นวนิยายชุด บ้านไร่ปลายฝัน อ่านแล้วถอนหายใจเฮือกๆ (Refered to WWR: season 2)

ได้รีวิวธาราหิมาลัยใน WWR แล้ว แต่เรื่องอื่นๆ ไม่ค่อยได้พูดถึง เดี๋ยวจะลองเขียนดูว่าจะเพิ่มเติมอะไรได้เยอะแค่ไหนสำหรับเรื่องอื่นๆ ค่ะ

ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า ใครชอบหนังสือชุดนี้ ขอให้ปิดหน้าบล็อกนี้ได้เลย เพราะว่า รุ้งไม่ชอบมากกว่าชอบค่ะ เพื่อไม่ให้คนที่ชอบต้องช้ำใจนะคะ

นวนิยายชุดนี้มี 4 เรื่อง จาก 4 นักเขียนตามนี้ค่ะ

ธาราหิมาลัย โดย นารา เป็นเรื่องของ น้ำ
ดวงใจอัคนี โดย ซ่อนกลิ่น เป็นเรื่องของ ไฟ
ปฐพีเล่ห์รัก โดย ร่มแก้ว เป็นเรื่องของ ดิน
วายุภัคมนตรา โดย แพรนัฐ เป็นเรื่องของ ลม

รุ้งบอกได้เลยว่า ใน 4 เรื่องนี้ รุ้งให้ผ่านอยู่เรื่องเดียว ก็คือ ปฐพีเล่ห์รักค่ะ เรื่องอื่นๆ สอบตกหมด แต่ในขณะเดียวกัน ก็สามารถเรียงลำดับความชอบได้ดังนี้ค่ะ

อันดับ 1 ปฐพีเล่ห์รัก
อันดับ 2 วายุภัคมนตรา
อันดับ 3 ธาราหิมาลัย
อันดับ 4 ดวงใจอัคนี

ก็จะรีวิวตามลำดับที่ชอบละกันค่ะ

ปฐพีเล่ห์รัก

สำหรับรุ้งนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีที่สุด และถือว่าอยู่เหนือมาตรฐานที่รุ้งตั้งไว้ในใจ (ตามปกติ) เดี๋ยวให้เรื่องย่อแบบคร่าวๆ มากๆ ไปก่อนละกันค่ะ (แต่อ่านนานแล้วเหมือนกัน อาจจะลืมๆ ไปบ้างนะคะ)

ดิน เป็นพี่น้องฝาแฝด 4 ในตระกูลอดิศวร เป็นคนบุคลิกเยือกเย็น มั่นคง ตามลักษณะของชื่อตัวละคร เป็นคนที่ดูแลธารารินทร์รีสอร์ต อยู่มาวันหนึ่ง มีสาวลักษณะน่าสงสัยเข้ามาในรีสอร์ตด้วยวิธีการต่างๆ จนสุดท้าย ได้เข้ามาสมัครงานกับทางโรงแรม ดินต้องคอยจับตาดูแม่สาวน่าสงสัยคนนี้ เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายก็เกิดขึ้น แล้วดินจะจัดการยังไง แล้วแม่ชะเอม สาวน่าสงสัยคนนี้เป็นใคร ก็ไปหาอ่านนะคะ

เรื่องนี้มี element ที่สมบูรณ์ปกติ การ drive อารมณ์ของตัวละครเพื่อให้คนอ่านอิน ก็ดี รุ้งไม่เคยอ่านงานของร่มแก้วมาก่อน ก็พูดตรงๆ ว่ารู้สึกประหลาดใจ เพราะว่า ถือว่าเขาเขียนได้ค่อนข้างดี ต่างจากนักเขียนรุ่นใหม่ๆ ที่รุ้งได้อ่านมาซะส่วนใหญ่ สิ่งที่น่าสนใจของเรื่องนี้ก็คือ Suspense คือ คนเขียนจะทิ้ง clue ให้เราคอยตามเก็บไปเรื่อยๆ ไม่เป็น clue ที่เด่นเกินจนน่าเกลียด และก็ไม่เล็กเกินสำหรับคนไม่ช่างสังเกต พูดง่ายๆ ทุกๆ คนสามารถ enjoy กับ suspense ที่คนเขียนโปรยให้

