ริมลำธารที่ไหลเอื่อยเอื่อยยามหน้าแล้ง และรุนแรงในหน้าพายุ ชะล้างเอาความทรงจำ ซึ่งเปี่ยม ด้วยความมั่นใจให้หายไปสิ้น ... เมื่อยามเยาว์วัยเวลาดูเหมือนจะเคลื่อนผ่านไปช้าช้าไม่สิ้นสุดเสียที แต่ในยามชรา กาลเวลากลับหมุนกลับอย่างรุนแรงไม่ปรานีใคร นั่นทำให้ความเชื่อมั่น ความถือดี หยิ่งทระนงดูจะหายไปสิ้นหลงเหลือแต่เศษทรากแห่งความทรงจำ ...
********************************************
บ่ายวันนั้น ไม่มีซ้อมบอล ไม่มีกินเหล้า พวกเราสี่คนเดินเอื่อยเอื่อยไปขึ้นรถ ขส.ทอ. เพื่อกลับไปท่องหนังสือสอบที่บ้าน ไอ้ป๊อก กัน เสียงร้องเท้าผ้าใบเก่าเก่าขาดขาดวิ่งตามมาข้างหลังอย่างร้อนรน มีเสียงตะโกนดังขึ้นมา ไอ้นิ่น รอเดี๋ยว ... ตะนิ่นตาญี หันกลับไปมองอย่างสงสัย ไอ้สันต์ นั่นเอง มึงจะไปท่องหนังสือกลับพวกกูเหรอ เปล่าหรอกกูเอายาแก้ง่วงมาให้พวกมึง พูดพลาง ไอ้สันต์ ก็ ส่งซองบุหรี่ยับยู่ยี่มาให้ ในนั้นมีบุหรี่สัก สาม-สี่ มวน เห็นจะได้ ด้วยความฉงนจึงร้องถาม อะไรหว่ะ? ไอ้สันต์ หัวเราะ พันลำ หว่ะ กัญชา กะ บุหรี่ เอามายำ ไอ้จ๋อ ขมวดคิ้วใส่ กัญชา? ไม่เอาโว้ยพวกกูไม่เล่นกัน มึงอย่าทะลึ่ง ไอ้สันต์ พร้อมทั้งแย่งซองบุหรี่ไปจะขยำทิ้ง แต่ ไอ้ป๊อก โบกมือห้ามพลางร้องบอกว่า เฮ้ย อย่าพึ่ง ไม่ลองดูหน่อยวะ มึงจะลองเหรอ? เออ ... หว่ะ ลองดูไม่ตายหรอก เออ ... ลองดูเหอะ ยังไม่เคยเลยนี่หว่าสักครั้งหนึ่งได้รู้ ไอ้ตี๋ สนับสนุน ลองดูบนรถนี่แหละจะได้รู้ ไอ้จ๋อ ลังเล แต่ก็ยินยอม
********************************************
สักพักหนึ่งพอรถมาถึงพวกเราก็ระเห็จขึ้นไปอยู่บนรถกัน น้องดาว เด็กสตรีวิทย์ ดึงเอากระเป๋า ของ ตะนิ่นตาญี ไปกอดไว้กับอก ตะนิ่นตาญี ยิ้มให้อย่างขอบคุณ เดี๋ยวพี่ไปนั่งข้างหลังนะน้องดาว น้องดาว ยิ้มพร้อมพยักหน้ารับ ... ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก ไอ้ตี๋ ซึ่งไปนั่งกันก่อนแล้วที่เบาะยาวท้ายรถแสยะยิ้มใส่ ดีจริงนะมึงมีคนถือกระเป๋าให้ไม่ต้องวางกับพื้นอย่างพวกกู ไอ้ตี๋ เริ่มกวนตีน ... ตะนิ่นตาญี ได้แต่ยิ้มแหยแหยพลางควักซองบุหรี่ขึ้นมา เอากันเลยม่ะ? ไอ้จ๋อ พยักหน้ารับ พร้อมดึง กัญชา ยัด บุหรี่ ขึ้นมาจุด ไม่เห็นมีรสชาติอะไรเลยนี่หว่า ไอ้ป๊อก บ่น ไหนลองจุดอีกตัวสิหว่ะ สักพักหนึ่งใครจะเป็นอย่างไรไม่รู้ ... แต่ ตะนิ่นตาญี รู้สึกคอแห้งเหมือนในลำคอไม่มีอะไรเลยไม่มีแม้แต่น้ำลายหรือเสลดมีเพียงลำคอเปล่าเปล่าอย่างไรอย่างนั้น สายตา ลอยไป-ลอยมา เหมือนคนบ้าที่น่าจะถีบให้ตกรถไป
********************************************
จะนานแค่ไหนไม่รู้เหมือนกันมารู้สึกตัวอีกทีก็มีมือนิ่มนิ่มมากุมมือไว้ สายตาที่จ้องมองมา เอ่อคลอด้วยน้ำตาที่ปิ่มเหมือนว่าจะขาดใจ พี่ต้อ ... เสียงนั้นดังเหมือนกระซิบอยู่ข้างหู น้องดาว กลัวนะคะ จะด้วยอิทธิฤทธิ์ของน้ำตาหรืออย่างไรไม่รู้ อาการเมากัญชาหายไป พี่ ขอโทษ ... พี่ไม่สูบกัญชาอีกแล้ว พร้อมดึงใบหน้างามมาแนบอกเสียงสะอื้นดังอยู่ที่ไหล่ คราบน้ำตาเปื้อนอกเสื้อ ไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากพร่ำบอกไป พี่รักน้องดาว-พี่รักน้องดาว-พี่รักน้องดาว
ตะนิ่นตาญี
