|
|
ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอนจบ กลับกรุงเทพฯ
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 1-1 สุวรรณภูมิ ดินแดนของพนักงานหน้า...<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 1-2 ฮานอย เดินทาง หาที่พัก<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 1-3 ฮานอย กินๆ นอนๆ<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 2-1 ฮานอย เดิน เที่ยว ถ่าย วิ่ง Amazing Race<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 2-2 ฮานอย ถึงแล้วจริงๆนะ<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 2-3 ฮานอย นี่หรือ cha ca!!!!<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 2-4 ฮานอย มุ่งสู่ซาปา<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 3-1 ซาปา มากินหรือมาเที่ยว<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 3-2 ซาปา ละเลียดบรรยากาศ สูดอากาศ และซึมซาบวิวทิวทัศน์<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 3-3 ซาปา เมืองแห่งหมอก<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 4-1 ซาปา สวนพฤกศาสตร์<<<
>>>ชีวิตราคาถูก ฮานอย-ซาปา ตอน 4-2 ซาปา ทริปสั้นยามบ่าย เตรียมตัว กลับฮานอย<<<
ตื่นมาตอนกี่โมงไม่รู้ วันนี้เรารีบลุกไปแปรงฟันล้างหน้าให้เรียบร้อยก่อนออกจากรถไฟ เพราะคิดไว้ว่าคงไม่มีโอกาสได้ทำกิจธุระเหล่านี้ที่อื่น ตี5รถไฟก็จอดให้คนลง ได้กลับมาฮานอยอีกครั้ง วันนี้เราจะได้กลับกรุงเทพฯแล้ว เครื่องออก 12.45 ยังมีเวลาถมถืดในการช้อปปิ้งของฝาก
เราตั้งใจว่าจะไปฝากกระเป๋าไว้ที่ล็อกเกอร์ของสถานี แล้วค่อยไปซื้อของฝากกัน รูปสถานีอันไร้ผู้คน
ไปแถวๆล็อกเกอร์ไม่พบสิ่งมีชีวิตใดอยู่ เลยไปสอบถามจนท.แถวนั้นได้ความว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์เจ้าหน้าที่จะมากันช้าประมาณ8โมงนู้น อ้าว จะมารอก็ใช่เรื่อง เราเลยต้องเปลี่ยนแผน คิดออกอย่างเดียวว่าจะเอากระเป๋าไปฝากที่โรงแรมปริ้นซ์57 เลยออกไปเรียกแท็กซี่คันเล็กหน้าสถานีไปโรงแรม แท็กซี่กดมิเตอร์เริ่มต้นที่ 6,500ดอง (ถ้าจำไม่ผิดมิตเตอร์ขึ้นทีละ 3,100ดอง) ขับช้าเหมือนไม่ได้เหยียบคันเร่ง แล้วก็มาถึงโรงแรมปริ้นซ์57 ค่าแท๊กซี่ 49,900ดอง (เลยใจปล้ำให้ไป 50,000ดองแถมให้ร้อยนึงหรือยี่สิบสตางค์ หึหึ) มาแค่นี้แพงชิบรถก็ไม่ติด นี่ถ้าเป็นกรุงเทพฯไม่เกิน60บาทอะ
แท็กซี่ที่นี่เค้าคิดเป็นระยะทางอย่างเดียว ไม่มีการคิดแบบรถติดด้วย ฉะนั้นเวลาแท็กซี่จอดเฉยๆ หรือไฟแดง มิเตอร์มันก็จะไม่ขึ้นเลย ความรู้จากกูรูแม่ลูกอ่อนของเราอีกครั้ง ^^ มาถึงเค้ายังปิดอยู่เลย เพราะมันเพิ่งจะตีห้าครึ่ง แล้วเวียดนามเป็นอะไรที่วันอาทิตย์ถนนเงียบมาก ไม่มีใครทำมาหากินเลย มีก็น้อยมากๆ เทียบกับเช้าแบบเดียวกันแต่วันธรรมดาอื่นๆ วันอาทิตย์มันโล่งจริงๆ
เราก็เออจะทำไงดีเค้ายังปิดอยู่ จะเคาะเรียกก็แบบนะ ไม่ได้มาพักอะ มาฝากกระเป๋ายังกล้าเคาะ มันดูจะเป็นคนแรงไปหน่อย ก็คุยกะเพื่อนกะงคิดว่าเอาไงดี ก็มีคนมาเปิด แบบว่าคงได้ยินเสียงเราคุยกันหน้าโรงแรม เราก็ยิ้ม ลากกระเป๋าเข้าไปฝากเค้า พร้อมทั้งทวงบุญคุณทันทีว่าเคยมาพักที่นี่คืนนึงนะ ขอฝากกระเป๋าฟรีหน่อย (จ่ายแค่7ดอลเมิงจะเอาไรนักหนา พนง.คงคิดหยั่งงั้น) เค้าก็เลยบอกฝากได้แต่เอาตังค์มา 1ดอลค่าฝาก เราก็ขอจ่ายเป็นดองเนื่องจากเหลือเยอะ เค้าก็โอเค 16,000ดอง แต่ต้องจ่ายเลย ไม่มีการฝากก่อนจ่ายทีหลัง (กูรูแม่ลูกอ่อนบอกว่าอันนี้เค้าคงเข้ากระเป๋าตัวเองแบบไม่เกี่ยวกะโรงแรม เพราะไงเราก็ฝากเค้าแปบเดียว สิบโมงก็มาเอาแล้ว คนอื่นก็คิดว่าเป็นของคนเช็คเอ้าท์วันนี้ อืมมีเหตุผล) เราก็เลยจ่ายเลย เอากระเป๋าไปเก็บ เข้าห้องน้ำกันจนคุ้มแล้วก็ออกเดินอีกครั้ง
เราก็เดินไปเรื่อยๆ ไปทางตลาดดองซ่วน กะว่าเจอร้านไหนท่าทางโอเคก็กินเป็นมื้อเช้าให้เสร็จๆ เดินมาหาร้านเฝอเจอน้อยมาก แถมทุกคนต่างเข็ดเฝอจากซาปาเลยไม่ค่อยอยากกินกันเท่าไร พยายามหาร้านขายโจ๊กแต่หายากจริงๆ มาเจอกับปากคลองฮานอยแทน ดอกอะไรไม่รู้แต่สวยดี จะซื้อไปฝากก็คงหิ้วลำบาก
หลังจากเดินวนไปวนมาร่วมชั่วโมงเพราะหาร้านกินไม่ได้ เฝอก็มีแต่เนื้อวัวทั้งนั้น มาเจอเฝอไก่ร้านนี้ ชามละ 10,000ดอง
ลองสั่งมากินก็โอเคนะ ดูไม่น่ากินเท่าไร แต่กินได้ ก็เลยกินกันเพื่ออยู่รอด เส้นเป็นเส้นเหมือนวุ้นเส้นด้วย แต่มีเส้นขนมจีนเป็นอีกแบบให้เลือก
แล้วเราก็เดินไป Hapro Mart ที่อยู่ใกล้ๆ ตั้งใจว่าจะซื้อกาแฟ G7ไปฝากเพื่อนๆ เราก็กะซื้อพวกมาม่าเวียดนามไปชิมด้วย ปรากฎว่ามันเขียนว่าเปิด 7.30-20.00 แต่แปดโมงกว่าก็ยังไม่เปิด เราเลยถามคนแถวนั้น เค้าบอกวันนี้ไม่เปิด อ่าว วันอาทิตย์มันเล่นหยุดอย่างงี้เลยหรอ งง ไม่รู้การสื่อสารผิดพลาดอะไรรึเปล่า เพราะเราไม่คิดว่ามันจะไม่เปิดนะ แต่เราก็ต้องเปลี่ยนแผนอีกครั้ง ไปซื้อที่ตลาดดองซ่วนซึ่งก็มีขายเหมือนกัน แต่เรากลัวโดนฟัน เลยอยากซื้อที่มันราคาแน่นอนไว้ก่อน
