• เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ
• โมโหโกรธา
• หลายครั้ง..........ที่คิดไม่ตก
• โซนนี้ มีให้ mobile
• A cappella 7 Zone
• ใยไหม แห่ง ความแค้น
• l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l
• เรื่องสั้น อ่านคั่นเวลา
• Moment(s) with ETC
• ฝนตกขี้หมูไหล เอาอะไร ๆ มาชนกันเล่น ๆ
• ศิราณี….”ขี้-เหร่” (Kirei na Anna Belle)

ใยไหม แห่ง ความแค้น - ตอนที่ 8 "กติกาเหมือนเมื่อวาน เข้าใจความหมายใช่มั้ย" เวหาถามกวนส้นเท้า "เออ เข้าใจ แต่คราวนี้ไม่มีเดิมพันบ้า ๆ แล้ว จะได้สู้ให้เต็มที่ซักหน่อย" ด้ายไหมตอบแบบกวนบาทากลับไป พูดจบ เวหา ก็เอาชุด กับดาบไม้มาให้ พร้อมกับบอกว่า "อ่ะ นี้ชุด เอาไปเปลี่ยนซะ แล้วนี้ก็ดาบไม้ ของเมื่อวาน อาจจะยาวไปหน่อย วันนี้น่าจะพอดีสำหรับตัวเธอแล้วนะ" "ไปเอามาจากไหนอ่ะ" ด้ายไหมถามงง ๆ "อ้อ ทั้งหมด 5000 บาท ถ้วน แต่ลดให้ คิดเฉพาะค่าดาบไม้ก็แล้วกัน 1300 บาท" เวหาบอก "ว่าแล้ว ว่านายต้องทำแบบนี้ แต่ว่านะ นายไม่ต้องลดให้ชั้นก็ได้ ชั้นมีจ่าย" ด้ายไหมเซ็งในใจ พลางคิดไป "ถ้าต้องจ่ายค่าพวกนี้ สงสัยอดซื้อของนั้นแน่ ๆ เลย" "ถือว่าชั้นให้ยืมก่อนหล่ะกัน เธอเล่นแค่ 2 เดือนเอง หลังจากนั้น ถ้าจะซื้อชุด ค่อยว่ากันก็ได้ ค่าชุดนะคงไม่เท่าไหร่ แต่ดาบไม้อ่ะ พังก่อนแน่ ๆ" เวหาบอก "อย่ามัวแต่คุยกันอยู่เลย" วาโยเดินเข้ามา "เตรียมตัวกันได้แล้ว" ----------------------------------------------------------- "เตรียมพร้อม เริ่มได้" คราวนี้วาโย เป็นกรรมการ บรรยากาศดูแล้วไม่ค่อยตึงเครียดมากนัก "หึ จะแน่ซักแค่ไหนเชียว ชั้นน่ะ ชนะวาโยที่เป็นประธานชมรมมาแล้วนะ" ไหมคิดในใจ ไหมตั้งใจใช้ท่า ที่เธอเคยทำให้วาโยแพ้มาแล้ว ด้วยการวิ่งเข้าไป แล้วตีทำคะแนนที่หัวของเวหา แต่ก่อนที่ด้ายไหมจะงื้อดาบฟาดเวหา เธอก็ล้มลงไปก่อน "ศรีษะ เวหาได้แต้ม" วาโยประกาศ "ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" ไหมคิดในใจ รีบลุกขึ้นมา แม้จะยังรู้สึกมึน ๆ อยู่บ้าง หันมามองเวหาที่ยืนอยู่อีกด้านแล้ว ภา และฝ้าย ก็เห็นภาพนั้นอย่างชัดเจน มันคือภาพที่เวหาใช้มือขวาฟาดลงไปที่ศรีษะของด้ายไหมเต็ม ๆ ในขณะที่ด้ายไหม กำลังจะวิ่งไปตีศรีษะของเวหา ด้ายไหมหันมามองภา และฝ้าย เป็นเชิงถามว่า เกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้ แต่ภา และฝ้าย กลับพยักหน้าพร้อมกัน เหมือนเป็นเชิงบอกว่า "ถูกแล้วนะ ที่เวหาได้แต้ม" "ทั้ง 2 ฝ่าย กลับมาที่เส้นเริ่มต้นด้วย" วาโยบอก ----------------------------------------------------------- "เตรียมพร้อม เริ่มได้" สิ้นเสียงวาโย ทั้ง 2 คน ก็ยังอยู่นิ่ง ๆ ยังไม่ยอมบุกเข้าหากันอีก "เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นนะ" ไหมคิดในใจ แม้จะยังมึน ๆ หัวอยู่บ้างก็ตาม นี้จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ไหมยังต้องยินอยู่นิ่ง ๆ ยังไม่สามารถขยับไปไหนได้ ยืนมึนได้ไม่นานนัก เวหาก็บุกเข้ามา ด้ายไหมเห็นเวหางื้อดาบขึ้นมา ไหมก็เลยเอาดาบมากันไว้ที่หัวตัวเอง แต่ว่า "ปัง" "ท้อง เวหาได้คะแนน" เสียงวาโยบอก เมื่อกี้นั้น ไหมถูกหลอกให้เข้าใจว่าเวหาจะตีที่หัว ไหมจึงยกดาบขึ้นมาป้องกันที่หัว แต่.........ไม่ใช่ ----------------------------------------------------------- "เสร็จแล้วค่ะ พี่วาโย" ฝ้ายและภาส่งกระดาษที่มีรายชื่อสมาชิกในชมรมส่งให้วาโย "ขอบคุณมากนะครับ น้องฝ้าย น้องภา" วาโยบอกพร้อมกับยิ้ม "แล้วก็พรุ่งนี้ยังไงช่วยดูและเรื่องสวัดิการของสมาชิกในชมรมด้วยนะครับ ทั้ง 2 คน" ในขณะที่พูดกันอยู่นั้น ด้ายไหมเปลี่ยนชุดกลับไปเป็นชุดนักเรียนเสร็จแล้ว พร้อมกับ เวหาที่เดินออกมา "เฮ้ย โย แกฝีมือตกลงไปมากเลยนะ ทำไมเมื่อวานแกเอาชนะน้องไหมเค้าไม่ได้ว่ะ ไม่สมกับเป็นแกเลยนี้หว่า" เวหาบอก "เออน่า เรื่องของกรู" หันไปตัดบทกับเวหา ด้ายไหมเองเจ็บใจมากที่ไม่สามารถชนะเวหาได้ รู้สึกทั้งเซ็ง ทั้งเจ็บใจ ทั้งเบื่อ จึงจะเดินออกไปโดยที่ไม่รอใครทั้งนั้น "แพ้ก็ช่วยยอมรับหน่อยนะน้อง" เวหาบอก ด้ายไหมฉุนกึก หันกลับมาทันที "แล้วฉันพาลใส่นายตั้งแต่เมื่อไหร่" ด้ายไหมถามเสียงเรียบ รุ้ตัวเองดี แพ้แล้วก็ไม่ควรพูดมาก "ป่าว ไม่มีอะไร แค่อยากให้เธอรู้ไว้...." "รู้ไว้ว่าอะไร ถ้าว่านายเจ๋งหล่ะก็ ชั้นไม่เถียง แล้วนายบอกเองว่า ให้ฉันทำอันดับ แล้วก็ไม่ต้องซ้อมท่าพื้นฐาน ซ้อมต่อสู้เพียงอย่างเดียว ชั้นก็จะทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุด ก็แล้วกัน แล้วก็ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ไหมกลับเลยนะฮะ ภา ไหมกลับก่อนนะ ฝ้าย วันนี้ไหมมีธุระต่อ กลับเองนะ ไม่งั้นก็บอกให้ลุงเค้ามารับก็แล้วกัน" ไหมพูดเสร็จ ก็เดินออกไปเลย "งั้นขอตัวก่อนนะคะ ฝ้าย ภาไปแหละนะ บาย" "บายจ๊ะ ภา พี่ ๆ ฝ้ายกลับก่อนนะคะ" หลังจากที่ไม่มีใครอยู่แล้วนั้น เวหากะวาโยก็คุยกัน "แกทำเกินไปหน่อยป่าวว่ะ" วาโยถามเวหาตรง ๆ "ทำอะไรเกินไปหล่ะ" เวหาทำเป็นไม่รู้เรื่อง "ก็เรื่องที่แกใช้ฝีมือเต็มที่ซะขนาดนี้ ถ้าเกิดน้องไหมเค้าหมดกำลังใจจะแข่งขึ้นมา ชมรมเราซวยนะโว้ย" วาโยบอก "โย กรูเองก็ทำเพื่อชมรมนะ กรูรู้จักไหมดี ว่าผู้หญิงคนนั้น เป็นคนยังไง มรึงเชื่อกรู น้องเค้าแค่อาจจะไม่อยากเล่นขึ้นมาบ้าง แต่ยังไง ความอยากเอาชนะตัวกรูของน้องเค้า มันจะมีมากกว่า ทำให้น้องเค้าไม่หยุดแค่นี้แน่ ๆ อีกอย่าง น้องเค้าก็สัญญา กะแกไว้เล้ว ว่าจะลงแข่งใน Match หน้าให้ ศักดิ์ศรีนักกีฬาเก่า ยังไงมันก็สู้โว้ย แต่สิ่งที่น้องเค้าสู้กะมรึงเมื่อวาน มรึงเองน่ะแหละ เป็นอะไร กรูไม่เคยเห็นมรึงเป็นแบบนี้มาก่อน" เวหาหยอดตอนท้าย วาโยเองก็อึกอัก แล้วก็แสร้งทำเป็นคุยเรื่องอื่น ชวนเวหากลับบ้าน -----------------------------------------------------------   Create Date : 30 ตุลาคม 2548     Last Update : 31 ตุลาคม 2548 15:47:18 น. Counter : 348 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ใยไหม แห่ง ความแค้น - ตอนที่ 7 " ไพศาลวิจิตร " เสียง Keyboard กระแทกลงไป ด้ายไหม พิมพ์คำนี้ไปใน Search engine ไม่นานนัก Search engine ก็ return ผลคืนมาให้ ไหมจับเมาส์ อย่างมุ่งมั่น ค่อนใช้นิ้วกลางหมุน Wheel กลางเมาส์ กวาดสายตาดูผลที่ Search engine หามาได้ แต่ไม่ทันไร ก็มีเสียงทักด้ายไหม "ไหม ยังไม่นอนอีกเหรอ" ด้ายไหมชะงัก "เอ่อ ค่ะ ยังไม่นอนค่ะ คุณลุงเพิ่งกลับมาเหรอคะ" ด้ายไหมถาม "รีบไปนอนเถอะ ดึกมากแล้ว" ไม่พูดเปล่า แต่เภรัยเดินเข้ามาปิดคอมเลย คืนนั้น ด้ายไหมก็เลยยังไม่ทันได้ดูอะไรเลย แถม ไม่ได้ถามลุงซะอีกว่า " ไพศาลวิจิตร " เป็นใคร มาจากไหน เพราะโดนไล่ให้ไปนอนซะนี้ ----------------------------------------------------------- เภรัยเอง หลังจากที่บังคับด้ายไหมขึ้นไปนอนแล้ว ตัวเองก็กลับมาที่คอมพิวเตอร์ ตัวเดิมกับที่ด้ายไหมใช้เมื่อกี้แล้วเปิดขึ้นมาใหม่ ใช้ Program ลองหา History เมื่อกี้ที่ด้ายไหมใช้ เมื่อหาได้ เภรัยเอง ก็ได้แต่ทำสีหน้าหนักใจเมื่อได้เห็น คำว่า " ไพศาลวิจิตร " เภรัยขยับแว่น ทำสีหน้าหนักใจอยู่พักใหญ่ ก่อนที่จะตัดสินใจกด Delete ทั้งหมด หลังจากนั้นเภรัย กลับไปที่รูปภาพผู้ชายเมื่อตอนเช้า "ผมว่าเรื่องของอดีต ก็ควรจะเป็นเรื่องของอดีต แต่ว่า ถ้าคนปัจจุบันได้รู้อดีต ................" แล้วก็มีก้อนแข็ง ๆ จุกที่อก บางทีเรื่องราวบางอย่าง ก็ควรจะเป็นอดีตตลอดไป ไม่ควรจะให้มันมีชีวิตอยู่จนถึงคนปัจจุบัน นี้คือ สิ่งที่เภรัยคิด ----------------------------------------------------------- คืนนั้น ด้ายไหมเองก็นอนไม่หลับ ด้วยความอยากรุ้ว่า " ไพศาลวิจิตร " เป็นยังไง แต่ก็กลัวว่าคุณลุงจะจับได้ว่าใช้คอมดึก ๆ อีด แต่อยู่ดี ๆ ไหมก็ยิ้มออก เดินไปที่ผนังด้านหนึ่ง หยิบกุญแจที่ซ่อนไว้ กระโจนไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดมันออก แล้วก็คลำ ๆ ข้างในนั้นอยู่พักใหญ่ จนเจอรูกุญแจ "กริ๊ก" "เฮ้อ ได้แล้ว" ไหมเดินไปที่ไฟหัวเตียง เปิดให้แสงออกมาน้อยที่สุด แล้วเปิดตู้ใบเล็ก ๆ ที่ทำซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า หาจนเจอสมุดบัญชีเงินฝาก ที่เธอเก็บออมเงินที่ได้จากลุงเภรัยมาตลอด รวมไปถึงเงินที่เธอได้มาจากการเข้าแข่งขันฟันดาบรายการต่าง ๆ ตั้งแต่เธอเริ่มเล่นฟันดาบ ในหัวของด้ายไหมตอนนี้ มีเรื่องราวของอดีต สมัยเธออายุ 13 "อ๊ะ ด้ายไหม ค่าขนมของเดือนนี้ จากนี้ไปลุงจะให้เราเป็นเดือน ๆ แล้วนะ" ลุงเภรัยบอก "จะดีเหรอคะ ไหมเกรงว่า มันจะมากเกินไป แค่คุณลุงเก็บด้ายไหมมาเลี้ยงทุกวันนี้ก็มากพออยู่แล้วหล่ะค่ะ" ด้ายไหมบอก "ไม่เป็นไร ลุงรู้ว่า บางทีหนูก็คงจะมีของที่อยากได้เหมือนกัน เอาเป็นว่า ลุงจะให้เท่านี้ ๆ ทุกเดือน หนูไปบริหารเอง ดีมั้ย" ลุงเภรัยสรุป "ค่ะ ขอบคุณคุณลุงมากนะคะ" ด้ายไหมก้มกราบอย่างสำนึกบุญคุณ "เวลานี้ ไหมอยากได้ของบางอย่างแล้วค่ะคุณลุง ไหมขออณุญาตใช้นะคะ" ----------------------------------------------------------- เช้านี้เหตุการณ์ก็เป็นไปอย่างปกติ แต่วันนี้ เป็นวันแรกที่ได้เริ่มเรียนซะที แต่ก็อย่างว่านะ เรื่องเรียน ก็คือเรื่องเรียนน่ะแหละ ทั้งปอฝ้ายกับด้ายไหมเอง ก็อยู่ระดับกลาง ๆ ไม่ได้เก่งอะไรมากมายนักหรอก ยกเว้นวิชาภาษาที่ปอฝ้ายจะถนัด ส่วนด้ายไหม คนนี้ไม่ต้องพูด ก็ต้องเป็นพวกเลข วิทย์ ๆ กับ พละ อยู่แล้ว เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก กระดิ่งเลิกเรียนดัง แต่ว่าวันนี้ ทั้งคู่ต้องไปชมรมเคนโด้ ตามที่ตกลงกับเวหา และวาโยไว้ ----------------------------------------------------------- "มาแล้ว / มาแล้วค้า" ด้ายไหม ปอฝ้าย พูดขึ้น เมื่อมาถึงโรงยิมของชมรม "อ้าว มาถึงก็ดีเลย ทั้ง 2 คน น้องฝ้าย ไปรวบรวมรายชื่อคนในชมรมทั้งหมดนะครับ เอามาให้พี่ก่อนกลับ พร่งนี้พี่จะเอาไปส่งอาจารย์ ส่วนไหม ไป warm ร่างกายก่อนหล่ะกัน ชมรมเราไม่มีผู้หญิง เพราะฉะนั้นไปวอร์มกะเวหา ไม่ก็คนอื่น ๆ หล่ะกัน" "ค้า" ปอฝ้ายรับคำอย่างยิ้มแย้ม แม๋ ก็งานง่าย ๆ หนิหน่า "เออ" ไหมรับคำอย่างเซ็ง ๆ คนอื่น ๆ เค้า Warm ร่างกายกันเป็นคู่ ๆ แต่ทำไมช้านต้องไป warm กะไอ้บ้านั้นด้วยว่ะ ระหว่างที่ฝ้ายไปรวบรวมรายชื่อชมรมมานั้น ภาก็มาพอดี ภาจึงมาช่วงฝ้ายทำด้วย ส่วนไหม ก็รีบ ๆ warm up ให้เสร็จ ๆ ไป แต่ก่อนที่จะเสร็จ เวหาดักคอขึ้นมา "จะรีบไปไหน เดี๋ยวก็เดี้ยงตอนฝึกหรอก อีกอย่าง มายืดตัวก่อนด้วย" "เออ ๆ ๆ" แล้วทั้ง 2 ก็มาทำท่า warm และยืดตัว คู่กัน ดู ๆ ไป ก้น่ารักดีไปอีกแบบ (เหร้อ) -----------------------------------------------------------หลังจากการ Warm แล้ว ด้ายไหมก็กำลังจะไปซ้อมหวดลมกับเพื่อน ๆ ที่เหลือในชมรม แต่ว่า เวหาก็ดังขึ้นมาซะก่อน "ไม่ต้องหรอก มีเวลาแค่ 2 เดือน ขืนไปซ้อมท่าพื้น ๆ มีหวังเธอไม่ต้องทำอะไรกันพอดี" "หมายความว่าไง" ไหมถามอย่างโมโห "หมายความว่า เธอต้องซ้อมจับคู่กับเรา ไม่ก็เจ้าโยมันทุกวัน เมื่อวานไหมสู้กับวาโยแล้ว วันนี้เธอก็ต้องมาประลองกับฉัน" เวหาบอก "จะบ้าเหรอ ท่าพื้นฐานอะไรก็ไม่มีซักอย่าง แล้วจะให้ไปสู้กับนายเนี่ยนะ" ไหมโวยวาย "สู้ ๆ ไปเหอะไหม ภาอยากเห็นอีก" ภาเชียร์ "อืม ๆ เอาดิ ๆ น่าสนุกดีออก" ฝ้ายพูดอีกแรง "หนิ พวกเธอ ก็ได้นะ เฮ้อ น่าเบื่อซะจริง ๆ" "ไอ้ผู้ชายดีแต่ปาก อยากรู้จริง ๆ ฝีมือมันจะแค่ไหน" ไหมคิดในใจ   Create Date : 27 ตุลาคม 2548     Last Update : 30 ตุลาคม 2548 14:17:20 น. Counter : 246 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ใยไหม แห่ง ความแค้น - ตอนที่ 6 เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดขึ้นจริง ผู้เขียนได้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการ และเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงบุคคล สถานที่ใด ๆ หรือสิ่งใด ๆ ก็ตาม ในทางที่เสียหาย ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาใด ๆ ทั้งสิ้น จึงต้องขออถัย มา