ความฝันที่เป็นจริงอีกแล้ว.....สมเด็จพระปิยมหาราชและหลวงปู่บุดดา ถาวโร
ปกติวันเสาร์ตอนเช้าน้าสาวกับยายซึ่งเป็นแม่ของน้าสาวจะออกไปตลาด และก้อยจะนอนตื่นสายมาก วันนั้นไม่มีใครอย่บ้านแล้วออกไปตลาดกันหมด ก้อยนอนหลับอยู่คนเดียว นอนหลับอยู่ก็ฝันไปว่า ก้อยไปที่วัดแห่งนึง เดินดูวัดอยู่จนทั่ว วัดนั้นสวยงามมาก เดินไปเดินมาก็ไปพบกับอนุสาวรีย์ของสมเด็จพระปิยมหาราช ก้อยก็ไหว้ท่าน แล้วจู่ๆ ท่านก็พูดได้ ท่านบอกว่าท่านอยากได้รูปมาเพิ่มไว้ตั้งไว้ที่หน้ารูปบานใหญ่ที่มีอยู่ที่บ้านอยู่แล้ว
 รับรู้ตามความฝันแล้วก้อยก็ตื่น เพราะได้ยินเสียงน้าสาวกับยายว่ากลับมาจากตลาดแล้ว ก้อยก็ออกไปเปิดประตูบ้านให้ แล้วก็รีบเล่าความฝันให้น้าสาวฟังใหญ่เลยว่าสมเด็จพระปิยมหาราชท่านอยากได้รูปมาเพิ่ม น้าสาวก็รีบคว้าเอาของในถุงที่ไปจ่ายตลาดมาให้ดูว่า นี่ไงน้าสาวซื้อรูปมาให้ 2 รูป เช้านี้ที่ไปจ่ายตลาดมา เห็นเค้าวางขายอยู่ ชอบก็เลยซื้อกลับมาด้วย กะว่าจะเอามาตั้งไว้ตรงหน้ารูปใหญ่ที่มีอยู่แล้ว.......ต่างคนต่างมองหน้ากันแล้วก็ อึ้งคะ ส่วนความฝันน่าอัศจรรย์อีกเรื่องนึง เกิดขึ้นเมื่อตอนก้อยเข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนั้นเรียนอยู่ปี 1 อยู่ที่หอพักมหิดล ศาลายา คืนนั้นก้อยก็นอนหลับปกติ แต่ต้องตื่นแต่เช้าตรู่ เพราะต้องออกไปทำกิจกรรมอะไรซะอย่างนึง ก็เลยต้องตั้งนาฬิกาปลุก พอนอนหลับไป ก็ฝันไปว่า พ่อกับแม่ก้อยพาไปวัด เราไปกันที่กุฏิของหลวงปู่ท่านนึง พอถึงคิวเราที่จะเข้าไปขอพระจากท่านพวกเราก็เขยิบเข้าไปใกล้ๆ หลวงปู่ก็พรมน้ำมนต์ให้ก้อย แล้วพูดกับก้อยว่า ถ้าก้อยมีเรื่องเดือดร้อนใจอะไรให้นึกถึงท่าน ท่านชื่อหลวงปู่บุดดา พอท่านพูดจบตรงนั้นเสียงนาฬิกาปลุกก็ดังสนั่น แต่ระหว่างที่ก้อยตื่นมาปิดนาฬิกาปลุกนั้น ในหูก้อยก็ได้ยินเสียงต่อท้ายว่า ถาวโร คือเหมือนท่านตั้งใจจะบอกว่าชื่อบุดดา แล้วต้องต่อด้วยถาวโร ซึ่งก็คือ บุดดา ถาวโร นั่นเอง ซึ่งก้อยฟังดูแล้วชื่อนี้แปลกจัง ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ทำไมชื่อหลวงปู่คล้ายๆ ชื่อพระพุทธเจ้าในภาษาอังกฤษนะ แต่ก็ไม่รู้จักหลวงปู่ท่านนี้มาก่อน ระหว่างเดินไปทำกิจกรรม ก้อยก็เล่าความฝันของก้อยให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนก็ฟังแล้วก็ว่าชื่อหลวงปู่แปลกดี ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน พอตกเย็น เราสองคนก็ไปเดินดูหนังสือในร้านหนังสือของมหาลัย เดินไปเดินมาก็มาหยุดกันที่ตรงชั้นของหนังสือเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา เพื่อนของก้อยก็เหลือบไปเห็นพอดีว่ามีหนังสืออยู่เล่มนึง หน้าปกเป็นรูปพระสงฆ์ดูท่าทางใจดี แต่อายุมากแล้ว ใต้รูปท่านเขียนชื่อว่า......