สุดท้ายก็มาซื้อที่ตลาดดองซ่วน รวมทั้งของฝากอื่นๆ เราซื้อเป้ northface ใบเล็กจิ๋วด้วยราคา5ดอล เราว่ากระเป๋าnorthfaceร้านที่เราซื้อนี่มันดูดีกว่าแถวโรงละครหุ่นกระบอกน้ำนะ แถวนั้นของมันดูห่วยกว่านี้ไม่รู้ทำไม และก็ซื้อพวกกระเป๋าของฝากอื่นๆ บอกได้คำเดียวว่าต่อแหลก ไม่ให้ก็ไปเดี๋ยวเค้าก็ให้เอง ถ้าไม่ให้จริงๆ ก็หน้าด้านเข้าไปซื้อใหม่จบ ไม่มีอะไรยาก แต่ความที่เรารีบและหน้าค่อนข้างบางกัน เราก็เลยต่อกันครึ่งๆ แค่นั้น^^
เก้าโมงแล้วเรายังอยู่ตลาดดองซ่วน เราเลยไปหามอไซด์ไปส่งเราที่ถนน Le Thai To เพราะเรามุ่งมั่นจะไปกินไอติม Fannyให้ได้ ชี้แผนที่กันเข้าใจอย่างดิบดี มอไซด์เรียกมา 20,000ดอง เราต่อขำๆ เหลือ 10,000ดอง เค้าก็ดันโอเค นั่งไปสองคัน เพราะอีกคันอยู่ๆ เมียเฮียแกก็มาให้ไปส่งไหนสักแห่ง เราเลยซ้อนสองคน ส่วนแม่ลูกอ่อนเจ๊ไปคนเดียวเพราะคงไม่มีใครไปนั่งเบียดเจ๊แกได้ มอไซด์พาเราหลงชนิดที่เรายังงงว่าไมมันไม่รู้ทาง คือมันเลี้ยวผิดวนไปวนมา เราอยากบอกทางมาก เพราะเรารู้ทางตั้งแต่ที่มันเลี้ยวผิด อะโห เชี่ยวทางยิ่งกว่าคนในพื้นที่ว่างั้น แต่เราไม่สามารถสื่อสารได้ถูกต้องเสียเวลาหยิบแผนที่ชี้ๆ อีก แถมเค้าคงไม่ไว้ใจว่าอย่างเราจะรู้ทางมากกว่าเค้า
ปรากฎว่าหลงไปถึงโอเปร่าเฮ้าส์ (ไม่ได้ไกลมากหรอก) ในที่สุดเมื่อเค้าขับกลับมาแถวทะเลสาบ เราเลยรีบชี้จุดที่เราจะลงแล้วบอกเค้า เค้าก็พาไปส่งถูกที่ เราเห็นขับหลงกันไปน่าสงสาร คุ้มค่าน้ำมันมั้ยเนี่ย เลยให้เค้าสองคนไป 32,500ดองไปแบ่งกัน จริงๆเศษมันเหลือๆ คงไม่ได้ใช้ เราเลยให้ๆไป แล้วเราก็มาเจอกับร้านไอติม Fanny จนได้ ด้วยความรีบจัด รีบๆถ่าย รูปมันเลยมัวทุกรูป (อ้างว่างั้นเหอะ)
เดินเข้าไปนั่งในร้าน รูปมัวมากๆ อันนี้ไม่ใช่กล้องเราแล้ว เพราะกล้องเราแบตหมดไปแล้ว หึหึ
แล้วเราก็รีบๆสั่ง รีบๆกิน ชื่อไรจำไม่ได้แล้วอันนี้ แต่ชี้รูปเอาจากในเมนู (54,000ดอง) ของเจ๊ใหญ่เค้า
อันนี้ของเรา (48,000ดอง)
ของเพื่อน (48,000ดอง)
สั่งช็อกโกแลตร้อนมากิน หวานเกินอ่ะ กินแล้วแบบมันไม่ใช่อะ ไม่ชอบเลย (แก้วละ 29,000ดอง)
สรุปร้านไอติม Fanny ที่อยากกินกันมาก ไม่รู้เพราะสั่งไม่ถูกอย่างรึเปล่า แต่ไม่ชอบเลยอะ ไม่อร่อยอย่างที่คิด เทียบกะราคาแล้ว ทุกคนลงความเห็นว่า no more
แล้วเราก็เห็นแล้วว่าจะสิบโมงแล้ว เพื่อนคนนึงจะแยกตัวไปส่ง postcard ก่อน เรากะกูรูเลยต้องหามอไซด์ไปส่งที่ปริ้นซ์เพื่อเอากระเป๋าแล้วให้รอพาไปส่งป้ายรถเมล์ที่ถนน Tran Nhat Duat ปรากฎว่าตอนจะหามอไซด์นี่หาไม่มีเลย ตอนไม่อยากได้มากันจัง ก็เดินย้อนขึ้นไปทางที่พักเลย กะจะไปนั่งแท๊กซี่แทน ดันเจอมอไซด์พอดี ก็เลยเรียกให้ไปแวะเอาสัมภาระแล้วไปส่งที่ป้ายรถเมล์ เค้าก็เรียกมาคนละ 25,000ดอง เรารีบแค่ไหนก็ไม่มีคำว่าไม่ต่อ เราเลยบอกว่าเรามาจากดองซ่วนนี่แค่10,000ดองนะ เราให้2คัน 30,000เท่านั้น เค้าก็โอเค
