เสียงปรบมือข้างเดียว (นิทานเซนหนึ่งนาที)
อาจารย์เซนม่อเหลยมีศิษย์น้อยคนหนึ่งชื่อว่าตงหยัง ศิษย์น้อยผู้นี้เห็นศิษย์พี่ทั้งหลายต่างพากันไปศึกษาธรรมะเซนกับอาจารย์ทั้งเช้าทั้งเย็น อาจารย์มักให้การบ้านมาทำเพื่อฝึกจิตให้สงบ ดังนั้น เขาจึงไปขอคำชี้แนะจากอาจารย์บ้าง รออีกสักหน่อย เจ้าอายุยังน้อยนัก แต่ตงหยังยืนยันแน่วแน่จะเรียนรู้ธรรมะเซน อาจารย์จึงตอบตกลง ตอนค่ำ ตงหยังกราบอาจารย์สามครั้งแล้วลงนั่งข้างๆ เสียงของมือสองข้างที่ปรบกันเจ้าได้ยินแน่ อาจารย์ม่อเหลยพูดยิ้มๆ แต่ข้าจะให้เจ้าฟังเสียงของมือข้างเดียว ตงหยังโค้งคำนับอาจารย์แล้วกลับไปยังห้องของตนเอง ตั้งใจมุ่งมั่นที่จะทำการบ้านข้อนี้ เสียงดนตรีดังแผ่วมาทางหน้าต่าง โอ้ ใช่แล้ว เขาร้องอย่างดีใจ เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่อาจารย์บอกให้ตอบคำถาม เขากลับบรรเลงบทเพลงแทน ไม่ใช่ ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่เสียงมือข้างเดียว เสียงมือข้างเดียวเจ้ายังไม่ได้ยินโดยชิ้นเชิง ตงหยังคิดในใจ ดนตรีเช่นนั้นคงทำลายสมาธิ เขาจึงย้ายไปอยู่ในที่เปลี่ยวเงียบกว่าเดิม ณ.ที่นั่นทุกอย่างเงียบสงบไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น แล้วอะไรคือเสียงมือข้างเดียวล่ะ ในขณะครุ่นคิดพลันได้ยินเสียงน้ำหยด ในที่สุดฉันรู้แล้วว่าอะไรคือเสียงมือข้างเดียว เขาคิดในใจ ดังนั้นเขามาตรงหน้าอาจารย์แล้วเลียนแบบเสียงน้ำหยด นั่นมันเสียงน้ำหยด หาใช่เสียงมือข้างเดียว กลับไปบำเพ็ญต่อ ตงหยังเข้ากรรมฐานต่อ สดับฟังเสียงของมือข้างเดียว แต่ก็ไร้ผล เขาได้ยินเสียงของลมพัด แต่ก็ไม่ใช่ เสียงของนกเค้าแมว ก็ไม่ถูกอีก เสียงของมือข้างเดียวไม่ใช่เสียงจั๊กจั่น ไม่ใช่เสียงใบไม้ร่วง...... ตงหยังวิ่งเข้าหาอาจารย์สิบกว่าหน ตัวอย่างเสียงล้วนถูกปฏิเสธจนสิ้น แล้วมันคืออะไรกันแน่ เขาใช้เวลาเกือบปีแล้วยังไม่ได้คำตอบ ในที่สุด การเข้าสู่วิปัสสนากรรมฐานของเขาได้อยู่เหนือเสียงทั้งหลายทั้งปวง ต่อมาเขาได้พูดถึงประสบการณ์ที่เป็นปัจจัตตังว่า ฉันไม่คิดฟุ้งซ่าน เพราะเหตุนี้ในที่สุด ฉันจึงมาถึงสภาวะที่ได้ยินเสียงของความเงียบ เสียงของมือข้างเดียว *****
Create Date : 05 เมษายน 2559 |
| |
|
Last Update : 5 เมษายน 2559 16:16:11 น. |
| |
Counter : 374 Pageviews. |
| |
|
|