...นอนไม่หลับ
ไม่น่าเชื่อว่าจะได้มาอัพบ๊อกเร็วกว่าที่คิด คิดว่าจะอัพอีกทีเดือนหน้าแบบอลังการ 555+ (มัวแต่ไปนั่งศึกษาวิธีแ่ต่งบ๊อกอยู่) ดังนั้นหน้านี้ มีแต่ตัวหนังสือยาวพรืดแน่นอน
ไม่น่าเชื่อว่าภายในไม่ถึงอาทิตย์ เกิดเรื่องในอินเตอร์เน็ตได้มากมายขนาดนี้
เรื่องแรก...เจอคนก๊อปบทความที่เขียนเองคิดเองไป และโมเมว่าทำขึ้นมาเอง (เจอเป็นครั้งที่สอง กับคนเดิม เวปเดิม คำแก้ตัวเดิมๆ)
เรื่องที่สอง...เศร้าแฮะ เจอคนที่เคยสนิทที่สุดจากเน็ต ที่คิดว่าเป็นเพื่อนกันจริงๆ (เคยเจอกันมาแล้ว นั่งเมาท์ ไปช๊อปปิ้ง และนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่เลย) ไปโพสต์ข้อความที่เสียๆหายๆ เมื่อประมาณ 3 เดือนก่อน ถึงไม่บอกชื่อไป แต่บอกรายละเอียดแบบที่คนอืนเดาได้เป๊ะละกันน่ะ (เพิ่งไปอ่านเจอกระทู้ด้วยความบังเอิญ )
เรื่องแรก.... เคยเกิดไปแล้วเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งน่าจะเคลียร์กันได้แล้ว เพราะคุยกันมาแล้ว แต่มันดันเกิดขึ้นอีกครั้งเนี่ยสิ เลยโกรธๆขึ้นมาอีก แต่ยังคงเป็นคำแก้ตัวที่ไม่มีคำขอโทษเหมือนเดิม คนเดิม และจากเวปเดิม เซ็งมั้ยล่ะ
ตราบใดที่ประชาชนในประเทศไทยบางคนยังเป็นพวกที่ชอบนำความคิดของคนอื่นมาบอกว่าเป็นของตัวเอง ตราบนั้น ประเทศไทยก็ยังจะคงโดนประเทศที่พัฒนาแล้วอีกหลายประเทศดูถูกไปตลอด (ไม่ใช่เฉพาะคนที่ทำ แต่โดนกันทั้งประเทศ) ดังเช่นตอนนี้ อีกเรื่อง...น่าเศร้ามั้ยไม่รู้นะสำหรับคนอื่น แต่ตัวเอง เศร้ามาก แต่ร้องไห้ไม่ออก จุกๆอยู่ "เพื่อน" ที่เคยคิดว่าสนิท ไว้ใจได้มากที่สุดที่เจอในเน็ต กลับไปตั้งกระทู้ตามหาตัวเราเอง (เราไม่ได้ไปดูเลย แล้วจะตามเราเจอมั้ยเนี่ย) พร้อมกับข้อมูลอันจริงมั้งเท็จมั่ง (เรื่องเท็จกลับทำให้เราผิดไปเต็มๆหลายประตู) นิสัยส่วนตัวเรา ขี้ลืมมากๆๆๆ ถึงมากที่สุด เพราะบางทีสมาธิจะไปอยู่กับเรื่องใหม่ๆ เรื่องอื่นๆที่เกิดก่อน และไม่ค่อยสำคัญก็ลืมๆไป ดังนั้น ตอนเพื่อนคนนี้โทรมาหา เราบอกว่าจะโทรกลับ บางทีก็ลืมไปบ้าง และบางทีตัวเราก็ไม่ได้อยู่ติดกับโทรศัพท์ตลอดเวลา ก็ลืมหยิบโทรศัพท์ไปนู่นมานี่บ้าง พอโทรหลับไปหา ก็ไม่มีคนรับบ้าง คลาดกันอยู่แบบนี้ กลับมาเห็นโอว หลายเบอร์รวมกันประมาณ 30 missed call แอบเคืองเหมือนกัน ว่าจะกระหน่ำโทรอะไรขนาดนี้เนี่ย ถ้าว่างหรือถ้าได้ยินก็รับไปแล้วล่ะเธอเอ๋ย ก็เป็นเรื่องแค่เป็นคนกลางติดต่อแม่ค้าที่ฝากหิ้วของมาให้จากต่างประเทศกับเพื่อนคนนี้ (ตัวเองก็สั่งของด้วยเหมือนกัน) แต่บังเอิญว่า คุณแม่ค้าใช้วิธีทยอยๆเอาของเข้ามา เพราะกลัวโดนภาษีหนักเกินไป ออเดอร์ของเราและเพื่อนรวมกันเยอะมากๆๆๆๆๆ เลยรอล๊อตหลังๆ เราก็บอกเืพื่อนไปแล้ว เพราะเพื่อนโทรตามหลายครั้งมากๆๆๆๆๆ เราเองก็ยังรออยู่ (ไม่รู้เค้าจะเชื่อรึเปล่า) และถึงแม้เราจะเป็นคนกลาง ระหว่างเพื่อนกับแม่ค้า เราก็ไม่ได้ไปบวกอะไรเพิ่มจากเพื่อนเลยแม้แต่บาทเดียว ขนาดค่าส่งเราต้องส่งให้ เรา็ไม่ได้บวก เราถือว่าส่งให้ "เพื่อน" เค้ารอนาน นึกว่าเราดองของเอาไว้ เราก็บอกว่ายังไม่ไ่ด้ของจริงๆ เนี่ย เราก็รออยู่นะ (ตอนนั้นไม่คิดเลยว่าเค้าไม่เชื่อเรา จะได้ forword mail ที่ติดต่อกับแม่ค้าให้เธอคนนั้นดูไปเลย) พอของมาเราก็รีบส่งให้ ไม่ได้ดองเอาไว้ หรือเก็บเอาไว้ใช้เอง เพราะสั่งมาเหมือนๆกัน แต่ฝากให้คนอื่นไปส่ง ตามเลขที่ก็ไมไ่ด้ พอเธอโทรมาถาม ก็บอกว่า ส่งให้แล้ว แต่ยังไม่ได้บิลเลย แล้วจะดทรบอก แล้วก็ลืมอีก (นิสัยเสียแก้ไม่หาย อันนี้ยอมรับจริงๆ) เธอคนนั้นรู้อยู่แล้วว่าเราขี้ลืมขนาดไหน ขอโทษทีนะ เวลาเราจะเข้าห้องน้ำหรือกินข้าวบางทีเรายังลืมเลย เอาอะไรกะเราล่ะ กลายเป็นว่า ของไปถึงเค้าช้ามากๆ ช้ากว่าวันที่เราแจ้งส่ง (อันนี้ไม่รู้เพราะอะไรนะ แต่มันเป็นไปแล้ว) ซวยเต็มๆ แต่เธอคนนั้นไม่เคยถามเราเลยเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จนเราไปต่างจังหวัดไปทำบุญที่มีชื่อของเธอและแม่ของเธอคนนั้นเป็นกรรมการอยู่ด้วย เราก็ไม่ตามซองทำบุญที่เราส่งไปให้ ที่เธอคนนั้นรับปากเต็มที่ว่า ส่งมาให้ซัก 3 ซองนะ จะได้ไปบอกบุญญาติๆด้วย สาธุๆๆๆ และเพราะช่วงนั้นชีวิตวุ่นวายมากๆหลายเรื่อง และตัวเองกับแม่ก็ไม่ค่อยสบายด้วย ก่อนไปเลยไมไ่ด้โทรตามซองที่เพื่อน คิดว่าไม่เป็นไร กลับมาค่อยติดต่อไป ไงก็เพื่อนกันแหล่ะน่า จนเรากลับลงมา (ไปตั้งสองอาทิตย์กว่า ไม่มีการติดต่อมาเลยแฮะ แปลกใจจัง) เราก็เลยลองติดต่อไปดู เธอก็ไม่ตอบมาเลย เอ๊ะยังไง (แต่ไม่ไ่ด้โทรหา เพราะไม่อยากโทร รู้สึกไม่ค่อยดี เพราะเธอรับปากว่าจะส่งเงินทำบุญมาให้ เราเองก็ไม่อยากทวง เดี๋ยวจะไม่ดีด้วยแหล่ะ) เราก็แจ้งทางวัดไปแล้วว่ามีกรรมการที่มีรายชื่อบางคนยังไม่ได้ฝากปัจจัยมาค่ะ เดี๋ยวกลับมากรุงเทพจะจัดการให้ จนเราทนไม่ไหว ว่าทำไมเธอไม่ติดต่อมา เลยเขียนไปว่าเป็นอะไร ทำไมถึงไม่ตอบเลย และโทรไปหา ได้คำตอบมาว่า เห็นว่าเราไปแล้ว เลยเอาเงินทำบุญไปทำที่อื่นแล้ว อืมมมม... แล้วทำไมไม่บอกล่ะ ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา ยังไงก็ไปทำบุญเหมือนกัน แต่กรุณาบอกกันซักนิด ไม่ใช่หายไปแบบนี้ (ตอนนั้นไม่รู้หรอก ว่าเธอคนนั้น ได้เคยตั้งกระทู้ต่อว่าเราไปแล้ว ด้วยความสัตย์จริงนะ มาเก็ทเอาเมื่อชั่วโมงที่แล้วหลังจากได้อ่านกระทู้นั้น และนั่งลำดับเหตุการณ์เอง ถึงได้ตาสว่าง) ถึงว่าสิ ทำไมถึงหายไปเลย ถ้าวันนี้ไมไ่ด้เจอ คงเป็นยัยบื้อ บ้า ในสายตาคนอื่นๆๆๆๆๆหลายคนที่รู้ว่าเธอคนนั้นกำลังพูดถึงเราอยู่ ที่เศร้าและเซ็งที่สุด กับคนที่เราไม่ค่อยชอบนิสัยเค้าคนนึงที่ไม่ได้ติดต่อกันแล้วด้วยประการทั้งปวง ไปเจอทู้นั้นเข้า และไปเสริมว่า เราน่ะเป็นมานานแล้ว แต่เธอไม่รู้เอง เธอคนนั้นกลับสมยอมว่ามองเราผิดไป เออหนอ เป็นไปได้ถึงขนาดนี้เนาะคนเรา เศร้าสะเด็ดเลยล่ะงานนี้
ไม่ไ่ด้มองและไม่เคยมองว่าตัวเองดีเลิศ มีข้อเสียอยู่(เยอะด้วย)และไม่ไ่ด้ปิดบังหรือเสแสร้ง เพียงแต่งานนี้แค่รู้สึกว่ามันไม่ใช่นี่นา เราไม่ได้เป็นแบบนั้น มันไม่แฟร์แฮะ เรายังติดต่อกลับไปหาเธอคนนั้นก่อนที่จะมาเพ้ออยู่ที่นี่เลยว่า เสียใจที่เธอคิดแบบนี้ และอธิบายข้อกล่าวหาให้เธอโดยละเอียด ตามความจริง ด้วยความจริง และเป็นความจริงทุกประการทีเดียวล่ะ ไม่รู้ว่าถ้าเธอคนนั้นได้อ่านแล้วจะตอบกลับมาว่ายังไงเหมือนกัน แต่ความรู้สึก คงไม่เป็นเหมือนเดิมแล้ว ความรู้สึกคนมันเปราะบางมากนะ เราแค่อยากจะบอกว่าเราเสียใจมากๆ ที่เธอคิดแบบนี้และคิดได้แค่นี้ สงสัยหายซ่าไปอีกพักใหญ่เลยเรา
Free TextEditor
Free TextEditor
Create Date : 27 กรกฎาคม 2552 | | |
Last Update : 21 กันยายน 2552 23:14:27 น. |
Counter : 273 Pageviews. |
| |
|
|
|