[FIC HBD] สุขสันต์วันเกิดให้แฮร์รี่กันหน่อย [EA, IF, UML, SH]

ฟิกเฉพาะกิจ แบบว่าเพิ่งคิดได้เมื่อคืน
.........................................................................

ณ ร้านน้ำชา อคาชา+นะโอ เวลา 4 ทุ่ม 10 นาที ทันทีที่ลูกค้ารายสุดท้ายเดินพ้นประตูออกไป เจ้าของร้านทั้งสองก็คิดว่าน่าจะปิดร้านเสียที (....ดึกแล้ว จานอน....) จึงขยับออกมาจากที่นั่งเพื่อเก็บข้าวของ ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาเป็นระยะอย่างน่ารำ...เอ๊ย...โรแมนติค....

หลังจากยกป้ายเมนูพิเศษของวันเก็บเข้ามาแล้ว นะโอก็เดินไปยังมุมหนึ่งของร้านที่มีปฏิทินขนาดใหญ่แขวนไว้เด่นชัด พอเหลือบไปเห็นหมึกสีแดงที่ขีดฆ่าตัวเลขวันที่มีมาถึงวันที่ 30 มืออวบๆก็คว้าหมับเข้าที่ปฏิทินก่อนจะ!!!!......ขีดฆ่าตัวเลขถัดมา พลางบ่น
"กว่าจะหมดเดือนได้ เฮ้อ...."

"ปิดร้านเสร็จแล้วใช่ป่ะ จะขึ้นไปชั้นบนแล้วนะ" เสียงเรียกจากหลังเคาท์เตอร์เก็บตังค์ที่อยู่ไม่ห่าง

"อือ วันนี้รีบนอนดีกว่านิ เมื่อวานก็มัวแต่อ่านนิยายจนดึก" บ่นไปหาวไปอีกรอบ ทำท่าจะเดินขึ้นบันไดเล็กๆไปชั้นสองของร้านที่ใช้เป็นบ้านไปในตัว ขณะที่อีกคนก็พยักหน้าหงึกหงึก ยัดสมุดบัญชีแบบส่งๆใส่ลิ้นชัก แต่ยังไม่ทันได้เหยียบบันไดขั้นแรก โทรศัพท์บนเคาท์เตอร์ก็ส่งเสียงร้องดังสนั่น

RRRRRR RRRRR RRRRR

"โอ๊ยๆๆๆๆ รับแล้ว รับแล้ว หนวกหูจริง!" อคาชาที่อยู่ใกล้กว่ารีบคว้าหูโทรศัพท์โทรมๆขึ้นมาซะก่อน
ด้วยความขี้เกียจทำโอที เลยรีบร่ายยาวไปก่อนอีกฝ่ายจะมีโอกาสพูด "สวัสดีค่ะ ตอนนี้ร้านปิดแล้วนะคะ ถ้าจะสั่งใบช้าไว้วันพรุ่ง...."

((ใครจะสั่งใบชาห๊า!!!))

"ป้า!!! โห่ ตกใจหมด นึกว่าลูกค้า มีไรอ่ะ โทรมาซะดึกเลย วันนี้ชาเริ่ม IF ไปได้เยอะแล้วนะ"

((ขืนไม่ทำสิ ชั้นจะได้สวดอีกซักรอบ! เออ ไม่ได้มาทวงงานซักหน่อย! นี่ วันนี้วันอะไรรู้ม๊าย?))

เสียงแหลมๆแสบแก้วหูดังทะลุออกมานอกโทรศัพท์ ทำให้อีกคนที่เดินมายืนข้างๆโต๊ะได้ยินเสียงเต็มสองรูหูทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจฟัง นะโอมองปฏิทินอีกรอบ "ก็วันที่ 31 ไง"

((@#$%^&*!!!!!!!))

สองพี่น้องถอยห่างจากโทรศัพท์ไปประมาณ 3 ก้าว ก่อนที่นะโอจะค่อยๆย่องไปยกหูขึ้นอีกครั้ง

((วันเกิดแฮร์รี่...%$&*#!!!!!!)) ....ป้าแกคงจะว่าอะไรอีกเป็นชุด แต่เรื่องนี้ต้องออกสู่สายตาสาธารณชน เราจึงไม่อาจลงข้อความนั้นได้นะฮับ.... ((รีบไปเดี๋ยวนี้เลยน๊า!!!! ถ้าวันจันทร์ไม่มีอะไรมาลง พวกแกเจอดีแน่!!!!!!))


#10 นาทีต่อมา ณ กองถ่าย Ever After#

กองถ่ายที่จบงานไปนาน ได้มาเปิดกล้องอีกครั้ง สำหรับการถ่ายทำตอนพิเศษโดยเฉพาะ ทำให้ผู้กำกับและเหล่าสต๊าฟค่อนข้างจะคึกคักกันเป็นพิเศษ ยกเว้นใครบางคน...ใครบางคนที่นั่งอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัวน่ะ

วี้...เสียงเดินกล้อง จับโฟกัสไปที่ร่างบางซึ่งนั่งบอกบุญไม่รับอยู่ที่เก้าอี้ ผมสีทองยาวสยายถูกรวบไว้เพื่อไม่ให้เกะกะช่างแต่งหน้า พอหันมาเห็นผู้ที่เข้ามาใหม่ ใบหน้าขาวก็เลิกคิ้วประประหลาดใจเล็กน้อย

"ยัยหมวยอ้วน มาไงเนี่ย? ไหนว่าเขียนบทเสร็จแล้วก็จบงานไง"

----ดีจ้า เดรก----

(ยิ้มรับทั้งที่หน้าเจื่อน---หมวยอ้วนอีกแล้วน๊า)

----วันนี้หมดคิวถ่ายยัง----------

ร่างบางพยักหน้าพร้อมกับจัดข้าวของเก็บใส่กระเป๋า "หมดแล้ว กำลังจะกลับบ้านพอดี"

-------ถ่ายตอนพิเศษเหนื่อยมั้ย-----

"เหนื่อยสิ...จะรีบกลับไปนอนแล้ว" ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองกล้องด้านหลัง "ว่าแต่...นั่นถ่ายอะไรน่ะ" สีหน้าชักบึ้ง

-----นิดหน่อยๆ อยากสัมภาษณ์ไปทำสกู๊ป-

"สกู๊ปเรื่องอะไร? อย่าบอกนะว่าพวกเบื้องหลังการถ่ายทำ...เค้าไม่ให้เล่าให้สื่อมวลชนฟังนิ่"

------ป่าวๆ จะให้อวยพระแฮร์รี่----

ใบหน้าสวยขมวดคิ้ว "อะไรนะ? จะให้อวยพรแฮร์รี่?" เดรโกหน้าบึ้งมากขึ้น "ทำไมต้องอวยพร?"

----ก็วันนี้วันเกิดเค้าไง------

ร่างบางยักไหล่ "วันเกิดเจ้านั่น ทำไมฉันจะต้องอวยพรด้วย" พูดแล้วก็ลุกขึ้นคว้ากระเป๋าเป้แต่โดนคว้าไว้เสียก่อน

---น่าๆ นิดนึง----

เจอลูกอ้อนเข้าไป เดรโกเลยถอนใจอย่างหน่ายๆ (คงกะพูดให้จบๆ ยัยสองคนนี้จะได้ไปเสียที "เฮอะ ก็ได้...เอาเป็นว่า สุขสันต์วันเกิดละกัน เจ้าซื่อบื้อแฮร์รี่ โอเคมะ?" หันมาถามคนที่อยู่หลังกล้อง ปรากฏว่าทั้งสองคนส่ายหน้า คนหน้าสวยเลยฉุนซะงั้น

"จะเอาอะไรนักหนาห๊ะ พอแล้ว"

---งั้นโฆษณาหน่อยจิ่ ขายของๆ----

คนถูกขอร้องฮึดฮัด แต่ก็ยอมหันหน้ามาทางกล้องโดยดี

"Ever After ฉบับรวมเล่ม จะวางตลาดเร็วๆ นี้ ถ้าใครอยากอ่านฟิกของยัยหมวยอ้วนก็ไปหาซื้อเอาแล้วกัน---อย่าถามฉันนะว่าเรื่องเป็นยังไง จ้างให้ก็ไม่บอก (แอบหน้าแดงเล็กน้อย) พอใจแล้วนะ?" พูดจบก็เดินหนีไปเลย ทิ้งให้คนสัมภาษณ์ยืนอึ้ง

----โอเช...(งึมงำ) แค่นี้ก็ได้วะ----

----แค่นี้ก็ขายของจะแย่แล้ว ไปต่อเหอะ------


#15 นาทีต่อมา ณ กองถ่าย IF#

---เอาล่ะ เข้าไปในกองถ่ายกัน....อุ๊บ!---

ผลั่ก!

ร่างของนักข่าวคนพี่ถูกดึงคอเสื้อจนล้มหายลงไปหลังพุ่มไม้(ที่ผุดขึ้นมาได้ตามใจคนเขียน)

---------อะไรอีกล่ะ เธอ ไม่รีบเดี๋ยวป้าแกก็โทรมาเฉ่งอีกหรอก....อะไรนะ?จะกระซิบทำไมน่ะ.....หือ....ยังเขียนบทค้างไว้ ขืนเข้าไปเจอเดี๋ยวโดนนายเอกโวยหูชาเรอะ?....บ้าจริง!แล้วจะทำไงล่ะทีเนี้ย!---------

---------หึหึ มีวิธีเจ๋งๆ กว่าการไปสัมภาษณ์ให้พวกเด็กๆวีนใส่ไม่ใช่เรอะ ตามมา ตามมา-------

(เสียงกระซิบดังกว่าเดิมนิดนึง ก่อนจะลากพี่สาวหายไปทางพุ่มไม้ทึบๆ)

.................วี้...(ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องบันทึกภาพไว้เป็นหลักฐาน อิอิ)..........

"ถอยไปห่างๆเลยพอตเตอร์! ฉันจะกลับบ้านแล้ว!" ร่างบางที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ดูหงุดหงิดเต็มที่มาตั้งแต่เช้า แต่ยังดีที่เวลานี้ไม่ออกอาการมากนัก

"ไปด้วยนะ เดรโก" อีกคนยิ้มระรื่น ไม่สนใจอาการเดินหนี (ยังไงก็ตามทันอยู่แล้วนี่นา)

"เอ๊ะ! อะไรของนาย ใครบอกจะให้นายไปด้วยไม่ทราบ!" เดรโกพูดฉุนๆ เมื่อถูกรั้งข้อมือไว้ ก่อนที่เด็กหนุ่มผมดำจะก้าวนำหน้า ดึงให้ร่างบางตรงไปที่รถของตัวเอง

"น่านะ วันนี้บ้านฉันเปิดให้พักฟรีหนึ่งคืน...เอ๊ะ หรือนายอยากจะอยู่ตลอดชีวิต? เอางั้นก็ได้นะ ไป ไป รีบกลับบ้านกันดีกว่า"

"แฮร์รี่! นายนี่นะ ลืมรึไง ผู้กำกับเค้าก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้ายังไม่จบ vol.3 ก็ต้องระวังอย่าให้เป็นข่าวคู่กัน"

เด็กหนุ่มผมบลอนด์พูดดุๆ แต่ลดเสียงลงนิดนึง พลางฝืนตัวไม่ให้ไปตามแรงดึง แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก "ฉันขี้เกียจโดนบ่น วันนี้ยิ่งหงุดหงิดอยู่ด้วย ยัยคนเขียนไม่รู้จักเอาบทมาส่งให้ตรงเวลา งานเลยไม่เดินซักที วันสิ้นเดือนแบบนี้แทนที่จะได้........"
เสียงใสหยุดชะงักลง ใบหน้าขาวเงยขึ้นมองร่างสูงที่เดินนำหน้าเหมือนเพิ่งนึกอะไรได้

