• เรื่อย ๆ เปื่อย ๆ
• โมโหโกรธา
• หลายครั้ง..........ที่คิดไม่ตก
• โซนนี้ มีให้ mobile
• A cappella 7 Zone
• ใยไหม แห่ง ความแค้น
• l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l
• เรื่องสั้น อ่านคั่นเวลา
• Moment(s) with ETC
• ฝนตกขี้หมูไหล เอาอะไร ๆ มาชนกันเล่น ๆ
• ศิราณี….”ขี้-เหร่” (Kirei na Anna Belle)

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 21 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นอกจากนั้นผู้เขียนเอง ได้ใช้จินตนาการของผู้เขียนกลั่นกรองออกมาเป็นตัวอักษรทั้งหมดด้วยตนเอง จึงขอความกรุณาผู้อ่านทุก ๆ ท่าน อ่านด้วยความเพลิดเพลินแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ---------------------------------------------------------------------------- อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เฮื้อก โอ๊ย ฝันเหรอเนื่ย เซ็งสุด ๆ เลย หมวยเล็กถอนหายใจ พลางปาดเหงื่อบนหน้าผากแบบลวก ๆ ตื่นมาอีกที ก็ข้าวเย็นพอดี ---------------------------------------------------------------------------- ในฝัน หมวยเล็กเองก็ยังเซ็งไม่หาย แน่นอนทีฝันก็ไม่พ้น โดนอีตาแก่ลามก ปล้ำเอา เนื่องจากความลับว่าตัวเองเป็นลูกสาวเจ้าของ Melodius Tune นั้น ถูกตาแก่บ้านั้นจับได้ "บ้าจริง ใครมันจะยอมพลาดหล่ะ" หมวยเล็กพลางทุบผนังห้องน้ำ ระหว่างที่ตัวเองอาบน้ำอยู่ ขบฟันกรอด ๆ “ทั้งตาแก่บ้านั้น และ....... หมอนั้น ยังไงก็ต้องคืน Melodius Tune ให้พ่อเราให้ได้” หมวยเล็กสบถในใจ ก่อนที่จะเดินออกจากห้องน้ำ และแต่งตัวเป็นชุดอยู่บ้านแบบสบาย ๆ และลงไปทานข้าวเย็น ตามเสียงเรียกของพี่ชาย ---------------------------------------------------------------------------- อีกด้านที่ Office ของ Harmony Sound ชายหนุ่มตาตี๋ หน้าตาดี หล่อ ขาว สะอาด ตามแบบฉบับเพลย์บอย กำลังบิดขี้เกียจ หลังจากพิจารณารายงานกองโตตรงหน้า เสร็จไปหมาด ๆ การต้องมาเป็น Manage ด้านการตลาด คุมเรื่อง 4P ทั้งหมดของบริษัทฯในภาพรวมนั้น ก็เป็นงานหนักอยู่ไม่น้อย สำหรับผู้ชายอายุยังไม่ 30 ดีด้วยซ้ำ เสร็จจากการบิดขี้เกียจนั้น ณัฐอง ก็ได้เปิดลิ้นชักโต๊ะทำงาน (ในห้องส่วนตัว) ซึ่งไขกุญแจเป็นอย่างดี เมื่อเปิดออก จะพบ เครื่องมือสร้างเสน่ห์ และของต่าง ๆ ที่ Playboy คนนึง ควรจะมี แต่สิ่งที่ณัฐปคัลภ์หยิบมา กลับเป็น สร้อยเงินคำว่า “Po-Ra-Ta” ระหว่างเพ่งพินิจดู ในหัวของคนถือก็ย้อนไปในเหตุการณ์เมื่อวานนี้ ภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ยังคงชัดเจน แต่ขาดไปเพียงจุดเดียว นั้นคือ “เจ้าของสร้อย” เท่านั้น แต่อย่างน้อย ณัฐปคัลภ์ ก็เหมือนจะรู้ว่า “เจ้าของสร้อย” เส้นนี้แหล่ะ ที่ทำให้ณัฐปคัลภ์ ต้องอับอายกลางห้างคร้งใหญ่ “ทำได้แสบมากนัก เจออีกที ชั้นไม่เอาไว้แน่” ณัฐปคัลภ์สบถมาแบบโกรธเล็ก ๆ แค้นหน่อย ๆ กับตัวสร้อย ทำเหมือนกับ “เจ้าของสร้อย” มันจะได้ยินงั้นแหล่ะ แต่ว่า...... “ฮัดเช้ย” “เป็นไรน่ะ หมวยเล็ก จามมา 3 ทีแล้วนะ” พี่ตี๋ถามอย่างเป็นห่วง “แต่ถ้าจาม 3 ทีแบบนี้ แปลว่า “มีคนคิดถึง” นะ ฮิ้วววว” พี่ตี้ร้องออกมาอย่างลืมตัว แต่ ไม่มีใครขำ ซะที่ไหนหล่ะ “5555555555555+++” ทั้งบ้านขำครื้นเครงออกมาพร้อม ๆ กัน นับตั้งแต่เกิดเรื่องมา ยังไม่มีวันไหนที่ได้ขำมากมายขนาดนี้ อย่างน้อย ก็ทำให้บ้านจรรยาวิเศษกุล หายเครียดไปได้เฮื้อกนึง “อืมมมมม ถ้างั้น เราต้องรีบเร่งแผนแล้วแหล่ะ พี่ตี๋ พี่ตี้ กินข้าวเสร็จแล้ว คุยกันหน่อยดีกว่า” “อืม” พี่ทั้ง 2 รับคำอย่างดี แต่คราวนี้ ผู้เป็นพ่อ ไม่พูด ไม่ถาม ไม่โวยวายอะไรทั้งสิ้นแล้ว หมวยเล็กเองก็ยังแปลกใจ แต่แน่นอนหล่ะว่า “แผนการล้มตาแก่ อดีตเพื่อนพ่อ” นั้น สำคัญกว่าไหน ๆ   Create Date : 06 ตุลาคม 2549     Last Update : 9 ตุลาคม 2549 10:59:51 น. Counter : 404 Pageviews.   