ณ ที่นี้ ----------------------------------------------------------- "กลับมาแล้วค่า" ฝ้ายบอก ฝ้ายเดินเข้าบ้านมาอย่างร่าเริง พร้อมกับไหม ที่เดินตามที่หลังเล็กน้อย "กลับมาแล้วหรือคะ หนูฝ้าย หนูไหม จะทานข้าวเย็นเลยมั้ยคะ" ป้าพิมพ์ ถาม "อืม แล้ววันนี้คุณลุงกลับดึกมากมั้ยคะ ป้าพิมพ์" ไหมถาม "ป้าไม่ทราบน่ะค่ะ คุณเภรัยไม่ได้สั่งไรไว้" ป้าพิมพ์บอก "งั้นป้าพิมพ์มากินข้าวเป็นเพื่อนฝ้ายกะไหมได้มั้ยคะ ถ้าเป็นแบบนี้ คุณพ่อต้องไม่กลับมาเร็ว ๆ อีกแน่ ๆ เลย" ฝ้ายอ้อน "งั้นไหมขอตัวก่อนนะคะป้าพิมพ์ อ๋อ ถ้าพวก........(อมยิ้ม) กลับมา ก็ให้เค้าอยู่กินข้าวกะฝ้ายเค้าด้วยนะคะ ฝ้ายจะได้ไม่เหงา" ไหมบอก ป้าพิมพ์แอบหัวเราะเบา ๆ รู้ทันทีว่าหมายถึง วิวุฒิ วิวัชร 2 พี่น้อง ลูกชายป้าพิมพ์เอง "ได้ค่ะ คุณหนูด้ายไหม" แต่ไม่มีใครคาดคิด ด้ายไหมขณะที่กำลังจะเดินไปแล้วนั้น หันขวับกลับมามองป้าพิมพ์ด้วยสายตาไม่สบอารมณ์นัก ป้าพิมพ์รู้สึกตัวทันที ตัวเองได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ ในขณะที่ป้าพิมพ์จะเอ่ยขอโทษด้ายไหม ด้ายไหมเอง ก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน "ช่างเถอะ ป้าพิมพ์ แค่ด้ายไหมไม่ชอบให้ใคร ๆ มาเรียกด้ายไหมแบบนี้ ก็เท่านั้นเอง ด้ายไหมขอตัวนะคะ" ด้ายพูด แล้วเลี่ยงตัวเอง ขึ้นบนบ้านทันที ปอฝ้ายที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แม้จะเป็นเวลาแค่สั้น ๆ แต่สายตาที่มองป้าพิมพ์แบบนั้น ปอฝ้ายเอง - ตั้งแต่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เติบโตมาด้วยกัน เป็นเพื่อนเล่นกันมาตลอด - ก็ยังไม่เคยเห็นสายตาที่ดูมีพลังมากมายขนาดนั้นมาก่อน ----------------------------------------------------------- ผ่านไป 2 - 3 ชั่วโมง ก็เป็นเวลาข้าวเย็นของที่บ้านนี้พอดี "ทานข้าวได้แล้วค่ะ คุณฝ้าย คุณไหม / ไอ้วุฒิ ไอ้วัชร กินข้าวได้แล้ว อย่าให้น้องเค้ารอนาน" ป้าพิมพ์เรียก "ค่า ป้าพิมพ์ / คร้าบ แม่" เด็ก ๆ ทั้ง 4 ตอบพร้อมกัน หลังจากนั้น ป้าพิมพ์จึงขอตัวออกไปกินข้าวบ้าง "ป้าพิมพ์ไม่ทานด้วยกันเหรอคะ" ฝ้ายชวน "เดี๋ยวป้าไปทานกะลุงเค้าดีกว่าค่ะ ให้เด็ก ๆ คุยกัน ป้าไม่รบกวนดีกว่า" ป้าพิมพ์บอก "งั้นยืมตัวพี่ ๆ เค้าแป็ปนะคะ เดี๋ยวจะรีบเอาไปคืนให้" ไหมบอก "อู๊ย ไม่ต้องรีบหรอกค่า ป้าเบื่อ 2 ตัวนี้จะแย่แล้ว" แล้วทั้ง 3 คนก็หัวเราะร่วน ส่วนป้าพิมพ์เอง ก็เดินออกไป "พี่วุฒิ พี่วัชร วันนี้นะ ไหมสร้างวีรกรรมแหละ" ปอฝ้ายเล่าอย่างออกรส "โห เหมือนเคยนะลูกพี่" วัชรบอก "ว่าแต่ คราวนี้เป็นใครหล่ะ" วุฒิ ถาม "ก็ นักเลงปลายแถวที่อยู่ข้าง ๆ โรงเรียนของฝ้ายอ่ะดิ แต่เอ๊ะ โรงเรียนของพี่ ๆ ป่ะ" ฝ้ายเริ่มงง "อืม ก็น่าจะใช่นะ เครื่องแบบมันน่ะ เหมือนกันพี่ ๆ เลยหนิ" ไหมบอก "ชื่อไรอ่ะพี่" วัชรถาม "ชื่อไรนะฝ้าย ไอ้อู๊ดป่ะ" ไหมถาม "อืม ๆ ช่าย ๆ ชื่ออู๊ดเนี่ยแหล่ะ วันนี้ไหมซัดอู๊ดซะจุกแอ้กเล้ย" ฝ้ายพูดพลางกินข้าวไปด้วย "โหพี่ เล่นกะใครไม่เล่น เล่นกะกระดูกซะแล้ว" วุฒิบอก "พี่หมายความว่าไงอ่ะ ไหมไม่ get อ่ะ" ไหมถาม "รายอื่น ๆ อาจจะเป็นก้างปลา แต่นี้อ่ะ กระดูกไดโนเสาร์เลยนะ" วัชรบอก "แปลว่าไร มันใหญ่มากเลยหรือไงว่ะ" ไหมถาม สำเนียงไหมตอนนี้ออกแนวนักเลงนิด ๆ แล้ว "อืม หมอนี้อ่ะ ถ้าจะให้พูดอีกแนว มันก็มีตำแหน่งคล้าย ๆ กับพี่ไหม แล้วก็น้องฝ้ายแหล่ะ แต่เป็นฝ่ายชาย" วุฒิอธิบาย "หมายความว่า พ่ออู๊ดเอง ก็ทำธุรกิจเหมือนพ่อฝ้ายเหรอ" ฝ้ายไม่เข้าใจ แต่ไหมนั้น พอจะรู้ความหมายอยู่บ้าง แต่การถามพี่ ๆ ทั้ง 2 คนในเวลานี้นั้น ไหมเองก็เกรงจะไม่เหมาะสมเท่าใดนัก เพราะเค้าเองก็ไม่ได้อยากให้ฝ้ายมารับรู้อะไรบางอย่าง ได้แต่ส่งสายตาปราม ๆ พี่ ๆ ทั้ง 2 คนเป็นเชิงว่า "อย่าเพิ่งพูด" ว่าแล้ว ฝ้ายก็พูดตัดบทว่า "กินข้าวเหอะ จะได้รีบเอาตัวพี่ ๆ เค้าไปส่งคืนป้าพิมพ์ด้วย" แล้วฝ้ายก็ก้มหน้าก้มตากินข้าว ต่อไป ฝ้ายเอง เมื่อเห็นว่าไหมทำแบบนี้ ก็พอจะเข้าใจว่าตัวเองไม่ควรจะรับรู้อะไรมากไปกว่านี้ จึงได้รีบตักข้าวใส่ปากเหมือนกัน ----------------------------------------------------------- เมื่อทานข้าวกันเสร็จ เด็ก ๆ ทั้ง 5 คน มาช่วยกันเก็บสำรับ และช่วยกันล้างจาน และเมื่อเสร็จแล้ว ไหมส่งสายตาเป็นสัญญาไปหาพี่ ๆ ทั้ง 2 คน ให้ออกไปคุยกันที่สวนหน้าบ้าน เมื่อทั้ง 3 คน มาถึงที่สวนแล้ว ก็มานั่งคุยกัน - เหมือนอยู่ในวงเหล้ายังไงยังงั้น "พ่ออู๊ดมันเป็นใคร พอรู้ไหม พี่ ๆ บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าคราวนี้กระดูกไดโนเสาร์ แสดงว่า ตัวพ่อมันเอง ก็ต้องใหญ่ ๆ พอกับคุณลุงเภรัยใช่ป่ะ" ไหมถามออกมาตรง ๆ "ก็แนว ๆ นั้นหล่ะพี่ แต่เป็นนักการเมือง อู๊ดเอง มันก็อยู่ปีสุดท้ายแล้ว เห็นคุยกร่างไปทั่ว ว่าพ่อมันนะ ใหญ่กว่า ผอ. อีก แล้วมันก็เรื่องจรืงซะด้วย เพราะว่า พ่อมันให้เงินอุดหนุนโรงเรียนนี้มหาศาลเลย มันก็เลยทำกร่างได้ขนาดนี้" วุฒิบอก "แล้วพ่ออู๊ดหล่ะมีอำนาจมากเหรอไง ถ้ามาก มากขนาดไหนหล่ะ" ไหมถาม "โห ก็ รมต. ธรรมดา ๆ เนี่ยแหละ แต่เค้าก็รู้กันทั่วไปว่าเบื้องหลังอ่ะ เป็นไง นี้ก็คงพยายามทำผลงานอยู่" วัชรบอก "อยากถามคุณลุงเภรัยจัง เพราะถึงขั้นมาเข้าออกโรงเรียนคนอื่นกันในเวลากลางวันโดยพละการขนาดนี้ ก็คงไม่ธรรมดาจริง ๆ แล้วหล่ะ แล้วพี่ ๆ พอจะรู้มั้ยหล่ะ ว่าพ่อไอ้อู๊ด มันคือใคร เอาแค่นามสกุลก็ได้" "รู้สึกว่าจะอยู่ในตระกูล "ไพศาลวิจิตร" เนี่ยแหละ" วุฒิตอบ " "ไพศาลวิจิตร" เหรอ" ไหมพึมพำ "แต่ว่า เท่าที่พี่เคยรู้มา ถามก่อน ทางเราไม่เคยมีเรื่องกะพวกมัน ยกเว้นวันนี้ที่ไหมไปซัดมันมาป่ะ" ไหมถาม "ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ พี่ว่า" วีชรบอก " "ไพศาลวิจิตร" เหรอ" ไหมพึมพำกัยตัวเองอยู่นานที่เดียว ก่อนที่จะคิดอะไรออกบางอย่าง -----------------------------------------------------------   Create Date : 25 ตุลาคม 2548     Last Update : 27 ตุลาคม 2548 12:07:32 น. Counter : 225 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ใยไหม แห่ง ความแค้น - ตอนที่ 5 "เราไม่สามารถรับข้อเสนอของทางชมรมเคนโด้ได้" ไหมพูดแทรกออกมา เหมือนฟ้าผ่าลงกลางสนาม ทุกคนต่างอึ้ง "ถ้าเธอไม่อยากเข้ามาชมรมนี้ แล้วเธอมาตรงนี้ทำไม" วาโยถามอย่างหงุดหงิด "เราไม่มีสิทธิมาดูชมรมกีฬาใด ๆ นอกจากชมรมฟันดาบซ้อมหรือยังไงกัน" ไหมต่อปาก "นึกว่าจะเป็นคนดี ที่ไหนได้" ไหมคิดในใจอย่างไม่สบอารมณ์นัก "แต่เธอเองก็เป็นนักกีฬาฟันดาบเยาวชน เธอเองก็ต้องเข้าชมรมฟันดาบอยู่แล้ว เธอเองอย่างน้อย ก็ไม่น่ารับคำท้าของเจ้าวาโยมัน" เวหาไล่ต้อนให้ไหมรับผิดให้ได้ "นายเองก็เหมือนกันพูดจาไล่ต้อนชาวบ้านเค้าอย่างนั้นได้อย่างไร อีกอย่าง เราเองไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธด้วยซ้ำ" ไหมพูดออกมาเซ็ง ๆ "ด้ายไหม จริง ๆ เธอเองก็ยังไม่ได้ติดทีมชาตินักกีฬาฟันดาบ รุ่นอายุไม่เกิน 18 ปีใช่มั้ย" วาโยถาม "อืม เรายังไม่ติดหรอก คนเก่งกว่าเราเยอะแยะ" ไหมตอบ "แล้ว เธอต้องซ้อมเพื่อทำให้ตัวเองมีชื่อในการคัดเลือกครั้งต่อไปหรือเปล่าหล่ะ แล้ว เธอเองอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของทีมชาติดชุดต่อไปมั้ยหล่ะ" วาโยถามต่อ "........................" "ถ้าได้ก็ดี แต่ก็อย่างว่า ชั้นเล่นฟันดาบเพราะเป็นกีฬาที่น่าหลงใหล มีเสน่ห์ในตัวมันเอง เรื่องทีมชาติ ก็คงต้องแล้วแต่ความสามารถของเราด้วย" ไหมตอบ "ยังไงไหมก็ติดทีมชาติชุดอายุไม่เกิน 18 ปีอยู่แล้วในเดือนหน้า ตอนนี้ไหมต้องซ้อมเต็มที่เพื่อจะให้ติดทีมชาติ" ภาตอบแทนไหม "ภา ฟังเวย์ก่อนได้มั้ยครับ" เวหาบอก "......" " "Match ครั้งสุดท้ายที่เป็นข่าว เธอเองก็ทำเต็มที่แล้วใช่มั้ย ถึงขั้นที่ว่าเธอต้องใช้สัญชาตญาณการเอาตัวรอดแบบที่ประลองกับโยเมื่อกี้" "......." "อีกอย่าง Match นั้น ก็ทำให้เธอบาดเจ็บไปไม่น้อยไม่ใช่เหรอไง ถึงขั้นเธอเองก็ไม่สามารถพัฒนาศักยภาพไปได้มากกว่าฝีมือใน Match นั้นแล้วหนิ" "ไหม