|
|
l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 12
บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
----------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ออกมาจากห้องของหมวยเล็กแล้ว เฮียตี๋ ก็เดินลงไปเอากาแฟที่ตัวเองชงค้างไว้เมื่อกี้ แล้วกลับขึ้นไปที่ห้องของหมวยเล็ก
เมื่อกลับเข้ามา ก็เห็นว่า หมวยเล็กนั้น นอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว โดยมีเฮียตี้คอยดูอาการน้องสาวอยู่ข้าง ๆ
เฮียตี๋จึงเอากาแฟไปให้เฮียตี้ดื่ม แล้วตัวเอง ก็กลับมาที่โต๊ะหนังสือของหมวยเล็ก โดยที่เพิ่งจะสังเกตเห็นกองหนังสือกองโต ที่หนังสือแต่ละเล่ม ทั้งหนา ทั้งหนัก อยู่
ด้วยความสนใจ เฮียตี๋จึงไปที่หนังสือกองนั้น หยิบออกมาดูทีละเล่ม ๆ
แต่แล้วก็ต้องร้องออกมา
"โห"
"อะไรเหรอ" เฮียตี้หันไปตามเสียง
"ก็ดูนี้ดิ" ไม่พูดเปล่า เฮียตี๋ ก็หยิบหนังสือที่ละเล่ม ๆ โดยเห็นด้านหน้าปกไปที่เฮียตี้
หนังสือกองนั้น ก็มีหนังสือหนัก ๆ อยู่หลายเล่มทีเดียว
เล่มที่ 1 "Thai Standard Accounting Priciple" (มาตรฐานการบัญชีของไทย)
เล่มที่ 2 "Auditing" (การสอบบัญชี)
เล่มที่ 3 "Working Paper" (กระดาษทำการของผุตรวจสอบบัญชี)
เล่มที่ 4 "Financial Statement Analysis and Valuation" (การวิเคราะห์งบการเงิน และประเมินมูลค่าของกิจการ)
เล่มที่ 5 "Internal Audit and Controls" (การควบคุมและการตรวจสอบภายในกิจการ)
นอกจากนั้นก็ยังมีกอง Lecture และ Sheet อีกจำนวนหนึ่ง ที่กองหนังสือนั้น
"โห นี้หมวยเล็กมันเรียนขนาดนี้เลยเหรอ" เฮียตี้ร้องขึ้นมา
"อืม มิหน่าหล่ะ หมวยเล็กถึงได้รู้ทุกอย่าง แค่จากอ่านเอกสารกองโตนั้น" เฮียตี๋ตอบ พลางนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อวาน
เฮียตี๋เองก็อยากรู้บ้าง แต่ด้วยความหนาของหนังสือแต่ละเล่ม รวมไปถึงจำนวนเล่ม และเรื่องราวที่ดูจะเป็นเรื่องยาก ๆ ทั้งนั้น สำหรับคนที่ไม่ได้เรียน
แล้วจะเริ่มตรงไหนดี จะอ่านอะไรก่อนดี แล้วงานนี้จะอ่านรู้เรื่องมั้ยหล่ะ
-_-"
----------------------------------------------------------------------------
ส่วนวิเองนั้น ก็ออกมาจากห้อง เพื่อจะไปให้พ้น "คนบ้า" ที่ยังงุ่นง่าน และงงไม่หายอยู่ในห้องทำงานนั้น
ตัวเองก็ออกมาที่ Pantry กะว่าจะชงอะไรดื่มซักหน่อย
เพราะด้วยความที่เป็นเพื่อนกับหมวยเล็กมาตั้งแต่มัธยม มาบ้านหมวยเล็กก็บ่อย จึงรู้ว่า อะไรอยู่ตรงนั้น หยิบเองทำเองได้อย่างคล่องแคล่ว - ไม่เหมือนติ ที่มาเป็นครั้งแรก ก็โดน 2 เฮีย ออกฤทธิ์แล้ว
กำลังคิดอยู่ว่า จะกินอะไรดี ก็รู้สึกเป็นห่วงหมวยเล็กขึ้นมา จึงตัดสินใจ ละมือจากเครื่องดื่มตัวเอง เดินขึ้นไปชั้น 2 ไปดูอาการของหมวยเล็ก
----------------------------------------------------------------------------
วิขึ้นไปถึงที่ห้องของหมวยเล็ก แล้วก็เปิดประตูเข้าไป
"อ้าว เฮียตี๋ กะเฮียตี้ก็อยู่นี่เหรอคะ" วิถาม
"อืม แล้วน้องวิมีอะไรหรือป่าวคะ" เฮียตี๋ถาม
"คือวิ จะมาดูอาการหมวยเล็กน่ะค่ะ ว่าเป็นไงบ้างอ่ะค่ะ" วิตอบ พร้อมกับเข้ามาในห้อง
แล้ววิก็เดินไปที่เตียงของหมวยเล็ก แล้วก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากหมวยเล็ก
"อืม ตัวก็ไม่ได้ร้อนหนิ"
แล้ววิก็จับหมวยเล็กนอนตะแคงขวา - หันหน้าไปทางเฮียตี้ - แล้วก็นวดไล่จากศรีษะด้านซ้าย ลงไปถึงหัวไหล่
ทั้ง 2 เฮีย อึ้งไปพร้อมกัน !!!
