|
|
ตอนที่ 2a หนทางแห่งสวรรค์....
ฉันชื่นชมในตัวของเทวดาองค์นี้ เขาส่งครอบครัวของฉันไปอยู่ที่ที่น่าพิสมัย ฉันอยากไปหาครอบครัวของฉัน เขาบอกว่าไปตอนนี้ไม่ได้ เพราะตัวฉันยังต้องอยู่กับเขาก่อน เขาจะพาฉันไปพบพระเจ้า แต่ฉันบอกว่าฉันขอกลับไปบ้านก่อน เขาอ้อนวอนไม่ให้ฉันจากไป เพราะบ้านของฉันเขาส่งไปที่ที่น่าพิสมัยแล้ว แต่ฉันอยากไปบอกญาติ และเพื่อนๆว่าฉันจะได้ไปพบพระเจ้า เทวดาเลยบอกว่าเขาจะตามไปด้วย ฉันไปบ้านญาติที่ติดกับบ้านของฉัน เมื่อฉันถึงบ้านเพื่อน ญาติด่าทอฉัน ฉันถามเขาว่าด่าทำไม ญาติบอกว่ายมทูตฆ่าพ่อแม่เขา แล้วบอกว่าฉันก็มากับยมทูต เลยด่าฉันว่าลูกทรพี ฉันบอกญาติว่าฉันมากับเทวดา และเทวดาก็ช่วยให้พวกเขาไปที่ที่น่าพิสมัย ญาติก็ยิ่งด่าฉันมาลูกทรพี ฉันเลยโกรธเขา ฉันจึงเดินออกไป เทวดาจึงบอกฉันว่าจะคุยกับพวกเขาเอง แล้วเขาก็เดินเข้าไป แล้วญาติของฉันก็ไปที่ที่น่าพิสมัยเช่นกัน
ต่อมาฉันไปหาเพื่อนที่บ้านตรงกันข้ามกับบ้านญาติ เพื่อนกลัวฉัน ฉันบอกว่าไม่ต้องกลัวฉัน คราวนี้เทวดาเข้ามาคุยกับฉัน บอกให้ฉันปลดปล่อยพวกเขาให้ไปที่ที่น่าพิสมัย เขาหยิบกระบองวิเศษแล้วบอกว่าให้เคาะเบาๆที่หัวของเพื่อน ฉันทำตามอย่างว่าง่าย เพื่อนก็นอนหลับในท่าที่สบาย แล้วเทวดาก็ส่งน้ำมนต์มาให้ฉัน เขาบอกให้ฉันพรมให้ทั่วบ้าน ฉันทำตามอย่างว่าง่าย แล้วเขาบอกให้ฉันถือก้านแสงศักดิ์สิทธิ์ โยนเข้าไปที่บ้าน ฉันก็ทำตามอย่างว่าง่าย ทันใดนั้น บ้านเพื่อนของฉันก็เปล่งแสง และหายวับไปกับตา...
| Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 17:48:41 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 274 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
กาลเวลาร่องลอยคอยร่วงโรย
น้ำค้างโปรยปรอยทั่วทุกหัวระแหง
ดังความสุขทุกข์มิหลงจงสำแดง
จำต้องแปลงเปลี่ยนเรื่องเพราะเตือนความ
วันเวลาอยู่คู่ความทรงจำ ไม่ว่าทุกข์หรือสุขเพียงใด
วันเวลาเหล่านั้นจะค่อยเข้ามาสู่ความทรงจำของเราเอง
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
