วันนี้เหมือนเป็นวันติ่งแห่งชาติเลยเนาะ ^^ 

นี่ก็อัพไดในวันนี้แบบนี้มาหลายปีมาเกือบทุกปีแล้ว .. ก็หวังว่าจะยังเขียนต่อไปเรื่อยๆกับความรู้สึกแบบนี้

มันเป็นวันที่รวมความรู้สึกดีๆที่ข้ามกาลเวลามาแบบทบทวีขึ้นเรื่อยๆในทุกๆปี หลายสิ่งหลายอารมณ์รวมกันอยู่ในวันนี้... โดยบังเอิญ..หรือโดยตั้งใจของใครบางคน หรือใครหลายๆคน 

ไม่ใช่แค่ความสวยงามของตัวเลขเท่านั้น ... วันที่แค่เป็นจุดหนึ่งของเวลา .. เวลาที่เราจะกลับมาย้อนคิดถึงมันได้เรื่อยๆ...

วันนี้รู้สึกดีมากๆ แฮปปี้มากๆ ที่ได้ฟังพี่ป๊อดและแตมร้องเพลงในวันนี้ .. 

มันเป็นแค่จุดหนึ่งในเวลาก็จริง แต่แฮปปี้มากค่ะ

Green Concert #20 ซื้อบัตรรอบวันนี้ไว้ แต่ปรากฏว่าวันนี้สภาพร่างไม่เอื้ออำนวยอย่างแรง อยู่ไม่จบคอนเสิร์ตด้วย ^^ (และนี่น่าจะเป็นครั้งแรกเลยมั๊ง ที่ออกก่อนคอนจบ //สำหรับข้าพเจ้ามันไม่ใช่เรื่องปกติที่จะทำแบบนี้ 55555 //อ่อ มีครั้งนึงที่ออกก่อนคอนเลิก เพราะต้องวาร์ปไปอีกงานต่อ .. นั่นก็ดูไม่จบคอนเหมือนกัน)

นอกจากสภาพร่างกายที่ไม่พร้อมชมมหรสพสุดๆในวันนี้แล้ว มนุษย์เมาท์มอยที่นั่งอยู่ข้างหลังเราก็เป็นอีกอย่างที่รบกวนสภาพแวดล้อมมากๆ แบบว่า นางคุยกันตลอดคอนเลยอ่ะ !!! คุยทั้งช่วงร้องเพลง ทั้งช่วง MC !!! เฮ้ยยย ไปคุยกันข้างนอกมั๊ยคะ (นี่ได้แต่คิดและตะโกนอยู่ในใจนะ สภาพไม่พร้อมทำสงครามใดๆค่ะวันนั้น 555) พี่ได้บัตรฟรีกันมาเหรอคะ !!! ถ้าไม่อยากดู อยากคุยกันก็ไปคุยกันข้างนอกฮอลมั๊ยยยยย !!! 

แต่คอนเสิร์ตดีนะ เป็นโชว์ที่ดี ประทับใจ (ซึ่งควรจะได้ประทับใจในบรรยากาศนั้นมากกว่านี้)

สรุปว่า ... กลับบ้านแบบอึนๆมึนๆ //อยากดูอีกรอบ >___<

 #StampApiwat #live #greenconcert20