ก ๆ ทั้ง 3 เล่นอธิบายไม่หยุดเลย

“อืม................” เฮีย ๆ ทั้ง 2 ใช้ความคิดว่าตัวเองไม่เข้าใจตรงไหนหรือป่าว

แต่ระหว่างนั้น วิหันไปพูดกับติ

“เราว่าเรื่อง Financial Analysis ข้ามไปก่อนดีกว่าป่ะ เพราะขนาดคนมีพื้นฐานอย่างพวกเรา บางทียังทำผิดทำถูกเลย”

“เราว่า ไม่ต้องพูดถึงเลยก็ได้มั้ง ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเรา 3 คน กันดีกว่า” หมวยเล็กเสนอขึ้นมา

“จะดีเหรอ เราคิดว่า แค่พวกเรา 3 คน จะ Analyze ได้ไม่ดีอ่ะดิ เราอยากได้คนที่มีประสบการณ์มาช่วยด้วย” ติยังดูเป็นกังวล

“แต่ทั้ง 2 เฮียคงช่วยเรื่องนี้ไม่ได้มากหรอกมั้ง เราว่า” วิสรุป

“เราไม่ได้หมายถึง 2 เฮียอ่ะดิ แต่อยากได้เป็น CFO ของบริษัทมากกว่า” ติบอก

แต่ก่อนที่จะพูดอะไรกันต่อไป หมวยเล็กก็แทรกขึ้นมาก่อน

“ไม่ได้เด็ดขาดนะ” หมวยเล็กแทรกขึ้นมาเสียงดัง

ทั้งหมด งง เป็นไก่ตาแตก

----------------------------------------------------------------------------

“ไม่ได้ ก็คิอไม่ได้” หมวยเล็กพูด แต่ตาก็ยังไม่เงบจากปึกกระดาษ ที่ตัวเองดูตั้งแต่ต้น จนถึงเมื้อกี้ ที่อธิบายเฮีย ๆ ทั้ง 2

“หมวยเล็กมีอะไรหรือป่าว ทำไมถึงไม่ได้หล่ะ” ติถาม

“พูดไปอาจจะไม่เข้าใจ แต่ไม่ได้ ก็คือไม่ได้” หมวยเล็กยังย้ำคำเดิม แถมน้ำเสียงยังหนักแน่นขึ้นไปจากตอนพูดออกมาครั้งแรกซะอีก

“หมวยเล็ก ตอนนี้ขอเหตุผลไม่ได้เหรอ” ทั้ง 2 เฮียถาม
และก็เป็นคำถามที่ทุก ๆ ตนตอนนี้อยากรู้

แต่หมวยเล็ก ก็ยืนกรานคำเดิม

“ไม่ได้ ไม่ได้จริง ๆ เอา CFO ของ Melodious มาไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้” หมวยเล็กย้ำซ้ำไปซ้ำมาหลาย ๆ ครั้ง

ติเริ่มไม่เข้าใจหมวยเล็กแล้ว ที่ถึงเวลานี้ เอาแต่ย้ำซ้ำไปซ้ำมาว่า “ไม่ได้” แถมตาของหมวยเล็ก ยังไม่เงยมาจากเอกสารนั้นซะที

ติเริ่มทนไม่ไหว เค้าไม่เข้าใจเลยว่า คนที่เค้า”แอบรัก”นั้นคิดอะไรอยู่กันแน่

ด้วยความที่เป็นคนใจร้อน

ติลืมตัวกระชากแขนหมวยเล็กอย่างแรง ไม่เข้าใจว่า ที่ตัวเองคิดนั้นมัน “ไม่ได้”ตรงไหน

“หมวยเล็ก” ติเสียงเข้ม

“ติ หมวยเล็กเจ็บนะ” ว่าแล้วหมวยเล็ก ก็กระชากแขนตัวเองออก แล้วก็

“เปรี้ยง”

เฮียตี้พุ่งเข้ามา และชกออกไปที่คางของติ เสยจนอีกฝ่ายเซออกไป

หลังจากที่ชกออกไปแล้ว ทั้งคู่ – เฮียตี้ และติ – ก็เริ่มจะสงบสติอารมณ์ได้

เฮียตี้ถามขึ้นมาก่อน “ทำไมทำอย่างนั้นกับหมวยเล็ก”

ติอึ้ง รู้ดีว่า ตัวเองนั้น “ผิด” จริง ๆ แล้ว

ที่ต้นแขนขวาของหมวยเล็กนั้น ยังมีรอยนิ้วของติ แดงเป็นจ้ำ ๆ

หมวยเล็กยังเจ็บอยู่ไม่น้อย เพราะติเล่นกระชากเต็มแรงขนาดนั้น

ติตอนนี้ เหมือนนักโทษรอการพิพากษาจากทั้ง 2 เฮีย

“ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ หมวยเล็ก ติขอโทษ”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก เฮียตี้คะ” หมวยเล็กพูดคำสุดท้าย

โดยมองหน้าเฮียตี้

เฮียตี้เข้าใจสายตาของน้องสาวดี

“ขอโทษ” เฮียตี้บอกกับติ

“ผมต่างหากครับที่ต้องขอโทษ” ติบอก

เฮียตี๋เห็นสถาณการณ์ออกไปในทางผ่อนคลายแล้ว แต่
เห็นว่า ทั้ง 2 คน คงจะยังต้องการพักผ่อน จึงพูดออกมา

“ออกไปหาอะไรทานกันก่อนเหอะ พักหายเหนื่อยแล้วค่อยมาต่อกันก็ได้”

----------------------------------------------------------------------------


Create Date : 02 มกราคม 2549
Last Update : 2 มกราคม 2549 11:59:07 น. 1 comments
Counter : 311 Pageviews.

 
คิดถึงกานป่าว


โดย: แมวน้อยของเสี้ยวเทียน วันที่: 20 มกราคม 2549 เวลา:10:36:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Yutaka (Real)
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add Yutaka (Real)'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.