• รวมบทกวี
• บันทึกการก้าวย่าง
• ธรรมะธรรมดา
• กรุของเก่า
• บทความตามใจคิด
• งานเขียน
• โลกอะไร(วะ)?

อย่าได้ดูแคลนตน อย่าได้ดูแคลนตน ลดค่าคนค่าความคิด จดจ่อทุกใจจิต ว่าชีวิตมีค่าควร +++ แบกสิ่งไหน ไม่หนัก เท่าแบกเกียรติ ดุจเสนียด หากมิรู้ จักรักษา จะประหนึ่ง แสงวามวาว ระยิบตา หากศรัทธา และเคารพ สัจจะตน การอยู่เบื้องหน้า ทำงานเบื้องหน้านั้นต้องรับผิดชอบมากกว่าเบื้องหลังหลายประการ แต่ไม่ว่าเบื้องหน้าหรือเบื้องหลังล้วนมีความสำคัญทั้งสิ้น วันนี้อาจารย์วิชาศิลปะบอกว่า"อย่าได้ดูถูกตัวเอง พรสวรรค์ไม่ใช่ส่วนประกอบ ถ้ามีเทคนิคทุกคนเก่งได้เหมือนๆกันหมด" วิธีการที่ดีที่จะทำให้ถึงฝันต่างหาก นั่นเป็นสิ่งพิเศษที่เราต้องหาหนทาง เราทำได้เพียงแต่ต้องยอมรับตัวเองก่อนว่าไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร ในยามท้อ ขุดมันขึ้นมาเถอะ การมองในแง่บวก ไม่ดูถูกตัวเองน่ะช่วยได้มาก ข้าพเจ้าพยายามบอกตัวเองอยู่เสมอว่า เราทำได้แม้ผลงานจะด้อยกว่าคนอื่นบ้างแต่นั่นคืองานที่เราทำเอง ขอให้ภูมิใจใว้ก็พอ ภูมิใจนะ ไม่ใช่ วางก้าม ทุกสิ่งมีความสำคัญในตัวของมัน ข้าพเจ้าก็ต้องมีความสำคัญบ้างสิ ถ้าไม่มีคนจน......ก็ไม่เห็นความแตกต่าง จนพบคนรวย ถ้าไม่มีคนอย่างข้าพเจ้า..................................((จะเติมอะไรดีหนอ))(^^") ปล....เตือนตัวเองไปได้อีกวันหนึ่ง ใครไม่สนใจเรา เรานี่แหละที่ต้องสนใจตัวเองก่อน^^ ๑๙๐๕๒๕๔๘   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 21:12:43 น. Counter : 312 Pageviews.   0 comment Share Tweet

รวมคำพูดตัวการ์ตูน รวมคำพูดตัวการ์ตูน... "การต่อสู้เพื่อคนที่รักอาจจะเป็นสิ่งที่ดี แต่ว่ามันจะกลายเป็นสงครามต่อเนื่องที่ไม่มีแม้แต่สิ่งที่ควรรักษา" "ทั้งศัตรูและมิตรล้วนพ่ายแพ้ให้แก่อำนาจ ทั้งคนดีคนเลว ไม่ว่าพวกเธอทั้งหมดนี่จะเก่งกาจแค่ไหนสักวันก็ต้องตายกลับสู่ผืนดิน" "การมีสิ่งที่รักมากไปเป็นทุกข์ ยิ่งต้องการมากก็ยิ่งมีสิ่งที่เราต้องเสียไปมาก ที่สำคัญคือใจ" มิกกี้ จากเรื่องชาแมนคิง เล่ม 18 "ในโลกนี้ไม่มีคำตอบสำหรับทุกสิ่ง เช่นเดียวกันโลกนี้ไม่มีใครหรืออะไรที่เพียบพร้อม" "ขอให้ตัดสินใจเลือกหนทางที่จะเดินด้วยใจเสมอ" "ยิ่งอ่อนแอก็ยิ่งวางก้าม" "แต่ละคนมีเหตุผลไม่เหมือนกัน ยิ่งพยายามลืมยิ่งฝังใจ ยิ่งถูกความคิดคำนึงผูกมัด ในไม่ช้า ก็จะเปลี่ยนเป็นพลังที่หมือนคำสาป" "แม้เราจะเชื่อว่ามีการทรยศ หากแต่ไม่คิดเห็นเป็นศัตรูนอกจากจะอยู่ได้โดยไม่ติดใจสงสัย ตัวเองก็จะยังเป็นสุข นั่นแหละที่เราเรียกว่ารัก" มาตามูเนะ จากชาแมนคิงเล่ม 19 "ถึงจะเล็กก็คือชีวิต ห้ามฆ่าฟัน" "ยิ่งเข้มแข็งเท่าไรหัวใจมนุษย์ยิ่งตกต่ำ" ฮาโอ จากเรื่องชาแมนคิง เล่ม 19 การ์ตูนนี่ก็มีอะไรดีเยอะแยะเลยนะ ^^ วันนี้ไม่ได้ไปทำบุญเลย... แต่เมื่อวานถวายเทียนพรรษาที่วัดบางพูดในมา นำบุญมาฝากค่ะ ^^ วันนี้อ่านนิตยสาร a day ยูริ กาการิน เป็นลูกชาวนา แต่มีความฝันเป็นนักบิน และในที่สุดเขาได้เป็น นักบินคนแรกที่ทะลุโลกออกไปสู่ห้วงอวกาศ กลับมาอย่างมีชื่อเสียง จากยศร้อยโท กลายเป็น นายพล ชั่วพริบตา ตกเป็นเครื่องมือทางการเมือง โดยรัฐบาลรัฐเซียใช้ครอบครัวยูริ โปรโมทเพื่อให้ประชาชนหลงระเริงกับความก้าวหน้าทางวิทยาการ จนลืมการบริหารบ้านเมืองอันฟอนเฟะ 2 ปี ให้หลัง ชื่อเสียงของยูริ ซาลงตามวัฎฎะ ครอบครัวเหินห่าง เพราะการงานแทรกแซง กลายเป็นคนติดเหล้าอยู่ช่วงหนึ่ง.... กลับมารับราชการตามเดิม หลังจากเลิกเหล้า2 ปี ตายเพราะเครื่องบินที่ตนเองขับ.....ตก.... หลังจากนั้นมา 35 ปี ถึงสรุปได้ว่า เครื่องบินไม่สมบูรณ์เป็นเหตุให้ยอดนักบิน ตายเพราะเครื่องบินเล็กที่ตนเองถนัด ...จำได้แค่นี้ง่ะ. - -* เอ้อ ใช่ๆ วันที่ยูริ เหยียบแผ่นดินอีกครั้งหลังจากทะลุโลกออกไป คือวันที่ 12 เมษายน ค.ศ.1961 ห้องรก* ห้องมันกลับมารกรุงรังอีกแล้ว แฮ่ม.... ไม่มีความเป็นระเบียบซะเล้ย ทั้งๆที่คุณพ่อออกจะสะอาดสะอ้าน (-*-) เรียกว่านอกคอกใช่มั้ยนิ   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 17:54:35 น. Counter : 517 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ขอมอบหน้านี้ ให้ เขตปลอดผู้ชายเต่าถุย หน้านี้อยากระบายความรู้สึกที่หลังจากได้อ่านหนังสือ "เขตปลอดผู้ชายเต่าถุย" ยอมรับว่าไม่ได้เป็นแฟนพันธุ์แท้ แต่ที่รู้แน่ๆคือได้คิด ไม่รู้สิ อาจเพราะว่าไม่ค่อยได้เจอกับหนังสือหลายแบบมากนัก แต่ที่รู้ๆ ก็คือ ไม่มีหนังสือเล่มไหนเลยที่ทำให้ร้องให้หรือน้ำตาคลอได้ ไม่มีจริงๆ ไม่มีเลย หนังสือเล่มนี้เป็นเล่มแรก แรกจริงๆ อ่านไปแล้วน้ำตาคลอ บางเรื่องที่ไม่ได้อ่านในได ก็ดีใจที่ได้อ่านในหนังสือเล่มนี้ เรื่องที่อ่านในไดไปแล้วมันก็ยังไม่กลายเป็นเรื่องที่น่าเบื่อไป ยังคงความสะเทือนใจ ให้เก็บไปคอยคิดทุกที แต่ละหน้าที่เปิดผ่านไปทุกตัวอักษร มันดูมีความหมายในตัวของมันหมด ที่ต้องการจะบอกก็คือ ทุกๆครั้งที่กวาดสายตามองแต่ละตัว มันลื่นไหล ไม่นึกอยากไปเล่นคอม ทั้งๆที่ บางเล่มจะกระวนกระวายให้มันจบๆไป ((ไม่น่าอ่านเลยนะอย่างงี้เสียเวลา - -*)) แต่เล่มนี้ "วางไม่ลง" ((ลืมซักผ้าอ่ะคิดดูเอา))--->มันหาเรื่องอู้ -*- มดไม่ใช่พวกที่แค่คอยตามว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนั้นไม่ดีจากการที่ฟังชาวบ้านเค้ามาเท่านั้น มดได้อ่านแล้ว กรั่นกรองแล้ว มันดี.... ดีมากๆ สำหรับสังคมในขณะนี้ สังคมที่มีแต่คนรกโลก -*- มดดีใจมาก ที่แม่ของมดก็เข้าใจ บอกกับชาวบ้านไปทั่วเลย ^_______^((บอกว่าไงนี่อีกเรื่องนึงนะ -*- )) อ่าน!!!! แล้วดูเหมือนเรามองโลกในแง่ดีเกินไปถนัดตา ก็รู้นะ ว่าโลกเราไม่สมบูรณ์พร้อม มีดี ก็ ต้อง มีชั่ว ก็พอรู้ว่าเดี๋ยวนี้สังคมมันอันตรายไว้ใจใครยากส์((ขอเน้น ยากส์.....)) แต่พอได้อ่าน!!! ทำไมน่ะหรอ? อะหือ สุดยอดมาก เห็นคำนิยมที่ปกหลังแล้ว มัน.....มันยิ่งกว่าที่เค้านิยมกันไว้อีกนะรู้มั้ย มันก็มีนะที่รู้สึกหดหู่ เศร้ามาก โดยเฉพาะเรื่อง "พ่อจ๋าหนูท้อง" กับเรื่อง "ชีวิตที่อยู่ข้างหลังคนตาย" เข็ด!!! ได้อ่านแล้วขยาดผู้ชายแหะๆ คานดีกว่าเรา สยอง เอิ๊กๆ หาดีไม่ได้ก็อย่าเอาแมร่ง!! ดูเด้ ขนาดๆเพ่ๆที่ดูแล้วดูอีก ยังแทบใจสลาย((หรือสลายไปแล้วรอบนึงหว่า?)) หลายๆคน ชอบไดเต่าถุยเหมือนมด แต่คงมีอีกหลายคน ไม่ชอบ อย่างที่พี่เค้าเขียนในหนังสือว่าดูเพ้อเจ้อ มดอ่านแล้ว มันไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อหรอก ((รู้ได้ไง?)) จริงๆ ถ้าคุณได้เปิดใจอ่านมันอย่างที่คุณบางคนอ่านการ์ตูน ((การ์ตูนอีกและ -*-)) คุณจะเข้าใจอะไรอีกหลายๆอย่าง ความรู้สึกบางอย่างก็อธิบายแล้วไม่เข้าใจ พูดถึงความรู้สึก เวลาอ่านในไดมันก็อีกเรื่องนึง พอมาอ่านหนังสือมันได้นั่งอ่านคนเดียว เวลาอ่านไม่มีเอ็มเด้งมาขัดจังหวะ แม่จะไม่มีสีสัน แต่ก็จินตนาการเองได้ มันได้อารมณ์ ((มิใช่อารมณ์หื่นแต่ประการใด)) ชอบตรงที่พี่อายบอกว่า "ไม่ได้ให้อ่านแล้วขำ แต่ให้อ่านแล้วคิด" ((จำไม่ได้เท่าไหร่ แต่ประมานนี้แหละ )) จริงๆนะ มันได้คิดเยอะๆๆๆๆ ไปหมดเลย ดูผู้ชาย มองด้วยรังสี XYZ จะมองออกบ้างมั้ย!!! มันยากหยั่งขนาดเด๊ะ!!! ช่างมานๆๆๆ "ไว"รุ่น --- "ไว"ไฟ เอาเถ้อ!! ทำไรกานก็คิดหน้าคิดหลังหน่อย ว่าจะเข้าทางหน้าหรือ หลังดี -*- ((หื่นและ - -*)) ความรู้สึกนั้นยากจะบรรยาย ไม่เสียดายค่าหนังสือร้อยกว่าบาท หนังสือที่ทำให้หญิงไม่เป็นทาส ได้ตัดขาดปูมหลังที่น่าเศร้า แลได้เตือนผู้หญิงอีกนับหมื่น ไม่ต้องเจอเรื่องขมขื่นที่โง่เขลา หยุดความคิดฆ่าตัวตายทุกข์บรรเทา โอ้ตัวเรานั้นมีค่าตรองจงดี พ่อแลแม่รักเราที่สุดแล้ว แม้จะแห้วกลับหาท่านคิดถ้วนถี่ ปัญหาหนักหนาสาหัสก็ใช่ที่ พ่อแม่นี้รักลูกๆรู้ไว้เลย ปล...เพิ่งนึกได้ ชอบๆๆๆมากกกกก ที่พี่อายบอกว่า นักเขียนน่ะไม่ใช่ว่าเขาจะเขียนแสดงถึงตัวเขาจริงๆ ((อันนี้รวมจากความคิด พี่อายไม่ได้บอกเอง แต่ก็ประมานนี้)) ((เอามาจากตอน : ไอ้หน้าหนอนหลอนไซเบอร์)) [MoDuS]รองหัวหน้าหน่วย5(+ =) 29 มี.ค. 2548 เวลา 21:52 น.   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 16:17:46 น. Counter : 337 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ผมมีผมของผมเป็นเพื่อน ๒๘๐๘๒๕๔๘ พลาด.. ปัดโธ่เว้ย. อดไปดูละครอักษรจุฬาเลยตู ในที่สุดปัญหาการจราจรก็กระหน่ำซัดซ้ำกระผมเข้าอย่างจัง ทั้งๆที่รีบสุดๆแล้วแต่รถจากไหนก็ไม่รู้ (สงสัยมารวมตัวกันหมดทั้งประเทศ) กระจุกกันอยู่ที่เมืองทองมันนั่นแหละ (เอาเป็นว่ารถบนทางด่วนนี่ยิ่งกว่ากาละแม) เป็นครั้งแรกที่ผมอยากให้ไองานวิทย์ดับสิ้นสูญสลายไปซะเดี๋ยวนั้น อีกแล้ว. ห้องของผมรกอีกแล้ว คุณทั้งหลายก็คงเบื่อเรื่องนี้อีกแล้วเช่นกัน คุณอาจคิดว่าผมจะพูดมันอีกแล้วเพื่ออะไร คุณอาจคิดอีกแล้วว่าผมน่าจะเอาเวลาที่มานั่งเขียนไปจัดห้องไม่ดีกว่ารึ? คำตอบของผมคือ......(ไม่) อันที่จริงห้องของผมรกก็ไม่ได้เดือดร้อนใคร(แล้วพูดทำไม) เปล่าหรอก เพียงแค่ ผมคิดว่า คนเราไม่จำเป็นต้องมีระเบียบมากำกับหรอก ศีลธรรมต่างหาก ที่มนุษย์เราควรมีมากกว่าที่เป็นอยู่ ควรมีมากกว่าการมีระเบียบเป็นร้อยเท่าพันเท่า ผมคิดว่า "ระเบียบ" เป็นเพียงเปลือกนอกที่ปกปิด สั น ด า น ดิบของมนุษย์ไว้ชั่วคราวเท่านั้น ส่วนศีลธรรมคือเครื่องชะล้างกมล สั น ด า น อันบิดเบี้ยวของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน ชะล้างกับปกปิดมันต่างกันมากนะ ในความคิดของผม ระเบียบเห็นจะเป็นสิ่งที่หาได้ยากในตัวผม ที่เขียนมาทั้งหมดนี้คุณอาจคิดว่าเป็นคำแก้ตัวของเด็กคนหนึ่งอีกแล้วก็ได้ เป็นอะไรไม่รู้แต่ชอบใช้สรรพนามแทนตัวเองในการเขียนว่า"ผม" ๐๗๐๓๒๕๔๙   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 16:11:36 น. Counter : 225 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เมื่อครั้งเริ่มแต่งกลอน ๐๗๐๒๒๕๔๘ สั ก ว า อั น ว่ า ด้ ว ย ม นุ ษ ย์ มันแสนสุด สรรหาคำ มาบรรยาย ตัวฉันเอง ล่ะก็ แสนเบื่อหน่าย คนที่ตาย ก็มากมาย ขึ้นทุกวัน มนุษย์เรา คิดแต่ จะแข่งขัน ลองมาแบ่ง ปันสุข กันบ้างไหม สร้างโลกเรา ให้เป็น ไปดั่งใจ ก่อนจะตาย ลาจากโลก กันเถิดเอย สักวาแอบชอบเธอรู้ไหม ยิ่งคิดไปใจฉันยิ่งห่วงหา ฉันเฝ้ามองเธออยู่ทุกเวลา อยากให้เธอแค่หันหน้ามามองกัน เธอจากไกลใจฉันก็ยิ่งสั่น ใจมันหวั่นอยากหยุดเวลาพลัน แต่คงต้องตัดใจเพราะเรานั้น มันต่างชั้นราวฟ้ากับดินเอย (โดนใครบ้างป่าวอ่า ^^) สักวาเมื่อความรักมาปักอก คนซกมกกลับเป็นคนสะอาดใส ในตอนนี้ไม่ว่าสิ่งอันใด มองเข้าไปเห็นเป็นเธอเพียงผู้เดียว เมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ใจที่เหี่ยว กลายเป็นเสียวใจพองโตดีจิงเชียว อันความรักได้แปรเปลี่ยนให้โลกเบี้ยว ตลกเชียวเเค่คำเดียวจริงไหมเอย ไดของมด อ่านกันได้ มั้ยเพื่อนเอ๋ย เป็นสิ่งเผย ความคิด ใต้จิตฉัน อยากระบายให้เพื่อนๆรับฟังกัน ขอแค่เม้น ดีสักอัน ได้ไหมเอย กลอนเมื่อครั้งเริ่มแต่ง   Create Date : 07 มีนาคม 2549     Last Update : 7 มีนาคม 2549 16:03:21 น. Counter : 285 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• วิษณุพิรุณ
• bite25
• เชษฐภัทร
• ลิด้า
• Plin, :-p
• kheedes
• ikkyu
• praphrut608
• ช่างไฟ
• lyfah
• Tinglish
• ผีกองกอย
• ปาปิลัน
• วิถีแห่งชีวิต
• ป่ามืด
• วิถีมังกร
• แม่บ้าน Uk
• MimiConcerto
• Johann sebastian Bach
• bon mot
• promegax
• Due_n
• ลิเซิ่ล
• จอมอสูร
• เจไอ
• สดายุ...
• ปาลินารี
• Analayo
• คมเย็น
• หนึ่ง [ ๑ ]
• ศล
• ชายลังเล
• มะแวง
• aston27
• รมย์รวินท์
• pumpond
• กัมม์
• นายทิวา
• สลิลลา No.1
• iwrite4u
• BoomK
• Webmaster - BlogGang

• ฅนอาสา
• ธรรมะไทย
• จุดประกายวรรณกรรม
• คนดี.คอม
• วัดบนเว็บ
• BlogGang.com