ประสบการณ์การหาหมอในโดฮา อันย่ำแย่ 2
หลังจากนั้น 3 วัน เราก็ไปตามที่หมอสั่งไว้
ว่าให้เราไปซาวด์ที่ Health Centre ใกล้บ้าน เราก็ไปที่ Health Centre ใกล้บ้านก่อน พอไปถึง รีเชฟชั่น เราก็ยื่นบัตรนัดที่ได้จากโรงพยาบาล พร้อมกับบอกวัตถุประสงค์ว่าตรู๋มาทำอะไร รีเชฟชั่นบอกที่นี้ไม่มีอัตราซาวด์ อ้าว....งัยงั้นฟร่ะ แล้วมั๊ยหมอบอกให้มา Health Centre ฟร่ะ ถามมันว่า ที่ไหนบ้างที่มี มันก็บอกไม่รู้ ให้กลับไปถามที่ รพ.โน้น เซ็งเป็ด... เอากลับ ไป รพ. ก็กลับ พอกลับไป ก็ได้ชื่อ Health Centre มาอีกทีนึง จากรีเชพชั่นที่ รพ. นั้นแหละ แต่เชื่อม่ะ แม่งมิได้รู้เรื่องไรเล้ยยยยย เพราะไรนะเหรอ เราก็บอกอยู่แล้วว่าหมออ่ะ ให้เราไปซาวด์ที่ Health Centre เพื่อจะสะดวกในติดต่อสื่อสาร เรื่องภาษามากกว่านี้ มันก็ให้ชื่อ Health Centre แต่พอไปถึงนะหรอ โอวววว ........ชีช้ำ.......... คำตอบคือเช่นเดิมว่า "ที่นี้ไม่มีอัลตราซาวด์" เวรกรรมแล้วไอ้รีเชฟชั่นที่ รพ. มันเอาไรคิดว่ะ มันถึงได้ให้ชื่อนี้ตรู่มา โธ่.......  เท่านั้นไม่พอ...เราก็ถามไอ้ Health Centre ที่นี้ต่อว่า ที่ไหนที่มีเครื่องซาวด์บ้าง มันก็บอกว่าไม่รู้ เป็นไปได้มั๊ย ที่มันไม่รู้ หรือว่ามันไม่อยากตอบว่ะ แฟนก็เลยไปถามคนไข้ผู้ชายอีกคนนึงที่กำลังรอตรวจอยู่ โชคดีจริง ผู้ชายคนนี้รู้... เพราะเมียเค้าเคยไปซาวด์ที่นั้นมาก่อน ก็ไ้ด้สาขาใกล้ Airport มาหลัง Family Food เราก็บึ่งรถกันไปที่ Airport นี้เป็นที่ที่ 4 แล้วนะที่ไปวันนี้ พอไปถึง......เราก็ยื่นบัตรนัดที่ รพ. ออกให้ พร้อมกับบอกวัตถุประสงค์ ว่าเราจะมาซาวด์ เพราะ รพ. บอกให้มาซาวด์ที่นี้ มันก็บอกไม่ได้ ซาวด์ไม่ได้ ต้องมีเอกสารจากที่นั้นมา ถึงจะซาวด์ให้ได้ เราก็บอกบัตรนัดเนี้ยแร่ะ ที่เค้าให้เรามา มันก็บอกใช้ไ่ม่ได้ ต้องเป็นแบบฟอร์มแบบนี้ พร้อมกับโชว์ให้เราดูอ่ะน่ะ อ้าวววว ไรฟร่ะ ...... แล้วหมอที่ รพ.มันไม่รู้หรือไงฟร่ะ เสียเวลาเปล่า โดยไม่ได้ไรเลย วันนี้ พอรุ่งขึ้นเอาใหม่ คุยกับแฟนว่า โอเคตัดเรื่องบัตรนัดที่ รพ. ให้มาคือ ไม่ต้องยื่นแร่ะ เรื่องมาก โคตร ๆ ก็กะ่ว่า กลับไปหาหมอที่ Health Centre ใกล้บ้าน แล้วดูว่าอายุขนาดนี้ หมอจะส่งไปซาวด์หรือป่าว ถ้าไม่ส่งไปซาวด์ เราก็จะขอไปซาวด์ไร ประมาณนี้ ก็เลยกลับไปหาหมอที่ Health Centre ใกล้บ้านอีกครั้ง ไปคราวนี้พอเอาเบอร์จากรีเชฟชั่นเสร็จแล้ว ก็เข้าไปหาหมอ เจอหมอไม่ใช่คนเดิมนะ หมอบอกไหน แฟ้มประวัติอยู่ไหน อันเราก็ เฮ้ย....มาคราวที่แล้วนี้ไม่ได้เปิดแฟ้ม ไม่ได้บันทึกประวัติหาเหว ไรเลยนิ๊หว่า (เพิ่งรู้ตัว) หมอก็เลยให้ไปเปิดแฟ้มกับ พยาบาล พยาบาลก็ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง ความดัน เช็คประวัติโน้นนั้นนี้ ละเอียดมาก คราวนี้ ถึงได้รู้สึกตัวว่า โห...คราวที่แล้วแม่งเห็นกรู่เป็นคนป่าวว่ะ มิทำอะไรเลย อยู่ ๆ ก็จ่ายยา แม้แต่ยาที่จ่าย คราวที่แล้วยัยหมอคนนั้น ชียังไม่จดเลยอ่ะ มาคราวนี้ค่อยรู้สึก โล่งใจขึ้นมาหน่อย ว่า เป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาหน่อย มีการให้มาเจาะเลือด แต่ก็เป็นวันหลังอีกนะ ไม่ได้เจาะเลย ตรวจฉี่ก็มาตรวจวันหลัง ตาย แร่ะง..ตรู่ท้องมา 3 เดือน เนี้ย ไม่ได้รับการตรวจ จริง ๆ จัง ๆ เลย นะเนี้ย นอกจากได้โพลิคมากินเท่านั้น เลยทำให้รู้สึกเลยว่า โห ..ตายแร่ะ อยากกลับไทยมาก ๆ หดหู่ ท้อแท้กับการหาหมอ ที่นี้มากมาย พอมาถึงวันนัด ตรวจฉี่ วันนึง เอาฉี่ไปส่ง ก็ไม่ได้รอพบหมอเลย ต้องมาอีกวันรุ่งขึ้นเพื่อมาเอาผล ตรวจเลือดก็นัดอีกวันนึง ก็ต้องมาใหม่อีก พอเจาะไปแล้ว บอกโน้นผล อีก 2 อาทิตย์ได้ แล้วค่อยกลับมาพบหมอใหม่ โห...นานชิบ เมืองไทยการตรวจเป็นแบบนี้หรือป่าวนะ สรุปช่วงเดือนที่ผ่านมาเนี้ย หาหมอเกือบทุกวัน
ประสบการณ์การหาหมอในโดฮา อันย่ำแย่
ห่างหายจาการอัพบล็อคนานมากเลย
กลับมาอีกครั้งพร้อมกับ ตั้งครรภ์ โดยที่ไม่ได้เตรียมตัวสักเท่าไร ก็เลยกลายเป็นว่า ต้องมาฝากท้องที่โดฮานี้ ตลอดเวลา เดือนกว่าที่รู้ว่าท้อง เนี้ย ปวดหัวกับการไปโรงพยาบาลของที่นี้มากมาย เริ่มต้นด้วยการคิดว่าจะฝากท้องที่ไหนดี ก็มีคนแนะนำว่า ไปโรงพยาบาลรัฐแห่งนึงน่าจะดี เครื่องไม้เครื่องมือน่าจะทันสมัย เริ่มแรกพอซื้อผลเทสมาแล้วรู้ว่าท้อง ก็ไปเจาะเลือดยืนยันอีกที่ว่าท้องแน่นะ ที่คลินิคเอกชนแห่งหนึ่ง โห....รอนานมาก จ่ายเงินก็แพง วันต่อมาก็เลยไปโรงพยาบาลรัฐที่เพื่อนแนะนำมา ปรากฎว่าโยนกันเป็นลูกบอล ลูกบาส ว่าให้ติดต่อตึกนั้นตึกนี้ โอ๊ย ..เดินเข้าเดินออกตึกนั้นนี้เป็นหลายตึก ก็ไม่ได้เรื่อง... ก็เลยได้กลับบ้าน ..โดยยังไม่ได้ฝากท้องด้วยซ้ำ เคราะห์ซ้ำ กรรมซัด คืนวันนั้นดึกมากแล้วดันปวดท้องมดลูกข้างเดียว ขึ้นมาซะงั้น ปวดจนทนไม่ได้ จนแฟนต้องพาไปหาหมอ ก็เลยได้กลับไป โรงพยาบาลรัฐที่ไปเมื่อเช้าอีกทีนึง บริการได้ห่วยแตก มากๆ คนปวดท้องจะตาย ให้เดินเข้าไปห้องหมอเอง กรรมจริงตู่..เดินตัวคดตัวงอทั้งตอนไปตรวจ และขาตรวจเสร็จ ตรวจเสร็จก็บอกไม่เป็นไร เพียงแต่ว่าเราอาจจะเครียดเท่านั้นเลยส่งผลให้ปวด พอตรวจเสร็จก็ได้เดินออกมาอีก ออกมาแล้ว....ก็ไม่เจอคุณแฟน ก็ถามรีเชฟชั่น แกบอกให้แฟนเรากลับบ้านไปเอาเอกสาร โห ...โธ่ ๆๆๆๆ มาให้วันหลังก็ไม่ได้หนอ ต้องเอาวันนี้ซะอย่างนั้น เราก็นั่งรออีกเป็นเกือบชั่วโมง แต่ระหว่างรอก็มีประสบการณ์ดี ๆ จากคุณเจ้เพ็ญ (ผู้หญิงกาตาร์ที่แต่งชุดดำคลุมหน้าคลุมตานั้นแหล่ะ) เรียกตามพี่อีกคนนึงที่อยู่ที่นี้อ่ะนะ แต่เอาไว้หลังค่อยเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์ดี ๆ ก็กลับมาพร้อมกับยาโฟลิค และ อีกตัวนึงไม่รู้อะไร พร้อมกับนัดอีก 1 เดือนให้มาอีกที อ่ะเราก็ค่อยสบายใจขึ้นมานิดนึง ครั้งที่ 3 ไปหาหมออีกที่แต่เปลี่ยนเป็น ไป Health Center ที่ 1 เนื่องจากใกล้บ้านดี และก็ทำบัตรแบบคล้าย ๆ บัตรประกันสุขภาพ เสีย 100 QR ก็ประมาณ 1000 บาท ใ้ช้ได้ปีนึง ค่าหมอไม่ต้องเสีย เสียแต่ค่ายาซึ่งโคตรถูก มากๆ ทำบัตรเสร็จก็พบหมดซักหน่อย แย่กว่าเดิม .ไม่รู้ติดต่อกันอีกท่าไหน ประวัติสักนิดมันยังไม่เขียน ไม่สอบถาม ไม่อะไรเลย แม้กระทั้งชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง ความดัน พี่เธอยังไม่ทำ ให้ไปพบหมอเลย อันเราก็คิดว่าหมอจะถาม ปรากฎว่า แป๊ก เหมือนเดิม ชีไม่ถามอะไรเลย นอกจากรู้ได้งัยว่าท้อง ....จบ ประวัติคนไข้พี่เธอ ยังไม่มีเขียน Record ลงไปเลยว่าแกจ่ายยาไร ทำไรไปบ้าง จบ และจ่ายยามาให้ ก็เป็น โฟลิค อีกนั้นแร่ะ แต่พระเจ้าจ่ายค่ายาแค่ 2 QR 20 บาทเอง และบอกอีกนึงเดือนให้กลับมาใหม่ โดยไม่มีบัตรนัดหรือไรเลย เราก็นึกว่า อ๋อ...บ้่านนี้เมืองนี้เขาคงนัดกันแบบนี้เอง โอเคไม่เป็นไร นึงเดือนก็นึงเดือน ครั้งที่ 4 กลับไปหาหมอที่โรงพยาบาลรัฐเนื่องจากครบกำหนด นัด 1 เดือนแล้ว ลืมเล่าให้ฟังไปโรงพยาบาลที่นี้ เขาจะแยก ชาย กับ หญิง ชายห้ามเข้าบริเวณผู้หญิง ไปถึงก็พบปัญหาเสียแล้ว เจ้าหน้าที่มันบอกเนี้ยนัดเที่ยง ทำไมมาสายมา นี่มันบ่ายโมงครึ่งแล้วนะ แล้วชีก็ทำท่าทำท่า ไม่ค่อยสบรมณ์เท่าไร มาถามตรู่ว่า ท้องหรือป่าวเนี้ย ก็ท้องนะสิว่ะ เฮ้ย ...พูดกันดี ๆ ก็ได้ทำไมต้องดุด้วยว่ะ อันเรา..ก็ทำเจียมเนื้อเจียมตัวหน่อย บอกขอโทษ เราไม่รู้จริง ๆ พอดีเพิ่งมาที่นี้ครั้งแรก ช่วยหน่อยเถอะ พี่แกถึงยอมให้เข้าตรวจ พอได้เข้าพบหมอแล้ว ... เครื่องไม้เครื่องมือในห้องหมอที่โรงพยาบาลที่นี้ถือดีเลยล่ะ มีครบทุกอย่าง แต่ปัญหาของเราก็คือ เราพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อย ยิ่งไปเจอศัพท์แปลก ๆ ทางการแพทย์ จอดสนิท  ในห้องก็จะมีพยาบาลอยู่ด้วย ก็วัดความดัน ส่วนสูง น้ำหนัก เสร็จเรียบร้อย หมอก็ซักประวัติ หมอก็จดเท่าที่เราตอบได้นั้นแร่ะ พอเสร็จหมอเค้าก็อุตตร้าซาวด์ให้ หมอจิ้มไปที่ท้องที่เดียว แล้วว่าบอกโอเค แค่นี้ จบแร่ะ โธ่...เวรกรรมของตรู่ กับ ลูก จริง ๆ ชีไม่บอกไรมากกว่านี้เลย ซึ่งจริง ๆ ที่เราเคยอ่านของหลายๆ คนที่ท้องแล้วไปซาวด์ มานะ มันวัดได้แม้กระทั่งส่วนสูง น้ำหนัก ของเด็กด้วยซ้ำ แต่นี้เราไม่รู้อะไรเลย รู้เพียงแต่ว่า โอเค จบ และชีก็ออกบัตรนัดให้ว่า อีก 3 วันให้ไปซาวด์ที่ Health Center ใกล้บ้านนะ เราก็อ๋อ...ที่จิ้มที่เดียวนี้สงสัยจะให้ไปตรวจละเอียด ที่ Health Center อีกที เพราะที่นั้นน่าจะติดต่อง่ายกว่ามั่งนะ เอาเดียวมาดูกันว่าจะเป็นอย่างที่ใจคิดไว้ไหม วันนี้เล่าแค่นี้ก่อน ช้อบ..ช้อบ..ก่อนกลับไทย
ก่อนกลับไทยช้อบสินค้า marks&spencer ไปฝากเพื่อนๆ สุดเลิฟด้วยดีกว่า บางอย่างก็ซื้อใช้เองมาบ้างแล้ว รีวิว รวมกันเลยละกัน
ภาพแรกเป็นครีมอาบน้ำ หยิบมากลิ่นละ สอง ขวด เริ่มจากด้านขวามือของภาพเป็น 1.cocoa better and vanilla 2.white peach and almond 3.weterlily 4.coconut milk 5.aloe vera
ภาพที่สองเป็น HAND&NAIL CREM กลิ่นก็ชนิดเดียวกันกับครีมอาบน้ำ
แป้ง loose powder ทาแล้วหน้าวิ้ง ๆ เล็กน้อย อันนี้ซื้อใช้เอง
อันนี้ก็ body lotion กลิ่น waterlily ซื้อใช้เองมาตั้งนานแล้ว ยังไม่หมดเลย กลิ่นหอมดี แต่เวลาทาแล้วเหนียวเหนอะเชียว แต่ความเหนียวเนอะของมันก็ทำให้ผิวชุ่มชื้นนานเลย เอาไว้ทาตัวก่อนเข้านอน จะได้ไม่รำคาญความเหนียวของมันมาก
shower gel ของ marks เช่นกัน กลิ่นด้านขวาก็ cocoa butter and vanilla ต่อมาก็ coconut milk และ aloe vera กลิ่นอื่นที่เหลือเคยลองใช้แล้ว เลยลองเปลี่ยนกลิ่นดูบ้าง
น้ำหอมของ marks กลิ่นอ่อน ๆ หอมดีขวดนี้ ซื้อฝากคุณแม่น๊ะขวดนี้ เพราะปกติตัวเองไม่ใช้น้ำหอมสักเท่าไร
อันนี้ก็น้ำหอม แต่คละยี่ห้อกันไป ไม่รู้ยี่ห้อไรบ้าง ได้มาไม่กี่ขวด เพราะเลือกแล้วมึนกลิ่น เวียนหัว....เลยได้มาแค่นี่แหละ แอบแกะกล่องดูก่อน ...ก่อนฝากเพื่อน ผิดป่าวเนี้ย...หุหุ
ขวดแรกออกกลิ่นมะลิ ..ซื้อมาสี่ขวดได้มั่ง
นี่กลิ่นไรไม่รู้ มึน ๆๆๆ
ขวดนี้รูปร่างประหลาด จุกแปลก ๆ
ขวดสุดท้ายของตัวเอง มีไว้ติดบ้าน ไม่ค่อยได้ฉีด กลิ่นหอมดี...
เสื้อคลุมไหล่ ได้มาจากอิหร่านซุก
ผ้าพันคอปักสีธงชาติกาตาร์ และ ปักอักษร qatar แต่สงสัยทำมาจากจีน หุหุ... ฉ๋านนนน โดนแขกโกงหน้าด้าน ๆ หรือว่าฉ๋านนนนน โง่ เองว้าาาาาา
ตั้งแต่มาอยู่โดฮา นี่ก็จะปีหนึ่งแร่ะนะ มีอะไรไม่ชอบตั้งหลายอย่างเกี่ยวกับที่นี้ แต่ก็ไม่เคยบ่นนะ พยายามทำตัวให้คุ้นเคย ให้ชิน ทำชีวิต ให้สนุก และ มีความสุขแทน ถ้าย้อนกลับไปดูจะเห็นว่าไม่เคยเขียนเลยสักบล็อคเกี่ยวกับคนที่นี้ เกริ่นมาซะยาว ...คือเดือนหน้าจะกลับไทย ก็เลยอยากได้ของฝากอะไรติดไม้ติดมือไปฝากเพื่อน ๆ ซะหน่อย วันนี้ก็เลยไปเดินที่ อิหร่านซุกที่ว่าเนี้ยแร่ะ คนขายของที่นี้ส่วนใหญ่ก็จะเป็น แขกอินเดีย คนที่อยู่ที่ประเทศนี้ส่วนใหญ่ ก็จะเป็น แขกอินเดีย ฟิลิปปินส์ เนปาล คนของประเทศเค้าเองนี้ ค่อนข้างน้อย และส่วนใหญ่คนที่ทำงาน ใช้แรงงานต่าง ๆ ก็จะเป็นกลุ่มคนที่ไม่ใช่คนประเทศเค้า ย้อนกลับไปดูอิหร่านซุกที่ link นี้ได้ จุดประสงค์ที่ไปก็คืออยากได้ อะไรที่แสดงออกถึงความเป็นเมืองนี้ นึกออกช่ะป่ะ อย่างเวลาคนต่างชาติไปไทย เค้าก็จะซื้ออะไรที่ ดูแล้วเป็นเอกลักษณ์ของไทย หรืออะไรประมาณนั้น เราก็เช่นกันก็อยากได้สินค้าอะไรที่แสดงออกถึงความเป็นกาตาร์ แต่.....สินค้าที่อิหร่านซุกมอง ๆ ไปก็คล้าย ๆ สำเพ็ง พาหุรัด อ่ะ เข้าเรื่องสักที่ ..... ก็ไปสะดุดผ้าพันคอผืนนึง ดีไซน์คือ ผ้าไหมพรมนี้แร่ะ เป็นสีขาวกะเลือดหมู ซึ่งเป็นสีของธงชาติประเทศกาตาร์ และนอกจากนั้น ยังปักคำว่า QATAR เออ...เอาว่ะชิ้นนี้แร่ะ บ่งบอกสุด ๆ แล้ว เพราะนอกนั้น สินค้าส่วนใหญ่ก็ made in chaina ทั้งน้านนนนนนน ก็ไปหลายร้าน ต่อรองราคาไม่เป็นที่ถูกใจก็เดินไป แต่พอมาถึงร้าน อ้ายยยยยยยยยย แขก เวรรรรรรรรรร นี้ เริ่มแรกมันติดราคาไว้ที่ของว่า 30 QR (ประมาณ 300 บาท) เราก็ดูแร่ะ เฮ้ย ร้านอื่นติดแค่ 25 ไอ้ร้านนี้ติด 30 เริ่มประเด็นสนทนากะคนขาย เรา : (ถามมันอีกทีเพื่อความแน่ใจ) ผืนนี้เท่าไร แขก : 30 QR เรา : เฮ้ยยยย ร้านอื่น บอกแค่ 25 เอง แขก : 25 ก็ได้ เรา : สองผืน 30 ได้ป่าว แขก : ไม่ได้หรอก (จริงเราจะซื้อเยอะกว่านี้อ่ะนะถ้าต่อรองราคากันได้) (เด๋วคนอ่านจะงง ...ซื้อของฝากไรหว่ะ แค่สองชิ้น )  อ้าวววว พอมันบอกไม่ได้หรอก เรากะแฟน ก็ OK ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปดูร้านอื่นก่อนก็ได้ฟร่ะ ....เราพูดแล้วก็จะไปแร่ะ เป็นอันเข้าใจ ว่า ต่อรองราคาไม่โอเคก็ตัวใครตัวมัน แต่ .............................. แต่.......................หลังจากนั้น แขกมันก็เรียกแล้วบอก TAKE TAKE ตามความหมายของเรา ก็คือเข้าใจว่า เอามา เอามา อะไรประมาณนี้ พอยื่นเงินให้มันแบงค์ 50 มันดันทอนเงินมา 15 ก็แสดงว่ามันคิดเงิน กรูรรรรรรรรรรรรรร 35 นิ๊ ว้าาาาาาาาาา ปรี๊ดดดดดดดดดดด...ขึ้นสมองงงงง กร๊ากกกกกก  ไอ้แขกกกกกกกกกกกกกกกกก เวรรรรรรรรรรรรรร พอมันทอนมาเรากะแฟนก็บอก อ้าวที่ตกลงกันมัน 30 ไม่ใช่หรอ มันก็บอกว่า ไม่รู้ ไม่รู้ แล้วก็ไม่ทอนที่เหลือให้เฉยเลย อันครั้นจะเอาของคืนมันแล้วเอาเงินคืน มันคงจะให้หรอกนะ อ้อยเข้าปากช้างแร่ะ มันคงจะให้คืนหรอกนะ สรุปว่า ฉันโดนมันโกงหน้าด้าน ๆ หรือว่าฉันโง่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษที่มันพูดกันแน่ว้าาาาาาาาา Papa john in Doha
papa john ร้านตั้งอยู่หลังตึกที่พักนี้เองจ้ะ สะดวกมาก เดินมาก็ถึงแร่ะ หลังตึกที่พักยังมีร้านอื่น ๆ มีเยอะเลยน๊า ไว้วันหลังรีวิวให้ดูอีกทีละกันจ้ะ วันที่ชวนกันไปกิน มีเพื่อนสมาชิก Bloggang ที่อยู่โดฮาเหมือนกัน มาออกกำลังกายด้วยกันจ้ะ  พอออกกำลังกายเสร็จ พี่ยุ้ยชวนกิน papa john มีหรือเราจะพลาด ว่าแล้วออกกำลังกายเสร็จก็พากันกินพิซซ่า  จะดีมั๊ยเนี้ย ....ออกกำลังกายเสร็จ กินของอ้วนต่อ หุหุ คำถามจากพี่ยุ้ย เอาน๊า พี่ดีกว่าม่ายได้ออกเลย  บรรยากาศภายในร้าน ร้านไม่ใหญ่มาก มีโต๊ะนั่งไว้บริการประมาณ 10 โต๊ะเห็นจะได้ แต่ระหว่างนั่งกินมีคนเข้ามาซื้อเรื่อย ๆ ซื้อกลับบ้าน  กินกัน 4 คน ค่ะ (อีกสองคนก็แฟนเรากะแฟนพี่ยุ้ย) สั่งเป็นเซตใหญ่เลยจ้ะ เป็นแพ็จเกต ถูกลงอีกหน่อย จานแรกเลย สลัด ต่อมาก็พิซซ่าถาดแรก มาถึงก็กินก่อนเลย เลยลืมถาดรูปพิซซ่าถาดแรก แต่ไม่เป็นไร ยังทัน ยังทัน  ต่อมาก็เป็น ไก่ทอด และก็พิซซ่าถาดที่สอง ถาดนี้เสริ์ฟ แล้วรีบถ่ายเลย อิอิ...เดี๊ยวลืม  ขอบคุณรูปถ่ายจากพี่ยุ้ยด้วยจ้า ไว้ทริปหน้าเจอกันใหม่ คราวหน้าไว้มีโอกาสจะรีวิว พิซซ่าโดมิโนนะจ้ะ อร่อยดี แป้งบางกรอบ อร่อย ๆๆ 
|
pooqatar
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Friends Blog
|
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
