|
|
l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 11
บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
----------------------------------------------------------------------------
หมวยเล็กหลังจากที่เดินออกจากห้องได้ซักพัก ตัวเองก็เริ่มรู้สึกปวดหัวตึ้บ ๆ อีก แล้วก็เริ่มตาพร่ามัว
ต้องสะบัดหัวอยู่หลายที่ จึงค่อยเดินไปที่บันได เกาะราว และเดินขึ้นไปได้ไม่กี่ก้าว
หมวยเล็กก็ร่วงลงมา !!!!!
ติ ด้วยความที่เป็นห่วงหมวยเล็ก ก็เลยออกมาจากห้อง แล้วก็เห็นภาพนั้น ซึ่งเฮีย ๆ ทั้ง 2 ก็เพิ่เงยหน้าจากการชงกาแฟที่ Pantry ข้าง ๆ บันได
ติ รีบวิ่งไปรับหมวยเล็กที่ร่วงลงมาจากบันได ได้ทันพอดิบพอดี
หมวยเล็กยังตาพร่า และปวดหัวอยู่มาก แต่ก็พอเห็นหน้าว่าใครได้ช่วยเธอเอาไว้
"ติ ขอบใจมากนะ" หมวยเล็กบอก
"ไม่เป็นไร ๆ" ในใจจริงก็อยากจะประคองหมวยเล็กไว้ใกล้ ๆ แบบนี้ให้นาน ๆ โอกาสที่จะได้ใกล้หมวยเล็กแบบนี้ ก็มีไม่มากเลย สำหรับการเป็น "เพื่อน" กัน
ทั้ง 2 เฮีย เห็นสีหน้าของติ ก็พอจะดูออกทันที ว่าติคิดอะไรอยู่กับหมวยเล็ก และแล้ว เฮียตี้ก็ตัดสินใจวางถ้วยกาแฟ เดินเข้าไปหาติ
"อ้อ ขอบใจมากนะเรา" แล้วเฮียตี้ ก็ยื่นมือออกมา และมองติด้วยสายตา ประหนึ่งเป็นคำสั่ง
"ปล่อยหมวยเล็กให้ชั้นเดี๋ยวนี้"
แล้วเฮียตี๋ก็เข้ามาสมทบ
"เดี๋ยวพวกพี่ อุ้มหมวยเล็กขึ้นไปบนห้องเอง ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจมาก" เฮียตี๋ตัดบท
แล้วเฮียตี้ ก็อุ้มหมวยเล็กขึ้นไปข้างบน ส่วนเฮียตี๋ ก็รีบวิ่งขึ้นไปเปิดประตูห้องนอนของหมวยเล็กก่อน
โดยทิ้งให้ติอึ้ง อยู่ที่ข้างล่าง
โดยที่วิเอง ก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด !!!!
----------------------------------------------------------------------------
ที่ชั้นบน
เฮียตี้อุ้มหมวยเล็กที่ตอนนี้แทบจะไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว เข้ามาวางไว้บนเตียงนอน แล้วเฮียตี๋ ก็ช่วยเปิด - ปิด ประตูให้
"เฮีย" หมวยเล็กพูดออกมาเบา ๆ เสียงเหนื่อยอ่อน
"อืม เฮียอยู่นี้แล้ว มีอะไร" เฮียตี๋พูดออกมา
"หยิบถุงพลาสติคที่อยู่ในลิ้นชักที่โต๊ะเขียนหนังสือ อันที่ 2 นับจากทางซ้าย ให้หน่อย"
แล้วเฮียตี๋ ก็ไปหยิบมาให้ โดยเฮียตี้ก็คอยดูอาการของน้องสาวอย่างเป็นห่วง
เฮียตี๋หยิบของที่หมวยเล็กขอออกมาจากลิ้นชัก แล้วก็ต้องชะงัก
เพราะในนั้นมันคือซองยาแก้ปวดหัวไมเกรน !!!!
ถึงม้นจะมีฤทธิ์ไม่แรงนัก แต่น้องสาวที่เคยรู้จัก อยู่บ้านเดียวกันมาตลอด ไม่เคยมีอาการปวดหัวให้เห็นมาก่อน - ถึงนี้จะเป็นครั้งแรกที่เห็นหมวยเล็กเป็นลม แต่ก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่า น้องสาวเป็นหนักถึงขั้นต้องใช้ยาช่วย
เฮียตี๋ยื่นให้เฮียตี้ดูก่อน ซึ่งเฮียตี้เองก็มีสีหน้าตกใจไม่แพ้เฮียตี๋
"เร็ว ๆ" หมวยเล็กกล่าวทั้งน้ำตา เพราะอาการปวดหัวนั้น สร้างความเจ็บปวดให้เธออยู่อย่างทรมาน
แต่เธอเองก็พยายามกัดฟัน ไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา !!!