1 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 20 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นอกจากนั้นผู้เขียนเอง ได้ใช้จินตนาการของผู้เขียนกลั่นกรองออกมาเป็นตัวอักษรทั้งหมดด้วยตนเอง จึงขอความกรุณาผู้อ่านทุก ๆ ท่าน อ่านด้วยความเพลิดเพลินแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ---------------------------------------------------------------------------- หมวยเล็กแต่งตัวออกไปสมัครงาน โดยใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว กับกางเกงเอวต่ำสีน้ำตาลเข้ารูป ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวาน แต่งหน้าเล็กน้อย แบบที่วิสอนเมื่อวาน แล้วก็คว้าเอกสารออกจากบ้านไปแต่เช้า โดยไม่ทักทายใครเหมือนอย่างเคย เป็นเวลาเดียวกับอีกด้าน ณัฐเองก็แต่งตัวหล่อ (ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนไป Hang – out มาแท้ ๆ) คว้ากุญแจรถ ออกไปทำงาน หมวยเล็กมาถึง Harmony Sound “ถึงแล้วซินะ ได้เวลาแล้วซิ” หมวยเล็กกำแฟ้มเอกสารแน่น เหมือนกับเป็นการเรียกกำลังใจตัวเอง แล้วเดินเข้าไป “ขอโทษนะคะ มาสมัครงานค่ะ” “กรอกใบสมัครที่ห้องประชุมก่อนนะคะ” ประชาสัมพันธ์นำใบสมัคร นำหมวยเล็กเดินไปที่ห้องประชุม เพื่อกรอกใบสมัคร และทำข้อสอบ ---------------------------------------------------------------------------- หลังจากนั้น 1 ชั่วโมง หมวยเล็กก็ส่งใบสมัคร และข้อสอบให้ทางประชาสัมพันธ์ เก็บไป ประจวบเหมาะกับคน ๆ นั้นเดินออกมาพอดี ประชาสัมพันธ์ทั้ง 2 คน ลุกขึ้นยืนสวัสดีทันที “ตามสบาย ๆ แม๋ ๆ ไม่เห็นต้องไหว้เลยหนิ” ภากรบอกอย่างอารมณ์ดี หมวยเล็กที่กำลังจะกลับออกไป เห็นเป็นจังหวะดี เลยเดินชนภากร ให้ของ ๆ ทั้ง 2 ฝ่ายตกกระจายลงที่พื้น “โครม” “ขอโทษค่ะ ๆ” หมวยเล็กรีบพูด แต่ในขณะที่ภากรจะพูดอะไรต่อ ลายเจ้าชู้หัวงูของผู้ชายแก่ ๆ ก็ออกมา ก็เพราะหมวยเล็ก จงใจปลดกระดุมเสื้อเม็ดแรกของตัวเอง ตอนที่ทำของหล่น (แล้วเพราะฉะนั้น ถ้าหมวยเล็กก้มลงเก็บของจะเห็นอะไรหล่ะ ^_^) หมวยเล็กยิ้มที่มุมปากระหว่างที่เก็บของ “ฮึ คิดแล้วเชียว ไอ้ตาแก่หัวงู” “โธ่ ๆ มามะ ลุงช่วยเก็บเองจ๊ะ” ภากรรีบก้มลงไปช่วยเก็บของด้วย (นะ ก็รู้ ๆ กันอยู่หรือป่าวหล่ะ ^-^) หมวยเล็กรู้ทัน จึงรีบเอามือข้างที่เหลือ มาจัดเสื้ออย่างมีจริต และลุกขึ้นยืนเมื่อเก็บของเสร็จ “หนูต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ” หมวยเล็กไหว้อย่างนอบน้อม “แล้วนี้มาทำอะไรจ๊ะ หนู” ภากรถามต่ออย่างกรุ้มกริ่ม “มาเอ่อ มาสมัครงานค่ะ แต่ก็กำลังจะกลับแล้วค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ” หมวยเล็กพูดจบ แต่ในขณะที่เดินออกไปนั้น ภากรได้ทักไว้ “เดี๋ยวซิ” ในมือของภากรมีเอกสารของหมวยเล็กอยู่ “หนูชื่อปรตาเหรอ สมัครเป็นเลขาลุงซะด้วย” หมวยเล็กหันกลับมา แล้วค้อมศีรษะลงเป็นเชิงรับคำ “จะรีบกลับไปทำไมให้เสียเที่ยว มาสัมภาษณ์ก่อนซิ” ภากรบอก “แต่ว่า ท่านคะ” ประชาสัมพันธ์คนนึงบอก “นี้ ผมจ้างเลขาของผม ผมก็ต้องสัมภาษณ์เองซิ” หลังจากหันไปดุประชาสัมพันธ์แล้ว ก็หันไปส่งสายตาเจ้าชู้ใส่หมวยเล็กต่อ หมวยเล็กก็แกล้งทำเป็นอาย แต่ก็เดินตามภากร “ฮึ เป็นอย่างที่คิดกับวิ กับติจริง ๆ ด้วย ไอ้แก่บ้านี้ แค่เนินอกที่เสริมฟองน้ำไม่กี่เซ็น ก็โงหัวไม่ขึ้นแล้วเหรอเนี่ย “ แล้วก็ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จาง ๆ ที่มุมปากของหมวยเล็ก ---------------------------------------------------------------------------- ในห้องของภากร “ปรตา รู้มั้ยว่าคุณมาสมัครตำแหน่งอะไร” ระหว่างนั้น สายตาภากร ก็ล่อกแล่ก สอดส่ายมองเรือนร่างของหมวยเล็ก “เลขากรรมการบริหารค่ะ” หมวยเล็กตอบพร้อมกับก้มหน้า (เหมือน ๆ จะอาย) “ไหนคุณลองหมุนตัวซิ” หมวยเล็กยืดตัวตรง ซึ่งทำให้เห็นเรือนร่างของหมวยเล็กชัดเจนขึ้นมาทันใด จากนั้น หมวยเล็กค่อย ๆ หมุนตัว ซึ่งภากรก็ดูด้วยความพึงพอใจ “โอเค งั้นคุณเริ่มงานพรุ่งนี้ได้เลย” “เอ่อ ไม่สัมภาษณ์ความสามารถของปรตาหน่อยหรือคะ” “เอาไว้พิสูจน์กันตอนทำงานก็ได้” ว่าแล้วภากรก็ทำหน้ากรุ้มกริ่มต่อ “แต่ว่า....” หมวยเล็กทำเป็นบิดอาย “เอาเถอะคุณ เชื่อผม วันนี้กลับบ้านได้ครับ แล้วอย่าลืมมาทำงานหล่ะ” ภากรบอก หร้อมยักคิ้วให้ 1 ที “งั้น ปรตาขอตัวก่อนนะคะ” “เอ่อ เดี๋ยว” ภากรเรียกไว้ “ไหน ๆ หนูก็ได้ทำงานกับลุงแล้ว” (ไม่ทันไรก็ม่อซะแล้ว) “งั้นยังไงชมบริษัทซักหน่อยจะดีกว่านะ” ว่าแล้วก็หันไปโทรสั่ง “ช่วยเรียกคุณณัฐปคัลภ์มาหาผมที่ห้องด้วย” ภากรสั่งลงไป “เอ่อ แต่ปรตาเห็นว่า.......” ปรตาพูด จังหวะเดียวกันนั้นเอง ที่ประตูห้องก็เปิดออก “คุณพ่อเรียกผมมา มีอะไรหรือป่าวครับ” ณัฐเดินเข้าห้องมาถามพ่อของเค้าพอดี “เออ แกมาก็ดีแล้ว นี้เลขาใหม่ของชั้น คุณปรตา” ปรตายกมือไหว้ตามปกติ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่า คนที่อยู่ตรงหน้าเธอ คือคนที่เธอไปทำแสบเอาไว้เมื่อวาน “สวัสดีครับ” ณัฐปคัลภ์กล่าวตอบ แต่ก็ยังสังเกตหน้าตาของหมวยเล็กต่อไป “เราเคยเจอกันมาก่อนหรือป่าวครับ” ณัฐถามขึ้นมา “ไม่ ไม่ ไม่ค่ะ เราไม่เคยเจอกัน” ตอบเสร็จ หมวยเล็กก็ไม่ยอมสบตาณัฐอีกเลย “ไอ้เวรนี้นี้เอง ลูกชาย Harmony sound เหรอเนี่ย โอ๊ย อย่าให้เค้าจำเราได้เล้ยยย” หมวยเล็กคิดในใจ “เออ ณัฐ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แกว่างอยู่หนิ พาคุณปรตา ชม Office เราหน่อย เธอจะมาทำงานเป็นลขาชั้นพรุ่งนี้” “คุณปรตา งานเรื่องอะไรก็ตาม ปรึกษาได้ทั้งผมแล้วก็คุณณัฐเค้าก็ได้ครับ” ภากรพูดกับทั้ง 2 คน ณัฐ และ หมวยเล็ก ค้อมหัวให้กันตามมารยาท แล้วทั้งคู่ ก็เดินออกจากห้องไป ---------------------------------------------------------------------------- ระหว่างเดินชม Office หมวยเล็กถึงได้สังเกตอะไรหลาย ๆ อย่าง อย่างแรก ก็พวกสถานที่ของแผนกต่าง ๆ อย่างต่อมา ก็คือคนที่เป็นผู้จัดการแต่ละแผนก และอย่างสุดท้าย “ทำไมมีแต่คนให้ความเคารพหมอนี้นะ” แม้จะคิดในใจ แต่สีหน้าหมวยเล็กก็ปิดไม่มิด แมัณัฐจะอยู่ข้างหน้า แต่ก็รู้สึกถึงรังสีอะไรบางอย่าง จึงหันกลับมาดูหมวยเล็กในทันที โดยไม่ให้ตั้งต้ว หมวยเล็กแทบปรับสีหน้าไม่ทัน “อ้าว ก็เดินดูต่อดิ ไม่มีอะไรสักหน่อย” หมวยเล็กรีบตอบ “วันนี้พอแค่นี้ก่อนเหอะ อีกอย่างพรุ่งนี้เธอก็ต้องมาทำงานจะได้เรียนรู้อีกมาอยู่ดี แต่ว่า.........” “แต่ว่าอะไรอีกหล่ะ” หมวยเล็กถามแบบเคือง ๆ ณัฐเห็นท่าทางของสาวน้อยเรียวยาว เงยมองหน้าตัวเองแบบขัดใจสุดขีด แต่แปลก ที่ครั้งนี้ ไม่อยากต่อปากต่อคำกันด้วย ทั้ง ๆ ที่ปกติแล้ว เรื่องแบบนี้ ใครจะไปยอม “ไม่มีแล้วก็ได้” หมวยเล็ก จึงได้แต่สบถออกมา ก่อนจะหันหลังกลับออกไป ล่ำลากับพี่ ๆ ที่ทำงานทุกคน ยกเว้นณัฐ   Create Date : 07 พฤษภาคม 2549     Last Update : 7 พฤษภาคม 2549 20:58:21 น. Counter : 276 Pageviews.   0 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 19 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นอกจากนั้นผู้เขียนเอง ได้ใช้จินตนาการของผู้เขียนกลั่นกรองออกมาเป็นตัวอักษรทั้งหมดด้วยตนเอง จึงขอความกรุณาผู้อ่านทุก ๆ ท่าน อ่านด้วยความเพลิดเพลินแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ---------------------------------------------------------------------------- “กิ๊งก่อง” เสียงกริ่งบ้านนึงดังขึ้น “เดี๋ยววิไปเปิดเองค่ะแม่” วิตะโกนบอก ก่อนที่จะเดินออกไป และเมื่อถึงแล้วก็ต้องตกใจเล็ก ๆ “อ้าว หมวยเล็ก มาได้ไงเนี่ย” วิถาม “ก็ว่าจะมาขอยืมเอกสาร แล้วก็มาทำอะไรนิดหน่อยอ่ะ” หมวยเล็กในสภาพหอบถุงพะรุงพระรังเป็นสิบ ๆ บอก “อืม ๆ เข้าบ้านก่อนดิ” เมื่อทั้ง 2 เด็กมาถึงตัวบ้าน “คุณแม่คะ หวัดดีค่ะ” หมวยเล็กยกมือหวัดดีแม่ของวิ “อ้าว หมวยเล็ก ตามสบายจ๊ะ” พอดีกับที่ทีวีที่แม่ของวิเปิดทิ้งไว้อยู่ ก็มีข่าวต้นชั่วโมงพอดี “เกิดความวุ่นวายเล็กน้อยที่ห้าง