บุดดา ถาวโร!!!!!  เราสองคนต่างก็ยืนดูและทบทวนความฝันของก้อยที่เล่าให้ฟัง แล้วก็อึ้งว่า นี่หลวงปู่ชื่อแปลกๆ ที่ก้อยฝันถึงมีอยู่จริงๆ เหรอนี่ เป็นไปได้ไงอะ........ แต่ก็ดีใจคะ หลายๆ ครั้งที่ก้อยมีเรื่องทุกข์ใจ หรือต้องการความช่วยเหลือก้อยก็จะอธิษฐานจิตนึกถึงหลวงปู่ท่าน ท่านก็ให้ความเมตตาช่วยเหลือก้อยมาตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าอดีตชาติที่ผ่านมาก้อยคงเคยเป็นลูกเป็นหลานของท่านมาก่อนมั้ง หรือว่าอะไรก็ไม่ทราบ ถึงทำให้ได้ฝันถึงท่าน และได้รู้จักท่านในความฝัน ไว้บล๊อกหน้ามาตามกันต่อนะคะว่าก้อยมีเรื่องอะไรจะเล่าให้ฟัง แปลกอึ้งได้อีก และทุกเรื่องเป็นเรื่องจริงที่เกิดกับก้อยเองคะ มีความสุขกันถ้วนหน้านะคะทุกคน    
เรื่องลึกลับในวัยเยาว์ กับความฝันถึงบุคคลที่มีอยู่จริง....พระนางจามเทวี....
ก้อยเปิดบล๊อกใหม่ด้วยความตั้งใจที่จะเล่าถึงเรื่องราวอีกมุมนึงของชีวิตจริงที่ประสพมาในเรื่องแปลก ประหลาด มหัศจรรย์ ซึ่งเกิดขึ้นมาตั้งแต่วัยเด็กคะ
จริงๆ ก้อยก็เป็นเหมือนเด็กๆ ทั่วไป เรียนหนังสือ กิน เล่น นอน ไปวันๆ แต่จู่อยู่มาวันหนึ่งนั่งเล่นอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียนสมัยประถม ตอนนั้นก้อยเรียนอยู่ที่จังหวัดยะลา ช่วงนั้นน่าจะเป็น ป.5 นั่งอยู่กับเพื่อนในสนามหญ้าที่โรงเรียน มองท้องฟ้าไปเรื่อย แล้วก็มีความคิดแว๊บมาว่า เอเรานี้เกิดมาจากไหนหนอ เกิดมาทำไม...... มันก็แปลกดีที่เรามีความคิดแบบนั้น เอหรือว่าไม่แปลก อิอิอิ ตอนเด็กๆ เวลาปิดเทอมก้อยชอบไปบ้านตาที่ปัตตานี ซึ่งที่บ้านตามีทวดของก้อยอยู่ด้วย ทวดอายุุมากแล้วคะ ตอนนั้นก็เกือบๆ 90 ปีแล้ว แต่ตอนนี้ท่านเสียแล้ว เวลาก้อยไปที่นั่นก้อยก็นอนกอดทวดทุกคืน และทวดของก้อยก็มีกิจวัตรประจำก่อนนอนคือการสวดมนต์ ทวดสวดมนต์ยาวมากกกกกก ก้อยรอทวดจนหลับไปเกือบทุกคืน แต่พอรู้สึกตัวก็นอนกอดทวดตลอด การที่เห็นทวดสวดมนต์ทุกคืนก็คงจะทำให้ก้อยซึมซับเอามาด้วย เมื่อตอนเด็กๆ อย่างน้อยก่อนนอนก็ต้องสวดอะระหังสัมมา....และกราบพระทุกคืนด้วยเหมือนกัน แต่มาตอนเริ่มโตขึ้นนี้แล้ว เดี๋ยวนี้ก็สวดยาวเลยคะ จนตอนนี้สามีต้องรอก้อยสวดมนต์ก่อนนอน เหมือนสมัยที่ก้อยรอทวดเลย มาต่อเรื่องของทวดนะคะ พอก้อยเรียน ม. ต้น ทวดก้อยเสียคะ เราก็ไปงานศพทวดกัน แต่ก่อนที่ทวดจะเสียนั้นครั้งสุดท้ายที่ก้อยไปเยี่ยมทวด จำได้ว่าก่อนจะกลับทวดกอดก้อยแน่นมาก แน่นมากๆ จนรู้สึกประหลาดใจ ก้อยคิดว่าทวดคงรู้คะว่าเราจะได้เจอกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะคนที่ปฏิบัติธรรมไหวพระสวดมนต์ทุกคืนมักจะรู้อะไรล่วงหน้า