|
|
|
น้องบุญญ์ เดือนที่ 1 : เหม่อตามอง
พัฒนาการของน้องบุญญ์เดือนที่ 1:
- มองสิ่งที่อย่ใกล้ๆ ประมาณ 1 ฟุต
- เริ่มยิ้มตอนเกือบครบเดือน
- นอนตอนกลางคืนได้ดี
เดือนแรกเป็นอะไรที่วุ่นวายพอสมควรสำหรับแม่ (น่าจะสำหรับพ่อ อาม่า แล้วก็ลูกด้วยแหละ) เราต่างก็ต้องปรับตัวสำหรับสมาชิกใหม่ตัวน้อยๆ หลังจากอยู่โรงพยาบาล 4 วัน พ่อก็มารับแม่กลับบ้านที่กาญจนบุรี ก่อนคลอดแม่กะพ่อคุยกันว่าจะไปอยู่เดือนที่บ้านเรา แต่พอถึงเวลาพ่อกะแม่คิดว่าไปอยู่บ้านอากงอาม่าน่าจะสะดวกกว่า เพราะอย่างแรกเลยคือ ปู่ย่ากะพี่ปอหนีน้ำมาอยู่บ้านเรา อาม่าอาจจะไม่ได้มาค้างที่บ้านเราเพราะห้องไม่พอ อีกอย่างคือที่บ้านอาม่ามีชั้นเดียว แม่ยังขึ้นลงบันไดไม่ได้ก็น่าจะสะดวกกว่า แล้วเหตุผลอีกมากมาย เลยมาลงเอยที่แม่กะลูกไปอยู่บ้านอาม่า 1 เดือน ช่วงนี้ก็ให้พ่อขายของไปคนเดียวก่อน
ตอนกลับมากู๋นิวกะอี๊เมย์มาด้วย อี๊เมย์มาอยู่สามสี่วันก็พอช่วยแม่อุ้มน้องบุญญ์ได้บ้าง อาม่าก็ทำอาหารเรียกน้ำนมให้แม่กิน อาหารหลักที่แม่ได้กินประจำก็ไก่กะขิง ดีนะที่แม่ชอบกินขิงก็สบายไปไม่มีเบื่อ แรกๆน้ำนมแม่ยังไม่ค่อยมาอาม่าก็กลัวลูกจะกินไม่อิ่ม คุณย่าก็เหมือนกัน พูดกันจนแม่กดดันบวกกับหัวนมแม่แตก เจ็บสุดๆไปเลยลูก เลยปล่อยโฮกะพ่อไปหนึ่งที เหอๆๆๆ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ จะเครียดอะไรขนาดนั้น ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์น้ำนมเริ่มมาดี นมก็เริ่มหายเจ็บก็ดีขึ้น
มีเรื่องให้แม่ใจหายใจคว่ำนิดหน่อยตอนน้องบุญญ์อายุได้อาทิดย์กว่าๆเกิดมีตุ่มหนองขึ้นมาที่แขน หลังหู หน้าอก หลัง เม็ดใหญ่มาก แม่ก็โทรถามโรงพยาบาล เค้าก็ว่าเป็นปกติของเด็กแรกเกิดที่จะมีผื่น มีตุ่มขึ้นมา แค่แม่ดูยังไงมันก็ไม่ปกติ ผ่านไป 3 วัน ก็ยังไม่ดีขึ้น แม่ก็ใจไม่ดีเลยหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต ปรากฏว่ามีอยู่อันนึงที่อาการใกล้เคียงมากคือ Impetigo เค้าบอกว่าถ้าเกิดกับทารกอาจทำให้ติดเชื้อในกระแสเลือดจะเป็นอันตราย แม่ร้อนใจมากโทรถามโรงพยาบาลก็ไม่ได้เรื่อง เลยพาลูกไปหาหมอที่คลีนิคเป็นคุณหมอผู้หญิง (อาม่ากะกู๋นิวรวมทั้งแม่โกรธคุณหมอมากเพราะคุณหมอถามอาการลูกไปเล่นเฟสบุ๊คไป แย่ที่สุด) คุณหมอมีความเห็นให้ลูกแอ๊ดมิท เนื่องจากลูกยังเล็กมากและเกรงว่าจะติดเชื้อในกระแสเลือด
แม่พาลูกไปที่โรงพยาบาลประจำจังหวัด แต่เนื่องจากช่วงนั้นจังหวัดเรามีศูนย์อพยพน้ำท่วมทำให้โรงพยาบาลคนเยอะมาก ไม่มีห้องพิเศษให้ลูก พ่อเลยตัดสินใจพาลูกมาที่กรุงเทพคืนนั้นเลย มาถึงโรงพยาบาลประมาณเที่ยงคืนกว่าๆคุณหมอตรวจก็ลงความเห็นให้แอ๊ดมิทเหมือนกัน เพราะเป็น impetigo แน่นอนลูกอยู่โรงพยาบาลสองคืนก็กลับบ้านได้ คุณหมอบอกว่าเชื้อไม่เข้ากระแสเลือด แต่คุณหมอเพาะเชื้อให้ดูว่ายาถูกกะเชื้อที่ลูกเป็นหรือเปล่า คุณหมอบอกไม่ต้องรอผล เพราะว่าเพาะเชื้อต้องใช้เวลาประมาญ 1 อาทิตย์ และยาที่ให้ลูกตอนนี้ก็รักษาอาการลูกได้ดี น่าจะให้ยาถูกชนิดกะโรคแล้ว อีกอาทิตย์นึงคุณหมอจะโทรมาบอกผลการเพาะเชื้อ
คุณหมอบอกว่าที่ลูกเป็นโรคนี้เนื่องจากอาจติดเชื้อจากสิ่งสกปรกรอบตัวซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอาจจะเป็นน้ำปะปา คุณหมอเลยให้ลูกอาบน้ำกรองหรือน้ำต้ม เล่นเอาแม่กะอาม่าต้องต้มน้ำให้ลูกอาบตลอดเดือนเลย มีอยู่วันนึงอาม่าเห็นว่าลูกดูแข็งแรงแล้วเลยเอาน้ำปะปาให้อาบปรากฏว่าอีกวันลูกมีผื่นขึ้นที่ตัว ต้องไปหาหมอกันอีกรอบแถวๆบ้าน คราวนี้เลยไม่กล้าให้ลูกอาบน้ำปะปาอีกเลย พ่อก็หาเครื่องกรองน้ำมาติดที่บ้านด้วยก่อนลูกจะกลับไป
กิจวัตรของน้องบุญญ์เดือนนี้คือกินกะนอน ยังไม่เล่นอะไรกะแม่เท่าไหร่ มีช่วงเกือบครบเดือนแม่ได้เห็นรอยยิ้มจากลูกบ้าง (นึกว่าจะเป็นไอ้เสือยิ้มยากซะแล้ว) ตอนลูกนอนแม่ก็แอบนอนด้วย แม่ยังมีน้ำคาวปลาอยู่แถมเสียเลือดไปเยอะตอนผ่าคลอดทำให้ตัวยังเหลืองอยู่ รุสึกเพลียง่ายยังไงก้ไม่รู้ แต่ตอนกลางคืนน้องบุญญ์ไม่ค่อยกวนแม่เท่าไหร่ตื่นมากินนมเป็นเวลาแล้วก็นอน เป็นเด็กดีจริงๆ
วันที่ 23 ตุลาคม 2554 เกือบครบเดือนแล้ว เราก็ย้ายจากบ้านอากงอาม่ามาอยู่ที่บ้านเรา แรกๆแม่เลี้ยงลูกข้างบนตลอดประมาณอาทิตย์นึงก็เริ่มพาลูกลงมาข้างล่าง มาสูดอากาศข้างนอกบ้างจะได้แข็งแรง โตไวๆ ^^
| Create Date : 25 ธันวาคม 2554 | | |
| Last Update : 27 ธันวาคม 2554 23:01:28 น. |
| Counter : 1066 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
น้องบุญญ์มาแล้ว
วันที่ 26 ตุลาคม 2554
ช่วงนี้แม่อยู่คอนโดอี๊เมย์จ้า มารอคลอดที่ กทม เพราะพ่อเกรงว่าจะมาไม่ทัน หรือไม่ก็น้ำท่วมเข้า กทม ไมได้
ตื่นมากลางดึกเป็นปกติเหมือนทุกวันเพื่อเข้าห้องน้ำ ช่วงท้องแก่นี่จะถี่เป้นพิเศษ วันนี้ก็เช่นเคย ประมาณตี 3 กว่าๆ จำไม่ได้แระว่าตื่นมาเข้าห้องน้ำเป็นรอบที่เท่าไหร่แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆเพราะรู้สึกว่าเหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมาก่อนจะไปถึงห้องน้ำ พอดีว่าแม่ใส่ผ้าอนามัยอยู่เลยไม่รู้ว่าออกมาเยอะรึป่าวแต่จากความรู้สึกก็เยอะอยู่เหมือนกัน เลยกะว่าคราวนี้ได้คลอดแน่ๆหลังจากที่โดนลูกหลอกมาหลายรอบ อิอิ
เข้าห้องน้ำเสร็จมาดูนาฬิกาก็คิดว่า เอ หรือแม่จะรอให้เช้าก่อนดีค่อยไปโรงพยาบาล เลยเข้าห้องมานอนต่อ แต่ก็นอนไม่หลับเลยออกมาบอกอี๊เมย์ว่าสงสัยน้ำเดินแระ อี๊เมย์ก็ตื่นเด้งจากที่นอนขึ้นมาเลยทีเดียว จากนั้นแม่ก็ไปอาบน้ำ สระผม เตรียมตัวไปโรงพยาบาล อี๊เมย์อาบเสร็จก็มาปลุกกู๋นิวแต่กู๋นิวไมยอมตื่นคิดว่าแม่กะอี๊เมย์โกหก บอกว่าน้ำเดินอะไรปกติมากๆ กู๋นิวคงคิดว่าต้องร้องโอดโอยปวดบิดไปมาแบบในละครมั้ง ฮ่าๆๆ กว่าจะตื่นได้ก็ปาไปเกือบตีห้า
แม่แอบกินข้าวต้มปลารองท้องไปก่อนเพราะหิวมาก กลัวว่าไปถึงโรงพยาบาลเค้าจะให้อดเผื่อต้องผ่าคลอด (ยังจะห่วงกิน)
ไปถึงโรงพยาบาลประมาณตีห้านิดๆเพราะยู่ใกล้คอนโดมากๆ นั่งแท็กซี่ไม่ถึงห้านาทีเลย ไปถึงทางห้องฉุกเฉินก็เข็นแม่ไปที่ห้องคลอด ก็บอกพยาบาลไปว่าเหมือนน้ำเดิน แต่ไม่แน่ใจว่าใช่ป่าวเพราะมันไม่ได้เยอะมาก (แม่อ่านมาเห็นเค้าว่ามันไหลเป็นกะละมังเลยอ่ะ เลยไม่แน่ใจ) เค้าก็ติดเครื่องให้แล้วก็บอกว่าติดต่ออาจารย์หมอให้แล้วแต่เดี๋ยวจะมีหมอเวรมาตรวจให้ก่อน ประมาณ 7 โมงเช้าแม่ก็โทรบอกพ่อ พ่อบอกว่ามะคืนฝันว่าแม่จะคลอด เหอๆๆ
รอจนประมาณ 8 โมงเช้า ชักจะหิวอีกแล้วล่ะสิ (ข้าวต้มนี่มันไม่อยู่ท้องเอาซะเลย) หมอเวรก็มาตรวจ หมอถามว่าน้ำออกมาเยอะป่าว แม่ก็ตอบไม่ถูกว่ามันขนาดไหน ก็บอกหมอไปว่าประมาณ 1 แก้วมั้งคะแต่ไม่เห็นเพราะใส่ผ้าอนามัยอยู่ หมอก็ถามกลับว่าแล้วรู้ได้ไงว่า 1 แก้ว เอิ่ม ไปไม่เป็นเลยทีเดียว เลยบอกหมอว่าก็รู้สึกเอาอ่ะค่ะ จากนั้นหมอก็ตรวจภายในแล้วก็บอกว่า อืม น้ำเดินแล้วแหละ แต่ประมาณว่ามันไม่ได้แตกโพละอ่ะ มันรั่วๆออกมา ปากมดลูกก็เปิดนิดเดียว ประมาณ 2 เซ็น น่าจะอีกนาน
จากนั้นพยาบาลก็เข้ามาโกนขนน้องสาวแล้วมาถามเป็นระยะๆ ว่าปวดรึยัง แต่มันไม่ปวดเลยอ่ะ ชิลมาก ไม่รู้สึกอะไรเลย พ่อกับอาม่ามาถึงตอนประมาณเกือบเที่ยง แล้วก็รอเวลาไปเรื่อยๆจน 4 โมงเย็นอาจารย์หมอก็มา (มาซะที หิวค่อดๆ) อ.หมอถามปวดรึยัง ก็บอกว่ายัง แล้วก็ตรวจภายใน แล้วบอกว่าปากมดลูกไม่เปิดเพิ่มเลย ต้องผ่าแล้วล่ะ เพราะน้ำเดินนานแล้วเดี๋ยวจะอันตราย หมอเลยนัดผ่าสองทุ่ม ก่อนหมอไปเลยถามว่า หนูหิวมากเลยค่ะหมอกินไรได้ป่ะคะ คุณหมอใจดีลยสั่งนมอุ่นๆให้ 1 แก้ว คุณหมอใจดีที่ซู้ดดดดด
ประมาณทุ่มครึ่ง คุณหมอวิสัญญีมาอธิบายเกี่ยวกับการบล็อคหลังว่ามันจะมีผลขัางเคียงอะไรบ้าง คุณหมอวิสัญญีบอกว่าบางคนอาจจะรุสึกอึดอัดบรรยากาศในห้องคลอดบางคนก็ไม่เป็น ถ้ารุสึกอึดอัดให้บอกหมอ หมอจะให้ยานอนหลับประมาณ 2 ชั่วโมง
ก่อนสองทุ่มเล็กน้อย พยาบาลให้พ่อเตรียมกล้องแล้วไปเปลี่ยนชุดเตรียมเข้าห้องคลอด แล้วก็เข็นแม่ไปที่ห้องผ่าคลอด ที่นั่นแม่ยังไม่เห็นอาจารย์หมอ เจอแต่คุณหมอวิสัญญีมารอบล็อกหลัง ตอนบล็อคหลังแม่ไม่เจ็บเลยเหมือนโดนฉีดยาทั่วไป
บล็อคหลังเสร็จแล้ว อาจารย์หมอมาแล้ว แต่พ่อยังไม่เข้ามาจนคุณหมอวิสัญญีถามแม่ว่าพ่อจะเข้ามาด้วยป่าว สักพักพ่อก็เข้ามาตอนอาจารย์หมอจะผ่าพอดี แม่ถามว่าทำไมเข้ามาช้าจัง พ่อบอกว่าก็รออยู่หน้าห้องไม่เห็นเค้าเรียกซักที เกือบมาไม่ทันแล้วมั้ยละ
ตอนคุณหมอผ่า พ่อแอบหันไปดูด้วยแหละแล้วก็หันมาถามแม่ว่าหมอผ่าแล้วรู้ป่าว แม่บอกว่าไม่รู้เลย หลังผ่ารู้สึกคุณหมอกะหมอผู้ช่วยกดตรงซี่โครงประมาณสี่ห้าทีน้องบุญญ์ก็ออกมาเสียงดีซะด้วย หมอบอกเวลา สองทุ่มแปดนาที คุณหมอเด็กมารับตัวลูกไปทำความสะอาดและชั่งน้ำหนัก แม่ได้ยินหมอบอกว่า เด็กดี หนัก 3590 g โห ตัวใหญ่ซะด้วยลูกแม่
พอถ่ายรูปเสร็จเค้าก็พาลูกไปที่ห้อง nursery แล้วก็ให้พ่อตามไปด้วย ตอนแรกแม่ชิลมากเลยแต่พอพ่อไปแค่นั้นแหละเริ่มกระสับกระส่าย หันไปขอ oxygen กะหมอวิสัญญีก็ไม่หาย รู้สึกอึดอักกระสับกระส่ายมาก คุณหมอคงเห็นอาการเลยให้ยานอนหลับโดยที่แม่ไม่ต้องร้องขอ ตื่นมาก็ได้เวลากลับห้องพักพอดีตอนประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ เจอ พ่อ อาม่า อากง อี๊เมย์ กู๋นิว แล้วก็ ปู่ ย่า ของลูกด้วยที่หนีน้ำท่วมมาจะไปอยู่กาญบ้านเราจนกว่าน้ำจะลด
ประมาณตีหนึ่งแม่ก็ได้เอลูกบุญญ์อีกครั้ง มากินนมแม่ครั้งแรก ลูกดูดใหญ่เลย อร่อยใช่มั้ยล่ะ ^^
| Create Date : 24 ธันวาคม 2554 | | |
| Last Update : 25 ธันวาคม 2554 0:11:47 น. |
| Counter : 567 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