Siam Plaza ค่ะ เกิดเหตุเมื่อเวลา 11.30น. ของวันนี้ที่ห้างดังกล่าว พัชรศร เซวเว่อร์ หรือ แพทซี่ ที่เป็นนางแบบสาวชื่อดังในขณะนี้ ให้การว่าได้ถูกเด็กชายอายุประมาณ 13-15 ปี กระทำการให้เสื่อมเสียชื่อเสียงในที่ธารกำนัลโดยการปลดเสื้อชั้นในของเธอออกมา ขณะที่กำลังเดินซื้อของกับคู่ควงไฮโซ ลูกชายเจ้าของค่ายเพลงชื่อ harmony sound" "แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีพยานหลายปากให้การตรงกันว่า นางแบบสาวชื่อดังเป็นคนก่อเรื่องกับอีกฝ่ายก่อน ตอนนี้ทางตำรวจได้แต่ลงบันทึกประจำวันไว้ และได้บังคับปรับนางแบบสาว และแฟนหนุ่มเป็นเงิน 2000 บาท รวมทั้งค่าเสียหายชดใช้ให้กับทางห้างดังกล่าว" ทั้งหมวยเล็ก วิ แล้วก็แม่ของวิ ก็ดูข่าวพอดี และเมื่อมองสภาพไปที่หมวยเล็กในตอนนี้ วิก็แอบอมยิ้ม แล้วก็หันไปหัวเราะกับแม่ แล้วก็พาหมวยเล็กขึ้นไปข้างบน “ไปข้างบนนะคะ” คุณแม่มองเด็กทั้ง 2 แบบขำ ๆ ---------------------------------------------------------------------------- สิ้นเสียงปิดประตู วิก็หลุดขำออกมาอย่างไม่ยั้ง “5555555555555+ เด็กผู้ชายอายุ 13 – 15 ปี เนี่ยนะ 55555555555555555555+” วิหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “วิ หมวยเล็กไม่ขำด้วยนะ เราไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นซักหน่อยเหอะ” หมวยเล็กบอก “จ้า ๆ ไม่ตั้งใจก็ไม่ตั้งใจ อุ๊บส์” วิหลุดขำ “วิ” หมวยเล็กเสียงเข้ม “ก็ได้ ๆ ๆ ไม่แซวแล้ว แต่ก็นะ สะใจดีจริง ๆ เลย ทำได้ไงอ่ะ ไปกระชากเสื้อในยัยนั้นออกมาได้” วิที่หัวเราะจนหน้าแดงก่ำถาม “ก็ยัยนมโตนั้น ดันกระแดะใส่แบบไร้สาย งานนี้ก็สบายอ่ะซิ” หมวยเล็กยักคิ้ว หลิ่วตา แบะมื่ออย่างไม่ยี่หร่ะ แล้วทั้ง 2 ก็หัวเราะแบบเป็นบ้าเป็นหลัง น้ำหูน้ำตาไหล “นานแล้วนะเนี่ย ที่ไม่ได้สนุกแบบนี้ อยากเห็นหน้าตอนที่ยายนั้นถูกดึงบราออกชะมัด” วิพูด - พลางนึกไปถึง สมัยมัธยม เพราะว่าหมวยเล็กเองก็ซ่าแบบนี้ ตั้งแต่มัธยมแล้ว “ไม่เอาน่า พอเหอะ ๆ แค่นี้เค้าก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว นี้ ๆ แต่ว่า มีเรื่องเม้าท์อีกอย่าง เขยิบมาใกล้ ๆ ซิ” แล้วหมวยเล็กก็กระซิบกระซาบบางอย่าง พอเสร็จ วิก็หัวเราะหนักขึ้นกว่าเก่า พร้อมกับทำมือ ชูเลข 3 “เท่านี้เลยเหรอ” วิถามย้ำ “ก็เออดิ สุด ๆ แล้วอ่ะ” หมวยเล็กย้ำอีกที “พอแล้ว ๆ โอ๊ย หัวเราะจนเหนื่อย เข้าเรื่องดีกว่า นี้หมวยเล็กมากะทำอะไรอ่ะ” “ตรง ๆ เลยป่ะหล่ะ ก็ว่าจะเอาของที่ซื้อมา มาลองแต่งน่ะ แล้วก็ อยากให้สอนแต่งหน้าให้ด้วย” หมวยเล็กตอบ “เอาดิ ๆ ท่าทางจะสนุก ว่าแต่ว่า จะใช้ไปทำไมหล่ะ จะไปทำงานที่ไหนเหรอ” “Harmony sound ไง” “เอาจริงเหรอ” “ชั้นว่า ชั้นก็พอมีทางที่จะเข้าไปในนั้นได้นะ แต่ว่าตอนนี้ ต้องช่วยกันแปลงโฉม จาก เด็กผู้ชายอายุประมาณ 13-15 ปี กลายเป็นสาวมั่นตามสไตล์เลขากรรมการบริหารหน่อย” “อ๋อ-------------------------------- เข้าใจแล้ว แต่มันก็เสี่ยงเหมือนกันนะ” วิบอก “แล้วมีวิธีอื่นให้ใช้ด้วยหรือป่าวหล่ะ” หมวยเล็กตอบพร้อมยักคิ้ว 1 ที ว่าแล้ว ทั้ง 2 ก็เริ่มเอาของที่อยู่ในถุงออกมาดูทีละอย่าง ๆ แล้วก็ช่วยกัน เอาเสื้อผ้าแต่ละชิ้น ลองมาจับคู่กันดู แล้วก็เอาเครื่องสำอางค์มาลองแต่งหน้า ตามวิธีที่ไปหามาได้จากใน Internet ลองไปเรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จนถึงตอนเย็น ---------------------------------------------------------------------------- อีกด้านที่บ้านตระกูลชัยชาญวิลักษณ์ ณัฐปคัลภ์กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้อง ก่อนหน้านั้นไม่นาน เค้าตัดสินใจ”บอกเลิก” แฟนสาวคนนั้น แน่นอน สาเหตุไม่ได้มาจากอะไรนอกจาก ฟองน้ำหนา 3 นิ้ว “ก็แง๋หล่ะ ก็เอามากะแค่ควงเล่น ยัยแพทซี่ก็น่าจะรู้อยู่แล้ว”ณัฐคิดในใจ ว่าแล้วก็หันไปหยิบสร้อยคอที่ตัวเองเก็บได้จากในห้างนั้น มาดู แล้วก็ควงไปมา พลางคิดไปด้วยว่า “ใครกันแน่ ที่เป็นเจ้าของสร้อย” ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่า “เซ็ง”มามากพอแล้ว เปิดลิ้นชักที่โต๊ะหัวเตียง เอาสร้อยเก็บ คว้ากุญแจรถ “ขอออกไปท่องราตรีหน่อยเหอะ” ---------------------------------------------------------------------------- เพิ่มเรื่องสั้น อ่านคั่นเวลาให้ 1 ตอนค่ะ อย่าลืมคลิกตามไปอ่านกันนะคะ   Create Date : 11 มีนาคม 2549     Last Update : 11 มีนาคม 2549 23:48:55 น. Counter : 291 Pageviews.   1 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 18 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย นอกจากนั้นผู้เขียนเอง ได้ใช้จินตนาการของผู้เขียนกลั่นกรองออกมาเป็นตัวอักษรทั้งหมดด้วยตนเอง จึงขอความกรุณาผู้อ่านทุก ๆ ท่าน อ่านด้วยความเพลิดเพลินแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ---------------------------------------------------------------------------- ตอนนี้ยาวเล็กน้อยนะคะ แล้วก็ติดเรทนิดนึงด้วยนะคะ ผู้อ่านท่านใดที่อายุต่ำกว่า 16 ปี ขอความกรุณาปิดหน้าต่างนี้ก่อนนะคะ (เจอกันอีกทีตอนหน้านะคะ) แล้วอาจจะขอแอบลายาวไปด้วยเลย (เนื่องจากติดสอบและ Project จบ) ช่วงเดือนหน้าเจอกันอีกครั้งนะคะ ---------------------------------------------------------------------------- เสียงริงโทนแบบ MP3 ที่เป็นเพลงจังหวะสนุกสุดฮิตยอดนิยมขณะนั้น ดังขึ้น ชายหนุ่มยังมีท่างทาง ง่วงหงาวหาวนอน อ๊ะ ก็มันยังไม่เที่ยงเลยหนิ วันนี้วันอาทิตย์จะรีบไปทำไม แต่ก่อนที่จะคิดอะไรมากไปกว่านั้น เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ “ฮาโหล” ปลายสายงัวเงีย “อ๊าย คุณณัฐเหรอคะ จำได้หรือป่าว ใครเอ่ย >~<” เสียงเจื้อยแจ้วออกแนวแสบแก้วหู กรอกลงไปตามสาย ชายหนุ่มแทบเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูไม่ทัน “หนวกหูสิ้นดี” ณัฐคิดในใจ “แม๋ ๆ เสียงน่ารักน่าชังแบบเนี้ย ใครคร้าบเนี่ย” ณัฐตอบเอาใจ “แม๋ ๆ คุณณัฐอ่ะ จำแพทซี่ก็ไม่ได้” “แพทซี่ไหนว่ะ” ณัฐคิดในใจ (ก็ยายนางแบบนมโตที่แกไปสอยมาได้เมื่อาทิตย์ที่แล้วไงเล่า - ผู้เขียนแอบด่า) “แพทซี่ ๆ ๆ ๆ อ๋อ แพทซี่สุดสวยของ ณัฐที้นี้เอง” ณัฐหยอดไปอีกคำ “แม๋ ๆ บ้าจังอ่ะ ณัฐที้อ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้ เขิลลลลล (กรุณาทำเสียงออกแนวเอ็กซ์ ๆ ประกอบ จะได้อารมณ์มากขึ้น) นะ” “เฮ้อ น่าเบื่อจัง มาปลุกกรูมั้ยว่ะ” ณัฐคิด ก่อนที่จะรีบถามว่า “แล้ววันนี้ แพทซี่โทรมาหามีอะไรหรือป่าวคะ” ณัฐถาม “เอ่อ ครือว่างี้คะ เสื้อผ้าที่แพทซี่มีอยู่เนี่ย มันก็เริ่มจะเก่าแล้วก็ไม่พอดีตัวแพทซี่แล้วอ่ะค่ะ ครือก็แบบว่านะคะ.....แพทซี่เองก็อยากไปเดินดูซะหน่อยอ่ะค่ะ คุณณัฐว่างไปกะแพทซี่มั้ยคะ ไปเลือกชุดใหม่กับแพทซี่หน่อยนะคะ นะคะ” แพมซี่ใส่จริตตอบลงไป “อืม ได้ครับ เอาซักกี่โมงดีครับ” “เอาว่ะ ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรทำ” ตอบไป พลางคิดแบบนี้ไป “อืม แพทซี่อยากกิน Lunch กับณัฐที้น่ะค่ะ” แพทซี่ทำเสียงเว้าวอน “อืม ได้ครับ งั้นเที่ยงตรงเจอกันที่เดิมนะครับ” “ได้ค่ะ จุ๊บ ๆ” แพทซี่กล่าวทิ้งท้าย ---------------------------------------------------------------------------- อีกด้านหนึ่งที่บ้านจรรยาวิเศษกุล หมวยเล็กวันนี้ตั้งใจจะออกไปซื้อเสื้อผ้า ตั้งใจเอาไปใส่สมัครงานในวันจันทร์ที่จะถึงนี้ ตื่นมาหมวยเล็กก็หยิบเสื้อยืดหลวม ๆ กับกางเกงขา 3 ส่วนโพรก ๆ ดูรวมแล้วเหมือนเด็ก “ห้าว” & เป็น “เด็กแร็พ” มากกว่าที่จะดูสมวัยในวัย 20 มัดผมหางม้า ใส่สร้อยคอที่มีจี้คำว่า Po-Ra-Ta ลงไปบนคอของเธอ เตรียมกระเป๋าสตางค์ใส่ลงกระเป๋าสะพายข้างใบโต บวกกับรองเท้าผ้าใบแต่ส้นตึก แถมด้วยหมวกแก็บอีกใบ เสร็จแล้ว ก็ออกจากบ้านไป ---------------------------------------------------------------------------- ทางด้านคู่สาวอกโต กับหนุ่มเพลย์บอยนั้น