อ่านรีวิวนี้ที่ห้อง Blue Planet ได้ที่ //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E8107678/E8107678.html

วันเข้าพรรษา (๘ ก.ค.) ไปทำบุญไกลบ้านถึงอ่างทองนู่น เอาของไปบริจาคให้เด็กกำพร้าและยากจนที่วัดสระแก้ว (วัดที่ไชยา มิตรชัยโตมานั่นแหละค่ะ)

ความคิดนี้เริ่มต้นจากน้องสาวที่อยากจะทำบุญเลี้ยงเด็กขึ้นมา ตอนแรกก็ว่าจะไปวัดบางเพลิงกัน แต่หลังจากพิจารณานู่นนี่แล้วก็เปลี่ยนใจมาเป็นวัดสระแก้วแทน ก็ยกกันไปเกือบจะทั้งบ้านเลยค่ะ

มีเวลาแค่วันเดียว แต่บรรดาสมาชิกที่เคารพทั้งหลายอยากจะเที่ยวล้านแปดที่มากๆ เราเองก็เคยแต่ผ่านอ่างทองแบบฟิ้วๆๆ ไปมาตอนที่ไปเที่ยวทางเหนือ ไม่เคยได้แวะ ดังนั้น ก็เลยไม่มีอิมเมจอะไรในหัวเลยว่า แล้วตูจะไปเที่ยวอะไรดีฟะที่อ่างทอง สรุปก็เลยช่วยกันหาๆ ข้อมูลเอาจากในเน็ท เสร็จแล้วก็โทรไปนัดหมายกับหลวงพ่อ บอกว่าเราจะขอบริจาคข้าวสารห้ากระสอบ ให้ทางวัดเป็นธุระจัดหาสั่งซื้อจากร้านค้าให้ แล้วเราก็ไปแต่ตัว พร้อมพกตังค์ไปด้วยเพื่อจ่ายค่าข้าวสาร

ออกจากบ้านกันสายๆ ไปถึงวัดสระแก้วประมาณ ๑๐ โมง ที่วัดเงียบเหงา แม้จะเป็นวันเข้าพรรษาที่ควรจะมีคนมาทำบุญตามปกติบ้าง แต่ก็กลับเงียบ มีญาติโยมมารอบริจาคของให้วัดอยู่ประปรายเท่านั้น

ของที่เอามาบริจาคก็เป็นข้าวสาร เสื้อผ้าเด็กมือสอง แล้วก็ของเล่นของพี่ม่อนที่ไม่ใช้แล้ว ซึ่งพี่ม่อนเลือกเองกับมือ แล้วก็ถวายให้หลวงพ่อเองกับมือเลยทีเดียว

ตอนนี้ที่วัดสระแก้วเองก็มีคนมาบริจาคน้อยลงเนื่องจากสภาพเศรษฐกิจ ถ้าใครจะไปทำบุญบริจาคก็สามารถโทรติดต่อไปที่วัดได้นะคะ รับทั้งข้าวสารอาหารแห้ง อุปกรณ์ในครัว (เพราะต้องเลี้ยงเด็กเยอะมากตั้งพันกว่าคนต่อวัน) เสื้อผ้าเด็ก ของเล่นเก่าๆ และอื่นๆ (แต่อุปกรณ์การเรียนทางวัดไม่ขาดนะคะ ค่าใช้จ่ายที่เยอะๆ จะมาจากค่าอาหารเด็กๆ มากกว่าค่ะ)

หลวงพ่อวัดสระแก้วมีเมตตาสูงและใจดีมากๆ ท่าทางหลวงพ่อจะเอ็นดูพี่ม่อนเป็นพิเศษ ชวนพี่ม่อนคุยและเล่นทายปัญหาเชาวน์ด้วย

หลวงพ่อ (แต่พี่ม่อนเรียกหลวงปู่) แกล้งถามปัญหาพี่ม่อนว่า ไก่ห้าตัวมีกี่ขา พี่ม่อนตอบถูกว่าสิบขา แต่พอหลวงปู่ถามว่าแล้วไก่เก้าขามีกี่ตัว พี่ม่อนงงตอบไม่ถูก

พอพี่ม่อนงงหนักๆ เข้า หลวงพ่อเลยเอานิ้วให้ช่วยนับ

"เอ้า...หลวงปู่ให้ยืมนิ้ว นับได้ยัง ไก่เก้าขามีกี่ตัว"

ยืมนิ้วหลวงปู่ แล้วก็มานับกับนิ้วตัวเองต่อ....

