|
ตะนิ่นตาญี ชอบ คิดถึง อดีต ... คิดถึง ด้วย ความกตัญญู เพราะ มัน ให้ บทเรียนไว้ ... บทเรียนไหน ที่ ไม่ดี ก็ เก็บ เอาไว้ คอยเตือนใจ บทเรียนไหน ที่ ดี ก็ เก็บ เอาไว้ ด้วยความ ภูมิใจ ... บทนิยาม ใหญ่ หรือ เล็ก เก็บเอาไว้ ทั้งสิ้น ไม่มี ทิ้ง เพราะ บทนั้น ทั้งบท มัน คือ การเติมแต่ง ความหมาย ของ ชีวิต ให้ ครบถ้วน และ สมบูรณ์ ใน ความ เป็น คน ! และ นั่น คือ การแต่งแต้ม สีสรร ของ ชีวิต ให้ สดใส ... ************************************************************************* อดีต คือ ความทรงจำ ปัจจุบัน คือ ความมุ่งมั่น อนาคต คือ การฝันหา มัน ต่อเนื่องกันไป ไม่มี วันหยุด ... ตะนิ่นตาญี ไม่รู้ จะ อธิบาย ถึง ความสัมพันธ์ ที่ ต่อเนื่อง นี้ อย่างไร ถ้า บีบบังคับ ให้ อธิบาย เห็นที คงจะต้องขอเวลาสัก ๒๐ ปี กลับ ไป เรียน quantum physics ให้ แตกฉาน จะได้เอาทฤษฎี ของ Max Planck หรือ Albert Einstein มาโม้ให้ฟัง ************************************************************************* เอางี้ ... เอางี้ ติ๊งต่างเอาว่า ถ้า อดีต คือ พ่อ ปัจจุบัน คือ ลูก อนาคต ก็ คือ หลาน มันต่อเนื่องกันไปเอง ใคร จะ ตัดแบ่ง เป็น ท่อนท่อน ก็ เชิญเถอะ ตามใจเถอะ แต่ ตะนิ่นตาญี ขอตัว ไม่ทำ ! ************************************************************************* ดวงอาทิตย์ พยายาม ไต่ ท้องฟ้า มา แต่ ย่ำรุ่ง จน สุริยา สาดแสง ได้ แรงกล้าขึ้น จึง บรรลุ เป้าหมาย สำเร็จ ... ประดุจดั่ง ความเพียรพยายาม ของ คนที่ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน แดด สาดแสงใส ใส่ ... ตะนิ่นตาญี จำไม่ได้ ว่าเป็น เวลา ไหน และ อยู่ บน หลักกิโล แห่ง ชีวิต ที่ เท่าใด ... รายละเอียด เหล่านี้ ถูก ดูดหาย ไป โดย ความยิ่งใหญ่ ของ ธรรมชาติ ซึ่ง มนุษย์ ทุก คน ไม่มี ข้อยกเว้น ต้อง ตก อยู่ ใน อานุภาพ ของ มัน ************************************************************************* สายลม-แสงแดด-ท้องฟ้า-สายฝน ใช้ อากาศ เป็น วงแขน โอบกอด กัน ชั่วฟ้าดินสลาย ออก ลูก มา เป็น ต้นไม้ สัตว์ และ มนุษย์ ... ภูเขา เป็น พ่อ ของ ชาวดิน ... ทะเล เป็น แม่ ของ ชาวน้ำ สุริยัน และ จันทรา สาดส่องช่องทาง ให้ สรรพสิ่ง หากิน โดย มี อากาศ เป็น แม่-นม หลั่ง อุทารทกใส ให้ แก่ สรรพชีวิต ทั้งปวง ! ************************************************************************* ดวงอาทิตย์ ภูเขา และ ทะเล เป็น ทรัพยากร อัน อมตะ ของ นักวิทยาศาสตร์ เป็น มนต์เสน่ห์ ให้แก่ นักแต่งเพลง เป็น นางแบบ ผู้ว่าง่าย ของ จิตรกร เป็น ดารา ผู้ไม่เคยคิดค่าตัว จาก ผู้สร้างหนัง ... และ เป็น ฉาก อัน ยั่งยืน สำหรับ คนชอบเขียนหนังสือ ! แน่นอน ... ตะนิ่นตาญี กำลัง ทบทวน-ทบทวน ความหลัง ความหลัง เกี่ยวกับ โรงเรียน และ มิตรสหาย ! ************************************************************************* โรงเรียน มี บุญคุณ กับ ตะนิ่นตาญี ทั้ง ในสมัยที่ ตะนิ่นฯ จมอยู่ในที่แห่งนั้น และ เมื่อ เติบโต ขึ้นมา เป็นผู้-เป็นคน เหมือนกับ คนอื่นเขาแล้ว ก็ ยังคงฝันถึง ! ที่นั่นไม่ใช่ ที่ ใช้ ชีวิต อย่าง เคร่งเครียด จมจ่อม อยู่แต่ กับ ตำรา และ วิชาการ มัน เป็น ชีวิต ที่ เต็มเปี่ยมไปด้วย พลังแห่งการสร้างสรรค์-ความฝัน-จินตนาการ คราบน้ำตา และ เสียงหัวเราะ ... เมื่อใด ที่ ตะนิ่นตาญี ฝัน ถึง โรงเรียน ก็ มักที่จะ สะดุ้ง ตื่นขึ้น จาก เสียงหัวเราะ อย่าง สดใส-ร่าเริง ซึ่ง ยังคง ก้องกังวาล อยู่ ใน หัวใจ ... อยู่ ใน จิต และ อยู่ ใน วิญญาณ ! โรงเรียน ไม่เคยทวงบุญคุณ จาก ตะนิ่นตาญี เลย นอกจากกระซิบอยู่ ใน ทรวงอก ว่า เมื่อไหร่จะกลับไป-กลับไป ศึกษา ใน วิชา แห่ง ชีวิต ซึ่ง เป็น บทสุดท้าย ที่ ต้อง เรียน กลับไป ยืน ดู สัจจะธรรม อันคือ ความเปลี่ยแปลง ของ สรรพสิ่ง ตั้งอยู่-เสื่อมโทรม-จากไป ... ************************************************************************* ตะนิ่นตาญี ขี้ขลาด-ขี้ขลาด เกินไป ไม่กล้า ที่ จะไปยืนดู สถานที่ แห่งนั้น เปลี่ยนแปลง ยามเมื่อขับรถผ่านทีไร ... ให้ ใจหาย เสียทุกที จนดูเหมือนว่า ใจ จะ ตกอยู่แถวนั้น ตกอยู่ในคูน้ำเล็กเล็ก ที่ เคย แย่งกันช้อน ปลาหางนกยูง-ปลากัด หลัง โรงเรียน ใจ ยัง ปลิว อยู่ ที่ บันได ราวจับ สีแดงมัวมัว ที่ ยืน มั่ว กัน เล่น ไฮโล ... ใจ ยัง ตก อยู่ ที่ หอ-นอน-หญิง ที่ ซึ่ง เคย เรียบเรียบ-เคียงเคียง เดิน หา หัวใจ ที่ จมหายไป ใน บ่อน้ำตาล ของ ความหวาน แห่ง รอยยิ้ม ตะนิ่นตาญี อยาก ไป เดินดู-เดินตามหา หัวใจ ที่ หล่นหาย อยู่ แถวนั้น หากได้เจอจะเก็บมา เช็ด-ล้าง-ขัด-ถู ลง ชาแล็ค เคลือบเงา ให้ กลับมาสดใส !
*************************************************************************
เมื่อ เริ่มแรกแตกเนื้อหนุ่ม เข้าสู่วัย ที่ หัวใจ มัน ใฝ่ สะออน สิว เขรอะ เต็มหน้า พวกเรา ก็ สนใจ มอง สาวสาว กันแล้ว ไม่มีใครสอนเรา ให้ รู้จัก please ผู้หญิง ... มันดูเหมือนว่าจะมาเองตามวิสัยเชิงชาย ไอ้จ๋อ เดินคุมนอก ด้านที่ รถวิ่ง เพื่อ ให้ ผู้หญิงคู่เดิน ดู ปลอดภัย ไอ้ป๊อก lady first ผู้หญิง ก่อน - ผู้หญิง ต้อง ได้ที่นั่ง บน รถประจำทาง ไอ้ตี๋ ต้อง แตะ - ต้อง ประคอง ที่ แขน ของ สาวเจ้า เมื่อ จะข้ามถนน นั่นคือ วัยหนุ่ม ที่ จางหาย ไป เมื่อผ่านกลไก ของ ธรรมชาติ ซึ่ง เรียกกันว่า กาลเวลา ************************************************************************* โรงเรียนเราเป็นโรงเรียน ที่ เรียกว่า สหศึกษา ก็ได้กระมัง เพราะมีทั้งหญิง และ ชาย แต่ แยกตึกเรียน-แยกหอพัก-แยกเขตแดน มี ทั้ง นักเรียนประจำ และ ไป-กลับ พวกเราได้แต่เฝ้านินทานี่มันไม่ใช่ประชาธิปไตยแต่มันคือการแบ่งแยกชนชั้นโดยแท้ ! ที่ บ่น-บ่น กัน นั้น เพราะ เรามองหาความหวาน ของ น้ำตาล แห่ง กามเทพ ไม่เจอ ทำ ให้ การจีบสาว นั้น ดู จะยุ่งยาก เสีย นี่ กระไร ! จะจีบ ผู้หญิง ต้อง มีชั้น-มีเชิง จะ กะเร่อ-กะร่า แถ เข้า ไป นั้น เห็นทีมีแต่เสีย เริ่มต้นด้วยการทำความรู้จัก กับ สาวเจ้า นั้น มี ทั้ง ส่ง ช่อดอกไม้ พร้อม จดหมาย แถมการส่งดอกไม้นั้นต้องเลือก จังหวะ และ โอกาส ดีดี มองตอนที่สาวเจ้าเดินเดี่ยวๆ ไม่ใช่ ทะเล่อทะล่า เดิน เข้าไป จีบ ตอน เขา เดินอยู่ ท่ามกลางหมู่เพื่อนฝูง ทำอย่างนั้น มี หวัง สาวเจ้า ส่ง มะเหงก พร้อม หน้าหงิกหงิก กลับ คืนมา แต่ วิธี ที่ ได้ ผล มาก ที่สุด สำหรับ พวกเรา คือ จด เลขประจำตัว ของ สาวเจ้า แล้ว เอา ไป ให้ ไอ้จุ่น ผู้มีเส้นสาย อยู่ใน ตึกอำนวยการ ฝ่ายบริหาร ของ โรงเรียน แล้ว ไป ค้นหา ชื่อ-ชั้น-ที่อยู่ และ ถ้า มี เบอร์โทรศัพท์ ด้วย ก็ยิ่งดี ส่วนที่เหลือ ก็ แล้ว แต่ หน้าตา หรือ คารม เพราะ นี่ คือ ความสามารถ เฉพาะตัว ! ************************************************************************* เช้าวันหนึ่ง พวกเรา สี่คน นั่งเล่นกัน ใต้ ตึกสิบเอ็ดชั้น รอ ส่งยิ้ม ให้ กับ หวานใจ ที่ หมายปอง แม้ จะยังไม่กล้า เข้าไปพูด เข้าไปคุย ด้วย แต่ ก็ แหม ... แค่ ยิ้มตอบรับ ด้วยท่าที ที่ เขินอาย ก็ ชื่นใจ กัน ทั้งวัน ไอ้ป๊อก เห็น ไอ้เหยิน เด็กห้องสาม เดิน เตร่-เตร่ อยู่ แถว นั้น จึง ส่งเสียง เรียก ไอ้เหยิน พร้อมกวักมือเรียก ให้ เข้า มาหา แล้ว ส่งเสียง ถาม ... "เออ ... เฮ้ย เหยิน ผู้หญิง คน ที่ มึงทัก นั่น ใครวะ เด็ก กม.๒๗ อยู่ แถวบ้านมึงเหรอ? แนะนำ ให้ กู รู้จัก ได้ไหม?" ไอ้เหยิน สวนกลับมาทันที "เออ ... ใช่ว่ะ อยู่แถวบ้านกู ชื่อ จุ๋ม ... แฟนกูเองว่ะ" ไอ้ป๊อก เงียบไป ส่วนพวกเรา ส่งเสียง หัวเราะ กัน ดังสนั่น ... "555+ เอ็ง หมดสิทธิ ไป ไอ้ป๊อก เขา มี แฟน แล้ว" ตะนิ่นตาญี ว่า ************************************************************************* อีก สองวัน ต่อมา พวกเรา นั่ง กัน อยู่ ที่เดิม เวลาเดิม ตอนเช้า ก่อนเข้าแถว คราวนี้ ตะนิ่นตาญี ตะโกน เรียก ไอ้เหยิน มัน บ้าง ... เมื่อ เห็น มัน ทัก สุภาพสตรี ท่านหนึ่ง ซึ่ง ไม่ใช่ จุ๋ม ! เฮ้ย เหยิน ใครวะ แนะนำ ให้ กู รู้จัก ได้ไหม?" ไอ้เหยิน สวนกับมาเช่นเคย "แนะนำ น่ะ แนะนำ ได้ ชื่อ ปลา ว่ะ ... แต่ แฟน กู นะ" คราวนี้ เสียงหัวเราะ ดัง กระหึ่ม กว่า คราวก่อน ... ในขณะที่ ตะนิ่นตาญี ยัง นั่ง งง เหมือน นักมวย อ่อนหัด ปล่อย การ์ด ตก โดน หน้าแข้ง เตะสวน เข้าไป ที่ ปลายคาง นั่ง รอ กรรมการ นับ สิบ อยู่นั้น ก็ ได้ยินเสียง ไอ้ตี๋ พูด ขึ้นมา ทั้ง เสียงหัวเราะ ว่า ... "ไอ้ห่าเหยิน แฟน มึง ทั้ง โรงเรียน เลย หรือ วะ 555+" ตะนิ่นตาญี
| Create Date : 18 มิถุนายน 2562 |
|
0 comments |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2562 20:30:47 น. |
| Counter : 314 Pageviews. |
|
 |
|
