|
ความทรงจำ ของ ตะนิ่นตาญี มันแปลก ดูสับสนวุ่นวายไปเสียสิ้น มันกระโดดไปมาระหว่าง คน ต่อ คน และ คน ต่อ วัตถุ เดี๋ยว ก็ นึกถึง บ้านทรงไทยโบราณ บนพื้นที่กว่า ๒ ไร่ ใน ซอยสุขุมวิท ๓๘ ซึ่ง มี บ้านชั้นเดียว หนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ หนึ่งห้องรับแขก แยกออกมาต่างหาก บ้านที่แยกออกมาจากบ้านใหญ่นี้ เป็น บ้าน ของ ไอ้เปี๊ยบ นัยว่า ... เพื่อมันจะได้ปีนรั้วหนีเที่ยวตอนกลางคืนได้ง่ายง่าย อีกประเดี๋ยวก็วูบ นึกถึง เด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกัน ผิวขาวท้วมนิดนิด มี รอยยิ้มที่เปื้อนหน้า อันบ่งบอกถึงความเป็นคนอารมณ์ดี อยู่ตลอดเวลา ****************************************** ไอ้เปี๊ยบ เป็น คนจังหวัดตราด บ้านมันอยู่บนเกาะ ... เกาะหมาก คือ บ้านไอ้เปี๊ยบ จะเรียกว่า แม่มันเป็นเจ้าของเกาะ ก็ คงไม่ผิดนัก มันเคยเล่าให้ฟังว่า มันเสียพ่อไปตั้งแต่เด็ก จำหน้าพ่อไม่ได้ แล้วถ้า ตะนิ่นตาญี จำได้ไม่ผิด ไอ้เปี๊ยบ มี พี่ชาย อยู่ สอง หรือ สามคนนี่แหละ พี่ชาย ของ มัน เรียนอยู่ที่ ฝรั่งเศษ รุ่นรุ่นเดียวกันกับครูผู้มีพระคุณของพวกเรา ไอ้เปี๊ยบ มาสนิท กับ ตะนิ่นตาญี หลังเรียนจบปริญญาตรีแล้ว อาจเป็นเพราะ ... ความที่ ต่างคน-ต่างหลงทาง แล้ว บังเอิญ ไปเจอกัน ต่างบ้าน-ต่างเมือง ด้วยความที่ มี เลือดสีเดียวกัน กลิ่นสาบเดียวกัน จึงไปกันได้ดี ****************************************** วันนั้นกว่าเราจะไปถึงบ้านไอ้เปี๊ยบก็ร่วมสองทุ่มไปแล้ว ไอ้เปี๊ยบ เสนอให้ สุมหัวนอนบ้านมันก่อนสักคืนหนึ่ง แล้ว พรุ่งเช้า ค่อยไปดักขึ้นรถบรรทุกสิบล้อที่นัดไว้ เพราะ รถบรรทุก ของที่บ้านมันจะออกสามรอบ ตีห้า เที่ยง และ หกโมงเย็น แต่แทนที่จะได้นอน กลับกลายเป็นนั่งคุยโม้ใส่กันได้ทั้งคืน เราออกจากบ้านไอ้เปี๊ยบสักตีสี่เห็นจะได้ ไปดักรอขึ้นรถบรรทุกสิบล้อกันที่ถนนบางนา-ตราด ซึ่งไอ้เปี๊ยบนัดไว้แล้วที่ ปั๊มน้ำมันใหญ่ แถวนั้น ปัจจุบันนี้ ปั๊มน้ำมันที่ว่านั้นหายไปไหนแล้วไม่รู้ ละไล่เรื่อยมา จาก เมืองฟ้าอมร จนเย็นย่ำสนธยา พวกเรามาถึงตราดแล้ว ไอ้เปี๊ยบ เจ้าถิ่น เสนอให้ นอนที่บ้านญาติของมันในตัวจังหวัดก่อน พรุ่งนี้เช้าค่อยนั่งเรือขึ้นเกาะกัน เพราะต้องนั่งเรือกัน ๕-๖ ชั่วโมง เรารับข้อเสนอของไอ้เปี๊ยบ เข้าที่พัก อาบน้ำ-อาบท่า และ กินข้าวปลาอาหาร ก่อนที่จะออกตระเวนเที่ยวตลาดในยามค่ำคืน ... ค่ำคืนนั้นไม่เงียบเหงาสำหรับพวกเรา ๖ คน ด้วยเสียงเชิญชวนที่ดังกระหึ่ม จากลำโพงขนาดใหญ่ ให้มาเที่ยว งานวัด! ****************************************** ใครที่ไม่เคยไปงานวัด คงจะไม่เข้าใจถึงความน่า ตื่นตา-ตื่นใจเพียงใดสำหรับวัยรุ่นในช่วงยุคปี ๒๕๑๒ หรอก ทั้ง ชิงช้าสวรรค์ เมียงู มอเตอร์ไซค์ไต่ถัง สาวน้อยตกน้ำ ลิเก หนังกลางแปลง และ อีกหลายประการ แต่ที่ขาดไม่ได้คือ เปรียบมวยในงานวัด พวกเราเลือกที่จะไปเปรียบมวยงานวัด ... การเปรียบมวยในงานวัดก็ไม่มีอะไรมาก คนจัดจะมองด้วยสายตาคะเนความสูงของคู่มวยให้ไล่เรี่ย ก็ ใช้ได้แล้ว ปัญหา จึงไม่ได้อยู่ที่การเปรียบมวย แต่อยู่ที่ใครจะขึ้นชกต่างหาก! "ไอ้นิ่น มึงขึ้นชกไหวไหมหว่ะ?" ไอ้จ๋อ หันมาถาม ตะนิ่นตาญี "ไอ้ป๊อก มันไม่สบาย ไอ้ตี๋ กับ ไอ้เปี๊ยบ ก็ ไม่เป็นมวย ไอ้นัส ก็ ตัวใหญ่เกิน กู ก็ ตัวเล็กเกิน" ไอ้จ๋อ ให้เหตุผล ในขณะที่ ตะนิ่นตาญี ได้แต่ยิ้มแห้งแห้งพยักหน้ายอมรับอย่างจำนนในเหตุผล ไอ้ป๊อก เสริมขึ้นอีกว่า "มึงเห็นสู้มันไม่ไหวล้มเลยนะโว้ย อย่าทะลึ่งสู้ต่อ เดี๋ยวกู กับ ไอ้จ๋อ ให้น้ำมึงเอง" ****************************************** คู่มวย ของ ตะนิ่นตาญี ที่เปรียบในคืนนั้น ท่าทางทะมัด-ทะแมง สูงต่ำพอพอกัน และ อยู่ในรุ่นราวคราวเดียวกันกับพวกเรา พอไหว้มวยเสร็จกลับมาที่มุมของตัวเอง ตะนิ่นตาญี เห็นเพียง ไอ้จ๋อ กับ ไอ้ป๊อก จะเอ่ยปากถามหา ไอ้ตี๋ ไอ้เปี๊ยบ ไอ้นัส เสียงระฆัง ก็ ดังขึ้นแล้ว จำไม่ได้หรอกว่าเป็นอย่างไร รู้แต่ว่าพยายามจัดให้ครบ ทั้ง หมัด-เท้า-เข่า-ศอก ซัดกันนัวเนีย ถามว่า เจ็บไหม คงจะเจ็บอยู่เหมือนกัน แต่ อะดรีนาลีน ที่มันพลุ่งพล่านในตัว ทำให้ไม่รู้สึกว่าตัวเองเจ็บกระมัง ****************************************** พอหมดยกกลับเข้ามุม ไอ้ป๊อก กระซิบบอก "มึงชกดีหว่ะ เดี๋ยวยกต่อไปมึงนอนได้แล้ว" ไอ้จ๋อ หัวเราะ ในขณะที่ ตะนิ่นตาญี ยัง งง กับ คำพูด ของ ไอ้ป๊อก "อะไรหว่ะ ชกดี แต่จะให้ล้ม-ให้ยอมแพ้ กู ยังไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก แล้วถ้าแพ้ก็จะไม่ได้ตังค์่าชกนะโว้ย" ตะนิ่นตาญี ขัดคอ ไอ้ป๊อก "มึงเชื่อกูดินอนไปเหอะ" ไอ้ป๊อก ย้ำ ขึ้นอีก "มี คนต่อมึงไว้เยอะหว่ะ ไอ้นัส ไอ้ตี๋ ไอ้เปี๊ยบ ไป รองคู่ชกมึงไว้หลายตังค์อยู่" ไอ้จ๋อ บอก ยังไม่ทันจะได้พูดจาตอบโต้อย่างไร เสียง ระฆัง ยกสอง ก็ ดังขึ้น ตะนิ่นตาญี จำได้แต่เพียงว่า ตัวเองเดินออกไปกลางเวทีอย่าง งง-งง กับ คำบอกเล่า ของ ไอ้จ๋อ ไอ้ป๊อก จากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวอีกแล้ว มารู้สึกตัวอีกทีก็พบว่า ตัวเองอยู่หลังเวทีแล้ว ****************************************** เสียง ไอ้ตี๋ ดังแว่วแว่ว เข้ามาในหูว่า "ไอ้นิ่นฯ มันล้มมวยได้เนียนเหลือเกิน 555+" ตะนิ่นตาญี ได้แต่ ผงกหัวขึ้นมาแก้ข่าว ... "กู ไม่ได้ล้มมวยหว่ะ เดินเข้าไปยังไม่ทันยกการ์ด ตีน มันมาจากไหนไม่รู้ตัวโว้ย" ตะนิ่นตาญี
| Create Date : 12 มิถุนายน 2562 |
| Last Update : 12 มิถุนายน 2562 9:33:32 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 492 Pageviews. |
 |
|
