|
|
เศร้าไปเถอะ เดี๋ยวก็ดีเอง
ข้อมูลเก่าเมื่อปี 2552 จากเดลิเมล์ บ่งชี้อาการซึมเศร้าช่วยให้เราล้มแล้วลุกอย่างมั่นคง
ยังบอกอีกว่า การใช้ยาช่วย เป็นการปิดโอกาสในการแก้ปัญหาและเผชิญหน้ากับมัน
เคยได้ยินมาว่า "ความกลัว เอาชนะด้วยการเผชิญหน้ากับมัน"
ในชีวิตเรา มีหลายสิ่งที่เราไม่กล้าเผชิญหน้ากับมัน
ตัวเรากลัวการถูกวิพากษ์วิจารณ์
เพราะไม่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากคนใกล้ชิด
ทำให้รู้สึกขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง
และทนแบกรับคำติฉินนินทาไว้ไม่ได้
สิ่งเดียวที่ชื่นชอบ คือ คำชมหวานดั่งยาพิษ
ถึงจะรู้ว่า ตัวเองมีข้อบกพร่องอย่างไร
กลับหวาดกลัวเกินกว่าจะแก้ไข
การไร้ความสามารถจะกระทำการงานใดๆ
ทำให้ชีวิตถึงจุดอับดับหมอง
บางคนอาจคิดว่า เรื่องแค่นี้ ทนฝืนยิ้มรับมันไม่ได้หรือ?
บอกตามตรง เราฝังใจกับความกลัวของตัวเองมากนัก
แม้เพียงเดินเฉียดใกล้ใคร ก็รู้สึกหวั่นใจ คล้ายคนจิตไม่ปกติ
เกิดความหวาดกลัว เกิดเสียงชั่วร้ายในใจ
เห็นรอยยิ้มทั่วไปกลายเป็นยิ้มเยาะ ยิ้มขันเชิงชัง
แม้แต่สัมผัสจากคนใกล้ตัว ยังรู้สึกรังเกียจ อยากผลักไส
(ข้อความข้างบน เขียนค้างไว้ เมื่อ 30 พ.ค.)
^ กลับมาอ่านอีกครั้ง เดาว่า ตอนนั้นกำลังหาวิธีเอาชนะความกลัวอยู่
แต่ก็ยังกลัวอยู่ อยู่ดี แม้แต่ตอนนี้ และยังแก้ไม่ถูก
ถึงรู้ว่า ตัวเองแก้ด้วยวิธีผิดๆ อย่างกับ เล่นเกมให้ลืมทุกสิ่ง (มั้งนะ)
ก็ยังพอใจจะใช้วิธีผิดๆ อยู่เรื่อยไป ในทุกวัน
ต้องมั่นใจให้มากกว่านี้ ถึงจะเผชิญหน้ากับความกลัวได้
อะไรจะมาเสริมความมั่นใจให้เราได้
ถ้าเรามีอะไรดีสักอย่าง ก็พอจะควักมันออกมาใช้
สั้นๆ พอละ ได้กลับมาอ่านบทเก่าๆ แล้วรู้สึกดีขึ้นเยอะ
ค่อยๆ มีความสุข ค่อยๆ ใช้ชีวิตให้มีความหมายมากขึ้น
ทีละนิด ๆ ก็ได้ จะลองทำตามคำแนะนำของคุณ Risorius
ขอบคุณมากค่ะ
| Create Date : 31 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 10 กรกฎาคม 2556 14:41:08 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 570 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
เกี่ยวกับบล็อคนี้
ก็เหมือนๆกับไดอารี่บล็อคทั่วๆไป
จะแตกต่างก็ตรงที่มัน
เป็นไดอารี่บล็อคที่เหมือนๆกับ
ไดอารี่บล็อคทั่วๆไป
เกี่ยวกับผู้เขียน
ตื้นตัน 
น้ำตาไหล..ซึ้งมาก
^ นี่ไม่ได้เขียนไว้ข้างปกสักหน่อย
.........................
.........................
.........................
เกี่ยวกับอารมณ์ของผู้เขียน
ขึ้นๆ ลงๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้
บางวันอยากตาย บางวันอยากเกิดใหม่
บางวันอยากตื่น บางวันอยากนอน
บางวันอยากกิน บางวันอยาก 
แต่ไม่ใช่อยาก กิน+แน่นอน
เกี่ยวกับแมวของผู้เขียน
-คลิกดูรูป-
หายตัวไปอย่างลึกลับ
ใครพบช่วยจับอาบน้ำ เหม็นมาก
ไม่ๆๆๆๆ ใครพบช่วยส่งจับกลับบ้านที
ชอบเพลงนี้มาก แต่ฟังมากไม่ได้
ฟังแล้ว อยากกลับบ้าน..
บ้านแสนสุขใจที่กำลังตามหา
ถ้าจะฟังเพลง กรุณาช่วยตัวเอง
กดปุ่มเพลย์เล่นเอาเน้อ
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [