• จดหมายของฉัน
• จดหมายของคุณ

รักเธอ- -สอนอะไรบ้าง From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๔ พฤศจิกายน ๒๕๔๕ ๑๙.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : รักเธอ- -สอนอะไรบ้าง Sweet P. วันนี้มีเหตุให้ฉันต้องเข้าครัว... ความรักสอนให้เธอทำอะไรบ้าง นอกจาก ----- รักเธอ - - สอนให้ฉันเข้าครัว หัดทำอะไรง่ายๆกินกัน มันไม่ได้มีอะไรพิเศษนักหนาหรอก แต่ฉันว่าเป็นมื้อที่ฉันเครียดพอสมควร ก็กลัวใครบางคนกินไม่ไหว แต่เธอก็น่ารัก กินซะเกลี้ยง ลืมไปว่าเธอลิ้นจระเข้ กินง่าย อะไรก็กินทั้งนั้น เลี้ยงง่ายซะเหลือเกิน ฉันถามว่าอร่อยไหม เธอก็อือ ๆ กินได้น่า พลางตักกินต่อไม่พูดไม่จา จนหมดเกลี้ยงทุกจาน [แล้วอมยิ้มทำไม ฮึ !!] รักเธอ - - สอนให้ฉันทำกับข้าวแล้วต้องเช็ดเตาแก๊สทุกครั้งวันที่ฉันทำกับข้าวไป แล้วเธอเดินถือผ้าคอยเช็ดเตา ตามไปด้วย ก็ทำให้ฉันอดอมยิ้มไม่ได้ ผู้ชายอะไรเนี่ย ... แล้วเธอก็บอกว่าทนไม่ได้ ถ้าจะเห็นเตาแก๊ส เปรอะเปื้อนคราบน้ำมัน มากอย่างนั้น ..เอากับเธอสิ ถึงวันนี้ฉันไม่ได้หัดทำกับข้าวได้เก่งมากไปกว่าวันนั้น แต่ทำกับข้าวไปทีไร มือจะคอยถือผ้าเช็ดเตาไปด้วย จนแม่ว่าฉันเข้าขั้น -_-' แม่บอกว่าแม่คนนี้ทำอะไรไม่เป็น แต่ขอเช็ดเตาแก๊สให้เอี่ยมเป็นพอ ทุกวันนี้นอกจากล้างจานพอสะอาดใช้ได้ แล้วฉันยังเช็ดเตาแก๊สได้เอี่ยมอ่อง รักเธอ - - สอนให้ฉันรีดผ้า งานบ้านที่ฉันไม่คิดจะทำให้ใคร ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้ เธอรู้ไหม ฉันเกลียดการรีดผ้าแค่ไหน ถึงได้มองหาชายหนุ่ม ที่รีดผ้าเรียบยิ่งกว่าไฟน์ไลน์อยู่ไง แล้วฉันก็รู้ว่าเธอ รีดผ้าเอง - - แต่จริงๆแล้วเธอไม่ได้ชอบรีดซะหน่อย แค่ต้องรีดก็เท่านั้นเอง โธ่พ่อคุณ แล้วฉันก็ได้เรียนรู้เพิ่มว่า รีดเสื้อผ้าผู้ชาย นั้นยากไม่ใช่เล่น โดยเฉพาะเสื้อผ้าหนุ่มเจ้าสำอางค์อย่างเธอ ฉันรู้แต่ว่าวันนั้นเธอต้องทนใส่กางเกง หลายจีบไปทำงาน ..ด้วยความอดทน น่าจะใส่กางเกงยีนส์ไปทำงานได้นะ ที่ทำงานเธอเนี่ย รักเธอ - - สอนให้ฉันรักคนในครอบครัวเธอ เหมือนครอบครัวตัวเอง ที่ฉันรักไม่ได้เพราะรู้สึกว่าต้องรักหรอกนะ แต่ฉันรักเพราะว่า พวกเขารักเธอ และเธอเองก็รักพวกเขา เช่นกัน การที่ฉันรักพวกเขาไม่ได้ทำให้รักของฉัน ลดน้อยลงไปได้เลยนะ ฉันกลับยิ่งรู้สึกว่ารักเธอมากยิ่งขึ้น [ฉันบอกเธอหรือยังว่าน้องสาวเธอน่ารัก และแม่ของพวกเธอก็น่ารักยิ่งกว่านั้น] ถึงวันนี้ ฉันพึ่งเข้าใจว่าทำไมแม่ฉันถึงทำงานบ้านได้สารพัน ทั้งที่ก็เหนื่อยจากงาน นอกบ้านมามากพอดูอยู่แล้ว ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมแม่ต้องกลับมาทำกับข้าว ที่บ้านอีก ขณะที่พ่อนอนดูทีวี จิบเบียร์ ส่วนแม่หน้ามันอยู่ในครัว ทั้งที่ฉันเคยบอกว่าเราซื้อกับข้าวมากินกันง่ายๆก็ได้ ฉันไม่เคยเข้าใจว่าทำไมแม่ต้องรีดผ้าให้พ่อเอง ทั้งที่มีคนรีดผ้าให้ที่บ้านเราอยู่แล้ว ฉันไม่เคยเข้าใจเลย - - จวบจนวันนี้ ความรักสอนให้เธอทำอะไรบ้าง นอกจากหลอกลวง รักเธอ- - สอนให้ฉันอดทน ยิ่งอดทนได้มากท่าไหร่ ฉันก็รู้สึกว่าเราอึดกว่าที่คิด Bitter N.ผู้ที่อึดจนแรดเรียกพี่ ปล. ฉันไม่ชอบจดหมายฉบับนี้เลย - - ยังหาสาเหตุไม่ได้ไม่รู้ทำไม สงสัยเพราะมีคำว่ารักมากเกินไป มันดูเสแสร้งไปรึเปล่า ฉันแค่เขียนตามความรู้สึกเท่านั้นเอง   Create Date : 02 กันยายน 2548     Last Update : 2 กันยายน 2548 6:48:03 น. Counter : 386 Pageviews.   7 comment Share Tweet

คืนเดือนมืด From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๕ ๑๙.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : คืนเดือนมืด Sweet P. จันทร์เพ็ญ* ใจหนอ... ทั้งรู้ว่าเป็นคืนเดือนมืด กระนั้น ก็ยังคงคิดถึง... คืนนี้ไม่รู้ว่าเป็นคืนเดือนมืดรึเปล่าตามปฏิทิน ฉันไม่มีปฏิทินให้เฝ้าดู ข้างขึ้นข้างแรมของดวงจันทร์ ซะมั่งเลย แต่ต่อให้คืนนี้ พระจันทร์จะส่องสว่างกลางใจใครแค่ไหน สำหรับฉันแล้ว นี่มันคืนเดือนมืดชัด ๆ มืดมิดซะจนฉันมองไม่เห็นอะไรเลย - - ทั้งจากฝนที่ตกมาตลอดวัน แม้ว่าจะเย็นสบายดี แต่มันก็อาจพาให้ใจขึ้นรา ไปได้บางที ฉันไปงานหนังสือมา - - ได้เจอนักเขียนคนโปรด ได้ดูหนังสือถูกใจถูกเงิน ไปได้เพียงเล็กน้อย ก็ยังดี ทั่วทุกขณะที่ฉันนั่งฟังเสวนา ฉันคิดถึงเธอ อยากให้ได้มานั่งอยู่ใกล้ๆตรงนี้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ กระแสจิตฉันแรงพอ - - ฉันขอให้พี่นักเขียน ขวัญใจเธอ เขียนลายมือชื่อ ลงบนโปสการ์ดของเธอ ที่ฉันตั้งใจจะส่งไปให้ในทันที ของขวัญสำหรับวัน book day ที่ฉันไม่ได้ happy อย่างที่ใครๆเห็นเท่าไหร่ แต่ฉันก็ยังจะทำ พี่สาวคนนึงทักฉันในงาน เมื่อเจอกันว่า - - ทำไมตาบวมขนาดนั้น เธอป่วยอีกแล้วใช่ไหมเมื่อคืนนี้ ฉันไม่ตอบได้แต่เพียงพยักหน้ารับ ฉันจะบอกใครได้อย่างไร ว่าฉันเสียใจเพียงไหน เธอว่าฉันจะไม่เจ็บปวดอีกแล้วหรือ ฉันชาเฉย แต่ไม่ได้ชาชิน หรือฉันชาชิน แต่ไม่ได้ชินชาหรอกนะ เมื่อกดก้อนเนื้อลงไป มันก็ยังหยุ่นๆ นิ่มๆ อย่างเคย จะให้เฉยเมยไปได้เท่าไหร่กัน Bitter N.ในคืนเดือนดับ */แสงเดือน / มติชนรายสัปดาห์ ปีที่ ๒๓ ฉบับที่ ๑๑๕๘   Create Date : 11 สิงหาคม 2548     Last Update : 11 สิงหาคม 2548 1:49:46 น. Counter : 502 Pageviews.   6 comment Share Tweet

จริงๆแล้วเราตื่นหรืออยู่หรือว่าที่แท้เราฝันไป From : Bitter_N@hotmail.com Date :๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๕ ๐๓.๐๓ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject :จริงๆแล้วเราตื่นอยู่หรือว่าเราฝันไป Sweet P.ที่หลับใหล ฉันพึ่งวางหนังสือแปล วรรณกรรมญี่ปุ่น(อีกแล้ว) ลง ชื่อหนังสือ หลับ* แต่ ฉันอ่านแล้วไม่สามารถข่มตาหลับลงไปได้ มันยากเย็นขนาดนั้น ... มันยากขนาดนั้นเลย... เทราโกะ จากเรื่องสั้นเรื่องหลับ - - เธอสามารถหนีความทุกข์ทน ด้วยการหลับลึก นิ่ง ยาวนาน แต่เธอจะรู้ตัวทุกครั้งเมื่อคนรักของเธอโทรมา แค่เพียงเสียงกริ่งโทรศัพท์เท่านั้นเอง เหมือนฉันไม่มีผิด ไม่ว่าเธอจะโทรมาตอนไหน ฉันก็สามารถ ลุกขึ้นรับพร้อมกับยิ้มได้เสมอ . . ขอเพียงเธอโทรมาเถอะ ฉันอ่านเรื่องสั้นเรื่องแรกนี้อย่างลำบาก ยากเย็นที่สุด ก็อ่านไปร้องไห้ไป น้ำตาท่วมจอ ฉันไม่ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้น เพราะหนังสือมานานมากแล้ว ทุกครั้งที่ร้องไห้อาจจะแค่น้ำตาซึม แต่คราวนี้ฉันว่าเรื่องนี้เขียนมาเพื่อฉันจริงๆ - - ฉันอาจจะรู้สึกไปเอง เรื่องรักสามเส้า หรือไม่เศร้าก็ไม่รู้ แต่มันเศร้าสำหรับฉันมากพอดู [ เธอว่าคนที่อยากจะหลับไปชั่วกัปชั่วกัลป์ มีกี่เหตุผลกัน นอกจากเหตุผลของเจ้าหญิงนิทรา นั่นแล้ว ] บ่อยๆที่ฉันอยากข่มตาหลับให้ยาวนาน เพียงเพื่อจะลืมชีวิต และความจริงในโลกปัจจุบัน ... เมื่อปิดเปลือกตา และข่มใจลงไปได้ แต่ที่ยากยิ่งกว่านั้นคือ การที่หลับไปได้แต่เพียงเปลือกตา บน - ล่าง ที่บรรจบกันก็เท่านั้น - - ถ้าหากว่า การหลับหมายถึงการปิดตาลง การได้หลับก็คงไม่ยากเย็นอะไรเลย สำหรับฉัน เพราะฉันสามารถมองเห็น และได้ยิน ทั้งที่ยังหลับตาในความมืดนั้น ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่ต่างจากกลางวันที่เราลืมตา และแค่เพียงหายใจ พักหลังมานี่ การปิดไฟนอนสำหรับฉัน จะมีเมื่อฉันพร้อมที่จะหลับ แต่ท้ายที่สุดฉันก็ต้องลุกมาเปิดไฟ ทุกทีไป ฉันมักจะหลับไปเมื่อใกล้รุ่ง พร้อมๆกับหนังสือสักเล่มในมือ นอนหลังงองุ้ม บางครั้งที่พลิกระสับกระส่าย จนถึงกับต้องย้าย เอาหัวไปนอนที่ปลายเตียงแทน ฉันถึงจะหลับไปได้ บางครั้งก็ลงไปนอนพื้นหน้าเตียง พร้อมกับผ้าแพรผืนเดียว - - ฉันนอนในท่าแปลกแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว แต่วันหนึ่งฉันก็ค้นพบความลับของการนอนหลับ เมื่อสายวันหยุดวันหนึ่ง หลังจากอาการแฮ้งโอเวอร์จากคืนก่อน จากการอดนอนมาหลายวัน ตาโหลลึกดำ ขอบตาช้ำแดงก่ำ - - เพราะน้ำตา เมื่อตื่นลืมตาแล้วสติ กลับคืนมา อย่างรวดเร็วจนฉันระลึกได้ว่า จริงๆแล้วเรากำลังเสียใจ และโหยไห้อยู่ แล้วจะทำอย่างไรดี แล้วฉันจะทำอย่างไรดี - - เช้านั้นฉันเลยนอนต่อ นอนลืมตา จวบจนค่อยข่มตาหลับลงไปเอง สายวันนั้นฉันไม่ฝันถึงอะไรเลย - - แล้วฉันก็ตื่นมาอีกทีหกโมงเย็น และฉันก็ปล่อยผ่านไปได้อีกวัน หลังจากนั้นฉันจะทำเช่นนี้อีกบ่อยครั้งในตอนบ่าย ตอนเย็น ตอนหัวค่ำ เพื่อจะตื่นตลอดกลางคืน เมื่อฉันรู้สึกว่าไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ... ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้เขียนมาเพื่อฉันจริงๆ Bitter N.ผู้หลับหรือตื่นก็ไร้สติพอกัน *หลับ / shirakawa yofune / เขียนโดย Banana Yoshimoto /เพลงดาบแม่น้ำร้อยสาย แปล   Create Date : 10 สิงหาคม 2548     Last Update : 10 สิงหาคม 2548 1:44:35 น. Counter : 355 Pageviews.   5 comment Share Tweet

- - รอยแผลในใจ From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๒๙ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๐๒.๒๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - รอยแผลในใจ จอมยุทธ์Sweet P. 'มนุษย์นั้นมากด้วยอารมณ์ความรู้สึก ท่านต้องการให้ตัวเองไม่ไปคิดถึง คน คน นั้น แต่ในสมองก็ปรากฎเงาของคน คนนั้น อยู่ทุกเวลาทุกนาที ความรู้สึกเช่นนี้แม้จะมิใช่คมดาบ แต่ก็กลับทำให้ใจคนเหมือนมีดาบเฉือน บาดแผลบนร่างกาย อาจจะมีนับร้อยนับพันแห่ง รอยแผลในหัวใจ กลับมีอยู่เพียงรอยเดียว'* จาก โกวเล้งรำพัน เดียวดายใต้เงาจันทร์/เรืองรอง รุ่งรัศมี หนังสือที่เพื่อนรักคนนึงซื้อให้ เกือบสิบปีเข้าไปแล้ว หนังสือยังอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ดี ต่างกันก็แต่ใจคนครอบครอง ก็เท่านั้น ที่เปื่อยยุ่ย แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา น้ำตา - - ความจริงมีรสเค็ม แต่มีน้ำตาบางประเภท ที่จำต้องปล่อยให้ไหลอยู่ในอก นั่นมิเพียงเค็มเท่านั้น ยังขมขื่นอีกด้วย โลหิต - - ความจริงก็มีรสเค็ม แต่หากเข้าใจคน คนผู้นั้นแหลกสลายแล้ว โลหิตที่ หยดหยาดในดวงใจ ยังขมฝาดมากกว่าน้ำตามากมายนัก/ ฤทธิ์มีดสั้น /โกวเล้ง เธอว่าเมื่อโลหิตกับน้ำตาที่ไหลย้อนเข้าไปในดวงใจ จะมีรสชาติ ขมปวดปร่าแค่ไหน รู้ไหมว่า คนเรา คนธรรมดาไร้วิชาตัวเบาอย่างเราๆนั้น ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปสร้างความเจ็บช้ำกับใคร ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ดังนั้น ยิ่งตั้งใจ ว่า - - จะสร้างความเจ็บปวดให้กับคนนี้แล้วไซร้ เธอ หรือ เขา หรือ ใคร ก็ไม่มีสิทธิ์เลย ฉันยังอยากจะรักเธอต่อไป ได้ในทุกครั้งที่ระลึกถึง ฉันยังเชื่อมั่นใจคำรักของเธอ เฉกเช่นกัน Bitter N.กำลังหัดวิชาทำใจให้เบา   Create Date : 06 สิงหาคม 2548     Last Update : 6 สิงหาคม 2548 0:07:44 น. Counter : 475 Pageviews.   7 comment Share Tweet

โชคชะตาหรือยถากรรม From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๒๘ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๐๘.๒๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : - - โชคชะตาหรือยถากรรม Sweet P. ฝนตกมาหลายวันตั้งแต่ค่ำคืนวันเสาร์ที่ผ่านมาแล้ว จวบจนเช้าวันอาทิตย์ ฉันนึกว่าจะเป็นฝนสุดท้าย ท้ายสุดของฤดู แต่ก็เปล่าเลย ฝนยังคงตกต่อเนื่องมาจนถึงเช้าวันนี้ บางทีเราก็คาดหวังเอากับลมกับฟ้าไม่ได้ แล้วจะไปคาดหวังอะไรกับใจคน ถึงตอนนี้ฉันเลยไม่กล้าที่จะเรียกให้ฝนนี้ เป็นปลายฝนต้นหนาว อย่างเต็มปากเต็มคำเสียที ก็เราไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่า สิ่งที่เราพบเห็นเจอะเจอตรงหน้าเสียเลย ใครจะรู้พรุ่งนี้ฝนอาจจะยังคงตกต่อไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือว่าฝนอาจจะหยุด แล้วแดดก็กลับมาแจ๋เหมือนเก่า โดยที่ไม่หนาวเลยสักนิด - - ใครจะไปรู้อะไร มีใครคนนึงบอกว่า - - โชคชะตาหรือยถากรรม ที่ทำให้เราได้มาพบเจอะเจอกัน ส่วนฉันเองกลับเชื่อใน โชคชะตามากกว่ากรรมบันดาล ฉันเชื่อว่าสายลมแห่งโชคชะตาต่างหาก ที่พัดพาให้เราได้มาพบเจอะเจอกัน ให้รู้จักที่จะรัก และรู้จักที่จะคิดถึงกัน อาศัยเกื้อกูลกันได้ในบางครา ได้พูดคุยและปรึกษา - - น่าจะเป็นสายลมแห่งโชคชะตาเสียมากกว่า ถ้าโชคชะตาและฟ้าจะลิขิตแล้ว ก็คงต้องเป็นไป ใครจะไปรู้อะไร ใครจะไปรู้อะไร ... ว่าแล้วฉันก็จบจดหมายของโชคชะตาที่ว่าเศร้าๆ เสียดื้อๆ อย่างนี้เอง ได้ยินเสียงฝนหล่นลงหลังคาไหม Bitter N.เจ้าชะตาท่านว่าสุขน้อย   Create Date : 05 สิงหาคม 2548     Last Update : 5 สิงหาคม 2548 0:05:53 น. Counter : 415 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• คุณน้องเต้
• grappa
• นก ปักษนาวิน
• ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์
• Webmaster - BlogGang