เล่าเรื่องให้มิ้วฟัง....ตอนโรครุมเร้ายามท้อง??

วันพฤหัสบดีที่ 12 ก.ค. 55 เวลา 15.53 น. ณ.ใต๊ะทำงาน
อายุครรภ์ 30 สัปดาห์ 5 วัน

อัพเดทอาการเมื่อวานนี้แม่ไม่ได้ไปทำงาน เพราะเริ่มมีอาการหวัดมาตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ผ่านมา แต่ไม่ได้ไปหาหมอเพราะอาการยังไม่รุนแรง เริ่มแย่ลงตามลำดับ
พอเมื่อวานแม่เจ็บคอและเริ่มไอ แม่มองเห็นแล้วว่าไม่ดีแน่ เคยอ่านมาว่าเวลาแม่ไอ มิ้วจะกระเด็นกระดอนในพุงอย่างมาก สงสารมิ้ว แม่เลยเลือกที่จะไปหาหมอ
จึงมาเป็นเรื่องที่แม่จะมาเล่าให้มิ้วฟังวันนี้ล่ะจ่ะ

อาการหวัดที่แม่เป็นมีอาการตามสเต็ปคือ จาม เจ็บคอ น้ำมูก และไอ ซึ่งตรงตามอาการของ หวัดลงคอ ซึ่งจะส่งผลให้ไอหนักมากในกรณี แม่จึงไม่เสี่ยง
ทำไมแม่ถึงรู้ว่าจะเป็นอย่างไรในลำดับต่อไป เพราะตอนที่แม่ท้องมิ้วประมาณ 18 วีค แม่ก็มีอาการหวัด และเป็นหนักอย่างมากทีเดียว
จมูกแม่ตันสนิททั้งสองข้าง คราวนั้นเป็นเหมือนภูมิแพ้กำเริบหนักเพื่อรองรับอาการหวัดที่กำลังจะตามมา แม่นอนไม่ได้เลย นอนไม่หลับ เพราะหายใจไม่ได้
ทรมานมาก ตอนกลางคืนแม่หายใจไม่ออก นอนเหมือนปลาที่ขาดน้ำ พะงาบๆๆๆ เช้ามาแม่เลยตัดสินใจลางานและไปหาหมอ เพื่อพบหมอ
หมอบอกจมูกแม่ตันอย่างรุนแรง หมอต้องพ่นยาและดูดน้ำมูกออก จมูกโล่งเลย อย่างไม่น่าเชื่อ แม่กังวลว่ามิ้วจะเป็นอะไรมั้ย แม่เลยอุลตร้าซาวน์มิ้วในวันนั้น
และแอบเห็นมิ้วว่าเป็นผู้หญิงตั้งแต่คราวนั้น (แต่หมอบอกว่าแค่ 80%) อาการของคนท้องตามแม่มาทุกอย่าง ช่วงท้องแรกๆก็มีเวียนหัวบ้าง แต่ไม่เคยอ้วกแตก
แบบคนอื่นเค้า เวลามีคนมาถามแม่ก็ตอบไม่ได้ว่าแม่แพ้ท้องมั้ย 555 ไม่รู้เพราะแม่ไม่เคยอ้วกเลยอ่ะจ่ะ อาการเดี่ยวกับช่องคลอด แม่ก็เป็นบ่อยมากจนน่าเบื่อ
ตอนแรกแม่ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองเป้นอะไร เพราะอ่านมาก็ไม่ตรงกับที่เค้าเขียนซักอย่าง เลยปลอบใจว่าเราไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าเขียน 555
แม่ทนไม่ไหว ตัดสินใจไปหาหมอ เพราะโรคเชื้อรา ตอนนั้นแม่ไม่รู้เลยว่าแม่เป็นอะไร พอไปถึงหมอส่องไม่ถึง 5 นาทีหมอบอกว่าเป็นเชื้อราในช่องคลอดนะคะ
แม่ก็งง ก็หนูไม่ได้ตกขาว ไม่ได้มีอาการแบบที่เค้าเขียนมา หมอบอกว่าไม่จะเป็นต้องมีอาการแบบที่เขียน ก็เป็นได้ เชื้อราตามปกติแแล้ว คนทั่วไปก็มีกันทุกคน
