แต่ก่อน  อาจารย์เซนผู้หนึ่งบำเพ็ญเพียรอยู่บนเขา  คืนหนึ่งขณะกำลังกลับจากการเดินเล่นในป่าใต้แสงจันทร์ที่สว่างพร่างพรายมาถึงหน้ากระท่อมที่พัก  ก็พบว่ามีขโมยมาเยือน  เขากลัวว่าเจ้าขโมยจะแตกตื่น  จึงยืนรออยู่หน้ากระท่อม.......

     เจ้าขโมยหลังจากรื้อค้นไม่พบสมบัติมีค่าใดๆ  กำลังหมุนตัวจะจากไปก็เผชิญหน้ากับอาจารย์เซน  ขณะกำลังตกใจกลัวอยู่นั้น  อาจารย์เซนกล่าวขึ้นว่า

     “เจ้าอุส่าห์เดินทางไกลขึ้นเขามาเยี่ยมข้า ยังไงเสียก็ปล่อยให้เจ้ากลับบ้านมือเปล่าไม่ได้”  พูดจบก็ถอดเสื้อคลุมที่ตนเองสวมใส่อยู่ยื่นให้แล้วพูดว่า  “ดึกแล้ว  ข้างนอกหนาวมาก  เจ้าคลุมเสื้อตัวนี้กลับไปเถิด”  พูดจบ  อาจารย์เซนก็คลุมเสื้อให้กับเจ้าขโมย  เจ้าขโมยไม่รู้จะทำอย่างไรดีได้แต่ก้มหัวแล้ววิ่งออกไป  อาจารย์เซนมองตามหลังเจ้าขโมย  พูดอย่างสะท้อนใจว่า  “ช่างน่าสงสาร  ข้าหวังว่าจะสามารถมอบจันทร์สว่างให้เจ้าสักดวง”

        วันรุ่งขึ้น  แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นสาดส่องต้องมาที่กระท่อม  อาจารย์เซนเปิดประตูออกมา  พลันเห็นเสื้อคลุมตัวที่คลุมให้เจ้าขโมยเมื่อคืนนี้  ถูกพับไว้อย่างเรียบร้อยวางอยู่หน้าประตู  อาจารย์เซนรู้สึกดีใจอย่างยิ่ง  พึมพำกับตัวเองว่า  “ในที่สุด  ข้าก็ได้มอบดวงจันทร์ที่สว่างใสให้กับเขาแล้ว......”

*****

Create Date : 16 มกราคม 2559
Last Update : 16 มกราคม 2559 10:07:19 น.		1 comments
Counter : 460 Pageviews.
Share Tweet