ทำไมเพื่อนน้องสาวถึงนวดได้ตรงจุดกับที่น้องสาวปวดหล่ะ
"โห แข็งเป๊กเลย" วิพูดพลางนวดไปด้วย
"แล้วนี้หมวยเล็กทานยาหรือยังคะ" วิเงยหน้าขึ้นมาถาม
"อืม ทานแล้วหล่ะค่ะ" เฮียตี๋ตอบ
"แล้วน้องวิรู้ได้ยังไงหล่ะคะ" เฮียตี้สงสัย
"อ้าว แล้วเฮีย..........ไม่รู้หรอกหรือคะ" วิถามคืน แต่ว่าท้ายประโยคนั้น เสียงเบาลงไปเยอะ
เธอเองก็ไม่คิดว่า หมวยเล็ก จะปิดบังเรื่องนี้ แม้กระทั้งพี่ชายของตัวเอง
----------------------------------------------------------------------------
สภาพบรรยากาศภายในห้องนอนของหมวยเล็ก ก็มีหมวยเล็กที่นอนไม่รู้เรื่องราวอะไรอยู่ แล้วก็มีทั้ง 2 เอีย กับวิการดาที่คุยกัน
"วิเองก็ไม่รู้ชัด ๆ หรอกนะคะเฮียตี๋ เฮียตี้ ว่าทำไมหมวยเล็กถึงเป็นแบบนี้" วิบอก
"แล้วหมวยเล็กเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่" เฮียตี๋ถาม
"อืม ซักประมาณตอนที่หมวยเล็กรู้ผลสอบเข้าคณะใหม่ ๆ น่ะค่ะ"
พอถึงตรงนี้ ทั้ง 2 เฮียก็พอจะเดาเรื่องราวที่เหลือออกแล้ว
ภาพเหตุการณ์ที่ปะป๊า ปาจดหมายรับรองการสอบผ่านเข้าคณะฯ ใส่หมวยเล็กนั้น ชัดเจนขึ้นอยู่ในหัวของทั้ง 2 เฮีย
"วิก็พอรู้มาบ้างอ่ะค่ะ ว่าปะป๊าของหมวยเล็กเอง ไม่ได้อยากให้หมวยเล็กเรียบนคณะนี้ แต่จะให้หมวยเล็กเรียนอย่างเดียว หมวยเล็กเค้าก็ทำไม่ได้อ่ะค่ะ
มีเทอมนึง ที่หมวยเล็กเอาแต่อ่านหนังสือเรียน ตอนนั้นรู้สึกว่า หมวยเล็กจะเครียดมาก ตอนนั้น บางทีหมวยเล็กเดิน ๆ อยู่ ก็ฟุบไปเลยก็มีอ่ะค่ะ แต่ก็แค่ 2 - 3 ครั้งเองอ่ะค่ะ"
"แล้วหลังจากนั้นหล่ะ" เฮียตี้ยิงต่อ
"อาจารย์ก็เลยแนะนำให้หมวยเล็ก ทำกิจกรรมไปด้วยอ่ะค่ะ เพราะอย่างน้อยจะทำให้หมวยเล็กไม่เครียดจนเกินไปด้วย" วิตอบ
"เฮ้อ หมวยเล็กเอ๊ย เครียดก็ไม่พูดไม่จา" เฮียตี้ถอนหายใจ พลางบ่นไปด้วย
"วิเองก็เคยถามหมวยเล็กเหมือนกันว่า ทำไมไม่ปรึกษาเฮีย ๆ แต่หมวยเล็กเค้าก็บอกว่า
"วิ รู้อะไรมั้ย ปัญหามันไม่ได้ใหญ่อะไรหรอก หมวยเล็กไม่อยากพึ่งใคร
อีกอย่าง เฮีย ๆ เองก็มีภาระหน้าที่การงาน และความหวังจากป๊ามากมาย จากการที่ป๊าผิดหวังจากหมวยเล็ก มันก็มากพอแล้ว หมวยเล็กไม่อยากเอาเรื่องยุ่งยากหนักใจเข้าบ้าน เข้าไปให้ใคร ๆ ต้องรับรู้อีกน่ะ"
เฮียทั้ง 2 ได้ฟังที่วิเล่า ก็ได้แต่รู้สึกแย่
แย่ที่เคยคิดว่า ถ้าน้องสาวมีอะไร ก็คงมาเล่าเอง
แย่ที่เคยคิดว่า หมวยเล็กยิ้มได้ตลอดเวลา ก็คงจะยิ้มมาจากใจจริง ๆ
และที่แย่ที่สุด
คือทำไม ตัวเอง ไม่พร้อมเป็นจะยืนเคีบงข้างน้องสาวเวลาที่น้องสาวต้องการมากที่สุด
| Create Date : 14 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 15 พฤศจิกายน 2548 20:37:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 253 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [