แวะมาอ่านและทักทายค่ะ

เธอเองเป็นเพนกวินแถวหลัง รึเปล่า ..


ไม่ค่ะ ...แอบให้กำลังใจอยุ่เงียบ ๆ ค่ะ เพราะว่าครั้งหนึ่งใจชีวิตก็เคยปวดร้าวเหมือนปวดร้าวเหมือนกันค่ะ....

ไม่ว่าเพนกวินหรือคนการกระทำก็ไม่ต่างกันเลยนะคะ

อยากบอกว่า วันไหนที่เข้าบล็อก ผมจะเปิดหน้าแรก แล้วเลื่อนลงมาล่างสุด
รออ่านจดหมายที่มักจะมาหลังเที่ยงคืน
พักนี้อาจจะไม่ค่อยว่าง ยังมีคนแอบอ่านอยู่นะครับ
อย่าเพิ่งหายไป ไม่งั้นจะทำการยึดบล็อก เอ้ย !! ตามหา หุหุ

"อยากจะรู้สึกให้ได้ว่าโกรธเหลือเกิน"
ช่างร้อนแรงดุเดือดจริงนะฮะ

ถ้ามนุษย์เราคิดแบบนี้กันมากๆ โลกนี้คงสงบไม่น้อยเลย
ทำไมต้องแย่งกันด้วย กับแค่ที่ยืนเท่านั้น
ทุกวันนี้ผมเห็นคนเดินตัดกันหน่อยก็บึ้งหน้าใส่กันได้

ยอมๆลงน้ำไปเสียบ้างก็ไม่ต้องหงุดหงิดกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแล้ว
ขอปรบมือให้จากใจจริงฮะ

ชีวิตคือการต่อสู้ ศัตรูคือยาชูกำลัง (แต่ถ้าไม่มีจะเป็นเรื่องดีกว่านะ)