Group Blog
 
All Blogs
 
เรื่องเล่าสมัยเรียนที่ปักกิ่ง เรื่องที่ ๑

เทอมแรกของปีแรกที่ไปเรียนปักกิ่ง ดิฉันพักอยู่หอพักใน เป็นหอพักนักศึกษาต่างชาติหอที่ ๔ มี ๕ ชั้น ดิฉันอยู่ชั้น ๒ อยู่กันห้องละ ๒ คนเพื่อนร่วมห้องเป็นคนญี่ปุ่นอายุเท่ากัน ชื่อ อายาโนะ คาเนโกะ (ไม่แน่ใจว่าไหนชื่อ ไหนนามสกุล แต่คิดว่า คาเนโกะ น่าจะเป็นนามสกุล เพราะคนญี่ปุ่นที่สนิทกับเธอทุกคนเรียกเธอว่าอายาโนะหมดเลย)

ช่วงแรกในหอพักผ่านไปอย่างสงบสุข จนกระทั่งถึงฤดูหนาว ซึ่งตะวันจะตกเร็วมาก 5 โมงครึ่งนี่อย่างกับ 1 ทุ่มของเมืองไทยเลย (และกว่าฟ้าจะเริ่มสางก็ปาเข้าไป 7 โมงเช้า) เรื่องมันเกิดในค่ำวันหนึ่ง วันนั้น ดิฉันและอายาโนะต่างก็ออกไปข้างนอกด้วยกันทั้งคู่ เมื่อเวลาประมาณ 5 โมงเย็น แล้วดิฉันกลับเข้ามาก่อนเมื่อเวลาประมาณ 6 โมง (ฟ้ามืดแล้ว)

พอกลับมาถึง ก็เปิดไฟห้อง เอากระเป๋าไปวางปลายเตียง (ดูตามภาพ) และพบว่าปลายเตียงมีตะขอพลาสติกสำหรับแขวนของ ที่ด้านหลังมีกระดาษกาวสองหน้าวางอยู่ปลายเตียงตัวหนึ่ง ดิฉันคิดว่าอายาโนะแบ่งให้ใช้ จึงหยิบขึ้นมา แต่พบว่ามันเป็นของใช้แล้ว เพราะกระดาษกาวถูกแกะออก จึงคิดว่าคงเป็นของอายาโนะที่ทำตก และนำไปวางให้ที่เตียงของอายาโนะ

ประมาณหนึ่งทุ่ม อายาโนะกลับมาจากข้างนอกปุ๊บ ก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของตัวเองเพื่อที่จะหยิบผ้าขนหนูซึ่งแขวนกับไม้แขวนเสื้ออยู่ตรงประตูตู้ออกไปล้างหน้า แล้วเธอจึงพบว่าไม้แขวนเสื้อที่มีผ้าขนหนูพาด มันตกลงไปอยู่บนพื้นอันเป็นที่วางรองเท้า อายาโนะจึงมองหาตะขอที่ติดไว้บนตู้ ดิฉันเห็นเข้า จึงช่วยบอกว่า

“ตะขออยู่บนเตียงเธอไง”

อายาโนะหันไปดูบนเตียง ก็พบว่าตะขอวางอยู่จริง เธอจึงถามว่า

“มันไปอยู่บนเตียงฉันได้ยังไง?”

ดิฉัน “ฉันเอาไปวางเองแหละ ก็เห็นมันวางอยู่บนเตียงฉัน”

อายาโนะตกใจมาก “มันขึ้นไปอยู่บนเตียงเธอได้ยังไง?”

ดิฉัน “ก็คงตกแล้วกระเด็นขึ้นไปมั้ง...” พูดออกไปแล้วก็นึกได้...ว่าระยะห่างจากจุดที่ตะขอตกมาถึงเตียงน่ะ มันประมาณ 3 เมตร แล้วเตียงของพวกเรามันสูงมาก ประมาณ 50 ซม. แถมตอนที่ดิฉันเจอ ตะขอนี่วางลึกจากขอบเตียงเข้ามาประมาณหนึ่งฟุต

ทำไมมันกระเด็นไกลจัง แถมกระเด็นสูงอีกต่างหาก อย่าว่าแต่ตรงจุดที่ตะขอตกมันมีรองเท้ารองรับอยู่ ไม่ได้โดนพื้นตรงๆ -_-"

ด้วยความอยากรู้ พวกเราจึงลองทิ้งตะขอจากจุดที่มันติดอยู่หลายครั้ง ซึ่งมันก็กระเด็นออกห่างจากตู้ไกลสุดเพียง 2-3 ฟุตเท่านั้น...

แล้วเราก็เลิกพูดเรื่องนี้ แต่เรื่องมันยังไม่จบ เพราะเช้าวันรุ่งขึ้น อยู่ๆ อายาโนะก็ถามดิฉันว่า มีไปแตะแปรงสีฟันของเธอหรือเปล่า (อายาโนะจะติดแผงใส่แปรงสีฟันกับยาสีฟันไว้ที่หัวเตียง โดยช่องตรงกลางเป็นช่องใหญ่ สำหรับใส่ยาสีฟัน สองช่องเล็กขนาบข้างไว้ใส่แปรงสีฟัน)

ดิฉันมองหน้าอายาโนะด้วยสายตาแปลกๆ แล้วบอกว่า

“ฉันจะไปแตะแปรงสีฟันของเธอทำไมกันล่ะ”

อายาโนะ “ฉันก็ว่าเธอคงไม่แตะหรอก ก็แค่ถามไปงั้นเอง คือปกติฉันจะใส่แปรงไว้ด้านขวา แต่เมื่อคืนนึกไงไม่รู้ ฉันเอาไปใส่ไว้ด้านซ้าย แต่วันนี้ตื่นมา มันอยู่ด้านขวาล่ะ”

ดิฉันเงียบ และนึกในใจว่า อย่าบอกนะว่าห้องนี้ก็มีผี -_-' ก่อนจะปลอบใจอายาโนะว่า ช่างมันเหอะ เขาคงแค่มาล้อเล่นนิดหน่อยเท่านั้น หลังจากนั้นพวกเราก็สุมหัวกันเล่าเรื่องผีที่เคยเจอเคยได้ยินแบบไม่อิงนิยายให้กันฟัง ด้วยความสามารถทางการสื่อสารอันแสนยอดเยี่ยมของเราทั้งคู่ ก็ฟังกันรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ดิฉันบอกอายาโนะเรื่องเสียงที่ได้ยินบ่อยๆ คือเสียงลูกสนุกเกอร์ อายาโนะบอกว่าเธอไม่เคยได้ยินเลย ซึ่งทุกครั้งที่ได้ยิน ดิฉันมักอยู่ในห้องคนเดียว

แต่อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่เราทั้งสองอยู่ในห้อง เสียงลูกสนุกเกอร์ก็ดังขึ้น อายาโนะก็ได้ยินด้วย ดิฉันบอกว่า

“นี่แหละ เสียงนี้แหละ”

อายาโนะมองหน้าดิฉันแบบ ตกใจมาก และบอกว่า “เอาไว้เราขึ้นไปถามห้องข้างบนกันไหมว่าเขาทำอะไร?”

ดิฉัน “ได้สิ”

แต่สุดท้าย จนจบเทอม และอายาโนะกลับญี่ปุ่นไป เราก็ไม่ได้ไปถาม เพราะชั้นสามนั้นเป็นชั้นที่พักของผู้ชาย ฮะฮะ

(หอพักเราเป็นหอพักรวม แบ่งชั้นอยู่ดังนี้ ชั้น ๑,๓ ผู้ชายอยู่ ชั้น ๒,๔,๕ ผู้หญิงอยู่)





Create Date : 21 ธันวาคม 2548
Last Update : 21 ธันวาคม 2548 9:46:00 น. 6 comments
Counter : 872 Pageviews.
Share

 
ง่า... ผีสนุกเกอร์
ตามไปถึงปักกิ่งเลยง่า


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:10:24:00 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ

ปักกิ่งหนาวๆ


โดย: PADAPA--DOO วันที่: 21 ธันวาคม 2548 เวลา:14:40:47 น.  

 
แพนด้า - - ใช่แล้ว ^^"

PADAPA--DOO - - ปักกิ่งกำลังเย็นได้ที่ต่างหาก (ได้ที่สำหรับทำมนุษย์ไอติม หุหุ)


โดย: ซีเรีย (ซีเรีย ) วันที่: 22 ธันวาคม 2548 เวลา:10:30:23 น.  

 
แฮะๆ ชอบจังเรื่องผี แต่ก็กลัวจับใจ ว่าแต่เสียงลูกสนุกเกอร์นี่ช่างตามหลอนดีแท้


โดย: a00152 วันที่: 26 ธันวาคม 2548 เวลา:14:58:58 น.  

 
เจอตลอดเลยหรือนี่

น่ากลัวแท้ๆเลย


โดย: จันทร์น้อย วันที่: 8 มกราคม 2549 เวลา:20:27:56 น.  

 
ไอ้เสียงลูกสนุกเกอร์ที่พูดถึงนี่ ใช่ที่เป็นเสียงเหมือนคนที่พักอยู่ชั้นบนทำลูกแก้วตกพื้นแล้วมันเด้งๆ ๆ ๆ รึเปล่าคะ

ถ้าใช่ เราก็เคยได้ยินบ่อยๆ ค่ะ

มีคนพยายามหาสาเหตุกันมานานแล้ว ที่มีความน่าจะเป็นสูงที่สุดคือ เสียงโครงสร้างมันขยายตัวค่ะ จากโครงเหล็กภายในอะไรประมาณนี้

ตอนนอนอยู่ที่บ้านก็ได้ยินเหมือนกันค่ะ เป็นบ้านสองชั้น ห้องนอนอยู่ชั้นบน มันก็ไม่มีชั้นถัดไปละนะ เป็นหลังคาละ 55555+


โดย: ผสมสารกันบูด IP: 116.68.155.242 วันที่: 2 มิถุนายน 2554 เวลา:11:24:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ซีเรีย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

Friends' blogs
[Add ซีเรีย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.