พี่ม่อนตอบเท่าไหร่ก็ไม่ถูกซักที หลวงพ่อจึงเฉลย


"ไก่ก้าวขา...ไก่มันก็ก้าวขาเดินไงล่ะลูก... นี่ไง..ไก่มันก้าวขาเดินยังงี้ ก้าว..ก้าว..ก้าว...ฮ่าๆๆๆๆ"

พี่ม่อน -*-!


ได้บาตรออมสินมาเป็นที่ระลึก พี่ม่อนรับจากหลวงพ่อมาแจกจ่ายให้พ่อแม่ ยาย และน้าๆ

กองของที่มีผู้มีจิตศรัทธานำมาบริจาค วันที่ไปมีเท่านี้เองเนื่องมาจากสภาพเศรษฐกิจ ได้ยินว่าเมื่อก่อนมีมากกว่านี้เยอะ

ตารางนัดของผู้ที่จะเข้ามาบริจาค ยังมีว่างอยู่อีกหลายวัน

โรงเรียนวัดสระแก้ว

ออกจากวัดสระแก้ว เราก็ไปต่อกันที่วัดม่วงค่ะ

น้องสาวเราไปหาข้อมูลในเน็ทมาแล้วอยากไปเที่ยวเหลือเกิน เห็นบอกว่ามีโบสถ์แก้ว แล้วก็พระพุทธรูปองค์ใหญ่ๆ พวกเราก็เลย..ไปก็ไป..ไหนๆ ก็ไม่รู้จักที่เที่ยวที่ไหนในอ่างทองอยู่แล้ว

ไปถึง ปรากฎว่ารถจอดเยอะมากเลยค่ะ อ้าว..ที่ท่องเที่ยวดังนี่นา รู้สึกตัวเองเชยจังที่ไม่เคยรู้จักวัดม่วงมาก่อนเลย

ที่นี่มีสวนนรก สวนสวรรค์ให้ชมด้วย โซนสวรรค์ก็จะเป็นเทวดาเยอะๆ โซนนรกก็จะเป็นเปรต และคนทำบาปที่ถูกทรมานด้วยกรรมต่างๆ ไม่ได้ถ่ายรูปมาเพราะแอบหลอนเป็นการส่วนตัว (เป็นพวกจิตอ่อนอ่ะค่ะ)

มาดูโบสถ์แก้วกันดีกว่า ประดับด้วยกระจกทั้งหลังเลย

ขึ้นไปข้างบนกัน คนเยอะมาก

ข้างในจะประดับด้วยกระจกทั้งหลังสวยงามมาก และก็จะมีพระพุทธรูปและเทวรูปต่างๆ อยู่เยอะเลย 

ไปไหว้พระด้านในกัน ถ้าจำไม่ผิดใช่ "หลวงพ่อขาว" หรือเปล่านะ

หากจำชื่อท่านผิด ต้องขออภัยด้วยค่ะ ไม่สันทัดจริงๆ  

ลงมาด้านล่าง มีตำหนักเจ้าแม่กวนอิมให้สักการะกัน

ไปดูพระพุทธรูปองค์ใหญ่กันค่ะ เดินผ่านโบสถ์แก้วและสวนนรกสวรรค์ไปด้านหลัง องค์ใหญ่มาก เห็นเด่นชัดอยู่กลางทุ่งนาในระยะไกลเมื่อมองมาจากถนนใหญ่เลยค่ะ

ไม่รู้กุฏิพระหรืออะไร ยังกับรีสอร์ทเลย

สามารถเดินขึ้นไปสักการะพระใหญ่ด้านบนได้ค่ะ แต่แดดร้อนมาก เลยขอยืนยกมือไหว้ท่านใต้ร่มไม้ด้านหน้าดีกว่า

ออกจากวัดม่วงก็เลี้ยวขวาที่ถนนใหญ่ไปตลาดศาลเจ้าโรงทองเพื่อทานอาหารที่ร้านดัง "นิรมิต" ค่ะ

บรรยากาศดีมากๆ อยู่ติดแม่น้ำสายเล็กๆ ด้านหน้าขายขนมไทยๆ ด้านหลังเป็นร้านอาหาร

ห้องน้ำก็สะอาดมากค่ะ เรียกว่านอนได้เลย น้องสาวบ่นอุบ ไม่น่าเข้าที่วัดม่วงมาก่อนเล้ย เพราะห้องน้ำที่นั่นสกปรกมากๆ