แต่ช่วงท้องเชื้อราจะเจริญดีกว่าปกติ เนื่องจากอุณหภูมิของร่างกายที่เปลี่ยนไป และฮอร์โมนบางประเภทที่หลั่งออกมาตอนท้อง ส่งผลให้เกิดโรคได้ง่ายๆ
เชื้อราในช่องคลอดนั้นจะไม่มีอาการอะไรเลยถ้าอยู่ภายในช่องคลอด และเมื่อออกมาปากช่องคลอเหรืออวัยวะอื่น ก้จะทำให้แสบและคันอย่างรุนแรง แม่ทำการ
รักษาโดยการสอดยาและได้ยามาทา อาการก็ดีขึ้นตามลำดับจนหาย แม่พยายามดูแลรักษาความสะอาดทุกอย่าง เพื่อไม่ให้มีอาการอีก แต่แล้วมันก็กลับมา
รอบที่ 2 ที่แม่เป็นแม่รู้ตัวเร็ว แม่จึงยังไม่เกาให้คุณตาพาไปหาหมอ คราวนี้ไม่ได้เจอหมอคนเดิม เปลี่ยนคนเป็นหมอผู้ชาย แม่ไม่ได้อายซักนิด 555 ขอแค่หาย
หมอก็ดูๆ แล้วก้ไม่สอดยาให้แม่ ให้ยามาสอดเอง แม่สอดเป้นที่ไหน สอดไปก็ร้องไห้ไป เจ็บ ไม่เข้า และทรมาน เจ็บใจ ด่าก่นหมอหลายวันทีเดียว 555
อาการก็ไม่ได้เหมือนจะหายไปเท่าไหร่ ผ่านมาอีกสองอาทิตย์ อาการเริ่มกลับมาอีกแล้ว แม่เริ่มแสบ ก็รุ้แล้วล่ะว่าเป็นอีก ประจวบเหมาะกับที่แม่เป็นหวัด
เมื่อวานแม่เลยได้ไปหาหมอหวัดและหมอสูในคราวเดียว แต่ไปหาหมอคนเดิม (คนแรก) หมอก้เห็นแล้วก็บอกว่าเป็นเหมือนเดิมนะคะ เป็นบ่อยในคนท้อง
แม่กังวลเลยถามว่าแล้วอย่างนี้หนูจะเป็นจนคลอดเลยมั้ย หมอทำหน้านิ่งมากแล้วบอกว่า ใช่ค่ะเป็นจนคลอด แม่นี่น้ำตานกใน คือต้องมาเหน็บยา ทายาอย่างนี้
ไปเรื่อยๆจนกว่ามิ้วจะออกมา หวังว่าเมื่อมิ้วออกมาแล้ว แม่จะหายจากโรคอันแสนทรมานนี้ซักทีนะจ๊ะ เห็นมั้ยแม่รักมิ้วมากแค่ไหน 5555
คราวนี้หมอเหน็บยาให้แม่ 1000 มก. ซึ่งแรงสะใจมาก หมอถามแม่ก่อนเหน็บว่าจะเหน็บเองมั้ย แม่บอกแม่เหน็บคราวที่แล้วไม่สำเร็จ เจ็บไปหมด
หมอเลยบอกว่าโอเค ไม่เป็นไรหมอเหน็บให้เลย แม่อยากจะกระโดดกอดหมอ ณ บัดนาว 5555 และให้ยาทาแม่มาสองตัว โดยที่แม่ฟังเภสัชที่จ่ายยาพูดไม่รู้เรื่อว
ไม่รู้จะพูดเบาไปไหนหูก็ไม่ค่อยดีอยู่ด้วย -*-
นอกจากจะมีอาการเชื้อราและหวัด + ภุมิแพ้ ที่มีอาการถี่ขึ้นในช่วงท้อง สิ่งที่ตามมาคือ อาการปวดหลังอย่างรุนแรง และปวดตามข้อต่อ
ปวเหลังแม่ปวดมากตอนเข้า 27 วีค แม่นึกว่าเป็นเพราะเอี้ยวผิดท่า ไปๆมาๆไม่ใช่ พอไปถามแม่ๆที่ท้องเหมือนกัน ก็บอกแม่ว่าเป็นเหมือนกัน แปลว่าเป็นอาการคนท้อง
ปวดร้าวไปหมด แม่ต้องพยายามนั่งและเดินหรือยืนหลังตรงๆเพื่อเลี่ยงอาการปวดหลัง นั่งต้องมีพนักพิง ไม่งั้นจะปวดท้อง นั่งงอหลังเมื่อไหร่นอกจากจะปวดหลัง
