เธอไม่เห็นความงามของชีวิตบ้างหรือ มันคือหมุดหมายของความทรงจำ แม้บางวันเจ็บปวดชอกช้ำ อย่ามัวไปย้ำให้เจ็บให้จำอีกเลย
เดินออกมาจากมุมมืด เพื่อพบความสว่าง เดี๋ยวก็อรุณรุ่งราง ฟ้ากว้าง ทางไกล ใยมืดมัว
ที่กลัว --- น่ะกลัวตัวเอง หรือกลัวสิ่งใดใจไขว้เขว แค่ดื้อก็พอ อย่าเกเร โศกเศร้า ซวนเซ แค่คราวครั้ง
ยัง --- เธอยังหายใจอยู่ เธอควรรู้ว่าตัวเองนั้นมีค่า อย่าให้ปัญหาเป็นเครื่องนับกาลเวลา อย่าสูญเสียศรัทธาในตัวเอง
เธอไม่เห็นความงามของชีวิตบ้างหรือ หมุดหมายของความทรงจำ คือ คนรอบข้าง อย่าปล่อยให้รักสีซีดจาง อย่ารีบวางความหวังกำลังใจ
อยู่ต่อไปเถอะ เพราะชีวิตยังมีค่า ช่วยกันเติมแต้มดวงดารา แม้ในวันฟ้ามืดมนอนธกาล
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2567 |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2567 7:28:46 น. |
|
0 comments
|
Counter : 120 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|