ครั้งหนึ่ง นายพลซึ่งเป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์เซนอิกคิว

ได้นิมนต์อาจารย์อิกคิวไปฉันอาหารเจที่บ้าน หลังจากบรรยายธรรมแก่เหล่าลูกศิษย์แล้วเสร็จ อาจารย์อิกคิวจึงเดินทางไปที่บ้านของนายพลตามคำนิมนต์ เนื่องจากรีบไปหน่อยอาจารย์อิกคิวจึงไม่ทันได้ผลัดเปลี่ยนจีวรใหม่ ยามผู้เฝ้าประตูเห็นจีวรเก่าๆ ขาดๆจึงเข้าใจว่าเป็นพระเร่ร่อน พูดอย่างไรก็ไม่อนุญาตให้เข้าไปด้านใน สุดท้าย อาจารย์อิกคิวจึงกลับไปผลัดเปลี่ยนจีวรแล้วกลับมาใหม่ ยามจึงยอมให้เข้าไป

ท่านนายพลรออยู่นานยังไม่เห็นอาจารย์มา รู้สึกร้อนรุ่มคิดจะออกมาดูสักหน่อย พลันก็เห็นอาจารย์อิกคิวสวมใส่จีวรใหม่เอี่ยมเดินเข้ามาพอดี เขารู้สึกแปลกใจแต่ไม่ได้ถามอะไรมากแล้วนิมนต์เข้ามาด้านใน

เมื่อถึงเวลาฉันอาหาร อาจารย์อิกคิวไม่ได้ฉันอะไร ได้แต่ตักอาหารใส่เข้าไปในจีวร นายพลเห็นแล้วรู้สึกอึดอัดใจทนไม่ไหวจึงถามว่า

“ท่านอาจารย์ขอรับ หรือท่านคิดจะนำอาหารเหล่านี้ไปฝากท่านแม่ผู้แก่เฒ่าที่บ้านและพระลูกวัด หากเป็นเช่นว่าก็ขอนิมนต์ให้ท่านฉันก่อนแล้วศิษย์จะจัดเตรียมใช้ให้คนนำส่งไปให้นะขอรับ”

อาจารย์อิกคิวตอบว่า “วันนี้ท่านนิมนต์จีวรมาฉันอาหาร

หาใช่นิมนต์อาตมามาฉันอาหาร เพราะฉะนั้นอาตมาจึงให้จีวรฉัน”

นายพลสีหน้างงงวย

อาจารย์อิกคิวจึงพูดว่า “ครั้งแรกอาตมาห่มจีวรเก่าๆ ยามเฝ้าประตูของท่านกักอาตมาไว้ไม่ให้เข้ามา อาตมาได้แต่กลับไปเปลี่ยนจีวรใหม่ เขาจึงยอมให้เข้า ในเมื่อใช้ความเก่าหรือใหม่ของเสื้อผ้าเป็นมาตรฐานในการเชิญแขก อาตมาจึงคิดว่าท่านนิมนต์จีวรมาฉันอาหาร

นายพลฟังแล้วได้แต่ตกตะลึง

*****

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2559
Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2559 8:56:14 น.		0 comments
Counter : 390 Pageviews.
Share Tweet