|
ความทรงจำ ของ ตะนิ่นตาญี เหมือนฟองน้ำบางครั้งมันเหมือนกับอุ้มน้ำไว้เต็มปรี่จนไหลล้นออกมา แต่บางครั้งมันกลับแห้งเหือดจนแม้นจะบีบคั้นสักเพียงใดก็มีเพียงความว่างเปล่า เหมือนจะสูญหายไปเสียสิ้น จิตใจที่คำนึงครุ่นคิดไปถึงวันวานมันดูจะเปี่ยมไปด้วยความหวานที่เจือปนไปด้วยยาพิษ นี่คือ พระเอกในจินตนาการตาม นวนิยายท้ายร่องสวน เล่มละ ๕๐ สตางค์ หรืออย่างไร? หรือจะเป็นเพียงความฝันในกลางฤดูร้อน หรือจะเป็นความพลุ่งพล่าน ของ ฮอร์โมนวัยหนุ่ม ... **************************************************** ไม่ใช่สิ ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่พระเอกในจินตนาการ ไม่ใช่ความพลุ่งพล่าน ของ ฮอร์โมนวัยหนุ่ม และไม่ใช่ความฝัน แต่นี่คือความจริง ... ความจริงที่กำลังโอบกอดอยู่เบื้องหลัง คำถามโง่โง่ที่หลุดออกจากปาก คือ “หิวไหม?” เสียงหัวเราะแผ่วหวานดังอยู่ข้างหู อ้อมกอดที่กระชับเข้ามาอีก ทำให้รู้สึกถึงทุกส่วนสัดของเรือนร่างอันสะคราญ ช่วงแขนที่โอบกระชับขยับเปลี่ยนไป ดึงให้หันหน้ากลับมามองตากันลมหายใจที่หอมละมุนกรุ่นอยู่ใกล้เหลือเกิน ใกล้จนอาจสัมผัสด้วยริมฝีปากและปลายลิ้นที่ซอกไซร้อยู่ไปมา ดุจแสวงหาสัจธรรมอันดำรงไว้ในโลกียะชน **************************************************** ท่ามกลางสายลมและหาดทรายที่เปลี่ยวเปล่า มีเพียงร่างของชายและหญิงอยู่ท่ามกลางเสียงคลื่นซัดสาด กระชับที่แนบแน่นของสองวิญญาณ ทำให้สองร่างนั้น เสมือนว่าเป็นร่างเดียวกัน สะโพกที่เบียดแน่นต่อกัน ขยับอยู่ไปมา ก่อเกิดความเปลี่ยนแปลงของสรีระร่างกาย ทำให้รู้สึกถึงความแข็งแกร่งภายใต้ร่มผ้า กว่าจะรู้สึกตัวร่างทั้งสองก็โอบกอดกันอยู่บนพื้นทรายที่ยังชุ่มน้ำอยู่ นั่นเหมือนเตียงนุ่มนุ่มที่โอบอุ้มเรา โดยมีท้องฟ้าเป็นดั่งม่านมุ้งในห้องหอ มีแสงแรกอรุณเริ่มประดุจเปลวเทียนในคืนวิวาห์ เสียงนกร้องคลื่นซัดสาดเปรียบได้กับมโหรีวงใหญ่ที่เล่นเพลงเถาสามชั้น ..... เริ่มต้นจากแช่มช้าและนุ่มนวลไปสู่ความร้อนแรงและเร่งรุด เพื่อให้ถึงจุดหมายที่หัวใจเรียกร้อง ตะนิ่นตาญี
| Create Date : 18 มิถุนายน 2562 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2562 7:51:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 450 Pageviews. |
 |
|
