|
|
merit of selecting
เมื่อหลายวันก่อนตกปากรับคำผู้ใหญ่ที่เคารพรักท่านหนึ่ง
ว่าจะไปช่วยเตรียมและช่วยขนย้ายอาหาร
เพื่อนำไปเลี้ยงผู้ปฏิบัติธรรมฝรั่งที่วัดอันแสนไกลมาก
รับปากทั้งที่งานเองก็แสนยุ่งเยอะนั่นล่ะ
เช้าขึ้นมา ก็ไปช่วยหั่นผักทำโน่นนี่นั่นแต่เช้ามืด
ซึ่งก็มีคนเก่งในครัวหลายสิบมือที่มาช่วยร่วมแรงบุญกัน
ณ ขณะนั้น ฉันจึงไม่ได้ทำอะไรมากหรอก
นอกจากหั่นผัก จัดผลไม้ ช่วยล้างถาดอาหาร
แล้วจัดลำเลียงขนของขึ้นรถ
จัดระเบียบถาดอาหาร หม้อข้าว หม้อแกง
พร้อมเตรียมปฏิบัติข้อที่ขอร้องมาแต่ดั้งเดิม
คือ
"คุณมาช่วยขนอาหารไปที่วัดกับพี่หน่อยนะ"
เหตุคือ คนช่วยทำอาหารนั้นมีเยอะ
แต่คนช่วยขนไปนั้น ไม่มีเลย
เพราะเหตุว่าวัดอยู่ไกลมากนั่นแล
ก็เอา
แค่ออกแรงขน กับนั่งรถไปด้วย 2-3 ชั่วโมง
ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
จัดของในรถเกือบเสร็จ ก็ปรากฎเสียงว่า
"คุณ .. เตรียมที่นั่งข้างหลังไว้ที่นึงนะ"
"อ้าว เราไปกันสองคนไม่ใช่เหรอคะ"
"เอ่อ พี่อาจจะมีเพื่อนมาอีกคน"
"อ้าว ไหนว่าไม่มีใครว่างไปเป็นเพื่อนไงคะ หนูเลยมา"
"อืมมมม .. จัดเผื่อ ๆ เค้าอาจจะไม่มาก็ได้"
"งั้นก็โทรไปถามให้ชัวร์ค่ะ ถ้ามาก็จัด ไม่มาก็จะได้ใช้พื้นที่วางอาหาร"
พูดไปสักพัก
ดันแอบเห็นการสบสายตาของเหล่าคนหลายคนในครัว
แล้วเลยเดินออกไปที่ลานจอดรถ
พอได้ฟังเสียงกระซิบเล่าแล้วเซ็งมาก
เลยบอก "ยัยแกมี" แหล่งข่าวไปเลยว่า
อืมมมม งั้นเดี๋ยวชั้นขับรถไปเองละกัน
ยับแกมีบอก
เออดีว่ะเพื่อน ขับไปเองเหอะ จะกลับเมื่อไหร่ก็จะได้กลับ
ตกลงกันอย่างนั้นแล้ว ก็เลยเดินไปในครัว
เอ่ยบอกคนชวนตั้งแต่แรกเริ่มว่า
"พี่คะ เดี๋ยวหนูจะขับรถไปอีกคันนะคะ"
"เฮ้ย ไปด้วยกัน นั่งไป 3 คนก็ได้นี่"
"ไม่ล่ะค่ะ หนูไม่สะดวกใจ และไม่ชอบฝืนใจ"
"เฮ้ยยยย งั้นก็ ... "
"พี่คะ หนูมาเพราะคิดว่าพี่ไม่มีใคร"
"....."
"แต่เมื่อพี่รู้แล้วว่า พี่มีใครไปด้วยแน่ พี่ก็ไปกับคนนั้นเหอะค่ะ"
ชัดไปหน่อย เสียงดังด้วย แต่มันคือความจริง
ความจริงที่ว่า
ฉันไม่ชอบให้ใครผิดลูกผิดเมียใคร
และที่สำคัญคือ
ฉันไม่ชอบเป็นหนังหน้าไฟให้ใครและใคร
คุณจะไปไหนกัน ก็ตามกันไปเหอะ
แต่อย่าลากฉันไปเอี่ยวด้วย
แม้มันจะเป็นการไปทำบุญก็ตาม
เพราะฉัน "ไปทำบุญเอง" ได้นะ
สรุป ก็มีการแบ่งเสบียงบุญไปไว้รถฉันบ้าง
แต่ก็เป็นผลไม้กับน้ำสมุนไพร
เพราะฉันแน่ใจว่า ฉันคงขับรถชมวิววจนไปถึงที่วัดสายแน่นอน
และก็จริง .. ขับรถไป 2.45 ชั่วโมงพอดี
เพราะเซ็งด้วย เบื่อด้วย แต่โชคดีที่วันนี้ไม่ร้อน
ก็เลยเหมือน
อืมมมม อยู่ดีไม่ว่าดี มาทำอะไรเนี่ย
.
.
พอไปถึงที่วัด ก็โทรเรียกเพื่อนมาขนของ
เพราะไปถึงก็เป็นช่วงของว่างตอนบ่ายพอดี
จากนั้น เดินไปหาเพื่อนอีก 2 คนที่นัดมาเจอกัน
เพื่อนถาม
ทำไมแกขับรถมาคนเดียววะ
ก็เล่าสาเหตุให้ฟัง
งานนี้เพื่อนบ่นพึมพำ และจบลงที่ว่า
รู้งี้ พวกเรานั่งมาคันเดียวกันยังจะสนุกกว่า
บอกเพื่อนว่า ช่างมันเหอะ เราไม่เกี่ยวอะไรแล้ว
ชวนเพื่อนเดินเข้าไปในอุโบสถ
พระฝรั่งกำลังสอนพอดี
นั่งฟังท่านสอนด้วยภาษาอังกฤษง่าย ๆ
และได้นั่งสมาธิ 30 นาทีแบบดิ่งเร็วมาก
นึกถึงพระอาจารย์โพธิ์แล้วอยากราบขอบพระคุณท่าน
ที่กรุณาช่วยปูพื้นฐานให้ดีมาก ๆ
อย่างน้อย
ในช่วงเวลาที่จิตฟุ้ง ๆ กับบางเรื่อง
ก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ทรมาน
แค่คิดถึงแล้วจางหาย
แม้เรื่องวันนี้ก็แค่
อืมมมมม ช่างเถอะ ปล่อยไป
ใครจะผิดศีลผิดธรรมข้อไหน
เรารู้แล้ว เราไม่เข้าไปช่วยสนับสนุน ก็พอละมั้ง
ให้ไปเอ่ยห้ามหรือสอนสั่งคงไม่ใช่จริตฉัน
กรรมใดใครก่อ ใครก็รับกรรมนั้นไปละกัน
ฉันแค่เลือก
เลือกที่จะไม่ไปร่วมทางคนบาปด้วย
เท่านั้นเอง
| Create Date : 07 ตุลาคม 2555 |
| Last Update : 7 ตุลาคม 2555 9:54:07 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 817 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
United States
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]
|
ความต้องการของคนเรา ไม่เท่ากัน,
ความพอดีของแต่ละคนก็ ไม่เท่ากัน
เราทำได้ก็แค่...
อย่าเป็นสิ่งแวดล้อมไม่ดีให้คนอื่น
แค่นั้น.
..
..
..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