และนี่ก็ทำให้เรื่องนี้ น่าสนใจ และเราก็ลืมความไม่ดีๆ บางอย่างในเรื่องทิ้งไป คอยแต่จะตามติดเนื้อเรื่องไปเรื่อยๆ

-----------------------------------------------------------------------

วายุภัคมนตรา

เรื่องนี้จะออกแฟนตาซีหน่อยๆ ถามว่ามันไม่สนุกเหรอ ก็ไม่ใช่นะ มันก็พอถูๆ ไถๆ ไปได้ แต่มีบางอย่างที่รุ้งไม่ค่อยจะชอบ และคิดว่าบางอย่างที่รุ้งไม่ชอบ ก็ไม่ใช่ความผิดของคนเขียนซะทีเดียวนัก เอาเรื่องย่อไปก่อนละกัน

กะทิ เป็นนักเขียนนิยายโรแม้ง ผู้มีสัมผัสที่ 96 ต้องการจะเก็บข้อมูลของการทำไวน์ จึงได้ไปอาศัยอยู่ที่ไร่สายลมของคุณลม ปัญหาคือ กะทิไปวันแรก ก็พบว่าลมมีผีตาม เป็นโหงพราย ก็เลยโวยวายว่ามีผีตามๆ ลมก็นึกว่ากะทิบ้า ก็พยายามไล่ออกไปจากไร่ แต่ก็ไม่ได้เพราะซาร่า บรรณาธิการของกะทิ และเป็นพี่ที่สนิทของลมได้ขอไว้ กะทิก็ตามตอแยให้ลมทำตามที่กะทิต้องการเพื่อไล่ผี แต่ลมไม่เชื่อ จนลมล้มเจ็บเพราะถูกของ ทุกๆ คนก็เริ่มเชื่อกะทิ แต่แล้วก็มี ชองแตล เป็นผู้เชี่ยวชาญทางไวน์มาเกี่ยวพันด้วย แล้วใครเป็นคนทำคุณไสยใส่ลม แล้วคู่กะทิกะลมจะสมหวังไหม ลองอ่านดูละกัน

เรื่องนี้ มี sub-plot เยอะพอสมควร พูดง่ายๆ เป็นเรื่องที่ผูกปมปัญหาไว้ใช้ได้ทีเดียว ปัญหาทบปัญหาไป อ่านแล้วก็มีเนื้อเรื่องให้เราได้ตามต่อ ก็รู้สึกดีกับตรงนี้นะ มันไม่ได้มีนิยายใหม่ๆ ที่จะทำแบบนี้ได้บ่อยๆ ถือว่าใช้ได้ มีการใส่ Suspense ลงไปในเรื่องเยอะพอสมควร ให้คนอ่านเดาเอาว่าใครเป็นคนร้ายกันแน่ด้วย ก็ถือว่าดีอีก

แต่ที่รุ้งไม่ชอบเอามากๆ ก็คือ วิธีการเขียน แล้วก็ วิธีการนำเสนอเรื่องในหลายๆ จุด รุ้งไม่ชอบ เช่นเรื่องไสยศาสตร์ คือ อันนี้อาจจะส่วนตัวนะ รุ้งพออ่านตอนที่กะทิคุยกับลักยมแล้ว รู้สึกไม่อินอย่างรุนแรง รุ้งว่ามันมีเทคนิคอื่นๆ ที่สามารถทำให้เรื่องมันดูลึกลับและน่าสนใจมากกว่านี้ พออ่านถึงตรงนี้ รุ้งแทบจะทิ้งหนังสือเลย (ถือว่าค่อนข้างจะส่วนตัวจริงๆ นะ) มีหลายๆ ส่วนในการเขียนที่ทำให้รุ้งรู้สึกว่าอยากอ่าน แต่พอถึงจุดใหญ่ๆ ของเรื่อง มันกลับทำให้รุ้งรู้สึกว่าอยากทิ้งหนังสืออีกแล้ว เช่น ตอนที่รู้ว่าเพื่อนของลม เป็นคนไม่ดี เวลาอ่านคนเขียนเหมือนจะบอกรุ้งว่า ลมมันเป็นคนดีนะ แต่รุ้งก็แบบ .... ไม่อ่ะ บอกไม่ถูก คือ ก็เขียนมาตลอดว่า ลมมันมีปัญหาเรื่องผู้หญิง แต่ตอนสุดท้ายเหมือน คนเขียนใช้ ไอ้เพื่อนลม เป็นฐานเพื่อให้ลมดูดีขึ้น ซึ่งจริงๆ รุ้งก็รู้สึกว่า ไม่ว่าจะใช้ใครเป็นเบส ความไม่ดีที่ลมทำขึ้น ไม่ควรจะดูดีขึ้น การที่คบผู้หญิงไปเรื่อยๆ ไม่จริงจังกับใคร แต่ไม่ทำร้ายผู้หญิง ดีกว่า คบผู้หญิงไปเรื่อยๆ แล้วตบตี เหรอ????? รุ้งว่าคนเขียนใช้วิธีง่ายๆ ในการ upgrade ความดูดีของตัวละครน่ะ บอกไม่ถูก อธิบายยากจัง ^^"