"..........เชอะ! เจ้าบ้า แค่อยากไปฉลองวันเกิด บอกมาตรงๆก็สิ้นเรื่อง" เดรโกพูดอุบอิบอยู่คนเดียว ก่อนจะกระชากข้อมือออกจากมือหนาที่ดึงรั้งไม่เลิกจนอีกคนชะงักไปบ้าง หันกลับมามอง แต่ยังไม่ทันที่แฮร์รี่จะได้ท้วงอะไรออกไป ริมฝีปากสีเรื่อก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นเสียก่อน

"ไปก็ได้ แต่พรุ่งนี้ต้องไปส่งฉันที่บ้านก่อนด้วย!"

เท่านั้นอีกคนก็ยิ้มกว้างออกมาทันที ก่อนจะเดินห่างออกไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเบาๆของทั้งคู่

.....................//ไม่อยากเป็นข่าวเรอะ หุหุ เสร็จเรา//...................


#อีก 2 แป๊บ ณ กองถ่าย Under The Moon Light#

บรรยากาศมืดทึมในหอคอยสูง ช่างไฟกำลังเตรียมเซตซีนสุดท้าย ขณะที่ผู้กำกับนั่งปรึกษากับสต๊าฟอยู่ที่หน้าจอมอนิเตอร์ คนแปลกหน้าสองคนแอบหลบๆ อยู่หลังฉาก

---นี่ๆ..กองนี้ดูเครียดๆ ยังไงไม่รู้แฮะ-----

----ก็เรื่องมันเครียดจะเข้าไคลแมกซ์แล้วนิ่ เค้าก็ต้องเตรียมการกันเยอะหน่อย (ที่จริงเครียดกันเพราะฉันยังไม่ได้ส่งบทมา แหงะ โทษน๊า) ไปหาเป้าหมายกันเหอะ อ๊ะๆ เจอแล้ว---

วี้.....เสียงเดินกล้อง เด็กหนุ่มร่างสูงผมบลอนด์เข้ามาในเฟรมด้วยสีหน้าติดจะเคร่งเครียด

---หวัดดี เดรคุง จะรีบไปไหนน่ะ----

ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองมาก่อนจะยิ้มให้แบบฝืนๆ "หวัดดีฮะ ผมกำลังตามเอเรียลอยู่ เห็นบ้างไหมครับ" ร่างสูงมองไปทางนั้นทางนี้

----หนูแฮร์...เอ้ย หนูเอเรียลเหรอ...(ชี้นิ้วไปทางหนึ่ง) เห็นเดินไปที่ฝ่ายคอสตูมแน่ะ เฮ้ๆ (ดึงร่างสูงที่ทำท่าจะก้าวไป) มาคุยกันก่อน----

ใบหน้าเรียวขาวแอบขมวดคิ้ว แต่ด้วยดีกรีพระเอกคุณชายทำให้ยอมยืนคุยด้วยโดยดี "มีอะไรอีกล่ะฮะ"

-----วันนี้วันเกิดแฮร์รี่----

"แล้วไง" เสียงทุ้มถามอย่างไม่แยแส "วันเกิดเจ้าเตี้ยนั่นไม่เกี่ยวอะไรกับผมนี่" พูดหน้าขรึมแล้วเบือนหนีทันที

----เฮ้ย ...เจ้าเดรมันเป็นไรอ่ะ----

---ชี่ เงียบไว้ สงสัยจะอารมณ์ค้างจากตอน 12 แหงๆ ก็เขียนฉากจับกดให้แล้วนี่หว่า----

ระหว่างที่นักข่าวทั้งสองกำลังงึมงำงุบงิบอยู่ เดรโกที่ยืนรอก็ออกตัวตัดบทเตรียมชิ่ง"ขอตัวนะฮะ"

----วันนี้วันเกิดเอเรียลด้วยนะ-----

ร่างสูงทำท่าจะเดินหนีชะงักกึก หันขวับกลับมา "วันนี้วันเกิดเอเรียล?! ทำไมผมไม่รู้มาก่อนละ!" น้ำเสียงร้อนรนขึ้นมาทันที

---ก็วันเกิดเจ้ารี่มันก็ต้องวันเกิดเอเรียลด้วยดิ่ ตกลงอวยพรได้ยัง...เฮ้ๆ ไปไหนอ่ะเดรโก!----

"ขอบคุณที่บอกนะ" เด็กหนุ่มผมทองตะโกนกลับมาก่อนจะเดินลิ่วหายลับไป

-----เฮ้ย เดี๋ยว ยังไม่ได้คำอวยพรเลย เฮ้ย!----

----ทำใจเหอะ...ไปต่อดีกว่า ง่วงแล้วนะ-----



#หลายแป๊บเพราะไกล ณ บ้านเลขที่ 12 ถนนกริมโมลด์#

มีเรื่องจะแจ้งจากทีมงานครับ เราขอแสดงความเสียใจที่ต้องบอกว่า ตั้งแต่คราวที่แล้ว (ก็คราวที่แอบเข้าไปคุยกับเจ้าหญิงตัวน้อยนั่นแหละ) คุณนายเดรโกก็ออกคำสั่งห้ามพกกล้องถ่ายรูป หรือเครื่องอัดเสียงใดใดทั้งสิ้น ถ้าอยากเข้าบ้านนี้อย่างปลอดภัย เพราะฉะนั้นบทสัมภาษณ์ครอบครัวนี้จึงต้องเก็บไว้กับเรา นักข่าวอคาชา นะโอเท่านั้นครับ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้..............
.........................
...................

แหะ แหะ นึกว่าเหรอ ว่าแค่คำสั่งของคุณนายจะทำให้เราถอดใจได้!!!!

-----เอ้า โอคุง เริ่มใช้กล้องลูกเจี๊ยบคุงได้เลย เตรียมบุกบ้านพอตเตอร์!!!-----

กิ๊งก่อง กิ๊งก่อง

ตึก ตึก ตึก ใครซักคนหนึ่งวิ่งจี๋ลงบันไดมาชั้นล่าง ก่อนจะมีเสียงเล็กๆร้องบอกมาจากอีกด้านหนึ่งของประตู

"ค่ะ มาแล้วค่ะ"

แกร๊ก

"อ๊ะ! คุณป้านกกระสา! สวัสดีค่ะ" เด็กสาวตัวเล็กยิ้มกว้างจนตาหยี ผมสีบลอนด์ยาวดูยุ่งเหยิงเหมือนเพิ่งตื่นนอน แต่ดูจากเสื้อผ้าและสีหน้าแล้ว คงจะเล่นอะไรอยู่แล้วก็รีบลงมาเปิดประตูมากกว่า

--------ดีจ้ะ เฮเลน่า แต่จะดีกว่านี้ถ้าเลิกเรียกพี่ว่าป้านะ---

น่าสงสารคุณป้านกกระสาหมายเลข 1 ที่เด็กน้อยไม่มีท่าทีรับรู้ เฮเลนจับมือของแขกทั้งสองจูงเข้าบ้านทันที "เข้ามาเลยค่ะ ป๊ะป๋า หม่ะม๊า และก็พี่ชายนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นแล้ว"

----กึ๋ย....ดันมาซะดึกเลย....จะโดนไรมั้ยเนี่ย-----

ภายในห้องนั่งเล่น เก้าอี้รับแขกทั้งชุดว่างเปล่า แต่พอมองไปเรื่อยๆก็พบสมาชิกครอบครัวพอตเตอร์นั่งพร้อมหน้ากันอยู่บนพื้นพรมหนากลางห้อง

"กว่าจะมาได้นะ!" เสียงคุณนายดังมาก่อนเลย

ร่างสูงของชายหนุ่มอีกคนเพียงแค่ยิ้มให้ ขณะที่เอี้ยวตัวไปหยิบจานเค้กครึ่งก้อนลงมาจากโต๊ะกระจกตัวเตี้ย
ส่วนอีกคน.... อ้าว? ขวัญใจแม่ยกทั้งหลายทำไมไม่อยู่ด้วยล่ะ?....