จริงเหรอ" ภาถาม ไม่ต้องมีเสียงไหมตอบกลับมา ฝ้ายชิงพูดขั้นมาก่อน "อืม ไหมได้รับบาดเจ็บจนทำให้ไม่สามารถเล่นกีฬาชนิดนี้ได้เก่งกว่านี้อีกแล้ว" ----------------------------------------------------------- "อาการบาดเจ็บที่แข่งจาก Match ที่แล้ว คงไม่หายไปง่าย ๆ หรอกนะ" เวหาบอก "อืม Match นั้น เราต้องสู้เต็มที่มาก ๆ แถมยังต้องวิ่งรุกมากเป็นพิเศษ แต่เราก็พลาด หกล้ม" "กะอีแค่หกล้ม ไม่น่าจะมีปัญหาเลยนะไหม" ภายังสงสัย "จากการหกล้มครั้งนั้น ไหมเอาเข่าลง แน่นอน กระดูกหัวเข่าร้าว แถมถึงแม้จะหายแล้ว สภาพเข่าก็ไม่ได้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม" ฝ้ายอธิบาย "เป็นผลให้เธอ วิ่งมากไม่ได้ และไม่สามารถวิ่ง หรือ เดินลงน้ำหนักมาก ๆ ได้ แล้วก็ ไม่สามารถก้าวขายาว ๆ ได้ เพราะจะเจ็บ" เวหาอธิบายต่อ "อืม ก็เป็นอย่างที่ทุกคนพูดแหละ" ไหมตอบ "แต่ด้วยสภาพร่างการอีกเหตุผลหนึ่ง เราเองก็ไม่สามารถเป็นนักกีฬาชมรมนี้ได้เหมือนกัน" ไหมพูดต่อ เพราะอาการบาดเจ็บของไหม ทำให้ไหม จริง ๆ แล้วนั้น ต้องเข้าชมรมกีฬาที่ไม่ต้องเดิน หรือ วิ่งมาก ๆ เท่านั้น แต่ไหมเอง แค่ตั้งใจมาดูเท่านั้น ไม่ได้ต้องการให้เรื่องที่เกิดขึ้นนั้น มันเลยเถิดมากมายขนาดนี้ "เอาเป็นว่า เราขอโทษที่ทำให้พวกนายเดือดร้อนก็แล้วกัน" ไหมบอก และเตรียมตัวจะเดินออกไป "เดี๋ยว" วาโยเรียกไว้ "มีอะไรอีก" ไหมถาม "ชมรมเราเองยังขาดนักกีฬาหญิงที่จะเข้าแข่งในอีก 2 เดือนข้างหน้า ด้วยฝีมือของเธอแล้ว ถือเป็นความหวังของชมรมเราเหมือนกัน" วาโยบอก "ก็อย่างว่านะ ปกติโรงเรียนเราส่งแต่นักกีฬาชาย ไม่เคยส่งนักกีฬาหญิงเลย ปีนี้จะส่งเป็นปีแรก ตอนนี้ แค่คัดเลือกคนที่พอจะเล่นได้ยังลำบากเล้ย อีกอย่าง ส่งเป็นปีแรก เธอเองก็ไม่ต้องกดดันไรมากหรอก แค่ทำอันดับก็พอ ไม่จำเป็นต้องได้รางวัลก็ได้" เวหาพูดสไตล์กวนตีนตามเคย "ไม่พูดง่ายไปหน่อยเหรอไงครับพี่" ไหมตอกกลับ "แล้วจะมามั้ยหล่ะคร้าบ น้องด้ายไหม" เวหาถาม ไหมหันไปทางฝ้าย กับ ภาแล้วก็ถาม "ฝ้าย ภา ไหมจะเอาไงดี" "ภาอยากให้ไหมเลือกตามที่ตัวเองต้องการมากกว่านะ เพราะว่าภาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดีกว่า ฝ้ายหล่ะ" "พูดตรง ๆ ฝ้ายเองก็อยากให้ไหมลองเล่นดูนะ อย่างน้อย ก็ได้ลองของใหม่ เพราะว่าไหมเองก็......" ฝ้ายพูดไม่ออกว่า "ไหมเอง ยังไงก็ไม่ติดทีมชาติฟันดาบอยู่แล้ว" เพราะกลัวไหมจะเสียใจมากไปกว่านี้ ไหมลังเลอยู่ไม่นาน แล้วก็ตอบ "Ok ก็ได้ แต่แค่ 2 เดือนนี้ก่อนนะ" "งั้นวันนี้เธอกลับไปพักก่อนกล่ะกัน เธอเองสู้กับเราวันนี้ก็คงเหนื่อยไม่น้อย แล้วก็ ยินดีที่ได้ประมือกับคนมีฝีมืออย่างไหมนะ" เสียงตอนท้ายของวาโยดูจะอ่อนโยนลงไป เสียงนั้น ทำให้ไหมเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว "คำพวกนั้น เราต้องเป็นฝ่ายพูดมากกว่านะ" ไหมตอบ "เอ่อ พวกพี่ ๆ ครับ แล้วพวกผมหล่ะกั๊บ" ตูนใจกล้าออกมาถามเวหา เผื่อประธานชมรมจะได้ปล่อยกลับบ้าน แบบที่ปล่อยไหมไปมั้ง "ปล่อยกะผีพวกมรึงอะดิ ไปซ้อมต่อป๊าย" เวหาดุลั่น ----------------------------------------------------------- ไหม ภา ฝ้าย เดินออกมาจากโรงยิม "ภากลับบ้านก่อนนะ พร่งนี้เจอกันนะจ๊ะ ไหม ฝ้าย ไปแหละ บะบ๊าย" "บ๊าย บาย" ฝ้าย กับ ไหมตอบพร้อมกัน "จะกลับบ้านเหรอยังจ๊ะ สาวน้อยแสนสวย" ไหมถามฝ้ายเชิงล้อ ๆ "กลับซิ แต่วันนี้ต้องกลับกันเองป่ะ" ฝ้ายถามไหม "อ้าว ไหมบอกลุงเค้าไปแล้ว ว่าไหมจะกลับเอง แล้วฝ้ายหล่ะ ตกลงอะไรกะลุงเค้าไว้หล่ะ" ไหมถาม "ครือว่า ฝ้ายบอกลุงว่า ฝ้ายจะตามไหมอ่ะ" ฝ้ายตอบ "งั้นก็ต้องกลับเอง ง่าย ๆ ก็ดี วันหลังถ้าเราเลิกไม่พร้อมกัน ฝ้ายจะได้กลับเองเป็นด้วย" ไหมบอก แล้วทั้งคู่ ก็ออกไปจากโรงเรียน -----------------------------------------------------------   Create Date : 24 ตุลาคม 2548     Last Update : 24 ตุลาคม 2548 22:01:25 น. Counter : 218 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ใยไหม