ก็มาถึงห้างสรรพสินค้าสุดหรู ที่พื้นที่ใหญ่โต ทางเดินกว้างสุดลูกหูลูกตา ร้านค้าก็ดูหรูหรา มากมาย เต็มไปหมด (Tips สำหรับผู้อ่าน : ประมาณ Siam Paragon ค่ะ เพื่อง่ายต่อการอ่าน) ทางด้าน (ยาย) แพทซี่เอง ที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามรัดรูป อกล้นออกมาซะเกือบครึ่ง กับกางเกงยาวครึ่งแข้ง รองเท้าส้นเข็มสูง 3 นิ้ว ก็กำลังตื่นตาตื่นใจกับร้านค้ามากมาย จนออกนอกหน้าอีกฝ่าย ลากณัฐ เข้าร้านโน่น ออกร้านนี้ ชายหนุ่มของเราทั้ง ๆ ที่ตัวใหญ่ ร่างกายก็บึกหน่อย ๆ แต่ว่าโดนยายโนตม ล้นทะลักนี้ ลากเข้าลากออก กรี๊ดกร๊าดมันแทบซะทุกร้าน ส่วนทางด้านหมวยเล็ก ก็มาถึง Zone Department ชั้นขายเสื้อผ้าผู้หญิง ที่ห้างเดียวกับคู่ข้างบน ดูเสื้อผ้าไปพลาง คิด ๆ ไปพลาง คิดไปถึง รูปของผู้หญิงทีมที่ต้องเข้าไปตรวจบัญชี Harmony Sound ทุกปี หมวยเล็กเองตอนนี้ก็ได้แต่คิด และดูไปเรื่อย ๆ เธอยังไมได้ถูกใจชุดไหนเป็นพิเศษ อีกนัยหนึ่ง “ใครมันจะไปใส่ชุดประเภทนั้นลงว่ะ กระโปรงก็สั้น เสื้อก็ผ่าลึกแทบจะเห็นถึงไหนต่อถึงไหนแล้ว” หมวยเล็กคิดในใจ แต่เมื่อเหลืบไปเห็นชุด ๆ หนึ่ง หมวยเล็กก็ถึงกับต้องไปหยิบมา ชุดนั้น คือ ชุดแช็กสีชมพูยาวประมาณหัวเข่า แต่ว่าก็บาง นิด ๆ แล้วก็พริ้วสวยดี หมวยเล็กจับชุดนี้ไปยิ้มไป ท่าทางเหมือนจะถูกใจชุดนี้ซะแล้ว (แต่อย่าลืมสภาพของหมวยเล็กนะ ว่าตอนนี้ “ห้าว” ขนาดไหน) พนักงานขายก็พาซื่อ เห็นเป็น “ทอม” ก็เลยเข้ามาถามว่า “จะซื้อให้แฟนเหรอคะ” แต่ก่อนที่หมวยเล็กจะตอบอะไรออกไป เสียงดังแสบแก้วหู โทนเสียงสูงปรี๊ด ก็ปรี่เข้าใส่หูหมวยเล็ก “อ๊าย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชุดนี้น่ารักจังเลยคะ” เสียงยายแพทซี่นี้เอง โดยมี ณัฐ(ที้) เดินตามหลังมาติด ๆ ไม่พูดอะไรมาก ยายอกทะลักก็จัดการ “ดึง” ชุดที่หมวยเล็กดูอยู่ออกจากมือหมวยเล็ก “อย่างไร้มารยาท”ที่สุด “แพทซี่อยากได้อ่ะค่ะ ณัฐ(ที้) ว่าสวยมั้ยคะ”แพทซี่ถาม พลางทาบชุดลงกับตัว แต่ก่อนที่ณัฐ(ที้) จะตอบอะไร หมวยเล็ก ก็จับหัวไหล่แพทซี่ กระชากเบา ๆ แล้วบอกว่า “คือว่า เราดูอยู่อ่ะ” “แล้วไมยะ ก็ดูชุดอื่นซิยะ ชั้นจะดูชุดนี้มีอะไรมั้ยยะ” แพทซี่ตอกกลับไปอย่างทันควัน ด้วยน้ำเสียงแสบแก้วหู แต่ไม่ทันจะมากกว่านั้น หมวยเล็ก ด้วยความที่หมั่นไส้ จึงจัดการ ปลดตะขอเสื้อในของยายนมโตอย่างรวดเร็ว และเพราะว่า ยายแพทซี่ กระแดะ ใส่เสื้อในแบบไร้สาย หมวยเล็กก็เลยจัดการ ชักเสื้อในออกมาพร้อม ๆ กันซะด้วยเลย เสร็จแล้ว ก็ควงไปมาอย่างสะใจ “ก็ทำแบบนี้ไง” หมวยเล็กตอบกลับอย่างยียวน เมื่อยายแพทซี่เห็นเสื้อในตัวเอง อยู่ในมือหมวยเล็ก ก็ร้องกรี๊ดลั่นห้าง แล้วนั่งลงเอามือปิด...ของตัวเองอย่างรวดเร็ว เมื่อหมวยเล็กเห็นดังนั้น ก็เลยรีบวิ่งหนีไป “ณัฐที้ ตามมันไปเร็วเซ่” แพทซี่ออกคำสั่ง ส่วนณัฐ(ที้)นั้น ก็รีบวิ่งตามหมวยเล็กออกไป หมวยเล็กขณะที่วิ่งก็สังเกตเสื้อในยายแพทซี่ไปด้วย “โห เพลย์บอยซะปล่าว” หมวยเล็กคิด พลันหมวยเล็กก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา เมื่อเห็นณัฐวิ่งไล่ตามตัวเอง หมวยเล็กจึงตั้งใจวิ่งวนไปรอบ ๆ Zone นั้น ให้เกิดความวุ่นวาย แต่ผ่านไปซักพัก หมวยเล็กก็เริ่มเหนื่อย การวิ่งหนีผู้ชายคนที่สูงกว่าตัวเองเกือบ 15 เซ็น ทำให้หมวยเล็กต้องวิ่งหนีด้วยความเร็วที่สูงขึ้น จนตัวเองก็ริ้มหอบแฮ่ก ๆ แล้วเหมือนกัน “หยุดเดี๋ยวนี้” ณัฐตะโกนไล่หลังมา “แย่แล้วซิ มันอยู่ตรงไหนนะ” หมวยเล็กคิดในใจ เมื่อเหลือบไปเห็นข้างหน้า หมวยเล็กก็ยิ้มออก ตั้งใจวิ่งให้ช้าลง ล่อให้ณัฐ วิ่งไล่ตัวเองทัน หมวยเล็กวิ่งมาถึงใกล้ ๆ บันไดเลื่อนขาลง ก็ชะลอนิดหน่อย ณัฐเอง ก็ทุ่มสุดตัว หวังจะจับหมวยเล็กให้ได้ แต่เมื่อณัฐคิดว่า จะคว้าหมวยเล็กเอาไว้ได้แล้ว หมวยเล็กก็หมุนตัว หลบออกไปด้านขวา แล้วผลักให้ณัฐร่วงลงไปตามแรงที่ณัฐพุ่งเข้ามาจะจับหมวยเล็ก ผลที่ได้ ณัฐกลิ้งหลุน ๆ ตกลงบันไดเลื่อนขาลงของห้าง ไปอยู่อีกชั้น แถมของที่วางขายอยู่บริเวณนั้น ล้มระเนระนาดไปทั้งหมด หมวยเล็กเห็นดังนั้น ก็ยักคิ้วให้ผลงานตัวเอง 1 ที ก่อนจะโยนเสื้อในของยายอกล้นใส่ณัฐให้รับไว้ได้ เมื่อณัฐกำลังจะลุกขึ้นไปจัดการต่อ ชั้นในชิ้นนั้นก็หล่นใส่หน้าณัฐพอดี บวกกับมีลูกค้าหญิงท่านนึงกลับมาพร้อมกับรปภ.