แล้วยังเจ็บชายโครงด้านขวาด้วย เค้าบอกมาว่ามันเจ็บเพราะมดลูกไปดันชายโครง แม่ก็โอเค เข้าใจและพยายามปฏิบัติสิ่งที่ทำให้แม่เจ็บปวดตัวน้อยที่สุด
อาการปวดหลังนี่เป็นเยอะขึ้นเรื่อยๆ พ่อมิ้วก็เอากระเป๋าน้ำร้อนมาประคบ แม่ว่าดีที่สุดมากกว่าการนวด เพราะเหมือนยิ่งนวดมันยิ่งระบมและไม่ดีขึ้นกว่าเดิม
การประคบน้ำร้อนเหมือนคลายกล้ามเนื้อ แม่เผลอหลับทุกครั้ง 555 แล้วตื่นขึ้นมาโวยวายว่าทำไมพ่อทิ้งแม่ไป จริงๆพ่อเค้านวดแม่และช่วยแม่จนแม่หลับ 555
พ่อของมิ้วน่ารักมากในช่วงแม่ท้อง คอยดูแลเรื่องอาหารการกิน ทำงานบ้านงานเรือน (อาจจะไม่สะอาดเท่าที่แม่ต้องการ 555) ดูและพี่ๆหมาแมวของมิ้ว
และที่สำคัญดูและสุขภาพของแม่ มาคอยบีบนวด และดูแลเป็นอย่างดี แม่ล่ะดีใจมากที่ได้พ่อเค้ามาเป็นสามี น่ารักสุดๆ ถึงแม้จะมีขัดใจแม่บ้าง (หลายครั้ง 55)
เวลาแม่ป่วยหรือเจ็บเมื่อย แม่ได้พ่อมิ้วนี่ล่ะดูแลเป็นอย่างดี ถ้าไม่มีพ่อมิ้วนะ แม่จะทำยังไงน้า.... (ช่วงนี้แม่คิดถึงคุณยายจับใจเลย ถ้าท่านยังอยู่นะ คงบ่นแม่
เรื่องบ้านรก เรื่องความสะอาด และต้องทำกับข้าวอร่อยๆให้กินทั้งวันแน่ๆ ที่อ้วนอยู่แล้วจะอ้วนอีกเป็น 10 เท่า 5555)
ช่วงท้องเหมือนอาการต่างๆมันจะรุมเร้าไปหมด ปวดฉี่ทั้งวันก็เป็นอาการที่ไม่น่าพึงประสงค์ เวลานอนแม่แทบไม่มี ฉี่คืนนึง 3-4 รอบเดินเหมือนถอดวิญญาณ
เดินแบบหลับตาเดินได้เลย แม่เกือบเหยียบเหล่าแมวที่มานอนตรงพรมหน้าห้องน้ำหลายทีละ แต่ก็ไม่ทันเหยียบเต็มเท้า แมวก็หนีไป 555
พอมานอน ก็ต้องนอนตะแคง (แบบไม่รู้ตัว) ช่วงนี้แม่นอนตามทฤษฎีเป๊ะ เค้าให้นอนตะแคงซ้าย ตื่นมาแม่ก็นอนตะแคงซ้าย พอพลิกตัวจะไปนอนหงาย
ก็เจ็บท้อง ปวดฉี่ทุกครั้ง เลยกลายเป็นนอนตะแคงซ้ายขวาทั้งคืนแทนนอนหงาย เพราะปวดฉี่นี่ล่ะ ตอนกลางคืนมิ้วน้อยของแม่ก็ดิ้นดิสโก้ตลอด
แม่รู้เลยว่าตอนคลอดออกมา มิ้วต้องตื่นเวลาที่ตื่นในพุงแน่ๆ แม่ต้องกลายเป็นแม่ช้างน้ำ+หมีแพนด้า 555 แต่ไม่เป็นไรขอแค่มิ้วของแม่สุขภาพแข็งแรง
ให้แม่จื่นมากี่โมงแม่ก็ยอม (ให้พ่อมิ้วมาตื่นดูด้วยกันด้วยนะ)
ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ แม่พยายามจะบอกมิ้วว่า การเป็นแม่ แค่ตั้งแต่ตั้งท้องจนถึงวันคลอด คนเป็นแม่ต้องเสียสละอะไรมากมายไปหมด
ทั้งร่างกายที่เคยสวยงาม (ตรงไหนวะ 555) มีรอยแตกลายงาตามพุงที่ใหญ่ขึ้นทุกวันตามขนาดพุง กลายเป็นแผนที่โลกที่เวลาพอมิ้วคลอดออกมาก็จะเป็น
