"...ก็แค่มนุษย์คนนึง เหมือนกับพวกเราทุกคน
แม้จะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ที่ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังเป็นมนุษย์เช่นเดิม
ไม่ได้สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง
ฉลาด แต่ก็โง่ได้ในบางเวลา เข้มแข็งขึ้น แต่ก็สามารถอ่อนแอ
และอ่อนไหวได้เช่นกัน
อาจมีล้ม และไม่ได้ดั่งใจไปบ้าง
แต่เชื่อว่า หลังจากที่ตั้งตัวได้แล้ว..."
.
.
คำของ ‘สมาชิกหมายเลข 7088619’
ในกระทู้นี้ https://pantip.com/topic/42505951
ต้าวอ้วง ปีนเตียงในห้องนอนแล้วพลัดลงมาเลือดเพรื่อ ...สงสารมาก อยากเจ็บแทนหลาน
เป็น dirty coffee ที่ผิดสูตร ผิดกลิ่น จนเสียดายที่เข้าผิดร้าน
ดอกเฟื่องฟ้าริมทางในชุมชน ที่ดอกดกมาก จนหลงรักเลย
ตั้งแต่ปีใหม่เป็นต้นมา ออกจากบ้านไปเดินริมอ่างน้ำ
วันละ 5 กิโล ทุกวันติดต่อกัน
พอเริ่มเดือนที่ 2 เริ่มต้นการไปเล่นแบดมินตัน
ที่สนามซึ่งให้เช่า ชั่วโมงละ 100 บาท
เล่น 2 วัน หยุด 3 วัน แล้วกลับไปอีก 2 วัน
จนอยากถามมากว่า เช่ารายเดือนได้มั้ยคะ
เพราะอยู่ห่างจากบ้านแค่ 1 กิโลเมตร และช่วงเช้า
ไม่มีคนเลย
เรียกว่า 6 สนาม ...มีแต่เราสองคนเพื่อนบ้านพี่และน้อง
เหตุผลว่า ทำไมถึงเริ่มไปเล่นแบด แทนการเดินเร็ว
เพราะเกิดเหตุ 'ราวี' จากมนุษย์วัยกลางคนกลุ่มหนึ่ง
นั่นคือ เป็นกลุ่มมนุษย์ที่ชอบเดินกร่าง ๆ
แล้วขวางทางคนวิ่ง คนเดิน คนอื่น ทุกเช้ามืด
วันหนึ่ง ฉันกำลังเดินเร็ว แล้วหาทางแทรกผ่านไปไม่ได้
เพราะกลุ่มนี้เดินเรียงแถว คุยเต็มความกว้าง
จึงบอกว่า "ขอทางหน่อยนะคะ"
ผู้หญิงคนหนึ่งใน 5 คนนั้น ตะโกนว่า
"กรูไม่มีตาหลัง มะรึงหาทางเอาเองดิ"
เลยบอกไปว่า "ไม่มีทางเดินแทรกผ่านแล้วค่ะ"
ขณะนั้น บนเส้นทางปั่นจักรยาน
ที่พอจะตัดเลี่ยงออกไปได้ มีกลุ่มจักรยาน 6 คัน
ปั่นมาด้วยความเร็ว
มนุษย์ชายพูดว่า "พวกกรูจะเดิน มะรึงไม่มีตาเอง ช่วยไม่ได้"
ตอนนั้น จึงหยุดเดิน ยืนรอให้กลุ่มจักรยานผ่านไป
แล้วเดินข้ามเสากั้นออกไปเพื่อเลี่ยงผ่านหน้า
พลัน มนุษย์หญิง ตะโกนด่าตามหลังด้วยคำหยาบคาย
แล้วพูดกันประมาณ ...ไม่รู้จักว่ากรูเป็นใครซะแล้ว
มองหน้ากับน้อง ...เกือบกลับไปบวก
น้องสาวข้างบ้านดึงแขนไว้
สติกลับมา ... เนอะ อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือเลย
งงกับมนุษย์เยี่ยงนี้จริง ๆ
ไม่เข้าใจว่า อยู่รอดในสังคมได้ยังไงถึงปูนนี้
ที่จริง ควรจบแค่นั้น
ทว่า เกิดขึ้นอีก เมื่อทุกคน ที่มนุษย์กลุ่มนั้นเดินผ่าน
จะต้องได้ยินการบอกเล่าและด่าทอ ให้เพื่อนฝูง "มัน" ฟัง
โดยการพลิกเส้นเรื่อง
ได้ยิน แต่ไม่ตอบโต้
ผ่านเลยมา ก็ผ่านเลยไป
จนวันที่ 3 น่าจะมีการพูดถึงเรื่อง "อินังใจกล้า" คนหนึ่ง
ตรงลานเต้นแอโรบิค
แล้วผู้หญิงคนหนึ่ง พูดขึ้นว่า
"นี่ตัว ฉันอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น
ฉันเห็นว่า พวกตัวแหละผิด
คนนั้นเขาพูดขอทางดี ๆ ละเขาก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรนิ"
แน่นอนว่า ได้ยิน เลยยิ้มกับน้องสาว
เนอะ ...
ทว่าก็ปล่อยผ่านไป ไม่ได้หันไปบอกว่า
ดิฉันคือ คู่กรณีค่า
หลังจากนั้น ก็นึกกับน้องสาวข้างบ้านว่า
เราหาที่อื่น สลับกันไปเดิน ไปออกกำลังกายบ้างก็ดีนะ
เพราะที่นี่ คนเป็นพิษเยอะจัง
นั่นจึงเป็นที่มาของการไปซื้อไม้แบดมินตัน คนละอัน
และลูกขนไก่อีกครึ่งโหล
ที่ห้างแห่งหนึ่ง
หมดเรื่องหมดราว
.
.
.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [