อากงไม่สบายคงจะเหงาและไม่มีอะไรทำมั้งครับ
เวลาที่คนเราไม่มีอะไรทำ มันไม่ได้หมายความว่าจะหยุดคิดไปด้วย
ความทรงจำในอดีตมันคงหวนกลับมาอย่างช่วยไม่ได้...

คุณอันปังแนนทำให้ผมคิดถึงคุณตาผมขึ้นมาเลยนะ
โดยปกติคุณตาผมแข็งแรงดี ปลูกผักเลี้ยงไก่ไปวันๆ
มีเงินเกษียณจากข้าราชการพอกินพอใช้ไม่เดือดร้อน

สองสามเดือนก่อนคุณตาเสีย
คุณตาไม่สบายต้องเข้าโรงพยาบาลหลายครั้ง
เวลาผมกับแม่ไปเยี่ยม คุณตาก็ดีใจ
จนกระทั่งวันหนึ่ง
คุณตาจำไม่ได้แล้วว่าผมเป็นใคร...
แต่คุณตาก็ยังดูมีความสุข และยิ้มให้ผมเหมือนเคย

ผมก็ไม่รู้หรอกครับว่าผมจะได้อยู่จนแก่รึเปล่า
หรือแก่แล้วจะเป็นยังไง...
แต่ผมมั่นใจว่าผมจะต้องมีความสุขครับ

...ไรอันพิมซะเยอะ เราต้องตอบเยอะม่ายให้แพ้กัน

เรื่องนี้เราแปะไว้ในบลอค MSN นานแล้วค่ะ
บังเอิญว่ามีตอนสองที่เกี่ยวเนื่องกันเลยย้อนเอามาแปะที่นี่ด้วย

ตอนนี้อากงเราต้องฟอกไตอาทิตย์ละสองครั้งแล้ว
จ้างคนมาช่วยดูแลเลย แต่ตอนนี้อากงก็อารมณ์ดีขึ้นเยอะแล้ว

ที่เขียนตอนนั้นอารมณ์มันคิดไปว่าทำไมอากงถึงไม่สู้ จะสุขหรือไม่อยู่ที่ใจตัวเองไม่ใช่สิ่งรอบตัว ... แต่ตอนนี้รู้ละว่าเป็นเพราะสุขภาพละอย่างนึง แล้วคนเราอยู่คนละวัยกันมันน่าจะคิดต่างกันอีกอย่างนึง ก็เลยคิดได้

เช่นนี้นี่เอง ง

แมวเหลืองก็เติบโตมากับ อากง อาม่า เพราะพ่อกับแม่ไม่มีเวลาเลี้ยง ต้องทำงาน พ่อก็ไม่สบาย โตขึ้นมาหน่อยก็อยู่กับพี่เลี้ยง

อากงเสียตั้งแต่เด็กแล้วจำความไม่ได้ อาม่าก็เสียไปเมื่อห้าปีก่อน ได้ไปยืนดูอาม่าก่อนสิ้นลมในโรงพยาบาล อาม่าจำแมวเหลืองไม่ได้เลย แกทักเราเป็นคนอื่น ตอนแรกรับอาม่ามาอยู่บ้าน แต่บ้านแคบ ควันพิษเยอะ เลยให้อยู่กับคุณอาแทน ตอนเสีย แม่เป็นคนทำทุกอย่างเพื่ออาม่า ตั้งแต่ตัดชุด สวมเสื้อในโลง จัดงาน

พ่อกับแม่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นไง พ่อกับแม่แมวเหลืองเคยเป็นมะร็งมาก่อน พ่อเป็นคนที่สามในประเทศไทยที่ฉายแสง สองคนแรกเสียไปแล้ว ผลกระทบก็มีอยู่ ครอบครัวแม่ก็เป็น มะเร็งหกคน เสียไปสองคนแล้ว อีกคนหนึ่งก็อาการไม่ดี ต้องให้คลีโมตลอด แม่เป้นคนแรกที่เป็น แต่ผ่าตัดแล้ว ตอนนี้ต้องดูแลพี่น้องคนอื่นที่เป็น เข้าโรงพยาบาลเฝ้าไข้ตลอด แมวเหลืองขับรถไป ส่งโรงพยาบาลบ่อย

คงไม่คิดอนาคตแล้ว อยู่กับพ่อ แม่ให้คุ้มค่าและนานที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ ชีวิตแสนสั้นน่ะ ไม่ได้เจอหน้าพ่อ แม่มาจะสองปีแล้ว อยู่เมืองนอก กลับไปคงใช้เวลากับท่านให้ทดแทนที่หายไป

ดีค่า คุณแมวเหลือง หายหน้าหายไปพักใหญ่เลยนะ

นับถือคุณแมวเหลืองเลย เข้มแข็งจัง
แมวเหลืองก็รักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
เห็นด้วยว่าใช้เวลาที่มีให้คุ้มค่าที่สุดดีกว่าเนาะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ

ว่าแต่ ....
ได้ดู MV ก่อน ของพัดแล้วเป็นไงบ้างคะ (^ ^)
คลายเครียดค่าคลายเครียด

สวัสดีค่าคุณอันปังแนน

ก่อนหน้านี้พิมไม่เคยเข้าบล๊อคคุณอันปังแนนเลย
แต่พอเข้ามาครั้งแรก .... ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นเลยอ่าค่ะ

พิมเองก็เติบโตมาในครอบครัวใหญ่ มีตา 2 คน ยาย 3 คน น้าสาว น้าชาย อีกเพียบบบบบ อบอุ่นมากๆ เลยอ่าค่ะ แม้ว่าตอนนี้ตากับยายพิมจะเสียไปเกือบหมด และพิมเองก็แยกบ้านมาแล้ว แต่ว่าความรู้สึกครั้งเมื่ออดีตก็งคงติดตราตรึงใจพิมอยู่เสมอเลยอ่าค่ะ ^^

ป.ล. แอบ ๆ คิดเหมือนกันนะคะว่า ตอนอายุ 70 พิมจะยังเล่นเนต อัพบล๊อคอย่างนี้ไหมอ่า คิคิ

กี๊ด ด ด คุณพิมมาเยี่ยมบลอคเราด้วย
เพิ่งตามบลอคคุณพิม ชอบอ่านมากเลยค่ะ ฮริ้ว ว ว ว

พยายามจะสอนทำอาหารแข่งบ้าง
สอนทำพวกไข่ต้ม ไข่ดาวอะไรอย่างเงี้ยะ

แวะมาเยี่ยมครับ ให้อากงมีสุขภาพแข็งแรงนะครับ