เอ๊..แล้วระยะทางจากบล็อกกระจิบหญ้าสีเรียบ ถึงบล็อก Q.NUH เนี่ย มันต้องใช้กี่ก้าวคะ

อุ๊ย...วันนี้คุณ จขบ แอบกุ๊กกิ๊กค่ะ

ต๊ายกรุ๊กกริ๊ก

ระยะทางจาก โกรธ --------- ไม่โกรธ ก็แค่ชั่วขณะจิตเดียวค่ะ

วันนี้เหนื่อยมาก ไปเดินดูเฟอร์นิเจอร์แต่งบ้านมาทั้งวันเลยค่ะ ตกลงใจไม่ได้ระหว่างของเก่ากับของใหม่ ก่อนหน้านี้ก็คิดระหว่างไม้สักกับไม้อัด ราคาก็เริ่มพุ่งขึ้นตามกิเลสค่ะ วันก่อนอ่านบล็อคคุณเรื่องเป็นสุขไปวันๆ ก็รู้สึกสะท้อนใจ ก็ต้องขอขอบคุณนะคะที่ให้ได้ข้อคิด อะไรหลายๆอย่าง...

วู๊ยยย น่ารักเน้อ รูปสุดท้าย
คนเราถ้ามีความรัก ความเข้าใจให้กัน คงจะเป็นการดีนะคะ ที่ทำแบบนั้นได้

(แต่ก้อมีบางส่วนที่ทำไม่ได้อีกแล้ว เพราะจับได้ว่า อีกฝ่ายเผลอใจไปกะคนอื่น
หุหุ....)

ภาพน่ารักดีนะคะ
บางครั้งระยะทาง มันไปได้หลายเส้นทาง หลายแยก อาจหักเหไปได้เหมือนกันนะคะ กว่าจถึงจุดหมายปลายทาง..

น่ารักเชียวค่ะ

บางทีจุดระยะทางนั้นไม่ไกลห่างกันเลย แต่ว่าการก้าวเข้าไปหากัน
นั้นมันลำบากเหมือนกันนะค่ะ ..

บางครั้ง...ใกล้ตัว แต่ ไกลใจ

บางครา...ตัวไกล แต่ ใจใกล้กันนิดเดียว

ถ้าต่างคน ต่างวาระ ต่างความรู้สึก

จะใช้อะไรวัดดีล่ะคะ

รูปสุดท้าย ไม่ต้องเดินซักก้าว เพราะเธอขึ้นรถไฟไปค่ะ
+
+
+
+

รถไฟขบวนสุดท้าย

ลป. หมายถึงเด็กผู้หญิงในรูปนะคะ มิมีเจตนาพาดพิงถึงใคร

***ขอโทษค่ะ อาจจะเสียความรู้สึกนิดหน่อย ทีรู้ว่าที่มาของรูปที่เขียนไม่ค่อยโรแมนติกซักเท่าไหร่ แถมรูปสุดท้ายก็ไม่กุ๊กกิ๊กอย่างที่คิด...***

ความจริงแล้ว ดิฉันนึกถึงเรื่องนี้ได้ตอนเดินไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล แม่ดิฉันยังคงอยู่ใน ICU แต่ย้ายมาอยู่โรงพยาบาลใกล้บ้าน เวลาดิฉันเดินไปเยี่ยมแม่ ดิฉันมักจะเดินนับก้าวไปด้วย

แล้วก็นึกได้ว่าดิฉันมักจะทำอย่างนี้เสมอ ตั้งแต่สมัยเด็กๆ เดินนับก้าวจากโรงเรียนกลับบ้าน , จากที่ทำงานถึงอพาร์ทเม้นท์ , จากปากซอยถึงบ้าน , จากตัวเองถึงคนอื่นๆ...

ระยะทางจากจุด A ถึง จุด B = 0 ก้าว

อันที่จริง... มันเท่ากับ 0 ก้าว เพราะดิฉันไม่เคยออกเดินต่างหาก


ระยะห่างจากตัวเราถึงสิ่งต่างๆ ใกล้เกินไปก็อึดอัด ไกลเกินไปก็อ้างว้าง

...รักษาระยะห่างไว้ให้พอดีนะคะ...

ขอโทษที่เม้นท์อะไรเรื่อยเปื่อยไปหน่อยค่ะ แหะๆ

เฮ้อ นั่นสินะ คุณ Q ไม่เคยกรุ๊กกริ๊กอยู่แล้ว อ้าวว่าไปนั่น..

อยากๆด้รูปสวยๆของคุณ Q มาประดับบ้าน จะเป็นไปได้ไหมคะ?

ความรักไม่ต้องใช้ระยะทาง
แค่สงภาษาทางใจก็ถึงแล้วเนอะ...

ตอนเห็นชื่อเรื่อง เรานึกถึงโดเรม่อนนะ ตอนที่โดเรม่อนอธิบายเรื่องการเดินทางในอวกาศให้โนบิตะฟัง

ระยะทางระหว่างสถานที่เป็นค่าคงที่ แต่ระยะทางระยะทางระหว่างคนเนี่ย อาจจะเป็นอนันต์ก็ได้ ถ้าอีกคนกำลังเดินหนีอยู่ (จากเพลงไกลเท่าเดิม)

ตอนแรกตีความไปในแนวกุ๊กกิ๊กอยู่เหมือนกัน พร้อมทั้งแอบนึกในใจว่าระยะทางระหว่างผมถึงใครคนหนึ่งไม่มีทางที่จะไปถึงกันได้เลยครับ

โอ๊ะโอ่...!

คุณครูพี่หมูน้อย , คุณตรีนุช...ไม่ต้องขอโทษค่ะ

ตอนเขียนก็ตั้งใจว่าจะให้เข้าใจไปในทางนั้นแหล่ะค่ะ คืออยากลองดูว่าตัวเองจะเขียนอะไรที่มันกุ๊กกิ๊กได้มั้ย แต่กว่าจะวาดรูปเสร็จแล้วอัพบล็อกก็ง่วงนอนแล้ว เลยแปะรูปเฉยๆไม่ได้เขียนอะไร

พอตอนเช้าเข้ามาเขียนที่มาของรูป ก็ต้องรีบออกไปข้างนอกซะอีก ก็เลยไม่ได้อธิบายทั้งหมดค่ะ

แต่ก็ถือว่าดิฉันทำสำเร็จนะคะ มีคนเข้าใจว่าดิฉันเขียนเรื่องกุ๊กกิ๊กตั้งหลายคนแน่ะ..อิ..อิ..

ฮั่นแน่... ควีนหนู มีฟามรัก..

Gugu เฝ้าเจ้านายยังไงล่ะนี่

มาสวัสดีวันจันทร์ค่ะ

ขอให้คุณแม่แข็งแรงๆ

คุณQ ยังดีที่ไม่เคยก้าวเดินออกไปสักก้าว บางคนเดินเป็นหมื่นก้าว ระยะห่างก็ยังเท่าเดิม ...เฮ้อ..

^
^
โอ้ว...อันนี้เจ็บ

^
^
^
ฮื่อ~ ชีวิตก็เงี๊ยะ...เย่!