ไปถึงงานศพของทวดเราก็อยู่ฟังพระสวดกันตามปกติ แล้วก็นอนค้างกันที่นั่นเลย ตอนนอนก้อยนอนข้างๆ แม่ก้อยคะ ซึ่งแม่ก้อยก็อายุยัง 40 กว่าๆ ในตอนนั้น ผมก็ยังเป็นสีดำอยู่ แต่ตกดึก ก้อยนอนหลับอยู่ดีพลิกตัวไปทางแม่ เห็นแม่เป็นคนแก่ผมขาวหมดทั้งหัวเลย ก้อยก็นึกว่าเป็นทวด ก็เลยดีใจรีบกอดทวดแน่นเลย แต่แล้วแม่ก้อยซึ่งก้อยเห็นเป็นทวดก็กระตุกคงเป็นเพราะอึดอัด คราวนี้ก้อยมองใหม่ อุ๊ย นี่แม่เราเองนี่นาไม่ใช่ทวด ก้อยก็เลยนอนหลับต่อ คืนนั้นปรากฎว่าทวดแวะไม่ทักทายลูกหลานหลายคนมาก เพราะตื่นมาตอนเช้าต่างคนก็ต่างเล่าให้ฟังกันใหญ่ ซึ่งก้อยก็เป็นคนนึงที่ทวดแวะไปหา ดีใจมากๆ คะ ช่วงที่โตขึ้นมาเรียนชั้น ม.ต้น ตอน ม.2 พ่อก้อยต้องย้ายไปประจำตำแหน่งที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ซึ่งพ่อกับแม่ไปติดต่อโรงเรียนมัธยมที่นั่นให้แล้วแต่มีปัญหาขัดข้องยังไงไม่ทราบ ก้อยไม่สามารถย้ายไปด้วยได้ ครอบครัวมีพ่อ แม่ น้องสาวอีก 2 คน ก็เลยย้ายไปอยู่สุราษฎร์ ส่วนก้อยอยู่เรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมที่ยะลา แต่อยู่ที่บ้านของพ่อ และมีเพื่อนที่ทำงานพ่อมาเช่าอยู่ โดยก้อยก็อยู่กับเค้า ก้อยเรียกเค้าว่าน้าสาว มียาย น้องสาวของหน้าสาว และหลานตัวน้อยๆ อยู่ด้วยกัน ก้อยโชคดีมากที่ได้อยู่กับครอบครัวน้าสาว เพราะเค้าเป็นคนที่มีจิตใจดี ปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิตลอด ก้อยก็เลยได้ปฏิบัติไปตามน้าสาวด้วย ช่วงนั้นก้อยสวดมนต์ทำวัตรเย็นทุกวัน โดยชักชวนเด็กๆ เพื่อนๆ ข้างบ้านมาสวดมนต์ที่บ้าน และมีก้อยเป็นผู้นำสวด ก้อยจำบทสวดมนต์ทำวัตรเย็นได้ทุกคำไม่มีตกหล่น สวดมนต์เสร็จเราก็นั่งสมาธิ แผ่เมตตากันทุกวัน มีความสุขกันถ้วนหน้ามากๆ ที่บ้านเราน้าสาวมีรูปของสมเด็จพระปิยมหาราชรูปใหญ่มากกกก ตั้งไว้บูชา และมีพระพุทธรูปอยู่ด้วย เวลาตอนเย็นเราก็ไหว้พระสวดมนต์กันตรงหน้าพระบรมฉายาลักษณ์ตรงนั้นเอง  อยู่มาวันนึงก้อยนอนหลับตอนกลางวัน ตรงหน้ารูปของพระปิยมหาราช จู่ก้อยรู้สึกเหมือนเบลอๆ หรือฝันไปก็ไม่รู้ แต่รู้สึกเหมือนผีอำมากกว่า เห็นไปว่ามีใครก็ไม่รู้อยู่นอกหน้าต่างบ้าน ตรงด้านศีรษะที่ก้อยนอนอยู่ ก้อยเห็นก็ตกใจกลัวมาก รีบลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งหนีไป แต่ปรากฎว่าพอก้อยพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นกลับหันเป็นเห็นตัวเองนอนอยู่ เหมือนกับว่าดวงวิญญาณของเรากำลังจะลุก แต่ร่างกายยังนอนอยู่ยังไงยังงั้น ก้อยก็เลยลงนอนต่อ แล้วรีบสวดมนต์คาถาชินบัญชร เพราะก้อยรู้ว่าเป็นคาถาสักสิทธิ์ และก้อยก็ท่องได้จนขึ้นใจไม่ต้องเปิดหนังสือดูมานานแล้ว แต่รู้ไม๊คะว่าใครคนนั้นที่ก้อยเห็นเค้าไม่กลัวเลยคะ เค้ากลับท่องตามก้อยไปด้วยเลย อืมมมม.....