พอกลับมาถึงโรงแรมเราก็รีบขนของออกมาใส่มอไซด์ เจ๊กูรูก็มัวแต่เข้าห้องน้ำ ออกมาก็เลยพอดีกะเพื่อนอีกคนที่ไปส่งpostcard มาถึงพอดี สามคนก็นั่งไปป้ายรถเมล์ ฝนตกพอดีอีกต่างหาก พอตอนจ่ายตังค์เค้าก็บอกเพื่อนเรามาซ้อนเพิ่ม เราเลยจะให้เพิ่ม5,000ดอง บอกไม่พอ เลยให้ไปหมื่นดอง ไม่พออีกก็ไม่มีให้แล้ว ตอนรอรถก็ใกล้จะ 10.30แล้ว เจ๊กูรูวุ่นวายกลัวตกเครื่อง เงินดองเหลือบานเลยจะไปนั่งแท็กซี่ -.- ไม่อยากแลกดองคืนเพราะเรตเน่า เราเลยให้เก็บไปซื้อไรกินแถวหนามบินแล้วกัน เรายืนยันจะนั่งรถเมล์ตามแผนเดิม แล้วรถเมล์ก็มา คันนี้ขับช้ามากๆ ช้าแข่งกะจักรยานรึเปล่าไม่แน่ใจ แต่สุดท้าย 11.30ก็มาถึงหนามบินนอยไบ
แล้วเราก็ไป check in เอา boarding pass เสร็จก็ผ่านตม.เลย คนเยอะคิวยาวมาก แล้วก็เข้าไปด้านใน ที่นี่มี duty free ด้วย ใครที่เงินดองเหลือก็สามารถเอามาผลาญที่นี่ได้ ถ้าไม่อยากแลกเงินคืน เราก็เอาเงินดองที่เหลืออยู่น้อยนิดมาทิ้งที่นี่ แต่ราคาของจะติดเป็นดอลไม่ต้องตกใจเราสามารถจ่ายเป็นดองได้ โดยคิดดอลละ16,000ดองเลย
แล้วพอ 12.15 เราก็ไปขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพฯ ไม่ดีเลย์เลยถึงเร็วกว่ากำหนดนิดหน่อย แต่ต้องไปรอคิวผ่านตม. รวมเอากระเป๋าที่สายพานก็พอดีกะเวลา แล้วก็จบทริปชีวิตราคาถูกของเราและผองเพื่อน
หลังจากนั้นเราสามคนบวกกะสารถีส่วนตัวผู้น่ารักของเราก็ไปจกส้มตำกันอย่างเมามันแถวๆ สุวรรณภูมินั่นเอง
ข้อแนะนำเพิ่มเติม
ไม่ควรใส่กางเกงยีนขาม้า ขากระดิ่งไปเที่ยวซาปา เพราะดินมันจะเลอะขากางเกงจนสกปรกมากๆ ^^ เจ๊แม่ลูกอ่อนใส่ขาม้าที่กว้างเหมือนขากระดิ่งไป อีกคนใส่ขาม้า (ไม่รู้ว่าสองคนนี้มาจากยุคไหนแน่) เจ๊คนแรกขากางเกงเละเทะสุด อีกคนเลอะอยู่บ้างไม่มากเพราะพับขากางเกงขึ้นมา เราใส่ขาเดฟไปไม่ต้องพับขากางเกงเลย ไม่เลอะแม้แต่นิดเดียว>.<
สามารถชาจแบตอุปกรณ์ไฟฟ้าทุกชนิดได้เลย เพราะใช้ไฟเหมือนไทยเรา
สำหรับของฝากที่มีคนถามมา เราเคยไปหาข้อมูลมาก็จะเป็นงี้
ฮานอย- กระเป๋าเป้ยี่ห้อ the north face (ต้องต่อราคาซื้อประมาณ 3ใบ25 usd หรือถูกกว่านั้น) แต่เป็นของก้อปเกรด A นะเค้าว่ากันงี้ หรือซื้อของฝากพวกหมูยอ หมวก เสื้อ กาแฟ มาม่าเวียดนามซองเหลืองๆ
ซาปา- ผ้าทอ กำไลเงินของชาวเขา เห็ดหลินจือ (ถุงนึง 100,000 vnd)
แต่สำหรับเราซึ่งไม่ค่อยช้อปอะไรเท่าไร ของบางอย่างก็คล้ายๆ ขายในประเทศไทยทางเหนืออีกต่างหาก