ประจำห้างอีก 2 – 3 คน หมวยเล็กสบโอกาสหมาะ จึงตัดสินใจวิ่งหนีออกไปจากกลุ่มคนตรงนั้น แล้วก็ออกจากตัวอาคารไป พร้อมกับบ่นว่า “เอ้อ ไปประตูน้ำแทนดีกว่า” แต่ว่าในขณะที่กำลังจะขยับคอเสื้อ หมวยเล็กก็พบว่า “เฮ้ย สร้อยชั้นหล่ะ” แล้วก็หันกลับไปมองที่อาคาร ก่อนที่จะสบถออกมา “เซ็งชะมัด” ---------------------------------------------------------------------------- ส่วนภายในห้างนั้น รปภ. ก็จัดการเชิญทั้งแพทซี่ และณัฐออกจากห้างไป เนื่องจากสร้างความเสียหายให้กับห้าง บวกกับ มีหลาย ๆ คนบอกว่า “แพทซี่ เป็นคนหาเรื่องก่อน” ในขณะที่แพทซี่เอง เดินปึงปังมาที่รถคันหรูของณัฐ ปากก็บ่นกระปอดกระแปดไม่หยุด แต่ณัฐเอง ไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว เพราะว่าเค้ากำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เสื้อในของแพทซี่ ที่หมวยเล็กโยนมาโดนหน้าณัฐนั้น ณัฐก็ได้เห็นความจริงอะไรบางอย่าง นั้นก็คือ ฟองน้ำขนาด 3 นิ้ว ที่แพทซี่ใส่เสริมให้อกดูอึ๋มขึ้น แน่นอน ในฐานะเพลย์บอย แค่นี้ก็ดูไม่ออก มันเสียหน้าขนาดไหน แล้วหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีนักข่าวมาทำข่าวอีก และสิ่งสุดท้าย ก็คือสร้อยคอที่ณัฐเก็บได้ “อ่านว่าอะไรว่ะ” ณัฐคิดในใจ “ณัฐที้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~” ณัฐสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงที่แพทซี่ตะโกนมา “คุณไม่ได้ฟังแพทซี่เลย ไม่เอาแล้วนะ แพทซี่อยากกลับบ้าน” ไม่พูดปล่าว เธอเปิดประตูรถแล้วก็ขึ้นไปนั่งเลย ณัฐได้สติ จึงรีบเก็บสร้อยนั้นลงกระเป๋า คำว่า “Po-Ra-Ta” ยังคงติดอยู่ในหัว ยังอยากรู้ว่า อ่านอย่างไร ยังอยากรู้ ว่าคนนั้น เป็นใคร แต่ก็ต้อง Start รถ และขับออกไปจากห้าง ก่อนที่จะเป็นที่ขายหน้ามากกว่านี้   Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2549 21:05:23 น. Counter : 262 Pageviews.   1 comment Share Tweet

l+_+l+_+l เฮี้ยวนัก รักซะให้เข็ด l+_+l+_+l - ตอนที่ 17 บทความ หรือ เรื่องราวต่อไปนี้ เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ทั้งเรื่องราว สถานที่ ชื่อบุคคล ต่าง ๆ ล้วนเขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น หากมีการพาดพิงถึงสิ่งต่าง ๆ ในทางที่เสียหายแล้วนั้น ผู้เขียน ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ---------------------------------------------------------------------------- หลังจากพักจนหายเหนื่อยกันไปแล้วนั้น ทั้ง 5 คนก็กลับเข้ามาประชุมกันอีกครั้ง ติเริ่มเปิดฉากถามอีกครั้ง “ทำไมถึงให้ CFO ของ Melodious Tune ช่วยไม่ได้หล่ะ” “หมวยเล็กก้ไม่แน่ใจหรอกนะ ว่าที่ตัวเองคิดน่ะ ถูกมากน้อยแค่ไหน เป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน แต่หมวยเล็กรู้สึกว่า ให้ CFO มาช่วยไม่ได้จริง ๆ” ระหว่างที่หมวยเล็กพูดกับตินั้น วิก็กวาดสายตา มองเอกสารที่เคยอยู่ในมือของหมวยเล็กในตอนแรก มันก็คือ “งบกระแสเงินสด” แล้ววิก็พูดออกมา “วิเริ่มจะเข้าใจความหมายของหมวยเล็กแล้วแหล่ะ” วิหันมามองหมวยเล็ก “วิว่า วิคิดเหมือนหมวยเล็กนะ เอาไง จะให้พูดมั้ย” วิหันมาถามหมวยเล็ก หมวยเล็กคิดหนัก ไม่แน่ใจว่าควรจะเปิดเผยเรื่องนี้ดีหรือไม่ แต่ก่อนที่จะคิดมากไปกว่านี้ เฮียตี๋ก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าพูดถึง CFO มันคืออะไรเหรอ” “CFO ก็ย่อมาจาก Chief Financial Officer ก็คนที่ใหญ่ที่สุดทางด้านการเงินไง”หมวยเล็กตอบ “ก็คือคุณพิชิตพลน่ะซิ ใช่ป่ะ” แฝดน้อง หันไปถามแฝดพี่ “อืม ก็ใช่แหล่ะ” แฝดพี่ตอบ “แต่ก็เพราะเหตุผลหลาย ๆ อย่างอ่ะ ที่หมวยเล็ก ยังไม่อยากพูดออกมาว่าทำไม CFO มาช่วยไม่ได้ พูดไปก็เหมือนปรักปรำเขา หลักฐานก็ไม่มี” หมวยเล็กบอก “เฮ้อ ถ้างั้น ถ้ามีหลักฐาน เราก็สามารถรู้ได้หล่ะซิ ว่าใครเป็นคนทำ” เฮียตี้ถาม “ก็น่าจะเป็นยังงั้นนะคะเฮียตี้ เพราะตอนนี้ เท่าที่วิเดาไว้ ก็คิดว่า คงมีคนใหญ่คนโต เอาเอกสารภายในไปเผยแพร่ แล้วก็แก้ไขระเบียบการบางอย่างที่ส่งผลกระทบในเรื่องการเงินได้อย่างไม่มีใครสงสัย พร้อม ๆ กันได้อ่ะค่ะ” วิตอบ “พวกเธอทั้ง 2 คน ก็เลยคิดว่า CFO เป็นคนต้นเหตุงั้นเหรอ” ติถาม “อืม อย่างงั้นแหล่ะ” หมวยเล็กบอก “แต่ว่าตอนนี้ที่อยากได้มากกว่าอยากอื่น ๆ ก็คือ สิ่งที่เราคิดนะถูกหรือป่าว” หมวยเล็กเสริม “อืม” ที่เหลือทั้ง 4 คน ตอบพร้อมกับคิดว่า “แล้วจะหาหลักฐานมาจากไหน” ---------------------------------------------------------------------------- หลังจากที่ทั้ง 5 คนประชุมเสร็จแล้วนั้น ก็เป็นเวลาข้าวเย็นพอดี หมวยเล็กคิดอะไรบางอย่างออก จึงดึงวิ หลบไปคุยกัน 2 คนที่หลังครัวก่อนที่จะไปกินข้าวเย็นกัน “วิ บางทีเราอาจจะต้องรอบกวนวิหน่อยนะ” หมวยเล็กพูดหน้าเครียด “อืม อะไรเหรอ” วิถาม “ขอยืมของพวกนี้หน่อยซิ (แล้วก็กระซิบข้างหู) คงต้องเอาไปใช้ นะ นะ” หมวยเล็กขอร้อง “อืม ยากเหมือนกัน แต่จะลองดูก็แล้วกัน แล้วมันจำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ” วิถามอีกครั้ง “อาจจะไม่ต้องใช้ก็ได้ แต่ถ้ามันจำเป็นจริง ๆ หมวยเล็กก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปพึ่งใครได้” หมวยเล็กย้ำ “อืม ๆ จะลองดูนะ” วิบอก “อืม ขอบคุณวิมาก ๆ เลยนะ” หมวยเล็กก้มหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า “เฮ้ย บ้าหน่า เพื่อนก็ต้องช่วยกันดิ เอางี้ เย็นนี้ชั้นขอกินข้าวบ้านนี้ก็แล้วกัน” วิบอก ทั้ง 2 คน จึงเดินไปที่โต๊ะกินข้าวที่บ้าน พร้อมกับหัวเราะร่วน ---------------------------------------------------------------------------- หลังจากที่ส่งวิ กับติกลับบ้านแล้วนั้น หมวยเล็กก็ขึ้นมาเปิด Notebook ที่ห้อง และเปิด website หางานตั้งใจจะทำอะไรบางอย่าง หมวยเล็กใส่ชื่อบริษัท Harmony Sound ลงไป พลันหมวยเล็ก ก็ยิ้มออก แต่เมื่อดูหน้าจอไปอีกซักพัก หมวยเล็กก็ถอนหายใจ “Require ประสบการณตั้ง 3 ปี จะได้สมัครเหร้อว้า” หมวยเล็กพลางมองจอคอมแล้วบ่นพึมพำ ไม่ทันไร “ตีดีดิ๊ด” หน้าต่างหน้าต่างหนึ่งของ Program Chat ก็ปรากฏขึ้นมา เป็นชื่อของโชติโรจน์ “ว่าไงหมวยเล็ก ทำอะไรอยู่” “อ๋อ ๆ ก็ทำอะไรนิดหน่อยนะ ติ ถามหน่อยดิ คุณภากร เค้าเป็นคนยังไงอ่ะ” หมวยเล็กถาม “อืม ติเองก็ไม่รู้นะ แต่เท่าที่ได้ยินข่าวมา ก็ได้ยินมาว่าจริง ๆ แล้วเนี่ย บริษัทตรวจสอบที่วิจะได้ทำอ่ะ จะมีผู้หญิงทีมนึงสวย ๆ เลยอ่ะ แล้วผู้หญิงทีมนี้ จะต้องเข้าไปตรวจที่โน่นทุกปี เพราะคุณภากรสั่งไว้” ติตอบ “เหรอ จริงดิ สวยที่ว่า สวยขนาดไหนหล่ะ” หมวยเล็กถามต่อ “จะไปรู้ได้ไงหล่ะ ไม่เคยเห็นหนิ แต่ตัววิเองอาจจะได้ทำงานอยู่ทีมนั้นก้ได้มั้ง เพราะว่าเก่ง แล้วก็.............” ติหยุดพิมพ์ นึก ๆ ใหม่ “จริง ๆ ยายบ้านั้นก็ไม่เห็นจะสวยเลย คิดอะไรอยู่นะเรา” ติคิดในใจ แล้วก็ไม่พิมพ์ต่อ หมวยเล็กเห็นตินิ่งไปนาน ก็เลยพิมพ์ถามว่า “แล้วไรเหรอ จู่ ๆ ก็เงียบไป” “อ๋อ ๆ ไม่มีอะไรหรอก” ติตอบ หมวยเล็กครุ่นคิด พลางเปิดหารูปของพนักงานที่บริษัทตรวจสอบที่วิได้เข้าทำงาน หวังจะหารูปผู้หญิงที่สวย ๆ ทีมนั้น หมวยเล็กคิดอะไรของเค้าอยู่กันแน่นะ เดาใจผู้หญิงคนนี้ เดายากจัง >_<   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2549     Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2549 21:05:36 น. Counter : 407 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• joblovenuk
• ป่อหงส์
• nanachan
• แมวน้อยของเสี้ยวเทียน
• ตวงสิทธิ์
• Webmaster - Bloggang