ที่จริง วัดหลวงพ่อโสธรก็อยู่ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่ แต่ครั้งสุดท้ายที่ไปวัดนี้คือตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ พอแม่เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเคยพาเราไปไหว้หลวงพ่อโสธรบ่อยมาก เรายังเหวอ... เฮ้ย..จริงเหรอ เพราะความทรงจำของเราเกี่ยวกับวัดหลวงพ่อโสธรนี่ไม่มีอยู่ในหัวสมองเลย ความคิดอยากไปไหว้หลวงพ่อก็พอมีบ้าง แต่ก็จะ.. จะ.. อยู่นั่นแหละ ไม่ได้ไปจริงๆ จังๆ ซักที

จนเช้าวันอาทิตย์วันหนึ่ง เราเปิดดูรายการโทรทัศน์อะไรซักอย่างที่มีพาเที่ยว (ไม่แน่ใจว่าเป็นรายการที่น้องอิม อชิตะเป็นพิธีกรหรือเปล่า) เค้าพาไปเที่ยวตลาดบ้านใหม่ที่ฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นที่ที่เราคุ้นชื่อมาพอสมควรจากห้องบลูฯ ว่าเป็นตลาดโบราณที่น่าเที่ยวมาก อ่านรีวิว ดูภาพถ่ายแล้วก็อยากไปนะ แต่ยังไม่เท่าไหร่ แต่พอเห็นภาพบรรยากาศที่เป็นภาพเคลื่อนไหวจากทางทีวีแล้ว..... โอ๊ยยย... ชั้นอยู่บ้านไม่ได้แล้ววันนี้... ว่าแล้วก็ใช้สิทธิ์ความเป็นผู้มีอำนาจเบ็ดเสร็จในบ้าน  เหนี่ยวคอสองพ่อลูกออกจากบ้านในทันที จุดมุ่งหมายคือวัดหลวงพ่อโสธร เพราะในโทรทัศน์เค้าบอกว่า สามารถนั่งเรือจากท่าน้ำหลังวัดไปถึงตลาดบ้านใหม่ได้ ไหนๆ ก็ไปทั้งที ก็เลยถือโอกาสไหว้พระขอพรจากหลวงพ่อด้วยเลยดีกว่า

ก่อนไหว้หลวงพ่อก็ต้องซื้อดอกไม้ธูปเทียนก่อนสิเนอะ ของเราซื้อของทางวัดค่ะ แต่ว่ารอบๆ บริเวณนั้นก็มีพ่อค้าแม่ค้าขายอยู่เยอะเหมือนกัน

ดอกไม้สีสดใส

ตรงที่จะเข้าไปไหว้หลวงพ่อ มีป้ายติดไว้อันบะเร่ง

.
.

.

.

.


.



.




เห็นแล้วอึ้ง โห... นี่ขนาดในวัดนะเนี่ย

พระอุโบสถหลังใหม่

วันที่ไปอากาศร้อนและแดดแรงมากค่ะ แต่ถึงจะอากาศร้อนยังไง สาวๆ ทุกคนก็ควรแต่งกายให้สุภาพด้วยนะคะ



หลายๆ คนที่เห็นก็แต่งกายเหมาะสมดี แต่ก็มีหลายคนที่ไม่น่ารักเลย ใส่เสื้อแขนกุด กางเกงขาสั้นเลยเข่าเข้าไปไหว้หลวงพ่อด้วย


เวลาเห็นคนแต่งตัวไม่เหมาะสมเข้าวัดแล้วรู้สึกหงุดหงิดหัวใจจังเลยค่ะ แอบคิดไปว่า เรื่องพื้นฐานแบบนี้ ไม่เคยมีใครสอนเค้ามั่งหรือไงหนอ คนไทยด้วยนะนั่น ถ้าเป็นฝรั่ง จีน พี่ยุ่นก็ว่าไปอย่างว่าไม่ทราบธรรมเนียม

ไหว้พระเสร็จก็เดินไปที่ท่าน้ำหลังวัดค่ะ ที่นั่นจะมีเรือให้นั่งไปที่ตลาดบ้านใหม่ได้

ซื้อตั๋วไปกลับได้ที่ซุ้มตรงท่าน้ำเลยค่ะ

เรือจะมีออกเป็นรอบ ซื้อตั๋วแล้วถ้ายังไม่ถึงเวลาก็หาที่หลบแดดรออยู่แถวนั้นแหละ แต่เวลาขึ้นลงเรือต้องระมัดระวังมากๆ นะคะ เพราะว่าระดับพื้นที่ท่ากับเรือไม่เสมอกัน เค้าจะเอาแผ่นกระดานมาวางพาดแบบเทเอียงมากๆๆ ต้องเหยียบไปบนแผ่นกระดานที่เค้าทำ stopper ไว้ให้เท่านั้น ระวังอย่าเดินออกนอก stopper เพราะคุณจะลื่นปรู๊ดดดจนเกือบตกน้ำเหมือนเราค่ะ