แย่แล้วคราวนี้ทำไงดี แต่หลังจากก้อยท่องต่อไปสักพักเค้าก็หายไปคะ แล้วก้อยก็ตื่น......จากนั้นก้อยก็ไม่เคยนอนหลับตรงนั้นอีกเลย น่ากลัวแท้ๆ เรื่องต่อไปนะคะ.... ในคืนนึงก้อยนอนหลับฝันไปว่า มีผู้หญิงคนนึงรูปร่างอวบๆ ผมยาวมากๆ ผมสีดำขลับเลย นั่งอยู่บนโต๊ะสูงยาว ที่เราเอาไว้ตั้งรูปพระปิยมหาราช นั่งเอาศอกเท้าอยู่บนหมอนสามเหลี่ยมแบบโบราณ ก้อยเดินออกไปเจอผู้หญิงท่านนี้พอดี เห็นแล้วก็ตกใจเหมือนกัน แต่ก็รู้สึกว่าท่านสวยและมาดี ท่านบอกว่า ฉันชื่อพระนางจามเทวี ฉันจะมาอยู่กับเธอ...... ตื่นมาก้อยก็จำชื่อท่านได้ แต่ว่าเกิดมาก้ไม่เคยรู้จักและไม่เคยได้ยินชื่นนี้มาก่อน ก้อยก็เลยไปเล่าให้น้าสาวฟัง น้าสาวก็บอกว่าน้าสาวรู้จักพระนางจามเทวีท่านเป็นราชวงศ์เมื่อสมัยอดีตอยู่ทางภาคเหนือของไทย ตอนนั้นก้อยก็อึ้งเหมือนกันว่าเราไปฝันถึงท่านได้ไง และก็ไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ซึ่งก็เป็นเรื่องแปลกดี แต่ก้อยก็ไม่ได้ศึกษาประวัติของท่านมากมายนัก แต่ก็รู้สึกดีที่ท่านมาให้เห็นในฝันคะ พอโตมาทำงานกทม. ก็ได้ไปเชียงใหม่ก็ได้ไปเห็นรูปของท่านที่วัดเก่าแก่แห่งนึงในเชียงใหม่ ซึ่งก้อยจำชื่อวัดไม่ได้แล้ว ถ่ายรูปคู่กับรูปท่านมาด้วย แต่ตอนนี้หาไม่เจอเพราะตอนย้ายมาจากเมืองไทย ไม่แน่ใจว่าเอามาที่ชิีลีด้วยรึเปล่า เสียดายจัง แต่ก็มีไปหารูปท่านมาจากในเวปคะ  ในฝันที่เห็นท่านคล้ายๆ รูปนี้มาก   อนุสาวรีย์ของท่านที่จังหวัดลำพูน เรื่องเล่าวันนี้ก็จบลงแค่นี้ก่อนนะคะ ไว้บล๊อกหน้าก้อยจะมาเล่า คราวหน้าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับฝันเป็นจริงอีกแล้ว อัศจรรย์มากๆ รออ่านกันนะคะ มีความสุขกันถ้วนหน้านะคะทุกคน |
Adorable Corazon
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 12 คน [?] สวัสดีคะ ชื่อก้อยนะคะ เกิดปี พ.ศ.2520 คะ จะเรียกพี่เรียกน้องหรือป้าก็ได้นะคะ เพื่อความสนิทสนม อิอิ ตอนนี้อยู่ที่ชิลีคะ เป็นประเทศที่ไกลจากเมืองไทยที่สุดก็ว่าได้ แต่ด้วยความรักที่คุณสามีมีให้เลยทำให้ตัดสินใจย้ายมาอยู่ซะไกลขนาดนี้ ยินดีที่รู้จักทุกคนในบล๊อกแกงค์นะคะ เวปนี้มีประโยชน์มากจริงๆ ก้อยได้เรียนรู้หลายอย่างจากเพื่อนๆ ในนี้ ทั้งการทำอาหาร การเย็บผ้า รวมถึงเรื่องน่าสนใจอื่นๆ อีกมากมาย รักบล๊อกแกงค์และทุกคนในนี้มากคะ ขอบคุณจริงๆสำหรับมิตรภาพที่ทำให้อุ่นใจแม้จะอยู่ห่างกันไกลแสนไกล ^_^ Friends Blog
Link |
|||||||||||||
