Group Blog All Blog
|
บันทึกที่ถูกลืม...ใกล้ชิดสนิทใจ ตอน 18 วันที่ 21 ธันวาคม 2545 เวลา 19.05 น. วันนี้เค้ามาเอาชีทคณิตฯที่บ้านฉัน ก็พอดีว่าแม่เค้ามาหาลูกค้าแถวนี้ เค้าก็เลยให้แม่มาส่ง ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากหรอก เค้าไม่ได้ลงจากรถมาด้วยซ้ำ แม่เค้าสวยมากๆ เลย เพิ่งเคยเห็นใกล้ ๆ ... ก่อนที่เค้าจะมา ฉันกำลังจะโทรไปบอกเค้าอยู่พอดีว่าเอาชีทไปให้ไม่ได้ เพราะว่าไม่มีรถ แต่เค้าก็โทรมาก่อนพอดี แล้วก็บอกว่า "ให้อยู่ตรงนั้น" ดูเค้าพูดสิ่ ชอบพูดอะไรแปลกๆ อยู่เรื่อยเลย ... เค้าใส่ชุดนั้นมาล่ะที่เคยเห็นน่ะ เสื้อสีแดง กางเกงขาสั้นสีน้ำตาลอ่อน จากเมื่อก่อนตั้งแต่ ม.1 เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจอะไรเค้า บางครั้งอาจดูเกรงใจเค้าด้วยซ้ำ เคยอยู่วิทย์กลุ่มเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันเลย ความรู้สึกนี้มันมาเริ่มตอน ม.3 นี่แหล่ะ ตอนที่เราจะต้องจากกัน เราสนิทกับเค้าได้ยังไงก็ไม่รู้สิ่นะ... ตอนนั้นเค้าเคยนอนหนุนตักเรา แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร พอวันเกิดฉัน ตอนที่ฉันทวงของขวัญ เค้าก็พูดว่า "ที่ให้ไปยังไม่พออีกเหรอ" เค้าพูดแบบนี้ทำไม...นี่อาจจะเป็นสิ่งนึงที่ทำให้เราเกิดความรู้สึกแบบนี้ ฉันถามเค้าว่าให้ฉันจดแนวข้อสอบให้ทำไม แล้วเพื่อนของเค้าล่ะ เค้าบอกว่า กลุ่มเค้าเหมือนแข่งกันเรียน อาจจะจดให้บ้างแต่ก็มีนิดนึงที่จะบอกไม่หมด คนเรียนเก่งก็มักจะเป็นแบบนี้กันแหล่ะนะ ไม่เหมือนกลุ่มฉัน ถึงแม้จะไม่ได้เลิศเลออะไร แต่ทุกคนในกลุ่มก็จริงใจต่อกัน ช่วยเหลือกัน... ตั้งแต่เกิดมาก็มีช่วงชีวิตตอน ม.3 นี่แหล่ะนะที่น่าจดจำที่สุด มีทั้งเรื่องที่ดีที่สุด เรื่องที่ตลกที่สุด เรื่องที่เจ็บปวดที่สุด และมิตรภาพที่ดีเยี่ยมเหล่านี้...ก็เกิดขึ้นตอน ม.3 นี่แหล่ะนะ อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ตลอดไป...
|
สมาชิกหมายเลข 3936687
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
| |||||||||||||
SiLeNt GirL
