แวะมาช่วยรดน้ำใส่ปุ๋ยครับ

(ขอบคุณที่ยังจำได้นะครับ)

หวังว่าต้นไม้ของคุณ Q จะยังอยู่ตลอดไปนะคะ

ชอบประโยคนี้จังเลยค่ะ...

ดิฉันอยากให้blogของดิฉันเป็นต้นไม้ ความคิดอาจแตกกิ่งก้านสาขา แต่ลำต้นมันจะยังคงหยั่งรากมั่นคงอยู่ที่เดิม

ปล. ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้า blog หายไปจะเป็นยังไง
มิน่าเค้าถึงว่าคนเราควรมี backup ไว้บ้างนะคะ

แวะมาเยี่ยมตอนดึกคับ

อ่านบล็อคนี้ทีไรก็รู้สึกเหมือนเราอยู่ใต้ต้นไม้ยามเช้าหรือไม่ก็บ่าย มีลมพัดอ่อนๆ ...

มีลมพัดอ่อน ยามเช้า )
และผ้าม่านปลิวอยู่เบาๆ ด้วย
( รู้สึกแบบนั้นเวลาอ่านบล็อกนี้ )
ชอบรูปประกอบ ของคุณมากเลยค้า

ป.ล.เช้านี้แถวบ้านดิฉันสว่างไสว
น่าจะไม่มีฝน แถวนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ

หนูขาฯเป็นต้นไม้

งั้นพี่ขอเป็น

ดอกไม้ละกัน

เพราะพี่สวยและบานนนนน ได้ที่

เขาพูดกันว่า
ผู้หญิงจะสวยสุดๆก้ออีตอนก่อนร่วงนี่แร๊ะ
ขอพี่เป็นดอกที่บานที่สุดในต้นไม้ของหนูน๊ะคะ

ความคิดของหนู

แตกงอกงามทู๊กวัน
เพราะ

หนูมีปุ๋ยดี ปุ๋ยชั้นยอด...

ความรักจากทุกคนในครอบครัวที่มีให้แก่กัน

และ

การมองโลกด้วยความไม่ลำเอียงเข้าข้างตัวเอง
โฮ่
โฮ่..
พี่แหม๋ว ฟ้าสั่ง...

มีน้องคนนึงให้ฉายาพี่ใหม่เหมือนหนูเลย

แต่เขาให้เพราะเราไปมีประสบการณ์ร่วมกัน

ถ้าจำไม่ผิด
ร้าน "พบรัก" เคยอ่านเหมือนกันนะคะ
เพราะยังนึกทึ่ง ๆ ว่า
คิดชื่อร้านได้ไง
ขายขนมจีบซะด้วย

ชอบรูปประกอบค่ะ
น่ารักดี

ถ้าบล๊อกนี้เป้นบล๊อกต้นไม้
คงเป็นต้นไม้ที่แข็งแกร่ง ให้ร่มเงา ให้ความรุ้ ให้ข้อคิดดีดีที่ได้แวะเข้ามาทุกครั้งไป..

และพวกเราที่เป็นเพื่อนๆ ก้อคงเป็นปุ๋ย เป็นน้ำ เป็นกาซอะไรต่างๆ ที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของต้นไม้..

เม้นท์..นี้..ก้อเช่นเดียวกันค่ะ
ขอให้มีบล๊อกเยอะๆ จนครบรอบปีที่ 2 3 ไปเรื่อยๆค่ะ ....

สวัสดีค่ะ...

ขอบคุณที่แวะมาช่วยรดน้ำ และทักทายต้นไม้ของดิฉัน...

ข้อความของคุณquin toki และคุณgrappa...ทำให้ตัวดิฉันฟูขึ้นเป็นสองเท่าจากขนาดปกติเลยค่ะ...

บล็อกนี้ก็เป็นเหมือนต้นไม้จริงๆ ล่ะคะ
ต้นไม้ทำให้เรารุ้สึกเย็น ร่มรื่น

อ่านบล็อกนี้ก็ทำให้เรารู้สึกร่มรื่นและ
รื่นรมย์มากค่ะ

เราว่าต้นไม้ของคุณ Q แตกกิ่งก้านสาขานะคะ
อย่างน้อยๆ มันก็แผ่ออกไปถึงเพื่อนบ้านอย่างเรา
คนนึงละคะ ..
ได้อ่านบลอคคุณ Q ไม่นานนัก ได้ย้อนกลับไปอ่าน
เรื่องเดิมๆ อยู่บ้าง แต่ไม่ทันเรื่องเก่าจากข้อมูลที่
หายไปหรอกนะคะ .. ตอนที่เริ่มเขียนบลอคครั้งแรก
ทำไมถึงอยากเขียนคะ ? คุณเคยเขียนไดอารี่เป็น
เล่มๆ ไว้อยู่ก่อนไหมคะ . . เราเองเพิ่งจะเริ่มเขียน
บลอคได้ไม่นาน ยังไม่ถึงปีค่ะ ได้อ่านเรื่องราวต่างๆ
จากบลอคแบบนี้ก็ไม่นานไปกว่านั้นเหมือนกันค่ะ ..
รู้สึกแปลกดีนะคะแรกๆ เหมือนอ่านหนังสือนะคะ
แต่ว่าเหมือนมีการสื่อสาร 2 ทาง ได้คุยกันมากกว่า
ได้รับความคิดดีๆ ได้รับความรู้สึกดีๆ ด้วยค่ะ ..

เพื่อนรอบตัวหลายๆ คน เห็นกันง่ายๆ อย่างเพื่อนๆ
ที่ทำงานเรา ก็ไม่มีใครเขียนบลอค หรือไดอารี่ออนไลน์
อย่างนี้นะคะ .. พี่ที่รู้จักคนนึงเค้าว่า คนที่เขียนบลอคอย่าง
เรา (เค้าว่าเราน่ะ) ท่าจะว่างมาก .. ฟังๆ เหมือนจะว่าเรา
ไร้สาระประมาณนั้น .. อิอิ แต่เราว่าไม่นะ แล้วแต่คนเสพสิ
ตัวหนังสือบนหน้าจอที่เขียนที่อ่าน หรืออะไรก็ตามที่จะมัน
มีสาระ หรือไร้สาระแล้วแต่คนมอง ..

ถ้าบลอคคุณเป็นต้นไม้ เราก็แวะมารดน้ำอยู่เนืองๆ ค่ะ
มาแล้วต้องขอบคุณที่ได้นั่งพักให้สดชื่นกลับไปด้วยเช่นกันค่ะ

คุณ Q ดิฉันขอสารภาพว่าติฉันมีบล็อกคุยกับเพื่อนและคนรู้จักเท่านั้น ปกติแล้วไม่เคยไปท่องบล็อกใดๆเลย ดิฉันมีโอกาสมาพบบล็อกคุณ Q ในวันที่นอนไม่หลับวันหนึ่ง(ถ้าจำไม่ผิดนะคะ) ซึ่งสมัยนั้นยังตื่นเต้นกับบล็อกอยู่ เพราะไม่เคยรู้จักเลย(เป็น nerd ตัวจริง เข้า Internet บ่อยกว่าใครๆ แต่เข้ามาค้นหาข้อมูลเท่านั้น) ตอนนี้ก็เลิกแล้วนะคะ มีงานอดิเรกอื่นยามนอนไม่หลับแล้วค่ะ แต่บล็อกของคุณยังเป็นที่พักใจ ยามว่างจะเข้ามาอ่านที อ่านทุกครั้งจะนึกถึงสมัยยังเด็ก นึกถึงห้องสมุดประชาชนที่เป็นเรือนไม้สีเข้ม มีม่านผ้าฝ้ายปักฉลุปิดอยู่ครึ่งหนึ่ง ลมปลิวผ้าม่านไหว กลิ่นไม้และหนังสือเก่า อบอุ่นใจ

คุณmoodee...ตอบคำถามค่ะ...

คุณเคยเขียนไดอารี่เป็นเล่มๆ ไว้อยู่ก่อนไหมคะ?...ดิฉันเริ่มเขียนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆตัว มาตั้งแต่อยู่ ม.1 แต่ดิฉันว่ามันไม่ใช่ไดอารี่นะ ไม่ได้จดว่าวันนี้ทำอะไร ไปไหนมา ได้เจอใคร แต่จะเขียนเฉพาะอารมณ์หรือความรู้สึกต่อเรื่องนั้นๆ...

ไม่เหมือนกับที่เขียนในblogนี้ ในนี้ดิฉันจะเล่าเรื่องราวต่างๆให้คุณฟัง อาจจะมีความคิดเห็นส่วนตัวบ้าง...แล้วเรื่องที่เขียนในนี้ก็ไม่ได้อยู่ในบันทึกของดิฉันค่ะ ตัวอย่างเช่นเรื่อง"บ้านหลังดงไม้" ดิฉันวาดภาพบ้านหลังนั้นครั้งแรกตั้งแต่สิบกว่าปีที่แล้ว แต่ไม่เคยเขียนบรรยายอะไรไว้เลย เพิ่งจะมาเขียนเล่าก็เมื่อตอนเขียนblogนี่แหละคะ

ตอนที่เริ่มเขียนบลอคครั้งแรก ทำไมถึงอยากเขียนคะ...เอ่อ~ จำไม่ได้ค่ะ

คุณพี่หมูน้อย...ดิฉันจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟัง

เมื่อตอนทำงานที่บริษัทแรก ซัก 10 กว่าปีมาแล้ว วันนึงดิฉันซื้อกุหลาบหอบใหญ่จากปากคลองตลาด (ไม่ได้เป็นวันพิเศษอะไร แค่เห็นว่ามันสวยและถูกดีก็เลยซื้อ) พอไปถึงก็เอากุหลาบหอบนั้นให้กับเพื่อนรุ่นพี่ที่สนิทกัน แล้วก็ถือกุหลาบหนึ่งดอกไปให้เลขาออฟฟิศ

ปรากฏว่าคุณเลขาตัดพ้อว่า...ทำไมเราได้ดอกเดียวล่ะ พี่แจงได้ช่อใหญ่เลย...

ดิฉันก็บอกกับเธอว่า..."โอ๋...นี่เป็นกุหลาบดอกที่สวยที่สุด ดีที่สุดในนั้นเลยนะ ...เราเลือกดอกนี้ให้โอ๋"

อ่านแล้วแค่รู้สึกก็พอค่ะ ไม่ต้องเข้าใจก็ได้...

ดิฉันต้องไปแล้วค่ะ มีนัดกับ"มิ้น"ตอน 10 โมง และก็อีก 2 นัดยาวไปถึงมื้อเย็นโน่น...

ขอให้เป็นวันที่ดีของดิฉันและทุกคนค่ะ...เย่!

หนูมิ้น เป็นไงบ้างคะวันนี้
เราว่าต้องยิ้มได้ทั้งวันแน่เลยค่ะ

คุณmoodee...มิ้นคงจะยิ้มไปทั้งวัน และดิฉันก็ยิ้มด้วย แต่ไม่ใช่เพราะได้ให้ของที่มิ้นอยากได้ ดิฉันยิ้มเพราะหนังเรื่อง Miss Potter ที่พี่แหม๋ว (ฟ้าคงสั่งมา) แนะนำให้ดูค่ะ

มันมีความรู้สึกส่วนตัวนิดหน่อยเวลาดู ก็เลยอาจจะทำให้ชอบหนังเรื่องนี้ด้วยเหตุผลที่ต่างไปจากคนอื่น

ถ้ามีเวลาก็ไปดูค่ะ ดูได้พอเพลินๆ ไม่ถึงกับ"ต้องดู" ถึงไม่ได้ดูก็ไม่ได้ถือว่าชีวิตนี้คุณพลาดอะไรดีๆไป...

คุณพี่หมูน้อย...ดิฉันดีใจที่blogนี้เป็นกุหลาบดอกที่ถูกเลือก มากกว่าเป็นกุหลาบในช่อใหญ่...คนทุกคนก็คงรู้สึกแบบนี้เช่นกัน...ขอบคุณนะคะ

-----------------------------------------------------

หลังจากได้ทบทวนอะไรหลายๆอย่างแล้ว ดิฉันรู้สึกอยากกลับไปเป็นคนเดิม อย่างที่เคยเป็นเมื่อวันนี้ของปีที่แล้ว

คนที่มีโลกของตัวเอง มองสิ่งต่างๆด้วยสายตา ความคิดของตัวเอง แล้วก็ถ่ายทอดออกมาด้วยด้วยมุมมองของตัวเอง

ดิฉันคงจะต้องก้าวถอยหลังออกมาซัก 1 หรือ 2 ก้าว เพื่อออกห่างกับอะไร ที่อาจเข้ามากระทบใจและความคิด

หรือบางทีดิฉันอาจจะถอยกลับไปที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง แล้วก็อยู่ตรงนั้นโดยไม่ก้าวเดินไปไหนอีกเลยก็ได้ เพื่อรักษาระยะห่างกับสิ่งต่างๆให้พอดี

ดีใจที่หนูชอบ ....

ไม่ทราบว่าหนูได้ดูAlways:Sunset on thirds street
ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง

หรือหนูไปอ่านบล๊อคของพี่ ตรง เดินทางท่องเที่ยว
แล้วไปไล่ดู
จะมีเรื่องAlways เขามีออก วีซีดี แล้วค่ะ

พี่ชอบดูหนังน่ารักๆ

เสียเงินไปซื้อปุ๋ยให้หัวใจ


ได้กรุ๊งกริ๊งๆ

หนูขา...เคยแกล้ง
อกหัก
บ้างไหมคะ

ตอนนี้พี่กำลัง หัดทำอยู่ค่ะ

พี่แหม๋ว...ไม่เคยค่ะพี่...ว่าแต่ พี่จะแกล้งอกหักไปทำไมล่ะคะ?...

คุณ Q คะ ถ้าดิฉันเป็นโอ๋คงดีใจตั้งแต่ได้กุหลาบแล้ว คงไม่ได้สงสัยว่าทำไมตนเองจึงได้ดอกเดียว เพราะอย่างน้อยก็ได้เป็นหนึ่งในสองที่คุณคิดถึง แค่นั้นเอง

ดิฉันหายไปตรวจข้อสอบมาค่ะ กำลังเหนื่อยหน่ายกับวงการศึกษาไทย และกำลังจะคิดหนีไปลาวค่ะ จะเอาเวลาที่ไหนไปเป็นอีกเรื่องนึง

พรุ่งนี้จะหนีไปเที่ยวกรุงเทพ ไม่รู้เรียกว่าเที่ยวหรือเปล่าเพราะจะหอบงานไปทำมากโขอยู่ ได้เท่าไหร่เอาแค่นั้น ตอนนี้เหนื่อยใจเกินกว่าที่จะคิดวางแผนอะไรทั้งสิ้น