-----------ดีลไปไหนเหรอ?----------
(นกกระสาหมายเลข 2 ถามพลางทรุดตัวลงนั่ง รับเค้กจากคุณพ่อบ้านมากินหน้าตาเฉย)

------------นี่ เธอ ทำตัวกลมกลืนเกินไปรึเปล่า?----------
(นกกระสาตัวพี่แอบกระซิบ)

แฮร์รี่ทำท่าจะตอบ แต่ก็มีเสียงกวนๆดังมาจากประตูเชื่อมห้องข้างๆมาก่อนตัว

"ไงงง กว่าจะมาได้นะ ผมฟังเดรบ่นซะหูชาเลย"

เด็กหนุ่มร่างสูงเดินผ่านเข้ามาอุ้มน้องสาวตัวเล็กที่นั่งตาปรือจะหลับมิหลับแหล่ไปส่งให้เดรโก ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งลงข้างๆนะโอคุงพลางหยิบเค้กอีกชิ้นมาจากจานตรงกลางวงสนทนา

(แอบทำหน้าหมันไส้เจ้าดีล......รู้หรอกว่าแค่หวงน้องอ่ะ แต่ทำไมหวงไม่เลือกหน้างี้เนี่ย)

----------เอ้อ เข้าเรื่องกันดีกว่านะคะ คือ วันนี้...----------

"เข้าเรื่องอะไร? คงไม่ใช่มาทำข่าว ทำสกู๊ปอะไรที่บ้านนี้หรอกนะ" เดรโกขัดขึ้น ดวงตาสีซีดมองตรงมาอย่างกับจะเอ็กซเรย์นักข่าวทั้งสองอย่างนั้นแหละ ( ......ดุจัง......)

-----------ป่าว....-------------
(เสียงนักข่าวหมายเลข 1 อ่อยลงเล็กน้อยเมื่อเจอหน้าสวยแต่ดุของคุณนาย)

---------...วันนี้วันเกิดแฮร์รี่....พวกเราก็เลยมาอวยพรวันเกิดกันน่ะ.....โอ๊ะ เกือบเที่ยงคืนแล้ว จะหมดวันแล้วนี่นา......อ่า......สุขสันต์วันเกิดนะ แฮร์รี่-----------
(อคาชากับนะโอพูดไปกินเค้กไป)

--------ขอให้ปีหน้าทำเค้กได้อร่อยแบบนี้อีก.....แต่ขอเป็นเค้กช็อกโกแลตนะ เราสองคนชอบอ่ะ^^-----

"happy birthday ฮะป๊ะป๋า ขอให้ปีนี้ยึดอำนาจจากเดรได้นะฮะ" เจ้าดีลพูดปนหัวเราะ จนอีกคนที่ถูกเอ่ยชื่อมองตาขวาง

"ขอบใจนะ ทุกคน"

"เฮเลนก็ขอให้ป๊ะป๋ามีความสุขนะคะ" เด็กหญิงตัวเล็กลุกจากตักหม่ะม๊าไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เฮเลนหอมแก้มป๊ะป๋าทีนึงก่อนจะทำท่าจะหลับตาลงอีกรอบ

ทุกคนในห้องนั่งเล่นหัวเราะกับภาพน่ารักๆของเจ้าหญิงประจำบ้าน หลังจากนั้นดีลจึงเอื้อมมือไปรับน้องมาจากคนเป็นพ่อ "เดี๋ยวผมพาขึ้นไปบนห้องเอง แล้วคุณนกกระสา2ตัวตรงนั้นน่ะ จะขึ้นไปส่งเฮเลนเข้านอนด้วยกันมั้ย" คำพูดเหมือนชวน แต่สายตาบังคับชัดๆ

--------เออ เออ ไม่อยู่เป็นก้างก็ได้ฟะ ชิ!.......แต่จะแอบซุกกล้องลูกเจี๊ยบคุงหมายเลข 2 ไว้แทน 5555+--------

......วี้ (กล้องเสียงหยั่งกะแมงหวี่แน่ะ)..........เอ๊ะ....ระบบเสียงขัดข้อง มีแต่ภาพละกันนะ......

เดรโกที่ทำท่าสนอกสนใจนิตยสารเล่มใหม่ซะเต็มประดา เงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือเหมือนถูกเรียก ชายหนุ่มอีกคนยิ้มหวาน...แปลกไปจากที่เห็นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ทำเอาแก้มขาวๆนั้นมีสีเรื่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ดวงตาวาววับของคุณนายยังทำเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับรอยยิ้มนั้น แต่ก็เสเบือนหน้าไปทางตรงข้าม ก่อนที่ริมฝีปากบางตอบประโยคสั้นๆกลับไป

.......ก็....ตอบว่าไรไม่รู้นะ รู้แต่ว่าคนที่ควรนั่งอยู่อีกฝั่งลุกเดินเข้ามาทรุดตัวลงใกล้ๆ....จนชิด ....ฝ่ายที่เพิ่งรู้สึกตัวสะดุ้งครั้งนึง ก่อนจะหันขวับไปสบตากับดวงตาสีเขียวนิ่ง....คำพูดที่ริมฝีปากเล็กนั่นจะเอ่ยออกมาเหมือนจะหยุดหายไป พร้อมๆกับใบหน้าของอีกคนค่อยๆก้มลงมาหา.....แล้ว.........

--ตื๊ด-

อ้าว กล้องเจ๊ง!

.....

---------เผ่นละค่า~------------


TALK

#Acacha#
โอยย ปวดแขน ดึกแล้วอ่ะ โอคุงตัดช่องน้อยแต่พอตัวหลับไปก่อนอีกแล้ววว
อิอิอิ FIC HBD หวังว่าจะชอบกันนะคะ เฮ้อ ในที่สุดก็เสร็จ^^ ชาชอบที่ตอนท้ายกล้องเจ๊งจังเลยอ่ะ 5555+ มุขกะทันหันอีกแล้ว นึกได้ตอนเขียนเนี่ยแหละ สดมาก

อ้อ เรื่องชื่อกล้องลูกเจี๊ยบคุง.....แหะๆ ชากับโอคุง(รวมมาด้วยกันหน่อยน่า) บ้าๆบอๆอ่ะค่ะ ชอบตั้งชื่อให้พวกของในบ้าน อย่างเช่นคอมนี่ก็ชื่อไส้เดือนคุง (ต้องมีคนคิดแน่เลยว่าทำไมต้องไส้เดือน --- ชาเคยบ่นว่าคอมเครื่องเก่ามันโง่กว่าไส้เดือนก็เลยเรียกไอ้เครื่องใหม่ว่าไส้เดือนคุงไง เผื่อมันจะฉลาด เจ๊งแล้วรักษาตัวเองได้ 555+)
อืม....เท่านี้ดีกว่า ชาปวดแขนแล้วอ่ะ ดึกแล้วยังไม่ได้นอนซักที โอยยย


#NaO#
ก็บอกแล้วว่าจะเขียนสั้นๆ เขียนยาวทำไมฟะ ชั้นเลยต้องมาเพิ่งส่วนของชั้นอีก โอ๊ยงานก็ยุ่งนะเนี่ย (แต่มีเวลามาลงฟิก เหอๆ) ที่จริงลืมไปแล้วนะ..วันเกิดเจ้าแว่น เพิ่งเปิดบอร์ดเมื่อวานตอนค่ำถึงนึกได้ อ๊ากกกก ตอนวันเกิดเดรโกก็ไม่ได้เขียนมาทีนึงแล้ว

ตอนแรกจะตัดใจ แต่พอดีนึกมุขได้ตอน 4 ทุ่มกว่า เลยจัดการซะ...หวังว่าจะถูกใจแฟนๆ น๊า

โอคุงปวดบ่าจังเลยอ่ะ....แง่ว!

Create Date : 01 สิงหาคม 2548 Last Update : 1 สิงหาคม 2548 13:53:09 น. Counter : 1513 Pageviews.		4 comments
Share Tweet