แห่ง ความแค้น - ตอนที่ 4 ทั้งไหม และวาโย ก็กำลังยืนประจันหน้ากันกลางลานประลอง ไหมเวลานี้กำลังเครียดสุด ๆ เพราะว่าดาบไม้ที่ถือนั้น หนักกว่าดาบเรียว ๆ ที่เธอเคยใช้แข่งฟันดาบมาก ถึงแม้จะพยายามถือ 2 มือ เธอเองก็ยังคุมมันไม่ค่อยอยู่แล้ว "แล้วจะชนะได้ไงว่ะเรา" ไหมบอกกะตัวเอง "ฟังกติกาด้วย - ตูน มาเป็นกรรมการด้วย" "ครับ ๆ พี่" ตุนกุลีกุจอ เข้ามาถือธง 2 สี "อ้อ แล้วก็หาชุด เคนโด้ ไซส์นี้ให้ ด้ายไหมใส่ด้วย" ด้ายไหมต้องใส่ชุดเคนโด้ - ทั้งหนัก ทั้งอับ - ชุดนี้ทำให้เธอเคลื่อนไว้ไม่สะดวกเอาซะเลย "แล้วจะชนะได้ไงว่ะเรา" ไหมบอกกะตัวเองอีกหน "ชุดหนักหรือไงจ๊ะ สาวน้อย" เสียงชายหนุมท่าทางกะล่อน เจ้าเล่ห์ทักใกล้ ๆ ไหมได้ยินถึงกับฉุนขาด - เธอไม่ได้ชอบให้ใครเรียกว่าสาวน้อยอยู่แล้ว ยิ่งเป็นเรื่องอ่อนแอแบบนี้ ใครจะไปยอมได้เล่า ว่าแล้ว ไหมก็หันขวับ หมายจะเอาดาบไม้ฟาดชายผู้นั้น แต่ก่อนที่จะได้ฟาด หนุ่มกล่อนผู้นั้น - เวหา - เค้าก็ได้พูดออกมาก่อน "หายเครียดแล้วหนิ หยิยดาบได้แล้ว แถมเคลื่อนไหวได้แล้วซะด้วย" ไหมสงบลงได้นิดหน่อย "จริงสิ เมื่อกี้ยังเกร็ง ๆ อยู่เลย" "ถ้าเกิดประลองโดยที่ยายนี้ไม่ไหวแบบนี้ ดูมันไม่แฟร์ไปหน่อยเหรอ โย" เวหาพูดกับวาโย ด้วยท่าทางกวนตีนเหมือนเคย "เออ ๆ ก็ได้ ๆ แล้วหายเครียดหรือยังหล่ะ ด้ายไหม จะได้ฟังกติกา" ด้ายไหมพยักหน้าแทนคำตอบ "กติกา ก็เหมือนเคนโดทั่ว ๆ ไป ใช้ส่วนบนของดาบ ฟาด หรือตี ได้ 3 จุดคือ ข้อมือ หัว ท้อง แต่อีกนัยหนึ่ง ถ้าใช้ดาบของตัวเอง ทำให้ดาบอีกฝ่ายหลุดมือไป ก็ได้แต้มเหมือนกัน แล้วเธอก็คงเห็นเขตแดนแล้วนะ วิ่งออกไปได้ไม่เกิน 3 ครั้งนะ ถ้าวิ่งออก 3 ครั้ง จะนับ 1 คะแนน เข้าใจ๊" ไหมพยักหน้าแทนคำตอบ "ถ้าเธอชนะ ได้เข้าชมรมในฐานะนักกีฬา" วาโยบอก "แต่ถ้าแพ้ สาวน้อยแสนน้ารักที่มากับเธอคนนี้ (ปอฝ้าย) ต้องเป็นแฟนชั้น แล้วเธอเองก็เลิกเล่นกีฬาฟันดาบด้วยนะ สาวนักกีฬาดาวรุ่ง ชั้นเองหมั่นไส้เธอมานานแล้ว" เวหาพูด "ไอ้เวรนี้" ไหมคิด พลากคำรามในใจ "ใครจะยอมแกง่าย ๆ ว่ะ ไอ้ผู้ชายดีแต่ปาก" ฝ้ายมองหน้า เวหา แล้วไม่ค่อยสบอารมณ์นัก "เดี๋ยวเห็นฝีมือไหมก็รู้ นายก็ดีแต่อิจฉาคนอื่น" ฝ้ายเค่นเสียงพูดออกมา "ไหมจะไหวมั้ยอ่ะฝ้าย" ภาถาม ฝ้ายไม่ตอบ แต่เวลานี้ ตาของตัวเองกำลังจับจ้องอยู่ที่ชายหนุ่มที่ชื่อ วาโย เธอไม่กล้าเชียร์ใครออกมาเลย ได้แต่ยืนลุ้นเท่านั้น ใจหนึ่งก็อยากให้ไหมชนะ แต่อีกด้านของจิตใจก็อยากให้ชายหนุ่มตรงหน้า ชนะไหมเหมือนกัน ----------------------------------------------------------- "เริ่มได้" สิ้นเสียงของกรรมการ ทั้ง 2 คน ก็ถอยไปอยู่ที่เส้น ทั้ง 2 คน ดูเชิง แต่ แค่เสียววินาที โยก็บุกถึงตัวไหม ไหมเกือบเอาดาบรับไม่ทัน ซึ่งถ้าเอาดาบรับไม่ทัน เธอต้องเสียคะแนนแล้วแน่ ๆ โยยังบุกต่อไม่ยั้ง หมายจะเอาคะแนนให้ได้ ไหมเองก็ดึงสติกลับมาได้แล้ว คอยรับดาบที่ฟาดลงมาเรื่อย ๆ จากโย ไหมวิ่งวนไปทั่วลานประลอง แต่โยยังตามไม่ยั้ง แต่จังหวะที่ไหมพลาด โยก็ฟาดโดนข้อมือไหม ไหมทำดาบหลุดจากมือทันที และล้มลงไป "ข้อมือ พี่โย ได้คะแนน" ตูนบอก "เก็บดาบขึ้นมาซะ เรายังเหลืออีก 2 ครั้งนะ" ไหมจับข้อมือขวาที่โดนหวดมาหยก ๆ เจ็บไม่น้อย แข็งใจ กัดฟัน ค่อย ๆ ยันตัวขึ้น หยิบดาบขึ้นมา "ไหม อย่าเป็นอะไรนะ ไหมสู้เค้า" ภาพูดเบา ๆ ไหมหันกลับมามองหน้า พยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณ ในขณะที่อีกสาว ได้แต่ยืนลุ้นนิ่ง ๆ ไม่พูดจาซักคำ ----------------------------------------------------------- "ครั้งที่ 2 เริ่มได้" ไหมคราวนี้ ก็ยังนิ่งเหมือนเคย ส่วนวาโย ก็บุกแหลก เช่นเคย แต่ก่อนที่จะได้บุกแหลกอีกรอบนั้น ไหมก็หาจังหวะ เบี่ยงตัวไปทางซ้าย ในระหว่างที่วาโย หมายจะฟาดที่หัวให้เต็มแรง ไหมฟาดเข้าที่ท้องได้ก่อน "ท้อง ด้ายไหม ได้คะแนน" "เย้" ภากระโดดตัวลอย "ไหมเจ๋งที่สุดเลย" ไหมหันมาพยักหน้า ที่ภา เป็นการขอบคุณที่ช่วยเชียร์ ส่วนฝ้าย ก็ยังยืนอยู่นิ่ง ๆ เหมือนเดิม ในใจกำลังสับสน "ไหมขนะเราก็ดีใจ แต่ทำไมไม่เห็นดีใจเท่าที่คนนั้นชนะไหมหล่ะ นี้เราเป็นอะไรไปเหรอไง ถ้าไหมแพ้ เราต้องเป็นแฟนกะอีตาบ้านี้นะ" ----------------------------------------------------------- "ครั้งที่ 3 เริ่มได้" คราวนี้ทั้ง 2 คน ไม่มีใครยอมเข้าหาใครก่อนอีกแล้ว ต่างก็ยืนกึ่งนิ่ง กึ่งขยับ footwork อยู่ทั้ง 2 คน แต่เวลานี้ ไหมเริ่มชินกับสภาพที่ไม่คุ้นเคยของทั้งชุด และ ดาบไม้เคนโด้ซะแล้ว ไหมเริ่มยิ้มมุมปาก ความมั่นใจเธอกลับคืนมาบ้างแล้ว หลังจากที่ได้แต้มเมื่อครั้งที่แล้ว ไหมเริ่มออก footwork บ้าง "ชักสนุกแล้วซิ" ไหมคิด ไม่น่าเชื่อที่ไหมจะลืมข้อพนัน ที่ได้ตกลงกันไว้ เวลานี้มีแต่ความสนุกที่อยากจะเอาชนะของด้ายไหมเท่านั้น วาโยเห็น ก็รู้ทันที วาโยตั้งใจจะทำลายความมั่นใจในให้หมดไป จึงตัดสินใจบุกอย่างหนักในครั้งสุดท้าย จริง ๆ แล้ว มันก็มากกว่านั้น "แต่ถ้าแพ้ สาวน้อยแสนน้ารักที่มากับเธอคนนี้ (ปอฝ้าย) ต้องเป็นแฟนชั้น" "แต่ถ้าแพ้ สาวน้อยแสนน้ารักที่มากับเธอคนนี้ (ปอฝ้าย) ต้องเป็นแฟนชั้น" "แต่ถ้าแพ้ สาวน้อยแสนน้ารักที่มากับเธอคนนี้ (ปอฝ้าย) ต้องเป็นแฟนชั้น" ตอนนี้วาโยได้ยินแต่เสียงเวหาพูดซ้ำไปซ้ำมา "ต้องชนะให้ได้ ย๊ากส์" เวหาบุกอย่างบ้าคลั่ง ไหมแทบรับดาบไม่ทัน ไหมได้แต่คอยรับดาบแต่ละดาบที่ฟาดลงมา วาโยฟาดออกมาเป็นสิบ เป็นร้อยที คนในสนามต่างตกตะลึงในความเร็วนั้น ไหมแทบหาทางเอาชนะไม่ได้เลย ในพายุดาบที่วาโยได้ฟาดฟันลงมา ไหมจึงต้องยอมออกนอกสนาม 1 ครั้ง ทุกอย่างจึงหยุดลง "ด้ายไหม ออกนอกสนาม" "ทั้ง 2 ฝ่าย กลับมาที่จุดเริ่มต้นด้วย" "พร้อม เริ่มได้" สิ้นเสียง วาโยก็บุกอีกครั้ง บ้าคลั่ง ดั่งพายุ ไหมเริ่มเหนื่อย แต่เธอจะหยุดออกนอกสนามตอนนี้ไม่ได้ ไหมก็เลยรับดาบไป สิ่งวนไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เรื่อย ๆ จนซักระยะหนึ่ง ไหมจึงตัวสินใจออกนอกสนามอีกครั้ง "ด้ายไหม ออกนอกสนามครั้งที่2ไ "ด้ายไหมถ้าออกนอกสนามอีกครั้ง เธอแพ้เลยนะ" ตูนบอก ด้ายไหมพยักหน้าแทนคำตอบ ด้ายไหมเหลือบไปเห็นวาดย เหนื่อยลงมากแล้ว แถบหอบตัวโยน "คงไม่มีแรงบุกเร็ว ๆ อีกรอบแล้วมั้ง" แต่ด้ายไหมเอง การที่ต้องหลบพายุดาบของวาโยนั้น ก็เหนื่อยพอดูแล้ว เหลือแรงบุกอีกไม่มา "ต้องชนะในดาบเดียวนี้แหละ" ด้ายไหมบอกกับตัวเอง ----------------------------------------------------------- "เริ่มได้" คราวนี้ วาโยก็ยังบุกซ้ำ แต่ว่า พายุดาบที่เคยโหมกระหน่ำเธอ มันไม่รุนแรง และรวดเร็วอีกแล้ว ไหมวิ่งหลบไปเรื่อย ๆ เป็นวงกลม พอได้ระยะห่างแล้วนั้น เมื่อวาโยหมายจะใช้กำลังเฮือกสุดท้ายฟาดลงที่หัวของด้ายไหม ด้ายไหมก็เบี่ยงตัวออก และเข้าฟาดที่หัวของวาโย ด้วยดาบบที่ถือด้วยมือขวา มือเดียว "เปรี้ยง" "หัว ด้ายไหม ได้คะแนน" "ด้ายไหม ชนะ 2 - 1 คะแนน" "เย้ . ภากระโดดตัวลอย "ไหมชนะ ๆ ๆ ๆ ไหมชนะแหละฝ้าย" ฝ้ายแอบถอนใจ "เฮ้อ แล้วชั้นก็ไม่ต้องเป็นแฟนนายด้วย" มองไปทางเวหา เวหายักไหล่ 1 ที แล้วก็เดินไปที่ลานประลอง "ยินดีต้อนรับเข้าสู่ชมรมเคนโด้ เก่งมากนะเธอ ล้มประธานชมรมได้" ไหมตกใจ ไม่คิดว่าตัวเองกะลังสู้กะประธานชมรม ไหมถอดหมวกออก แล้วหันไปบอกเวหาว่า "ต้องขอบใจข้อเสนอบ้า ๆ ของนายด้วย ไม่งั้น ชั้นคงไม่สู้เต็มที่ขนาดนี้ แต่ว่า......." "ยังไงเธอก็ต้องเป็นนักกีฬาชมรมเราอยู่ดีนะ" วาโยพูดขึ้นมา "แล้วก็ เราเองก็ยังขาด ผู้จัดการชมรมอยู่" หันไปมองทางที่ทั้งฝ้ายและภายืนอยู่ ฝ้ายแอบอมยิ้มเล็ก ๆ แต่เธอคงไม่รู้ว่า วาโยเองก็โล่งใจ ที่เค้าแพ้ เพราะสาวน้อยคนนี้ ไม่ต้องไปเป็นแฟนเจ้าเพื่อนจอมบ้าของตัวเอง ----------------------------------------------------------   Create Date : 23 ตุลาคม 2548     Last Update : 23 ตุลาคม 2548 23:44:03 น. Counter : 250 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• joblovenuk
• ป่อหงส์
• nanachan
• แมวน้อยของเสี้ยวเทียน
• ตวงสิทธิ์
• Webmaster - Bloggang