no longer to carry rain
จะอยู่ตรงไหน มันอาจไม่สำคัญเท่า ตรงนั้น มีใครอยู่กับเราหรือเปล่า : : ฉันออกเดินทางในวันที่ไม่มีแดด
สายวันนี้ ฉันตั้งใจไปซื้อดอกไม้ที่ตลาดข้างบ้าน
ที่จริง, เมื่อวานเย็นก็แวะไปแล้ว 1 รอบ แต่เจอดอกไม้สีม่วงดอกเล็ก ๆ 1 ช่อ ราคา $8.99 ก็เลยเปลี่ยนใจ ที่จริง, ฉันตั้งใจไปซื้อดอกไม้อื่นที่หมายตาไว้ แต่เท่าที่เหลือในถังน้ำใบโต มีแค่ดอกไม้โรย, ค้างวัน หาก.. สาวคนขายน่ารักมาก เธอบอกฉันว่า.. หน้านี้ น่าจะไปที่สวน Descanso ฉันบอกว่า อยากจะไปเหมือนกัน แต่ฝนที่ตกแบบไม่นัดเวลาแน่นอน ทำให้เปลี่ยนใจไปมา เธอหัวเราะเสียงหวานและถามว่า ชอบกินแซลมอนเหรอ.. ฉันตอบว่า เปล่าหรอกแต่ไม่มีตัวเลือกมากไปกว่าปลานี้ เธอถามว่าทำไมต้องกินแต่ปลา ฉันตอบว่า ฉันมีปัญหาสุขภาพและต้องดูแลอย่างระมัดระวัง เธอมีสีหน้าแปลกใจ และบอกว่าฉันดูแข็งแรงดี ฉันบอกว่า ไม่หรอก... บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องแสดงออกมาว่าเราเจ็บปวด เธอยิ้มและบอกว่า.. เรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย ฉันตอบว่า ได้สิ.. ถ้ามาที่ตลาดนี้อีกฉันจะมาทักทายเธอ เธอบอกว่า ไม่สิเป็นเพื่อนกันข้างนอก ไปกินข้าวกัน ฉันยิ้มรับ ไม่อยากบอกว่าเรา..คนละวัยกันแล้วละ เลยตอบไปเพียงว่า 'เถอะ.. ถ้าว่างตรงกัน สักวันคงได้คุยกัน' ข้างนอก
เด็กสาววัยไม่เกิน 25 ปีฉันรู้ว่าเธอเรียนอยู่ที่ไหน ถ้าเดาจากเสื้อมหาวิทยาลัยที่สวมอยู่ใต้ผ้ากันเปื้อนสีเขียวของตลาดนั้น และแลเห็นอนาคตที่สวยงามของเธอ
คนเรา, ลองได้เห็นความสงบ สวยงามของสวน Descanso ฉันว่า.. โลกของคนคนนั้นก็รื่นรมย์แล้วล่ะ วันนี้ ฉันไม่ได้ดอกไม้ติดมือกลับบ้าน แต่ฉันได้มิตรภาพง่าย ๆที่งดงาม ส่วนจะงอกเงยต่อไปข้างหน้าหรือไม่, ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ ๆ คือ ความรู้สึกดี ๆ นั้น ทำให้ฉันยิ้มได้ บ่ายนี้ ดอกไลแลคต้นริมหน้าบ้านบานสวย สีม่วงชูช่อรับลมหนาวและอากาศเย็น แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่า ... พรุ่งนี้ อยากจะไปซื้อดอกไม้ที่ตลาดแห่งนั้น ...อีกสักครั้ง
Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2562 |
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2562 8:53:31 น. |
|
0 comments
|
Counter : 570 Pageviews. |
|
|