Group Blog All Blog
|
เล่าเรื่องให้มิ้วฟัง....ตอนวันเกิดแม่ของมิ้ว วันจันทร์ที่ 9 ก.ค. 55 เวลา 13.51 น. ณ.โต๊ะทำงาน อายุครรภ์ 30 วีค 2 วัน อัพเดทอาการกันก่อนเมื่อวันเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา มิ้วน้อยของแม่ก็ยังคงเคลื่อนตัวไปมาในพุงอย่างร่าเริง แม่ก็ปวดหลังมากขึ้นทุกวันๆ วันนี้เหมือนมิ้วจะไปแอบอยู่หลังรก เลยไม่ค่อยรู้สึกเท่าไหร่ แต่รู้ว่ามิ้วสะอึกแต่เช้า ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี พุงแม่หนักขึ้นทุกวันๆ และที่สำคัญแม่เป็นหวัด ไม่รู้ว่าเป็นได้ยังไง แต่แม่เป็นซะแล้ว เจ็บคอเสลดมาแล้ว แต่ยังไม่เขียว ขี้มูกไหลเลย นอนเปิดแอร์ไม่ได้ (ดีประหยัดไฟ 555) แม่ไม่อยากกินยาเลย เพราะมิ้วจะได้รับฤทธิ์ยาไปด้วย ไม่อยากให้มิ้วดิ้นน้อยลง เอาเป็นว่าแม่จะพยายามดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อจะได้ไม่ต้องพึ่งยาละกันนะจ๊ะ วันนี้เป็นวันเกิดของแม่เอง ปีนี้ตรงกับวันที่แม่เกิดเลยคือวันจันทร์ อายุครบ 28 ปีแล้ว อีก 2 ปีก็ 30 แป๊บเดียวเองเหมือนยังเพิ่ง 18 แว่บๆ วันเกิดของแม่ ตามปกติที่แม่เล่าให้ฟังว่า แม่เองให้ความสำคัญกับวันเกิดเพราะคุณตาและคุณยายมักจะจัดงานวันเกิดให้และเป็นงานปาร์ตี้เล็กๆ เรียกเด็กแถวบ้านมาร่วมกินฟรี เล่นฟรี 555 ซึ่งเหมือนเป็นการเปิดโอกาสให้แม่มีเพื่อนมากขึ้น และได้ตกแต่งบ้าน รวมถึงแต่งชุดสวยๆ วันเกิดในสมัยเด็ก แม่จะต้องทำการฉีกของขวัญจนชินทุกปีๆ แม่ก็จะมีความสุขมากที่จะรอรับของขวัญจากคุณตาและคุณยาย รวมถึงเพื่อนๆด้วย พอเริ่มโตขึ้นมาการให้ของขวัญก็ยังมีอยู่บ้าง และเปลี่ยนจากการเลี้ยงที่บ้านไปกินกันข้างนอกแทน แม่มีความสุขมากเวลาถึงวันเกิด สมัยก่อนคุณยายจะให้แม่ไปตักบาตรแต่ด้วยความที่ตอนหลังกลัวไปตักไม่ทัน จึงนิมนต์พระท่านมาที่บ้าน เพื่อถวายสังฆทานแทน พอคุณยายเสียไปแม่ไม่ได้ไปทำบุญตักบาตรที่ไหน มักจะหาข้ออ้างให้ตัวเองว่าไม่ว่าง และไม่รู้จะทำอย่างไร แม่ไม่ได้รังเกียจรังงอนพุทธศาสนาแต่อย่างใด แต่ด้วยความที่เราไม่ค่อยได้ทำ จึงทำให้เกิดอาการขวยเขินไปบ้าง ถ้ามีโอกาสทำบุญ เช่นบริจาคของหรือเงินแม่จะเต็มใจ และพร้อมที่จะบริจาคเสมอ แต่การไปร่วมสังฆกรรม ถ้าไปคนเดียวก็ตื่นตระหนกพิกล แต่พอมิ้วคลอด แม่ตั้งใจว่าจะพามิ้วเข้าวัดวาอารามเยอะๆ และทำตัวเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดี เพื่อให้จิตใจผ่องแผ้ว และสืบสานศาสนาต่อไป แม่รู้สึกดีใจที่ยังมีคนจำวันเกิดแม่ได้ และมีคนที่เค้ารักและพร้อมจะแสดงความรักต่อเรามากมายหลายหลาก บางคนไม่รู้จักกัน รู้จักกันผ่านตัวหนังสือทางอินเตอร์เน็ต ก็ยังนึกถึงกันและแวะเวียนมาอวยพร หรือคนที่อยุ่ด้วยกันก็เข้ามากอด มาแสดงความยินดี มาอวยพรวันเกิด ซึ่งมันเป็นสิ่งที่วิเศษและแม่ชอบที่จะได้รับความรู้สึกแบบนี้มากๆ มีคนมากมายที่มาอวยพรแม่ผ่านเฟซบุ๊ค แม่รู้สึกดีใจและมีความสุข ทุกคนมาอวยพรให้แม่และมิ้วและพ่อของมีความสุข ปีนี้จะเป็นปีสุดท้ายที่แม่จะอยู่สองคนกับพ่อ หลังจากปีนี้ วันเกิดทุกๆปี เราจะมีกันสามคนพ่อแม่ลูก มิ้วจะได้เป่าเค้กแทนแม่ มิ้วจะได้แกะของขวัญแทนแม่ ^_^ เราจะได้อยู่ในเทศกาลสำคัญร่วมกันตลอดเวลา คุณตาก็มาอวยพรแม่ ต่อหน้าเราอาจจะเขินอาย แต่พอมีพื้นที่บนอินเตอร์เน็ต สามารถให้เราแสดงความรักกันได้ง่ายอย่างไม่ขัดเขิน พ่อมิ้วก็อยากให้ของขวัญแม่ แม่เองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าอยากได้อะไร แค่มีพ่อของมิ้วอยู่ข้างๆกาย แม่ก็มีความสุขมากมายแล้ว ป้าๆลุงๆที่ทำงานก็พาแม่ไปเลี้ยงอาหารสุดแสนอร่อยที่นารายณ์ พิซซาเรีย แม่ต้องขอขอบคุณมากๆ ที่พาไปกินของอร่อยในวันเกิดแบบนี้ ป้าหนู ที่ให้ของขวัญพร้อมเขียนการ์ดน่ารักๆที่อ่านไปยิ้มไป พร้อมดอกไม้ แม่ต้องขอบคุณมากๆ แต่สิ่งที่แม่ได้มาเป็นของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตจนอายุ 28 ปีคือ การมีมิ้วอยู่ในพุง มีมิ้วดิ้นดุ๊กดิ๊กๆ เป็นของขวัญวันเกิดที่แสนวิเศษ รู้ว่าอีกไม่เกิน 10 วีค มิ้วต้องออกมาเริงร่าต่อหน้าประชากรโลก แค่นี้ก็เป็นปีที่ยิ่งใหญ่สำหรับแม่มากแล้ว ของขวัญชิ้นนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้าประทานพรมาให้แม่ ของขวัญที่มีชีวิต เลือดเนื้อและจิตใจ ของขวัญที่ไม่สามารถหาคำอธิบายได้ ถึงความล้ำค่าและราคาของมัน มิ้วของแม่คือของขวัญชีวิต ที่พ่อกับแม่กำลังจะได้รับ และจะเป็นของขวัญที่แสนวิเศษตลอดไป รักมิ้วเสมอ จากพ่อทรและแม่กีฟท์
|
tungift
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เดือน 9 นี้จะได้เห็นหน้าลูกสาว "น้องมิ้ว" ของแม่แล้ว |
||||||||||||
อ่านบันทึกของแม่กิ๊ฟ แล้วเบญก็มีความสุขไปด้วยเลยค่ะ