เรานั่งโต๊ะบนแพริมน้ำ บรรยากาศสุดยอด...สุโก้ยมากๆๆ

ถ่ายอาหารไม่ทันซักอย่าง เพราะเกรงว่าถ้ามัวแต่ถ่าย จะอดกินซะก่อน ฉะนั้น เพื่อปากท้องจึงต้องวางกล้องเก็บชั่วคราว

เมนูแนะนำที่ไม่มีในเมนูของร้าน (งงป่ะ คือเป็นเมนูที่มีในร้านและอร่อยมาก แต่ไม่ได้เขียนในสมุดเมนู) คือผัดไทยค้า...... แซ่บหลายจริงๆ ใครตามมาลอกการบ้านห้ามลืมสั่งอาหารจานนี้เด็ดขาด มิฉะนั้นจะเสียยใจ...

ที่เรารู้ว่ามีอาหารรายการนี้ก็เพราะเพื่อนของน้องสาวซึ่งเป็นคนพื้นที่บอกมาค่ะว่า มาแล้วต้องสั่งให้ได้เลยนะ... ฉะนั้น จัดไป อย่าให้เสีย

ชิวมากกกกก

กินกันแปดคน สั่งมาเต็มโต๊ะ เช็คบิลออกมาแค่เก้าร้อยกว่าบาท...แถมทางร้านลดให้อีกร้อยนึง (เพราะอะไรไม่รู้ บัตรลดก็ไม่มี สงสัยเห็นหน้าพวกเราแล้วถูกชะตาหรือเปล่า เหอเหอ..) เหลือแค่แปดร้อยกว่า หารแปดตกคนละร้อย...พระแจ้วววว

ย้ายบ้านจากเมืองชลมาอยู่อ่างทองซะเลยมั้ย ฮ่าๆ ผูกปิ่นโตที่นี่เลย

 โต๊ะด้านบนที่ไม่ได้อยู่บนแพก็มีค่ะ เราโชคดีที่มาเร็ว เพราะหลังจากที่เรามาไม่นานข้างบนก็เต็มหมดเลย

มีกาแฟสดขายด้วย แต่รสชาติเป็นยังไงไม่ทราบ เพราะไม่ได้ชิม

ร้านขายขนม จัดได้สวยงามมาก ราคาก็ปกติ ไม่ได้แพงเวอร์เพื่อถอนทุนค่าตกแต่งร้านคืนแต่อย่างใด

จากการแนะนำของเจ้าถิ่นและจากการหาข้อมูลเองในเน็ท เห็นบอกกันเป็นเสียงเดียวว่าขนมไทยร้านนี้ดังและอร่อยมาก แต่พอได้ลองชิมเราก็ว่าอร่อยในขั้นมาตรฐานปกตินะ (อาจจะขึ้นอยู่กับความชอบส่วนบุคคล) ไม่ได้เลิศเลอลอยฟ้าเหมือนอย่างที่ร่ำลือแต่อย่างใด แต่ผัดไทยอ่ะ อร่อยเทพจริงๆ ขอย้ำ..

ขนม ขนม ขนม... กินหมดนี่ส่งตัวเองประกวดธิดาช้างได้

ขนมหวานวันนี้... แต่ตอนที่ไปจริงเหลือตามนี้อยู่ไม่กี่อย่าง นอกนั้นหมด...


เสียใจนะเนี่ย ของที่อยากกินดันหมด

ท้องอิ่มแล้วก็ไปต่อกันที่วัดขุนอินทประมูล

เป็นวัดร้าง ประวัติการสร้างไปหาอ่านกันเองในวิกิพีเดียเทอญ ไม่เคยเห็นพระนอนที่ไหนงามเท่านี้มาก่อนเลย 

เราไม่ชอบที่เค้าเอาร่มเอาอะไรมาวางที่ฐานพระเลย บดบังทัศนียภาพที่งดงามอย่างแรงงงงงงงงงงงงงง

มีโบสถ์เก่าด้วย อ้อ...แล้วก็มีกรุพระ แต่อย่าหวังจะได้พระเก่าจริงจากที่นี่ เพราะหมดไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว ป่านนี้อยู่ตามแผงแถวท่าพระจันทร์แล้วมั้ง

 

แผ่นนี้เก่ามาก...เค้าเขียนว่าอะไร ใครแกะออกช่วยบอกด้วย

ตามลิ้งค์นี้ไปเพื่ออ่านเรื่องราวสนุกๆ และชมภาพสวยๆ ของที่นี่อีกมากมายค่ะ //familylove2trip.igetweb.com/index.php?mo=3&art=301131

//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7900332/E7900332.html

--------------------------------------------------------------

วันแรงงานที่ผ่านมา บริษัทพาเหล่าจับกังไปเที่ยวทะเลระยองค่ะ (บริษัทอยู่ระยองแล้วก็ยังจะเที่ยวระยองอีก อะไรจะรักระยองขนาดนั้น)

ปกติทุกปีจะไปเที่ยวกันไกลกว่านี้ แต่เศรษฐกิจยังงี้ก็อย่างว่าแหละเนอะ ที่อื่นเค้าปลดคนออกโครมๆ บริษัทเราอุตส่าห์ใจดีพาไปเที่ยวค้างคืนริมทะเลก็ถือว่าดีแล้วน่ะ

ในส่วนที่พักที่บริษัทจัดให้ พนักงานทั่วๆ ไปนอนที่แค้มปิ้งรีสอร์ทในเครืออมรพันธ์ (อยู่ใกล้ๆ อมรพันธ์วิลล่า) ที่พักเค้าถือว่าดีเลยแหละ ราคาสมเหตุสมผล เหมาะกับกรุ๊ปใหญ่ๆ ห้องนอนจัดคล้ายๆ กับที่อมรพันธ์ (ก็แน่ละเจ้าของเดียวกันนี่) สถานที่จัดงานตอนกลางคืนก็โอเค มีฐานกิจกรรมริมหาดให้เล่นด้วย ขออภัยไม่มีภาพให้ชม เพราะว่านอนอีกที่และไม่ได้พกกล้องไป

ส่วนที่พักของเราที่บริษัทจัดให้คือระยองชาเล่ต์ เรานอนในส่วนของตึกโรงแรม ตอนอ่านรีวิวในเว็บพันทิปและที่ต่างๆ ก็ค่อนข้างทำใจไว้ล่วงหน้า แต่ปรากฎว่าดีกว่าที่คิด (เยอะ) ถือว่าโอเคในระดับหนึ่ง ไม่แย่ถึงขนาดที่อ่านเจอตามรีวิว เราว่าห้องเค้าก็ตามมาตรฐานทั่วไปแหละนะ แม้ว่าเทียบกับราคาแล้วออกจะแพงไปนิด แต่เราว่าที่พักแถบนั้นก็ราคาประมาณนี้ทั้งนั้นแหละ สำหรับระยองเชาเล่ต์ก็ไม่มีเรื่องและภาพอีกเช่นเคย เพราะอาศัยเป็นที่นอนอย่างเดียว กว่าจะเสร็จงานปาร์ตี้กลางคืนกับกลุ่มใหญ่ก็เหนื่อยแทบตาย ซมซานเดินเลาะทะเลกลับมานอนก็หลับเป็นตาย หมดแรงถ่ายรูปทำรีวิวใดๆ ทั้งสิ้น เสียดายชายหาดของโรงแรมค่อนข้างสวยและทะเลออกจะสะอาด แต่กลับไม่มีเวลาเล่นน้ำเลย ฮือๆๆๆ


ออกจากโรงแรมก็พาลูกชายไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่บ้านเพต่อ เป็นแหล่งความรู้ด้านทะเลที่ค่าเข้าชมแสนถูก แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาจากที่นี่นั้นมากมายเลยค่ะ

ด้านหน้าพิพิธภัณฑ์มีเรือประมงจอดเรียงกันอยู่

เข้าไปด้านในกันดีกว่า ที่ตู้ปลานี้ มีป้ายติดไว้ว่า "ห้ามใช้แฟลชถ่ายรูป" นะคะ เพราะอาจจะทำให้มีผลกระทบกับสัตว์น้ำที่อยู่ในตู้ได้ค่ะ

แต่คนไทยบางคนก็นะ กฎมีไว้แหก หรือมีตาแต่ไม่เคยสนใจอ่านป้ายระเบียบต่างๆ ดังนั้นวันนี้ เราจะมีตัวอย่างที่ไม่ดีของคนที่กฎมีไว้แหกมาให้ชมกันค่ะ

ป้ายติดอยู่ที่ตู้นี้ อยู่ด้านหน้าก่อนเข้าชมด้านในเลย ยังไงๆ ต้องเห็นแน่นอน แต่ก็ยังมีคนบางจำพวก "จงใจ" ไม่เห็น

