|
|
จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
From : Bitter_N@hotmail.com
Date : ๙ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๗.๓๐ น.
To : Sweet_P@yahoo.com
Subject : จดหมายที่ไม่ได้ส่ง
Sweet P.
ถึงตอนนี้มีจดหมาย ๑๑ ฉบับ ใน folder drafts แต่ไม่ได้ส่ง
มี ๔๔ ฉบับ ที่เคยส่งไปแล้ว แต่ไม่เคยได้ตอบกลับ...
แต่ฉันรู้ว่าเธอได้อ่าน --- เพียงแต่ไม่รู้ว่าคิดอย่างไรก็เท่านั้น
ถึงวันนี้อยากส่งแต่ใจไม่ถึง จึงต้องดึงเอาไว้อย่างนี้
ถ้ารวมฉบับนี้ด้วยก็จะเป็นฉบับที่ ๑๒ เข้าไปแล้ว
แต่ฉันไม่ท้อหรอก แค่ไม่กล้าก็เท่านั้น
วันนึงฉันอาจจะส่งพร้อมกัน ๕๒ ฉบับ เลยก็ได้
จำเรื่อง The reader ที่ฉันชอบนักได้ไหม
เล่มที่เธอซื้อส่งมาให้ฉัน เมื่อตอนงานหนังสือหนก่อน
เธอซื้อให้ แต่ไม่เคยได้อ่านเลย แค่รู้ว่าฉันชอบนักก็เท่านั้นเอง
แต่เธอก็นั่งฟังฉันเล่าเรื่อง อย่างอดทน เธอน่ารักเสมอ
...
นางเอกในเรื่องนี้ เธออ่านหนังสือไม่ออก
แต่เธอชอบฟังที่จะให้พระเอก(เด็กหนุ่ม)เล่าเรื่อง วรรณกรรมชิ้นเอกของโลก
ให้เธอฟัง ก่อนอาบน้ำและแสดงความรักต่อกันและ xxx
อ่านว่า tripple x :-)
แค่พล็อตเท่านี้ ฉันก็ว่าหนังสือมันสวยงามในความรู้สึกของฉันมากเลย
แต่นั่นก็แค่เริ่มต้น เรื่องนี้ไม่ใช่วรรณกรรมอิโรติก หรอกน่า
พอวันเวลาผ่านไป
ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างแยกย้ายด้วยเหตุผลคนละอย่าง
ต่อมาเด็กหนุ่มกลายเป็นหนุ่มใหญ่วัยกลางคนที่โดดเดี่ยว
ส่วนนางเอกของเรา ทนทุกข์อยู่ในคุกอยู่คนเดียว ---
แต่เธอพยายามที่จะอ่านให้ออก และเขียนให้ได้
ฉันน้ำตาไหลเมื่อ่านมาถึงตอนที่ฮันนา อ่านหนังสือได้แล้ว
และเคยเขียนจดหมายถึงพระเอกหนุ่ม สม่ำเสมอ
และพระเอกเองก็อัดเทปที่อ่านหนังสือเรื่องต่างๆ
ส่งไปให้เธอตลอดสิบปี แต่ไม่เคยมีแม้แต่จดหมายสักฉบับเดียว !!!
เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกของการรอคอยเป็นอย่างดี
แต่ฉันคิดเสมอว่า ฉันโชคดีกว่าฮันนา ร้อยเท่า
ตรงที่มีคู่เขียนที่คู่ควรอย่างน้อยๆ ก็ในช่วงระยะเวลานึง
ที่เราเฝ้าเพียรเขียนจดหมายหากันอยู่ทุกบ่อยๆ
ถึงวันนี้ฉันยังเป็นเหมือนที่เคยเป็นมา เพียงแต่ยังหาช่องว่าง
และระยะอันเหมาะสม ระหว่างเราอยู่ก็เท่านั้น
ฉันรู้ว่ามันน่ายินดีเพียงใดที่เราอ่านออกเขียนได้
และได้อ่านในสิ่งที่มีคนตั้งใจเขียนถึงเรา --- ดังนั้นฉันจึงเข้าใจ
แต่การที่พระเอก ไม่เคยคิดเขียนเลยนั้น ก็เห็นจะเป็นเพราะ
...
พ่อพระเอกพยายามรักษาระยะห่างของการมีอยู่ของนางเอก
ได้อยู่ในระดับที่เขาเลือกและจัดสรรเท่านั้นเอง
...
ระยะห่างของการมีอยู่หรอกหรือ ฉันเองก็ชอบคำนี้แฮะ
จะมีสักกี่คนที่จัดสรร ระยะห่างเพื่อให้มีอยู่ของกันและกัน
ได้อย่างเหมาะสมลงตัวพอดี บ่อย--บ่อย ที่เราต่างรู้สึกว่า
เราใกล้กันเกินไป หรือ ไกลกันเกินไปไหม ?
แต่ก็นั่นแหละพ่อพระเอกคนดีของ The Reader ที่ว่า
เขามั่นใจว่าเขาจัดการกับระยะห่างที่ว่านี้ได้
แต่เขาเองก็ปวดร้าวไม่น้อยกับระยะห่างนี้พอดู
นานพอขนาดที่ชั่วชีวิตของคนคนนึงจะคงอยู่และ
ดำรงชีวิตไปได้เลยเชียว
อย่าให้ฉันเล่าตอนจบให้ฟังเลยน่า ----
เอาเถิด ที่ฉันเขียนมายืดยาว เรื่อง The reader
ก็เพียงเพื่อจะบอกว่า ไม่รู้ว่า จดหมายฉบับนี้ ฉันจะยังได้ส่งไหม
แต่วันนึง ฉันสัญญาว่าเธอได้อ่านครบถ้วน ทุกตัวอักษรเลยเชียว
ก็ฉันตั้งใจเขียนให้เธอ อ่านนี่นา
ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม
Bitter N.คนเขียนจดหมายรักบ้างไม่รักบ้าง
*The reader / เบิร์นฮาร์ด ชลิงค์ เขียน / สมชัย วิพิศมากุล แปล
| Create Date : 26 มิถุนายน 2548 |
| Last Update : 26 มิถุนายน 2548 0:05:09 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 466 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน (WhaT iT'S W๐l2tH  ) วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:2:25:31 น. |
|
|
|
| โดย: ป่ามืด วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:4:11:30 น. |
|
|
|
| โดย: prncess วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:14:08:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ราตรีสวัสดิ์ค๊า
..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [