ตะวันบนพื้นน้ำ ตอนที่ 8 ขึ้นรถ ป้ายหน้าประตู ทำให้อุ่นใจ ม.4/C ความเคยชินของการเปลี่ยนที่เรียนบ่อยทำให้หญิงสาวไม่วิตกเท่าที่ควร สวัสดีค่ะ กรกช มัชฌิมา ชื่อเล่น สาม ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ การแนะนำตัวมันอยู่ในสายเลือดไปเสียแล้ว "กรกช ไปนั่งกับวิภาดาจ๊ะ" คุณครูร่างท่วมพาหญิงสาวเข้าที่นั่ง เพื่อนข้างเคียงคนแรกดูไม่มีอารมณ์จะปฏิสัมพันธ์นัก คุณเพื่อนใหม่นอนราบกับโต๊ะผมยาวดำสนิทของเธอกระจายอยู่บนสมุดสองเล่มซ้อนกัน "วิภาดา" คุณครูเริ่มกระตุ้นเรียก แววระอาฉาบทั่วดวงตา "มาค่ะ" คำตอบเรียกความขบขันจากเพื่อนทั้งห้อง หญิงร่างท้วมมองจ้องคาดโทษก่อนผละไปประจำหน้าห้อง โต๊ะเก้าอี้ไม้แม้แต่กระดานก็ยังเป็นไม้ บอกให้รู้ถึงอายุของโรงเรียนได้อย่างดี ร่องรอยการขูดขีดเขียนบรรยายความรักของคนรุ่นแล้วรุ่นเล่า รวมทั้งคำหยาบว่ากราดถึง ศัตรูหลากหลายชนิด เป็นอนุสรณ์สืบทอดต่อๆกันมา "ครืดๆๆ" เสียงไม่บรรทัดเหล็กขูดลบอนุสรณ์เหล่านั้น งานแรกของนักเรียนทุกคน "สวัสดีจ๊ะ" หญิงสาวส่งเสียงทักคนนั่งใกล้ แววตาภายใต้แว่นกรอบหนาเหลือบขึ้นมาสบเพียงแวบเดียวก่อนจะก้มลงไปขูดโต๊ะต่อ "อย่าไปสนใจยายเน่าเลย" หญิงสาวสามสี่คนเริ่มเข้ามารุมล้อม "ชื่อสามใช่ม่ะ" สาวผมยาวหน้าตาสะสวยชวนคุย "จ๊ะ" พยักหน้ารับ "เราโบว์ นี่เรน และก็ ดิว" ทุกคนยิ้มรับเป็นมิตร "เที่ยงนี้กินข้าวด้วยกันนะ" คำชวนจากเพื่อนน่าคบคนแรก ครึ่งวันเช้า มือต้องเมื่อยกับการจดจุดประสงค์หลายข้อ รวมๆกันแล้วมือแทบหงิก คนข้างเคียงลุกเดินหนีไปตั้งแต่เสียงกริ๊งแรก หญิงสาวเลยต้องไปกับสามสาวสวยโดยปริยาย "อุ้ย " เท้าของโบว์หยุดชะงัก เราจะสโลโมชั้นทีละช็อต เริ่มจากแววตาเริ่มเป็นประกาย แก้มแดงขึ้นและริมฝีปากฉีกกว้าง "พี่นากิม" วิ่งเข้าหาราวธนูพุ่งหาเป้า "สาม ดูไว้แฟนยัยโบว์เขา อย่าเข้าไปยุ่งเชียวนะ มันหวง" เหอะๆๆ เสียงหัวเราะในใจของหญิงสาว เอาไปเลย ปีศาจพันธุ์นั้น แทบแดงบนเนกไทด์บอกให้รู้ถึงระดับชั้นสุดท้ายของชั้นเรียน โห นายปีศาจอยู่มอหก แก่กว่าเราสองปีเองไม่น่าเชื่อเท่าไร คนถูกนินทาราวนกรู้ จูงมือเพื่อนสาวพาเดินเข้าหา "คนนี้แหละจ๊ะ" ริมฝีปากกระซิบคลอเคลียริมหู ความในถูกถ่ายทอด หญิงสาวไม่แน่ใจ......คิดไปเองหรือไม่ประกายตาของเพื่อนใหม่ "ค่ะ" รับคำ พร้อมหอมแก้มอวดประชาชี "สาม กฎของกลุ่ม"สิ้นคำสิ่งที่ต้องทำ 1 เริ่มจากเข้าแถวรอซื้อข้าวห้ากล่อง 2 หอบน้ำอีกห้าขวด ขึ้นไปยังด่านฟ้าชั้นบนสุด เพื่อส่งข้าวให้กับคู่รัก 3 จากนั้นต้องไปนั่งกินข้าวที่โรงยิมพร้อมเพื่อนอีกสองคน กฎของกลุ่มทำไมมันเหนื่อยแบบนี้ "ฉันจะทำให้มันไม่กล้ามายุ่งกับคุณเลยค่ะ ที่รัก" ดวงหน้างามแต่ใจไม่งามด้วยสักนิด "ขอบคุณครับ" ปากบางเปิดรอรับจุมพิตอันเร่าร้อน ............................................. คาบบ่ายยังคงต้องนั่งมือหงิกกับจุดประสงค์เช่นเคย "เธอ" หญิงสาวสะกิดบ่าคนข้างเคียง คนถูกสะกิดเหลือบมองแววตาถาม มีอะไร "พาเราไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม" "ไปสิ" คำตอบรับของคนนั่งใกล้เรียกรอยยิ้มบนใบหน้า เดินตามคนนำทางอย่างเงียบเชียบ คำพูดคำจาไม่มีเล็ดลอด "ถึงแล้ว" "ขอบใจ" หลังจากเสร็จสิ้นการปลดปล่อยหญิงสาวสองคนเดินกลับห้องไร้สิ้นคำพูดเช่นเคย "เธอ" ตัดสินใจเรียกคนข้างหน้า "เราบัว ไม่ใช่เธอ" คนด้านหน้าหันกลับมาบอก "จ๊า บัว เราสาม" "เรารู้แล้ว" หญิงสาวรู้สึกอุ่นใจขึ้นแม้คำพูดคำจาจะน้อยกลับน่าไว้ใจกว่าพวกสามสาวนั้นตั้งเยอะ
.. กริ๊งๆๆๆๆ ออดคาบสุดท้ายดังก้อง นักเรียนในห้องไม่รอช้ารีบวิ่งไปยังประตูทางออก หาอิสรภาพ ราวกับเป็นนักโทษรอรับการปลดปล่อยมาหลายสิบปี คนนั่งใกล้หายไปอีกแล้ว รวมทั้งสามสาวก็หายไปด้วยเช่นกัน ต้องขึ้นสายไหนหญิงสาวยังไม่รู้เลย เอี๊ยด เสียงยางบดถนนดังสะท้อน "สาม กลับหอ" จะใครถ้าไม่ใช่......นายปีศาจ ชิ "ไม่เป็นไร" สองเท้าก้าวเข้าใกล้เก้าอี้ริมทาง เตรียมตัวลงนั่ง "ก็ได้" ปึง เสียงปิดประตูรถ เขย่าขวัญการกระทำไม่แคร์สายตาภายนอก "ส่งมือมา" งงสิ จะมาไม้ไหน เหลือบตามองเชิงถาม "คิดถึง จับมือแล้วจะไป" ชั่งใจพักหนึ่งก่อนยื่นให้จะได้จบๆไป #@7$&*@7$&*$&* ภาษาโบราณเก่าแกเปล่งออกจากริมฝีปากของปีศาจหนุ่ม มือข้างไร้อิสรภาพปรากฎลำแสงแดงสว่างจ้าภายใต้กำมือของชายหนุ่ม "นายทำอะไร" มองหน้าอีกฝ่ายอย่างตื่นตะลึง เหยื่อสาวก้าวขึ้นนั่งบนเบาะอย่างว่าง่ายรอยหยดน้ำเคลือบดวงตา หันหน้าเมินออกนอกกระจกไม่สนสิ่งมีชีวิตข้างเคียง สิ่งมีชีวิตที่โดนพาดพิงยังคงขับรถไปอย่างเงียบเฉียบ ไร้การตอแยจวบจบกระทั่งถึงที่หมาย
|
สมาชิกหมายเลข 1579565
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||||