ที่ฮานอย เราซื้อเป้อย่างที่บอกไว้ด้านบน และก็พวกกระเป๋าเย็บปักใบใหญ่ๆ (สูง30เซน) เราต่อเหลือ 60,000ดอง แต่น่าจะได้มากกว่านี้พอดีรีบไปหน่อย กระเป๋าใส่เศษเงินใบเล็กๆ ปักทั้งใบ น่ารักมากๆ 25,000ดอง/ใบ กาแฟ G7 รสเข้มมาก (เราไม่ได้รู้อะเพราะไม่กินกาแฟ) พี่เราบอกว่ากินแล้วนอนไม่หลับ เทียบกะราคาถือว่าคุ้ม เป็นของฝากได้ แต่ไม่ได้ว่าหอมอร่อยมากอ่ะนะ คือบ้านเรามันแดะหัวสูง กินแต่สตาร์บัค (แบบซื้อมาต้มกินเองที่บ้านอะ) G7ที่เราซื้อเป็นแบบซอง20ซอง กล่องละ 26,000ดอง แต่ซื้อเยอะนะ 11กล่อง แบ่งกันกะเพื่อน เจ๊แม่ลูกอ่อนก็ซื้อ 10กล่องขนาดเท่ากัน แต่27,000ดอง
ที่ซาปา
ซื้อเสื้อของฝากเขียนว่า SAPA เนื้อผ้าห่วยๆ ไซส์XL ตัวละ 25,000ดอง เราว่าแพงนะ ซื้อเสื้อของฝากแบบนี้ที่เสียมเรียบ (กัมพูชา) ตัวละดอลเอง ซื้อถุงใส่ของเล็กๆ น้อยๆ เย็บรูปปลา 15,000ดอง กำไลข้อมือเป็นเงินจากชาวเขาที่เป็นเซ็ท10วง พวงละ 26,000ดอง หมูดึงแล้วปากมาจุ๊บกัน(ของเล่นติงต๊อง) อันละ 10,000ดอง แล้วก็อุดหนุนเด็กชาวเขาน่าตาน่ารักเส้นผูกข้อมืออันละ5,000ดองซึ่งยังหาไม่เจอจนตอนนี้ว่าหายไปไหน เพื่อนเราซื้อกระเป๋าผ้าๆ โอเคเลย ใบละ 20,000ดอง แต่ทั้งนี้ราคาจะขึ้นอยู่กะความสามารถในการต่อรอง ซึ่งเราเป็นพวกหน้าบางเลยต่อไม่ได้เยอะแยะอะไร
ก็จบรีวิวท่องเที่ยวที่ลองเขียนดูเป็นครั้งแรก อาจจะเขียนไม่รู้เรื่อง ไม่ได้สาระอะไรมากมาย แต่หากมีประโยชน์บ้างสักนิดก็จะยินดีมากๆ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ขอบคุณสำหรับกะลังใจที่ทำให้เขียนจนจบและขอบคุณเพื่อนผู้ร่วมเดินทางให้เราประสบการณ์ขำๆ และแบ่งปันรูปในกล้องให้เรามารีวิว >.<
| Create Date : 02 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 4 มีนาคม 2551 20:11:33 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 649 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: mai IP: 117.47.45.229 วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:0:50:26 น. |
|
|
|
| โดย: เฟิร์น IP: 221.128.85.50 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:18:20:10 น. |
|
|
|
โดย: SimVK  วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:19:46:09 น. |
|
|
|
| โดย: เฟิร์น IP: 221.128.85.50 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:16:10:56 น. |
|
|
|
| โดย: kea IP: 125.27.212.183 วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:0:03:26 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [