แวะมาอ่านค่า

เข้มแข็งนะคะ
พยายามลุกขึ้นและเป็นฝ่ายก้าวออกมาเองให้ได้

รอเขา...เราอาจจะเจ็บไม่รู้จบ
สู้เจ็บครั้งเดียวแล้วเริ่มต้นใหม่อย่างมั่นคงดีกว่าค่ะ

เห็นด้วยกับคุณตะวันเจ้าขา เลยค่ะ :)