ร่องรอยของความรักที่แม่มีให้มิ้ว ทั้งความเจ็บปวดเล็กๆน้อย และอาการปวดเมื่อยต่างๆที่เพิ่มขึ้นทุกวันเมื่อท้องใหญ่ขึ้นและใกล้คลอด เพราะน้ำหนักตัวที่เพิ่ม
แม่ไม่ได้กินอะไรมากมายเลย แต่แม่กลายเป็นคนที่ระบบเผาผลาญแย่มากๆ ในช่วงท้องมิ้ว แม่โดนหมอดุ บ่น เรื่อง น้ำหนักทุกครั้งที่ไปพบหมอ
แม่เหนื่อยจะอธิบายให้หมอฟังว่า หนูกินน้อยแล้วนะคะ มันขึ้นเองงงง T.T หมอคงไม่เข้าใจแม่ แม่ได้แต่ก้มหน้าพยักหน้า หงึกๆๆ ตามหมอไปแลพยายามทำท่าเข้าใจ
ตอนนี้ นน. แม่ขึ้นมาจากก่อนท้อง 18 kg แล้ว ตอนคลอดมิ้วแม่ว่าคงอยู่ที่ 25 kg แน่ๆ แต่ทำยังไงได้ แม่พยายามมากๆแล้วที่จะไม่ทานอาหารตามที่หมอสั่ง
แต่มันก็ยังขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แม่เลยต้องทำใจยอมรับ ไม่ได้กลัวอ้วนเลยนะมิ้ว แม่รำคาญหมอบ่น 5555 ยังจะมีเรื่องหัวนมอีก ที่แม่เป็นคนหัวนมสั้น
แต่ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าสั้นขนาดนี้ เพราะตอนไม่ท้องก็ดูไม่เห็นสั้น พอท้องนมใหญ่ขึ้น มันก็ค่อยๆหดลง สั้นลงและแบนลง แม่เครียดเรื่องนี้มาก เพราะกลัวว่า
มิ้วจะไม่สามารถดูดนมแม่ได้ เหมือนที่แม่ไม่สามารถดูดนมคุณยายได้ แต่หมอให้แม่ใส่ปทุมแก้ว เพื่อกดให้หัวนมออกมา ก่อนคลอด และต้องใส่ทุกวันจนกว่า
จะคลอดออกมา ถามว่าใส่แล้วเป็นยังไง แม่ว่าก็เจ็บนะ และก็อึดอัดด้วย แต่เพื่อมิ้ว แม่ยอมทุกอย่างขอแค่ให้มิ้วได้กินนมของแม่ก้พอใจแล้ว
สุดท้ายนี้แม่อยากให้มิ้วรู้ว่า ไม่มีใครเข้าใจคำว่าแม่ ได้ดีกว่าคนที่กำลังจะเป็นแม่ และเป็นแม่ด้วยกัน เพราะคนเป็นแม่สิ่งที่กลัวที่สุดคือ...ความตาย
ไม่ใช่ไม่อยากตายเพราะเหตุผลอื่นๆ แต่กลัวว่าจะไม่ได้เห็นลูกโต ไม่ได้เห็นลูกเข้าโรงเรียน ถ้าเราตายไปใครจะดูแลลูกเราได้ดีเท่าเราจะมีมั้ย
แม่สามารถทำทุกอย่างได้เพื่อลูก เจ็บปวดแค่ไหน ถ้าเจ็บแทนได้ก็พร้อมที่จะเจ็บ ลำบากแค่ไหนก็พร้อมจะทำ เพื่อให้ลูกมีความสุข ยอมทุกอย่างในชีวิต
ดังนั้น ให้มิ้วจำไว้นะจ๊ะ เพราะมิ้วในวันหนึ่งก็คือเพศที่ต้องเติบโตเป็นแม่ เมื่อถึงวัยอันควร เมื่อมิ้วได้ก้าวสู่ความเป็นแม่ มิ้วจะรักแม่มากกว่าที่เคยรักอีกหลายเท่า

รักมิ้วเสมอ
จากพ่อทรและแม่กีฟท์

Create Date : 12 กรกฎาคม 2555 Last Update : 12 กรกฎาคม 2555 17:33:11 น. Counter : 1218 Pageviews.		3 comments
Share Tweet