Happy Valentine's Day วันนี้วันวาเลนไทน์นะเพื่อนจ๋า กุหลาบมากองตรงหน้ากันบ้างไหม สำหรับคนมีแฟนแล้วก็แล้วไป ส่วนคนไหนยังโสดอยู่ให้โชคดี ขอพรพระพาบันดาลให้พบคู่ ไม่อดสูช้ำใจทุกวิถี วาเลนไทน์กลายเป็นวันอายทุกปี เลิกชีช้ำกะหล่ำปลีแฮปปี้เอย บลอคนี้แต่งไว้น้าน นาน ตั้งแต่วาเลนไทน์ปีก่อนแล้วค่ะ แต่มีเหตุติดขัดอะไรจำไม่ได้ เลยดองเอาไว้ไม่ได้ขึ้นเว็บ แสดงว่าเราก็เล่นบลอคแก๊งค์เกือบปีกว่าแล้วสินะ ps สำหรับท่านที่มั่นใจในฝีมือการแต่งกลอน (ซึ่งจะแต่ออกมาเป็นกลอน หรือ โคลง หรือกลายเป็นแหล่ก็ตามแต่ ) ขอเชิญตอบบลอคนี้เป็นกลอนนะคะ 555   Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2550     Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 0:13:56 น. Counter : 2483 Pageviews.   21 comment Share Tweet

เมื่ออันปังแนนโดนแทค เช้านี้กะลังคิดว่าจะแปะรูปอัพบลอค (ลบคำสบประมาท) อะไรดีน้อ และ กรี๊ด หลังจากรอมานาน น้าน นาน ในที่สุดก็โดนแทคจาก คุณป้อจาย จนได้ (เย้เย) หลังจากไปนั่งคิด นอนคิดหาหัวข้อมาเผาตัวเอง ได้มาดังนี้ 1. ความฝันในวัยเยาว์ ครั้งหนึ่งอันปังแนนมุ่งมั่นจะเป็นนักเขียนการ์ตูนให้จงได้ ถึงขนาดฝึกจนดึกดื่นทุกคืน เป็นเหตุให้มาหลับตอนเช้าในชั่วโมงเรียน รวมกลุ่มกับเพื่อนวาดการ์ตูนเพื่อแลกเปลี่ยนความรู้และฝึกมือทุกพักกลางวัน ก่อนจะเริ่มถอดใจมาเรียนด้านออกแบบฯจริงจัง และเลิกล้มความฝันตลอด 4 ปีของชีวิตวัยรุ่น ด้วยเหตุผลที่ว่า "อันปังแนนคิดเนื้อเรื่องไม่เป็น คิดพลอตไม่ออก" ปัจจุบัน อันปังแนน เอิ่ม...เป็นคนเขียนนิยายในสำนักพิมพ์แจ่มใส่และนิตยสารไอน้ำอ่ะ (แล้วทำไมตอนนั้นถึงคิดไม่ออกฟะ) 2. Viva F4! ครั้งหนึ่ง อันปังแนนเคยบ้าดารามาก ๆ ถึงขนาดไปตามเขาถึงโรงแรม มีตารางการทำงานเขาในแต่ละวันเพื่อจะไปวิ่งตามตามสถานที่ต่างๆ กระทั่งนั่งเหลือบดูเขากินข้าว ยืนรอตากแดดบนสถานีรถไฟฟ้าประมาณสามชั่วโมง เพื่อจะได้เห็นเอฟ 4 ตัวเป็นๆ ในระยะ 100 เมตร ก็ทำมาแล้ว เมื่อความรักมันอัดแน่นสุมในทรวงยากจะแก้ ฉันจะระบายยังไงดีเหนอ สุดท้ายเลยตัดสินใจ เอารูปเอฟ4 มา...ผึกใช้โปรแกรม Illustrator นั่งDraft (คล้ายๆวาดภาพเหมือน) มันซะเลย!(จ้องเฉยๆ มันไม่เกิดประโยชน์) หลังจากหนึ่งเดือนผ่านไป ผลที่ได้คือ 1.รูปเหมือนสมาชิกเอฟ 4 ครบทุกคน 2.เลิกอาการคลุ้มคลั่งเอฟ 4 ไป 60% 3.เป็นโปรแกรม Illustrator และใช้มันหากิน นับตั้งแต่นั้นมา... ps ปัจจุบันอาการหายขาดแล้ว ถึงขนาดว่าวันนี้ลองเอา คาราโอเกะของเอฟ 4 มายังนั่งงงว่ามันร้องยังไงนะ(ลืมหมด) 3. อันปังแนนเคยตรวจ HIV! อาจจะฟังดูน่ากลัวเล็กน้อย แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า อันปังแนนเคยไปรักษาอาการหน้าผุเยินที่คลีนิกความงามที่หนึ่ง และมาไม่มั่นใจว่ามันจะสะอาดหรือเปล่าน้า เรื่องนี้รบกวนจิตใจมาตลอดครึ่งปี จนสุดท้ายก็ ...เอาวะ! ไปตรวจเลือดให้มันรู้กันไปเลย หลังจากต้องทนสายตาประนามหยามเหยียดจากประชาสัมพันธ์ เสียงตวาดอย่างรังเกียจจากนางพยาบาล ก็ไปถึงมือหมอจนได้ หมอ: เอ่อ ไม่ทราบว่า มีเหตุผลอะไรถึงมาตรวจเลือด เพราะว่า...เอิ่มมีแฟนหลายคนหรือว่า อันปังแนน: คือหนูไปคลีนิก โดนกดสิวแล้วไม่แน่ใจว่าเครื่องมือสะอาดรึเปล่า หมอ: หมอสิวเนี่ยนะ!...(ตะโกนด้วยเสียงอันดัง) ทั้งคู่: ... (หมอทำหน้าว่ามรึงบ้ารึเปล่าเนี่ยส่วนอันปังแนนทำหน้าจ๋อย) หลังจากนั้นแน่นอนว่า ผลตรวจเลือดก็ไม่ได้เป็นอยู่แล้ว (ฟุ้งซ่านจริงๆ) หลังจากนั้นสองเดือน ญาติที่ช่วยแต่งหน้าก็เอาใบมีดใครก็ไม่รู้ มากันคิ้วให้... ส่งผลให้กังวลไปอีกหกเดือนต่อมา(TT_TT)... 4.ความเชื่อในวัยเด็ก อันปังแนนเคยเอาเม็ดลูกกวาดสปาร์กี้(ยี่ห้อลูกอมสมัยยังเด็ก) ไปปลูกลงในดินและรดน้ำ โดยมีความเชื่อว่ามันจะงอกขึ้นมาเป็นต้นและออกลูกสปากี้มาให้กินเยอะๆตามที่เห็นในโฆษณา และเพิ่งรู้ว่ามันโกหกเมื่อผ่านไปสองวัน นอกจากจะไม่งอกแล้วยังมดขึ้นอีกด้วย (-__-) 5.อันปังแนนผู้ไม่มีเซนส์ทางด้านดนตรี ในชีวิตนี้ อันปังแนนเคยพยายามเล่นเครื่องดนตรี ขิม จะเข้ ยูโฟเนี่ยม กีตาร์ เชลโล่ เปียโน ไวโอลิน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เรื่องซักอย่าง ปัจจุบันลด เลิก ละ เล่นหมดแล้ว และหันมาเอาดีกับคาราโอเกะแทน หมดแล้วค่ะ ทีนี้ขอส่งแทคต่อไป ให้เพื่อนๆ ชาวบล็อคดังนี้ 1.คุณโต้ง 2.พี่ฉันท์ 3.พี่นีรมาลี และเนื่องจากบลอคแก็งค์น่าจะโดนแทคไปหมดแล้ว จึงลามปามไปเด็กดีเรยละกัน 4.มาย ณ เว็บเด็กดี   Create Date : 13 มกราคม 2550     Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2550 0:14:08 น. Counter : 724 Pageviews.   9 comment Share Tweet

happy new year เกิดมาไม่เค้ย ไม่เคยตั้งเป้าหมายในปีใหม่เลย ปีนี้เลยขอเอาอย่างคนอื่นบ้าง ปีนี้ อันปังแนนพยายามจะ... 1. พยายามจะอัพบลอค 2. พยายามจะพัฒนาการเขียนนิยายให้ดีขึ้น 3. พยายามจะไดเอท 4. พยายามจะต่อโท 5. พยายามจะเป็นคนดีของสังคม เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เขียนเอาไว้เป็นลายลักษณ์อักษรซักหน่อย แล้วเดี๋ยวปลายปีจะมาสรุปว่าทำได้ซักข้อหรือไม่ สุดท้ายนี้สุขสันต์วันปีใหม่ เรื่องให้ร้ายขอให้ผ่านไป มีแต่สิ่งดีงามเข้ามาในชีวิตนะคะทุกท่าน อาเมน น   Create Date : 04 มกราคม 2550     Last Update : 4 มกราคม 2550 0:29:08 น. Counter : 1046 Pageviews.   12 comment Share Tweet

เรียงความวันแม่ ลหนึ่งในความทรงจำสีจางตอนเด็กๆ ที่จำได้แม่นยำตอนหนึ่ง คือภาพเวลาที่เราไปเยี่ยมบ้านยาย จะแม่ตัวเองเอาใจยายเราสารพัด ไม่ใส่ใจลูกตัวเล็กๆ ซึ่งอยู่ข้างๆ ซักเท่าไหร่ ยังความน้อยใจให้กับเด็กตัวเล็ก ที่มีความเชื่อตามประสาเด็กว่า "แม่รักลูกมากที่สุด" เป็นอันมาก วันนึงอดรนทนไม่ได้ เลยออกปากถามไปว่า "หม่าม้ารักอาม่ามากกว่าหนูเหรอ" ด้วยความน้อยใจ แม่ตอบมาทันควันไม่เสียเวลาคิดว่า "ถ้าหนูมีลูก หนูจะรักลูกมากกว่าหม่าม้าเหรอ" "ไม่" ในใจเราตอบว่าอย่างงั้นทันทีเหมือนกัน ตั้งแต่นั้นเราก็ไม่น้อยใจอีกเลยที่ตัวเองไม่ได้เป็น "สิ่งที่แม่รักที่สุด" แต่เราก็สัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็จะรักแม่ให้มากที่สุดเช่นกัน ... สุขสันต์วันแม่นะจ๊ะ   Create Date : 10 สิงหาคม 2549     Last Update : 10 สิงหาคม 2549 23:34:19 น. Counter : 1170 Pageviews.   5 comment Share Tweet

คำพูดคนคนเดียวเปลี่ยนชีวิตคนทั้งชีวิต เคยได้ยินคำพูดคนคนเดียวเปลี่ยนชีวิตคนทั้งชีวิตมั้ย เราเคยมีประสบการณ์แบบนั้นแหล่ะ เราเป็นคนชอบวาดรูปมาตั้งแต่เด็กแล้ว จำความได้ตั้งแต่อนุบาล เวลามีเรียนเราก็จะเลือกแต่ระบายสี ไม่สนใจอย่างอื่น พอสมัยตอนเราเรียนม.ปลาย ช่วงเวลาที่ต้องเลือกคณะ ด้วยความที่เป็นเด็กโลกแคบแค่รั้ว รร. และไม่คิดจะแสวงหาเพิ่ม และคาบแนะแนวก็เป็นเพียงชั่วโมงสำหรับลอกการบ้านเท่านั้น เราเลยไม่มีความรู้เรื่องสายงานอาชีพซักอย่าง และเชื่อมั่นอย่างฝังหัวว่า “จิตรกรไส้แห้ง” “การวาดรูปไม่สามารถเลี้ยงตัวเองได้” ฉะนั้นด้วยช่วงที่เรียนสายวิทย์-คณิต แบบถูลู่ถูกังสุดฤทธิ์ เราก็จะมีคณะที่อยากเข้าแบบเรื่อยเปื่อยและมีเหตุผลรองรับที่แปลกซักนิด เช่นอยากเข้าวิศวะพันธุกรรมเพราะอยากสร้าง นางเงือก หรือเปกาซัส อยากเข้าชีววิทยาเพราะครูสอนสนุก จนมีอยู่วันหนึ่งที่เรียนชีววิทยา เรื่อง ระบบภายในร่างกายคน รู้สึกจะการย่อยอาหารหรืออะไรเนี่ยแหล่ะ เราวาดรูปลำไส้ใหญ่ตามครูบนกระดาน ( จำแม่นมาก ) และแน่นอน ลำไส้ใหญ่ของเรามีแรเงาสมจริงตระการตาเกินหน้าชาวบ้านชาวช่องอยู่มาก จนเพื่อนรอบโต๊ะมามุงและขอให้วาดให้หน่อย ครูที่เคารพรักของเราเลยเดินมามุงด้วย และพูดประโยคที่เราจำไปตลอดชีวิต “วาดสวยอย่างงี้ ต้องเข้าสถาปัตย์” “วาดสวยอย่างงี้ ต้องเข้าสถาปัตย์” “วาดสวยอย่างงี้ ต้องเข้าสถาปัตย์” หลังจากนั้นเราก็ไปถามเพื่อนว่าไอ้คณะนี่มัน วาดรูปในชั่วโมงได้ด้วยเหรอ (ตอนนั้นความรู้เรื่องนี้น้อยมากๆ ) ตามมาด้วยการค้นคว้าหาข้อมูลว่าคณะอะไร มีวิชาวาดรูปบ้าง อะไรก็ได้ขอให้ได้วาดระบายความคิดออกจากหัว และต่อยอดไปจนถึงการเข้าเรียนติวเอนทรานซ์เตรียมเข้าสถาปัตย์อย่างจริงจัง หลังจากนั้นก็มีจุดหักมุมแบบโชคชะตาพาไปอีกมากมาย ถ้าเล่าแล้วจะยาว เอาเป็นว่าเราจับพัดจับผลูมาได้เรียน ออกแบบ – ศิลปกรรมศาสตร์ จบออกมาได้ทำคอมพิวเตอร์กราฟฟิคแทน ต้องขอบคุณดวงแบบฟลุ้ค ๆ หลายครั้งหลายหนที่ทำให้เราได้วนกลับมาสู่สิ่งที่เรารักเฉยเลย ยังคิดอยู่ว่าถ้าครูไม่พูดประโยคนั้น ชีวิตเราจะเป็นยังไง อาจต้องกับสิ่งที่เราไม่ชอบ ตกนรกอยู่กะเคมี ฟิสิกส์ การบวกลบเลขต่ออีกนานก็ได้ (แค่พูดก็หนาวแล้ว) ทุกวันนี้อยากไปหาครูท่านนั้น บอกว่าที่หนูมีความสุขอยู่ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งก็เพราะคำพูดเล่นๆ ของครู ได้ข่าวว่าครูของเราป่วยไม่สบาย ก็ได้แต่หวังว่าครูจะหายดี เคยมีมั้ยคะ คำพูดที่เป็นแรงบันดาลใจสำคัญ โดยที่เค้าอาจจะพูดโดยไม่คิดอะไรซักนิดเลยก็ได้ Ps คนมันงานเยอะง่า อาจจะอัพบลอคช้าซักเล็กน้อย อย่าแซวว่าดองบลอคดิ เค้าเขินนะ จะบอก   Create Date : 16 กรกฎาคม 2549     Last Update : 16 กรกฎาคม 2549 23:29:57 น. Counter : 1103 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• ไดอารี่ที่เขียน
• รูปที่วาด
• เพลงที่ฟัง
• เรื่องที่แต่ง : ผมรักนางฟ้าข้างบ้าน
• ภาพที่ถ่าย
• ผลงานที่ออก
• หนังสือที่อ่าน

• พลทหารไรอัน
• แมวเหลือง
• "ผมอยู่ข้างหลังคุณ"
• @ - ENYA - @
• Johann sebastian Bach
• mouse4006
• G the architect
• BAYROCKU
• Lylac
• Tempting Heart
• นายเบียร์
• กุมภีน
• ป้อจาย
• tongdigy
• yyswim
• หมาเลี้ยงแกะ
• สายลมโชยเอื่อย
• ดนยา
• มดx-v3
• ป้าหนอน
• ปลายปัญญา
• winos
• Phoebe Buffay
• ปอมปอมเกิร์ล
• peiNing
• สาวไกด์ใจซื่อ
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com