-----------------------------------------------------------------------

ธาราหิมาลัย

(อันนี้ก็อปจากที่รีวิวใน WWR มาเลยละกันค่ะ)

เรื่องย่อค่ะ

เรื่องนี้ main หลักของเรื่องเลย เป็นเรื่องของทิพย์ธารา 1 ในแฝด 4 คน ที่เกิดจากการทำกิฟท์ เนื่องจากเป็นผู้หญิงคนเดียว พี่ชายก็เลยหวงสะบัด พอดูทีท่าว่ามีคนมาก้อร่อก้อติด ก็วางแผนจะกำจัดไป ซึ่งก็ได้ผลด้วยนะ เพียงแค่ว่า นางเอกดันไปกิ๊กกับคนงานที่เคยบาดเจ็บหนักมา ซึ่งนางเอกก็เป็นคนรักษา และสุดท้าย คนงานที่ว่าก็ดันเป็นเจ้าชายที่ถูกลอบทำร้าย นางเอกจึงเข้าไปช่วยพระเอกถือประเทศของพระเอกเองค่ะ

แค่เรื่องย่อนี้ เราก็ค้นพบความน้ำเน่ากำลังสอง คือ พล็อตพี่ชายหวง กับ พล็อตพระเอกปลอมตัวมา จริงๆ รุ้งควรจะดี๊ด๊านะ แต่พออ่านเรื่องนี้ไปได้ กลางๆ เรื่อง ก็ถอนหายใจเฮือกเลย เพราะแนวการเขียน มันไม่ใช้สไตล์ที่รุ้งชอบอ่านเลย

การบรรยายตัวละคร ความละเอียดละออในคาแรกเตอร์ของตัวละคร มันไม่มี มันรู้สึกว่าหยาบไปหมด อะไรๆ ก็ดูลุ่นๆ บอกไม่ถูก อย่างช่วงแรกๆ บรรยายนางเอกว่า อายุ 29 แล้วกลัวว่าจะไม่ได้แต่งงาน แต่พอเราอ่านแล้ว รู้สึกว่า เออ นางเอกมันกลัวไม่ได้แต่งจริงๆ หว่ะ กลัวแบบให้อารมณ์ว่า ถ้ามีคนไหนเข้ามาก็กระโจนใส่หมด ดูให้ท่าไม่ยั้ง ทั้งๆ ที่พอดูแค่สถานการณ์ มันก็ไม่ใช่นี่หว่า ทำไมบรรยายลุ่นๆ ซะเรารู้สึกขนาดนี้นะ

หรือตอนที่พระเอกกะจะลองจีบนางเอก ก็ดูเล๊วเลว (ในความรู้สึกนะ) นางเอกเขาช่วยชีวิตแกนะ แต่แกยังคิดจะบริหารเสน่ห์กะเขาอีกเหรอ (วะ) คือ พออ่านเอาแต่สถานการณ์นะ ก็พอเข้าใจว่าพระเอกก็คงชอบๆ นางเอก อยากจีบ แต่การเขียนทำเอาซะเรารู้สึกว่าพระเอกมันหื่นๆ เลวๆ ยังไงก็ไม่รู้ -_-' แล้วก็รู้สึกเหมือนเข้าไม่ถึงพระเอก ไม่เข้าใจพระเอกเอาซะเลย

ก็เลยมาได้ไอเดียว่า อ๋อ อาจจะเป็นเพราะนักเขียน เขียนโรแม้งมาจนชิน คือ ในโรแม้ง บางอย่างไม่ต้องละเอียดนักก็ได้ ถ้าสมมติมันสามารถลิงค์ไปที่ฉาก ก๊า~ ก๊า~ เพราะเวลาที่อ่านโรแม้ง (เมื่อสมัยก่อน) ก็มักจะมีความรู้สึกที่ไม่เข้าใจตัวละคร และเหมือนจะสัมผัสตัวละครไม่ถึง (และแน่นอน แนวการบรรยายที่ลุ่นๆ อีกด้วย)

-----------------------------------------------------------------------

ดวงใจอัคนี

เรื่องนี้เป็นปัญหาที่สุด เป็นเรื่องที่แย่ที่สุดใน 4 เรื่อง และรุ้งอ่านไม่ได้เลย ประมาณ 20 หน้าอ่าน 1 หน้าได้เลยในช่วงหลังๆ ของเรื่อง เอาเรื่องย่อๆ ไปก่อนละกันค่ะ

ไฟ ดูแลฟาร์มโคนมให้กับไร่อดิศวรรังสรรค์ โดยมีไร่ข้างๆ ไร่พศวัต เป็นศัตรูกันมาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อเรื่องแย่งผู้หญิง (ก็แม่นั่นแหละ) จากที่ 2 คนนี้เป็นเพื่อนกัน เลยกลายเป็นศัตรูกันตามตั้งแต่นั้นจนถึงรุ่นลูก ไฟเป็นเพื่อนนักเรียนกับจี๊ดที่เป็นลูกสาวของไร่พศวัต และก็เป็นคู่กัดกันมาตลอด มาวันหนึ่ง จี๊ดกับไฟต้องไปงานแต่งเพื่อนที่ทะเล และก็เมาและได้เสียกัน นั่นเป็นจุดเริ่มของความสัมพันธ์ของทั้งคู่ แล้วความรักครั้งนี้อุปสรรคก็เยอะเหลือเกิน ก็ไปอ่านต่อเอาละกันค่ะ (แต่ไม่อยากแนะนำให้อ่านเลย)

คือ เรื่องนี้ใช้พล็อต Romeo-Juliet ความรัต้องห้ามของสองตระกูล เขียนมาดีๆ ก็สนุกได้ แต่อันนี้เขียนไม่ดี เลยไม่สนุก อ่านแล้วคิ้วขมวดตลอดเวลา คือ นอกจากภาษาที่ลุ่นๆ แล้ว ความละเอียดในตัวละครก็ไม่มีด้วย มันหยาบๆ ไปหมดเลย ไม่ได้หมายถึงหยาบคายนะคะ แต่ว่าความละเอียดลออ ความลึกซึ้งในตัวละคร ความลึกซึ้งในมุมมอง มันไม่มีเลย ที่จำได้แล้วรู้สึกมากๆ ก็คือ พูดถึง "นม" เยอะจัง "นม" ไปโดนโน่นโดนนี่ มองผู้หญิงประมาณว่า รู้สึกว่าไม่มีค่าเลย เน้นเรือนร่างและร่างกายจนบอกไม่ถูก มิลค์นี่ไม่มีอะไรเลยนอกจากนมโต คือ จริงๆ ก็เขียนได้แหละ ถ้าหากว่าคนเขียนมีฝีมือการเขียนกว่านี้ ก็น่าจะบรรยายดีกว่านี้ อ่านจนคิดว่า คนเขียนต้องไม่ใช่ผู้หญิงแน่ๆ แล้วก็จริงด้วย บอกไม่ถูกเลย

อันนี้ต้องขอโทษจริงๆ ที่อ่านได้ไม่นานก็ต้องเปิดผ่านๆ แค่พอเอาเรื่อง การบรรยายต่างๆ ก็จะมองข้ามๆ เพราะอ่านแล้วคงจะทนไม่ได้ รุ้งไม่แน่ใจว่า รุ้งเรื่องมากไปเอง หรือว่า นิยายแบบนี้มันถือว่าโอเคจริงๆ รับไม่ได้ๆ

Create Date : 11 มกราคม 2554 Last Update : 11 มกราคม 2554 19:37:38 น. Counter : 9552 Pageviews.		6 comments
Share Tweet