เฮียตี้หาน้ำใส่แก้ว แล้วก็ส่งให้เฮียตี๋ ที่กำลังประคองหมวยเล็ก ให้ทานยา และดื่มน้ำตามเข้าไป
เมื่อทานยาเสร็จ เฮียตี๋ก็ค่อย ๆ ประคองหมวยเล็กให้ค่อย ๆ หนุนหัวลงไปบนหมอน
เฮีย ๆ ทั้ง 2 เฝ้าหมวยเล็กอยู่ที่ข้าง ๆ เตียง หมวยเล็กยังพอมีสติอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่พร้อมจะตอบคำถามอะไรมากมายนัก แต่แล้ว เฮียตี๋ ก็เอ่ยปากถามมาก่อน
"ป๊ากะม้ารู้มั้ย"
"ไม่รู้ เฮียอย่าบอกนะ" หมวยเล็กพูดไป น้ำตาก็ไหลไป ด้วยความเจ็บปวด
"มีอะไรก็เรียกเฮียนะ เดี๋ยวเฮียอยู่ด้วย" เฮียตี้พูดให้กำลังใจน้องสาว
หมวยเล็กเองก็ไม่เคยปวดหัวหนักขนาดนี้มาก่อน ได้ยินเฮีย ๆ ทั้ง 2 พูด หมวยเล็กก็ใช้นิ้วก้อยตัวเอง เกี่ยวกับนิ้วก้อยของเฮียตี้เอาไว้ แล้วก็กลับตานอน - เหมือนเด็กทารก ที่คว้ามือแม่ไว้ ไม่อยากให้แม่ตัวเองไปไหน
เฮียตี้เห็นดังนั้น ก็เอามือค่อย ๆ ลูบหัวหมวยเล็กเบา ๆ เหมือนจะกล่อมให้หมวยเล็กหลับฝันดี
เฮียตี้หันไปยิ้มให้เฮียตี๋
"เอากาแฟป่ะ เดี๋ยวไปเอาให้" เฮียตี๋ถามน้อง
เฮียตี้พยักหน้าแทนคำตอบ แล้วทั้ง 2 คน ก็หัวเราะเบา ๆ ให้แก่กัน
----------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ติ เดินกลับเข้ามาในห้องทำงานนั้น ก็เสดงสีหน้าไม่ค่อยพอใจออกมาเท่าไหร่นัก พร้อมกับบ่นออกมา
"หวงฉิบ"
"หา อะไรนะ" วิร้องถามออกมา
"ก็ไม่อะไรหรอก ก็เฮีย ๆ ทั้ง 2 ของหมวยเล็กอ่ะดิ หวงหมวยเล็กมากไปหน่อยมั้ง"
"แล้วนายไปทำอะไรให้เค้าต้องหวงหมวยเล็กหล่ะ" วิพูดต่อ ทั้ง ๆ ที่ในใจก็รู้ดี เพราะเห็นเหตุการณ์มาทั้งหมด
คราวนี้ติเองก็อึกอักไปเล็ก ๆ
"อ้าว ก็หมวยเล็กกำลังจะเป็นลม ก็ต้องเข้าไปช่วยดิ........... ก็แต่ เข้าไปประคองอ่ะ"
"แล้วนายบริสุทธิ์ใจป่ะหล่ะ ตอนประคองหมวยเล็กน่ะ" วิยิงคำถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา ยังคงหน้าบึ้งตึง ก้มหน้าก้มตาดูเอกสาร - เพื่อจะหลบสายตาคู่สนทนา อย่างน้อยก็ไม่อยากให้อีกผ่าย รู้ไปถึงความรู้สึกของตัวเองขณะนี้
ติเงียบไป อึ้งไปอยู่เหมือนกัน กับคำถามเมื้อกี้
วิเริ่มจะโมโหติมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงตัดสินใจเดินออกไปสงบสติอารมณ์ แล้วก็รีบเดินไปที่ประตูอย่างเร็ว
"อ้าว จะไปไหนอ่ะ" เมื่อเห็นเพื่อนหน้าตึงขนาดนี้ ก็ต้องถามเป็นธรรมดา
"จะออกไปชงอะไรดิ่ม แล้วก็ไปให้พ้นคนบ้าด้วย" โดยเน้นคำว่า "คนบ้า" มาที่ติ
วิหงุดหงิดสุด ๆ เดินออกไป ทิ้งให้ติ ซึ่งตอนนี้ อึ้งมาหลายรอบแล้ว นั่งงงต่อไปอยู่ในห้องคนเดียว
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2548 |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2548 23:13:02 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 222 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [