Group Blog All Blog
|
รีวิวหนังสือ "โดรายากิขนมนี้ทำด้วยใจ" โดย Durian Sukegawa เรื่องนี้อ่านจบไปนานชาติแล้ว แต่เพิ่งได้ฤกษ์หยิบมารีวิวค่ะ ช่วงนี้อ่านแต่หนังสือญี่ปุ่นกับจีน เรื่องจีนนั่นไปรีวิวใน Youtube แล้ว เลยเอาเรื่องญี่ปุ่นมาเขียนในบล็อกแทนแล้วกันนะคะ งวดนี้หวยตกที่ "โดรายากิขนมนี้ทำด้วยใจ" โดย Durian Sukegawa (ไม่รู้คนเขียนชอบทุเรียนหรือไงถึงได้ใช้ชื่อนี้เป็นนามปากกา)  ชื่อเรื่อง: โดรายากิขนมนี้ทำด้วยใจ ผู้เขียน: Durian Sukegawa ผู้แปล: ธีราภา ธีรรัตนสถิต สำนักพิมพ์: Maxx Publishing คำโปรย เรื่องราวอันมีเสน่ห์ของมิตรภาพ ความรักและความโดดเดียวในสังคมร่วมยุคสมัยของญี่ปุ่น เซนทาโร่ ผู้จัดการร้านขนมโดรายากิ ชายหนุ่มผู้มีความหลังฝังใจจนไม่อาจก้าวข้ามไปได้ชีวิตของเขาผ่านไปอย่างไร้แรงใจขับเคลื่อนได้แต่นั่งมองความฝันที่ห่างไกลออกไปทุกทีแต่ทุกอย่างก็เปลี่ยไป เมื่อเขาได้พบกับ "โยชิอิ โทคุเอะ" หญิงชราผู้มีนิ้วหงิกงอ จากอาการป่วยบางอย่างในอดีต แต่ไส้ถั่วแดงที่เธอทำใส่ในขนมโดรายากินั้นช่างแสนอร่อย อย่างที่เซ็นทาโร่ไม่เคยลิ้มรสมาก่อนเลย เขาตัดสินใจรับหญิงชราเข้าทำงานที่ร้าน หลังจากนั้นมิตรภาพต่างวัยก็เริ่มก่อตัวขึ้น เขาได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ จากเธออีกมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องการทำขนมหรือการใส่ใจในสิ่งที่ทำพร้อมไปกับการปรากฏตัวของ "วาคานะ" เด็กสาววัยมัธยม ลูกค้าของร้านที่แบกความลับไว้ในใจเช่นกัน จนเมื่ออดีตอันน่าสะเทือนใจของหญิงชราถูกเปิดเผยจึงทำให้เซ็นทาโร่ได้ตระหนักถึงคุณค่าที่แท้จริงของชีวิต ความคิดเห็นส่วนตัว อ่านโปรยปกน่าจะทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเรื่องนี้พูดถึงความฝัน และการดำรงอยู่ของชีวิตโดยผ่านชีวิตของเซนทาโร่ที่เป็นคนทำโดรายากิ ซึ่งชีวิตเขาแสนจะจืดชืด ทำโดรายากิไปแกนๆ จนกระทั่งได้พบหญิงชรานามว่าโทคุเอะ ที่ทำถั่วแดงได้อร่อยมาก เธอใส่ใจทุกขั้นตอน และเซนทาโร่ก็พยายามจะครูพักลักจำวิธีการของเธอ ตอนเช้าที่เคยตื่นมาแบบล่องลอยก็ดูจะมีความหมายขึ้น โดรายากิที่เคยทำแบบสุกเอาเผากินก็อร่อยจนมีคนที่เคยมองผ่านกลับขายดี แต่แล้ววันหนึ่งก็มีเรื่องที่ไม่เป็นดังใจหวังจนได้ นั่นทำให้เซนทาโร่ต้องดิ้นรนแล้วเรียนรู้ความหมายของการมีชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เรื่องนี้ไม่ได้จบแบบตัดสิน แต่มาแนวทิ้งไว้ให้คิดต่อว่าจะเป็นอย่างไร ถ้ามองว่าเป็นเรื่องอบอุ่น ฟีลกู๊ด ก็น่าจะได้ คนที่ชอบแนวนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าหยิบขึ้นมาอ่านเลยค่ะ แต่สำหรับหนิงเอง (ที่เป็นนักอ่านเรื่องมาก) หนิงมองว่าเรื่องนี้ถูกสร้างมาด้วยกระบวนการที่แสนจะยัดเยียดความคิดจากคนเขียนเสียเหลือเกิน จะว่าไงดี ไม่ใช่เรื่องนี้เขียนไม่ดี แต่บริบททุกอย่างที่ใส่มามันจงใจเกินไปน่ะค่ะ ถ้าเปรียบเทียบเช่น หนังสือสืบสวนสอบสวนที่คนเขียนสร้างสถานการณ์ขึ้นมาประเภทที่แค่ได้ฟังก็รู้ว่า "หมอนี่ต้องตาย" ยังไงยังงั้น เราเลยอ่านแล้วรู้สึกว่าไร้ทางเลือกให้ตัวเอง ต้องรู้สึกไปตามสิ่งที่คนเขียนขีดกั้นเพราะมันยากเหมือนกันที่จะทำให้คิดเห็นไปทางอื่น เป็นเรื่องที่ชวนน่าอึดอัดสำหรับหนิงเกินไปหน่อยค่ะ แต่ว่าไม่ได้ หนิงเคยบอกแล้วว่าไม่ถูกโฉลกกับหนังสือญี่ปุ่น จะมีพักหลังที่เริ่มอ่านได้บ้างแต่ก็ไม่ทั้งหมด เรื่องนี้ทำให้นึกถึงบางอย่างที่ไม่ค่อยชอบ มีความญ๊่ปุ่นจ๋าอยู่ในนั้นซึ่งหากคนเคยชินกับขนบนี้ก็น่าจะเห็นคนละอย่างกับหนิงนะคะ เอาเป็นว่า เนื้อหาเรื่องนี้ดี ควรค่าแก่การอ่าน (ถ้ามองข้ามในเรื่องความเนิบนาบและน่าอึดอัดจากการชี้นำของคนเขียนที่ออกจะมากเกินไปค่ะ)
 โดย: ล้งเล้งลัลล้า
  วันที่: 20 มกราคม 2562 เวลา:19:13:38 น.อยู่ในลิสท์ที่จะอ่านเดือนนี้พอดี เดี๋ยวลัดคิวขึ้นมาดีกว่า
โดย: Froggie
วันที่: 21 มกราคม 2562 เวลา:9:15:01 น.อ่านจบละ เห็นด้วยเรื่องเนิบเกิน และไม่รู้สึกอบอุ่นฟีลกู๊ดด้วย ส่วนตัวรู้สึกเข้าไม่ถึงแบบแปลกๆ แต่ก็ชอบสารที่สื่อนะ
โดย: Froggie
วันที่: 22 มกราคม 2562 เวลา:14:34:30 น.คุณล้งเล้งลัลล้า -- ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
พี่กบ -- สารในหนังสือดีค่ะ แต่ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกแบบเดียวกันไหมที่บอกว่าเข้าไม่ถึงแบบแปลกๆ แต่ส่วนตัวหนิงชอบตอนจบของหนังสือนะคะ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้ดูแบบทุกอย่างดีงามไปเสียทุกสิ่งอะไรแบบนั้น (และแอบสงสัยว่าจะใส่เด็กผู้หญิงเข้ามาทำไม ให้ความรู้สึกว่ามีก็ได้ไม่มีก็ได้ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ) โดย: peiNing
วันที่: 23 มกราคม 2562 เวลา:22:52:02 น. |
peiNing
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?] เป็นเด็กกรุงเทพแท้ๆ แต่อยู่บ้านนอกของกรุงเทพน่ะนะ ไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษนอกจากแกล้งสัตว์เลี้ยงที่บ้าน นั่นคือนกฮู้ผู้มีอายุ 10 ปีได้ (นกแก่มีหนวด) (แต่ตอนนี้ในที่สุดนกฮู้ก็จากไปอย่างสงบ ไม่รู้อายุรวมเท่าไรแต่มาอยู่ที่บ้านได้ 11 ปี ขอไว้อาลัยปู่ฮู้ ขอให้ไปสู่สุขคตินะ T^T) ขอชี้แจงอีกอย่าง ชื่อ peiNing นี้ เป็นชื่อที่พี่กะน้องใช้ร่วมกันสองคน ดังนั้นอย่างงว่าเดี๋ยวก็แทนตัวว่ารุ้งบ้างหนิงบ้าง ก็มันคนละคนนิ (รุ้งน่ะคนพี่ หนิงน่ะคนน้อง)
FB สำหรับคนชอบงานเขียน peiNing ค่ะ
FB สำหรับคนชอบบทความสอนห้องเรียนนิยายค่ะ
|
||||||||||||
怎么打都打不死 ~ ลากุ๊กกาลัดช่า ~ ลากุ๊กกาลัดช่า ~
