Bloggang.com : พุดดิ้งรสกาแฟ

พอหมดฝน และไร้พายุจากประเทศเพื่อนบ้าน
แดดก็เปรี้ยงจนอยากอยู่แต่ในบ้านทั้งวัน
ทว่าก็ทำไม่ได้
เพราะตั้งใจว่า ปีใหม่นี้จะต้องเดินวันละ 1 หมื่นก้าวให้ได้
ปกติเดินไปนั่นนี่ในหมู่บ้าน ก็ได้ 4 พันก้าวแล้ว
เหลืออีก 6 พันก้าว ต้องไปเดินแบบไม่แวะรายทาง
ที่รอบอ่างเก็บน้ำ, ให้ได้

หลังไปเดินมา 10 วัน พบว่า ขาเป็น 2 สีเลย
เพราะการซ้อนท้ายด้วยกางเกงขาสั้น
มันปรับสีผิวได้จริง ๆ

เอาเหอะ กลับแอลเอ ค่อยไปเกลี่ยสีผิวใหม่
เช้านี้ ก็ไปเดิน และพบว่าแดดยิ่งเปรี้ยง
เหมือนผิวจะไหม้เลย
ขนาดว่าออกจากบ้านไปเดินตอน 7 โมงเช้าแล้วนะ

ทันใดก็ปรึกษาเพื่อนบ้านที่ไปด้วยกัน
น้อง, พี่ว่าเราเลื่อนไปเดินเร็วขึ้นมั้ย
น้องข้างบ้านตอบ จัดไปค่ะพี่ น้องมารับพี่ 6.30 เลยค่ะ
และเราไม่ต้องไปถึงอ่างเก็บน้ำแล้ว
เราไปเดินรอบแก้มลิงดีกว่า
ทางเดินดีงามพอกัน แต่ใกล้บ้านเรามากกว่า
ที่สำคัญ ใกล้ตลาดชุมชนด้วย

พอตกลงกันเรื่องเวลาใหม่ได้แล้ว
ก็สรุปว่า เราจะไปเดินกันแค่ 5 วัน พอ
อีก 2 วัน เราจะเดินในสวน บ้านใครบ้านคนนั้นแล้วกัน

ความแดดเปรี้ยง ทำให้วันนี้
พอแวะซื้อข้าวต้มแห้งแล้ว ก็ตรงกลับบ้านเลย
และจากนั้นก็นั่ง ๆ เอน ๆ อยู่หน้าจอ
ดูซีรีส์เรื่อง Dr. Qin Medical Examiner
เพราะรู้ว่า หลี่เซี่ยน แสดงเป็นพระรอง

ถูกใจมาก แม้ว่าจะโหดสุด แต่ก็โอเค
ดูได้จนจบ

จากนั้นก็ลงไปเดินรอบกำแพงบ้าน
และพบว่า จะต้องตัดกิ่งไม้ออกบ้างแล้ว
เพราะฝนทำให้ใบไม้งอกงาม และหญ้าขึ้นเร็วมาก
เลยจัดการถางหญ้า และตัดกิ่งไม้
รวมถึงเลาะ ๆ พวกไม้เลื้อย ทิ้ง

บางต้นคือ ต้นไม้ที่พ่อปลูกไว้เป็นยา
ขึ้นงอกงามจนน่าแปลกใจ
แต่ที่สุดก็ต้องตัด เพราะเลื้อยพาดพันไปยังต้นอื่น

เพิ่งสังเกตว่า ที่บ้านมีต้นไม้หลากหลายพันธุ์มาก

เลยโทรบอกน้องชายว่า
ขอตัดต้นไม้บางต้นออกนะ เพราะมันเริ่มรก
น้องบอก ตัดไปเลย
เพราะจริง ๆ น้องก็อยากให้ตัดอยู่แล้ว
แต่เกรงใจ ไม่กล้าขอให้ช่วยเล็ม ๆ

มองโครงการตรงหน้าแล้ว ก็พบว่า เยอะจัด
เพราะมีความตั้งใจจะปลูกผักสลัดด้วย
คิดไป คิดมา อืมมมม จ้างดำศักดิ์มาช่วยตัดหญ้าดีกว่า
แล้วจากนั้นให้ดำศักดิ์ช่วยปั่นซาเล้ง
พาไปซื้อดินปุ๋ย

ที่จริง ที่บ้านดินดีมากมาย ต้นไม้งอกงาม
แต่เพราะปีก่อน ดำศักดิ์แนะนำให้โรยกรวดทั่วบ้าน
ตอนแรกก็สวยดีนะ
โรยกรวด 3 คันรถบรรทุก เว้นแค่โคนต้นไม้ใหญ่
กับบรรดาแปลงไม้ดอก
แต่ความดินดี ทำให้หญ้าทะลุกรวดจนงอกงาม

ตอนกลับมาบ้าน เลยได้บ่นกับดำศักดิ์
ตอนเจอหน้ากันในหมู่บ้าน
ว่า น้องต้องมารับผิดชอบ ถอนหญ้าให้พี่แล้ว
เพราะคนรับจ้างตัดหญ้า เขาไม่รับงานบ้านพี่
เนื่องจากพื้นโรยกรวด ...มันจะดีดเวลาตัดด้วยเครื่อง

ดำศักดิ์เลยโอเค

ที่จริง ตั้งใจว่าจะบันทึกเรื่องดำศักดิ์ให้ครบทุกความเป๋อเอ๋อ
แต่รอก่อน
ดูผลงานเรื่องถางหญ้ากับเรื่องยกร่องแปลงผัก
ที่จะปลูกในพื้นที่ปลูกสมุนไพรของพ่อก่อน

...
คิดไปเขียนมา
ลงไปถอนหญ้าดีกว่า เพราะตอนนี้ ไม่มีแดดแล้ว

...
เว้นวรรคไปถอนหญ้า
ร้านยาดองฝั่งตรงข้ามบ้าน เดินมากดออด
ขอดูกล้องวงจรปิด
เพราะว่ากระเป๋าสตางค์ของเจ้าของร้าน หาย

ที่จริง ตอนมาขอดูครั้งแรก ก็บอกแล้วว่า
กล้องวงจรปิดตัวที่ติดหน้าบ้าน ส่องไปไม่ถึงหน้าร้านยาดอง
แต่น้องเจ้าของร้านยาดองน่าจะไม่เชื่อ
ถึงกับไปพา สท. ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
มาช่วยพูดขอดูกล้อง ก็เลยให้เข้ามาดูเลย
และบอกว่า
กล้องวงจรปิด 9 ตัวของที่บ้าน ติดไว้เพื่อดูพ่อกับแม่
และไว้ดูรอบ ๆ กำแพงหลังบ้านกับข้างบ้านที่ติดคลอง
เท่านั้น

พอน้องเจ้าของร้านยาดองเห็นหน้าจอ
ก็เลยเข้าใจว่า อืมมม มันส่องไม่ถึงหน้าร้านยาดองจริง ๆ

ร้านยาดองสังกะสีสีส้ม มาเปิดได้ 3 ปีแล้ว
เป็นการมาสร้างร้านเล็ก ๆ บนที่สาธารณะหน้ากำแพงบ้านร้าง
ตั้งคู่กับร้านข้าวแกง ที่ขายตั้งแต่ 6 โมงเช้าถึงบ่าย ๆ

พวกเราเฉย ๆ กับการตั้งร้านฝั่งตรงข้ามบ้าน
เพราะมาตั้งร้านก็ดี ทำให้หน้าบ้านไม่เปลี่ยว
แต่ 5 ปีก่อน แรกเปิดคือเป็นร้านขายน้ำปั่น
คาดว่าขายไม่ดี ก็เลยปล่อยเช่าที่
และมีคนมาเช่าเปิดขายยาดอง
ขายตั้งแต่ช่วงบ่าย ๆ จนถึงตี 2 ตี 3

ตอนที่กลับมาใหม่ ๆ เลยสั่งติดหน้าต่างกระจกกันเสียง
เพราะดัง แต่ก็ไม่มาก ยังพอมีความเกรงใจหลัง 4 ทุ่ม

...

วันนี้เลยไม่ได้ถอนหญ้าต่อ
เพราะมัวแต่คุยกับกลุ่มร้านยาดองจนมืด
เลยรู้ว่า ลูกค้าส่วนใหญ่ของร้านยาดอง
คือ คนงานหญิงในโรงงานหอม-กระเทียมแถวนั้น

ถึงว่า เสียงไม่ค่อยดังลั่นมาก

...

อยู่เมืองไทยก็ดีนะ
อยู่บ้านก็มีเหตุให้ได้เรื่องบันทึก ทุกวัน