ที่จริงเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในหมวดสัตว์น้ำอันตรายซึ่งอยู่ด้านใน แต่เราจะขอนำมาแฉไว้ ณ ที่นี้ เพื่อความต่อเนื่องของคำบรรยายค่ะ

ดูกันจะจะ เห็นกับตาว่าเปิดแฟลชกระแทกใส่หน้าปลาในตู้อยู่ ทั้งที่มีป้ายเตือนไว้แล้ว เสียดายถ่ายตอนที่แฟลชวาบไม่ทัน ติดแต่ตอนที่ไฟแดงกำลังเล็งจ่อหน้าปลาเท่านั้น

กล้องถ่ายรูปทุกตัวจะมีโหมดปิดแฟลชนะคะ ดังนั้น อย่าลืมค้นหามันให้เจอ และปิดมันก่อนที่จะถ่ายรูปปลาด้วยนะคะ ช่วยกันทำตามกฎระเบียบ คนอื่นๆ จะได้มีปลาสวยๆ ดูไปนานๆ นะคะ

ผ่านเรื่องบ่น มาโชว์รูปด้านในต่อดีกว่า

สวยอ่ะ

เราว่าของที่นี่เค้าทำได้ดีกว่าที่บางแสนเยอะเลย

มีปลาและปะการังหลายชนิดให้ชม

ค่าเข้าก็ถูกมากกกก

ป้ายให้ความรู้ต่างๆ ทำได้ดี ไฮโซ้ไฮโซ

บ่อเลี้ยงเต่าจะเห็นตั้งแต่ประตูทางเข้าด้านหน้าเลยค่ะ พอลงมาด้านล่างก็จะทำเป็นตู้กระจกให้ดูกันชัดๆ แบบนี้

ตู้โชว์เปลือกหอยและหินสวยๆ

ลงไปเดินลอดอุโมงค์ใต้น้ำกัน อยู่ข้างล่างนั่น เห็นมั้ยคะ

เข้าไปด้านใน เป็นอุโมงค์สั้นๆ ค่ะ แต่กระจกไม่หลอกตา ยืนดูปลาแล้วไม่เวียนหัวเหมือนที่ Underwater World

อุโมงค์ใต้น้ำ

ป้ายให้ความรู้มีตลอดทาง

ความรู้เกี่ยวกับคลื่นดูด

ตู้ปลาแนวตั้งขนาดใหญ่

ซูมออกมา เป็นแบบนี้

ชนิดของโลมาที่พบในประเทศไทย

สัตว์ทะเลที่เป็นอันตราย.... มีอะไรบ้างนะ...


แล้วผีทะเลนี่ อันตรายมั้ยนะ...

หอยเม่น เป็นสัตว์ทะเลที่อันตราย

ครั้งหนึ่ง เมื่อก่อนตอนที่หาดอ่างศิลายังไม่เต็มไปด้วยร้านอาหารบนหาดเหมือนเดี๋ยวนี้ก็เต็มไปด้วยหอยเม่น เวลาเล่นน้ำต้องระวังให้ดี

แต่เดี๋ยวนี้คนที่จะโดนหอยเม่นตำเท้าที่ทะเลอ่างศิลา คงมีแต่คนเก็บหอยนางรมแล้วล่ะ

คิดถึงทะเลอ่างศิลาสมัยเมื่อเป็นเด็กจัง

ทายซิ มันคืออะไรเอ่ย

เยส.... แม่นแล่ววว อิท อีส อะ ฟิช... มันคือปลาที่จบวิชาการพรางตัวขั้นสุดยอดจากสำนักนินจาอิกะ มองเผินๆ นึกว่าก้อนหินหรือปะการังซะอีก


วันๆ เคยขยับตัวบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

เดินไม่นานก็ทั่ว ถึงเวลาซื้อของฝากญาติโยม เดี๋ยวเราจะเข้าไปดูของที่ระทึกกัน แต่ก่อนเข้าร้านเจออ่างปลาอันนี้ก่อน

ร้านขายของที่ระลึกที่นี่แอบซีวิวด้วย ของที่ขายก็ประมาณนี้ แล้วก็มีเสื้อยืด และของกระจุกกระจิกอื่นๆ

เราไม่ได้ซื้อเพราะเห็นบ่อยแล้ว ถ่ายรูปมาฝากละกันค่ะ