ถึงเวลาเค้าจะประกาศเรียกให้คนที่ซื้อตั๋วไว้แล้วไปขึ้นเรือ

ซึ่งบนเรือก็จะมีคนมาถ่ายรูปเอาไปแปะบนจานให้เราซื้อตอนกลับเป็นที่ระทึก..ระลึก (คงเห็นกันบ่อยๆ ตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ นะคะ)

มีน้องนักเรียนมาทำหน้าที่เป็นผู้บรรยายระหว่างการเดินทางพร้อมหยอดมุกเป็นระยะๆ และมีน้ำหวาน (น้ำแดง) ให้บริการด้วยค่ะ

ไม่มีรูปบนเรือนะคะ ข้ามไปตลาดบ้านใหม่เลยละกัน

ท่าน้ำหน้าตลาดบ้านใหม่เล็กมากค่ะ โป๊ะก็เล็กนิดเดียว เวลาขยับขึ้นลงตามระดับคลื่นแม่น้ำ

คนไม่เคยชินอย่างเรารู้สึกกลัวและเมาโป๊ะค่ะ ไม่อยากอยู่บนนั้นนาน (มันหวาดเสียว) ต้องรีบเดินผ่านไปให้เร็วที่สุด ยังไงก็ระมัดระวังเวลาขึ้นและลงเรือด้วยนะคะ

วันนั้นตั้งใจจะไปหาซื้อตุ๊กตากระดาษ แล้วก็พวกของเล่นยุคแฟนฉันค่ะ และก็ไม่ผิดหวังเลย เพียงแค่ร้านแรกติดกับท่าน้ำก็เจอแล้วค่ะ

ของเล่นแบบนี้หลายคนคงคุ้นเคย เห็นแล้วอดอมยิ้มไม่ได้เลยค่ะ

มีขนมและของกินแนวโบราณๆ น่าอร่อยหลายอย่างให้เลือกซื้อค่ะ

เราก็ซื้อมาลองทานหลายอย่างเหมือนกัน บางอย่างก็อร่อย แต่บางอย่างก็ไม่อร่อยเท่าที่ควร คือรสชาติไม่ยักกะโบราณจริง ออกแนวเหมือนมือใหม่เพิ่งหัดทำมากกว่า

แต่ของกินละลานตาจริงๆ ค่ะ หิ้วของกินจนนิ้วเขียวเลยเรา

อุดหนุนรองเท้าสานร้านนี้มาสองคู่ค่ะ เป็นรองเท้าทำจากเสื่อกก

ปกติเป็นคนชอบใส่รองเท้าแบบนี้อยู่แล้ว สบายเท้าดี

ขนมแบบนี้ใครเคยกินบ้างเอ่ย ตอนเด็กๆ เราชอบม้ากกกมากกกก (เดี๋ยวนี้ก็ยังชอบอยู่ อิอิ)

ร้านตัดผมแฟนฉัน (ตั้งชื่อให้เค้าเองเสร็จสรรพ อิอิ)


คิดถึงตอนเด็กๆ จัง จำได้ว่าเมื่อก่อนพ่อพาเราไปตัดผมร้านหน้าตาแบบนี้แหละ (เพราะตอนเด็กๆ ติดพ่อมาก พ่อทำนู่นทำนี่ให้ตลอด แล้วพ่อก็เลยพาไปตัดผมร้านผู้ชายด้วยกัน) ออกมาทรงกะลาครอบเลย เอิ๊ก...

เสื้อชั้นในทรงโบราณก็มี มีคนซื้อเยอะด้วย

ไม่รู้รุ่นนี้มีซิปใต้ราวนมไว้ใส่เหรียญเหมือนของคุณย่าคุณยายหรือเปล่านะ

ร้านนี้นอกจากขนมกับของเล่นแฟนฉันแล้วยังมีหนังสือความรู้เด็กแบบป๊อปอัพขายด้วยค่ะ

ราคาก็ไม่แพงเลยซื้อมาให้เจ้าลูกหมู ๒ เล่ม

ก๋วยเตี๋ยวปากหม้อ... เป็นยังไงก็ไม่ทราบ ไม่รู้เหมือนข้าวเกรียบปากหม้อไหม ใครเคยกินวานบอกที

ร้านขายของเล่น ร้านในรูปล่างมีตุ๊กตากระดาษสวยๆ ห้อยขายอยู่เยอะเลย

เราอยากได้แบบญี่ปุ่นตาหวานโบๆ วาดและลงสีด้วยมือคนมากกว่า แต่ตุ๊กตาของร้านนี้เค้าจะออกแนวโฟโต้เฉาะเกาหลี ก็เลยไม่ได้ช่วยอุดหนุนเลย (แต่ร้านไหนที่มีตาหวานญี่ปุ่นโบๆ ละก็เรากวาดมาเพียบ)

ตึกแถวไม้ๆ แบบนี้ บรรยากาศที่คุ้นเคย คิดถึงจัง

ผ่านไปเจอป้ายนี้ สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง เสียดาย ๒

บ้านสวยมากก พี่เจ้าของบ้านใจดีอนุญาตให้ถ่ายรูปด้วย ขอบคุณค่ะ

เดินต่อๆๆๆๆๆๆ ผ่านไปเจอกุ้งแม่น้ำ (หรือเปล่าหว่า..) เผา ตัวขนาดกำลังน่ากิน

ปกติเราชอบกุ้งเผามาก แต่ตอนนี้หิ้วของจนนิ้วเขียวแล้วเลยต้องตัดใจแบบน้ำลาย..เอ๊ย.. น้ำตาไหล

ที่นี่จะมีร้านขายขนมและของเล่นแฟนฉันหลายร้านมาก แต่ละร้านก็จะมีขนมแบบเดียวกัน ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่

แต่ขนมตังเม (เจ้าขนมแท่งๆ รูปร่างเหมือนแท่งไม้ทำจากน้ำตาลปี๊บหวานๆ หอมๆ) แบบนี้เท่าที่เห็นมีขายอยู่สองร้าน ขนมโปรดสมัยประถมเลยนะนั่น พลาดได้ไง กวาดดดดมาซะ...

กังหันลมหมุนๆ สีสันสดใส

น้ำเต้าปูปลา คุณสามีซื้อ (เหมา) มาให้ลูกชายแกะเล่นอยู่หลายแผง


(อดีต) เด็กชายแบบเค้าก็คงชอบน้ำเต้าปูปลา ส่วนเรา (อดีต) เด็กหญิงก็ชอบตุ๊กตากระดาษ อิอิ

ตอนที่มาถึงตลาดบ้านใหม่ ทางเรือจะให้เวลาเดินเที่ยวประมาณหนึ่งชั่วโมง ซึ่งถ้าใครจะไม่กลับกับเรือก็ให้แจ้งล่วงหน้า (จะได้ไม่ต้องรอ) แต่ถ้าใครจะกลับกับเรือ (อย่างพวกเรา เพราะต้องไปเอารถที่วัด) ก็ต้องมารอที่ท่าให้ตรงเวลาค่ะ

ระหว่างทางขากลับ เจอเจ้าต้นไม้ชนิดนี้ขึ้นอยู่ริมตลิ่งเต็มไปหมด ใครที่เคยไปนั่งเรือเที่ยวแถวตลาดน้ำอัมพวาหรือแถบแม่น้ำนครชัยศรีคงจะเคยเห็น... เจ้าต้นไม้นี้คือต้นลำพูค่ะ ส่วนตรงที่วงสีแดงๆ ไว้เป็นรากอากาศของมัน ซึ่งรากอากาศของต้นลำพูนี้ สมัยก่อนชาวบ้านเค้าจะมาตัดทำเป็นจุกก๊อกขวดน้ำปลากันจนหมด แต่ตอนนี้ไม่ได้ใช้จุกก๊อกแล้ว รากอากาศของต้นลำพูก็เลยมีให้เห็นเยอะแยะเช่นนี้

ใกล้ถึงวัดแล้วค่ะ


เลยจากบริเวณนี้ไปหน่อยจะเป็นแหลม ซึ่งมีวังน้ำวนขนาดใหญ่มากอยู่ ซึ่งผู้บรรยายบนเรือบอกว่า อันตรายมาก สามารถดูดคนหรือเรือทั้งลำลงไปได้ สมัยก่อนเคยมีเรือสำเภาจีนวิ่งผ่านมาก็โดนดูดจมไปทั้งลำเลย ดังนั้น เวลาจะแล่นเรือผ่านต้องพยายามเลาะริมๆ ตลิ่งเข้าไว้ อย่าเข้าไปใกล้บริเวณน้ำวนนั้นเด็ดขาด

เราอยากถ่ายภาพมาให้ดูแต่ไม่ทัน ใหญ่มากจริงๆ ขวางกลางลำน้ำเลย

สำหรับรีวิวพาเที่ยวตลาดบ้านใหม่คงจบเพียงเท่านี้ ยังเหลือรีวิวระยองต่อค่ะ โปรดติดตามตอนต่อไป ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมค่ะ