ความสุขเล็กๆในวันครอบครัว
~~~ ในวันครอบครัวปีนี้~~~ถือเป็นวันครอบครัวที่ทำให้เรามีความสุขที่สุดเลย`ตามประเพณีไทยปกติจะต้องมีการรดน้ำดำหัวผู้มีพระคุณครอบครัวของเรา พ่อ แม่ เราและน้องๆ ไม่ได้รดน้ำดำหัว คุณพ่อคุณแม่แต่เป็นความประทับใจเล็กๆที่อยากจะเขียนให้เพื่อนๆได้แบ่งปันกันปกติคุณพ่อไม่ค่อยได้มีเวลาที่จะพักผ่อนอยู่กับพวกเราเลยสงกรานต์ปีนี้เป็นโอกาศดีที่ได้อยุ่พร้อมหน้าพร้อมตากันคุณพ่อถามลูกๆว่า "วันหยุดอยากไปเที่ยวไหนกันลูก"พวกเราพร้อมใจที่จะอยุ่บ้านกัน ไม่อยากไปไหนไกลๆเพราะคนเยอะ รถติด สงสารคุณพ่อที่ต้องขับรถเหนื่อยวันนี้พ่อแม่ลูก เลยชวนกันไปเดิน"จตุจักร"ปกติพ่อไม่เคยชอบที่จะไปเดินช็อปปิ้งเลยแต่วันนี้แปลกมาก จะไปให้ได้ ไม่ขับรถไปด้วยนะพ่อบอกว่า " ปะป๊าอยากนั่งรถไฟใต้ดิน"แม่กับเราก็ขำกันใหญ่เลย ว่าพ่อจาไปได้เหรอจตุจักรร้อนมากเลยนะ คนก็เยอะ พ่อต้องเดินเป็นกิโลเลยนะแปลกมาก วันนี้พ่อลุยเต็มที่ ลืมบอกไปพ่อเราเป็นคนอ้วนปุ๊กลุกมาก เหนื่อยง่ายด้วย เลยเป็นห่วงกันใหญ่เลย แต่ในเมื่อพ่อลุย ลูกก็ไม่ขัดเพื่อนๆอาจจาคิดว่าป๊าเชย ไม่เคยนั่งรถไฟใต้ดินแต่นี่แหละเป็นภาพที่เราเห็นและยิ้มไปตลอดวันเลยวันนี้พ่อทำตัวเหมือนเด็กให้ลูกๆกับมะม๊านำเที่ยวพอไปลงสถาณีกำแพงเพชร ก็นำปะป๊าเดินช๊อปหนุกหนานมากมาย ปะป๊าเมื่อย ก็นั่งพักไม่บ่นสักคำ ไม่รบกลับบ้านด้วย ช่วยเชียร์ลูกซื้อของอีกตะหาก
ยังงัยก็............
เช้าวันนี้ ก็เหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมาในชีวิตตื่นแต่เข้า นั่งรถไปมหาลัย เรียนๆๆๆทั้งวันทำแล็ปทั้งวัน เลิกเรียนก็ทำรายงานเม้าส์กับเพื่อน กลับบ้าน แล้วก็กลับมาอยู่จุดเดิม เคยถามตัวเองว่า ความสุขที่แท้จริงคืออะไรเราอยู่ได้แล้วใช่มั๊ย ตั้งแต่วันที่เค้าจากไปหลายเดือนแล้วสินะกับการที่ต้องเยียวยาความรู้สึกกับความผูกพันธ์หลาย ปีที่ยากจะลืมจนมาวันนี้เราได้สัญญากับตัวเองแล้วจะต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้ตอนแรกเรายอมรับว่าไม่สามารถจะกลับมาเป็น"เพื่อนสนิท"กันได้เหมือนเดิม มันเจ็บเกินกว่าหัวใจของคนๆนึงจะรับไหวได้แต่หวังว่า เวลา จะช่วยเยียวยาหัวใจดวงนี้ได้ทุกวันนี้ ....เราทำได้แค่เพียง เฝ้ารอที่จะติดตามเรื่องราวของเค้าในหัวตอนนี้ มีแต่ความรู้ๆสึกแบบนี้ วิ่งวนขึ้นมาทุกครั้งเหมือนเช่นวันนี้ สองหูฟัง mp3 สองตามองไปข้างหน้าสองเท้าก้าวเดินไปเรียน เหมือนๆทุกวัน พอกลับมาบ้านก็เล่นเอ็มตามปกติแต่ก็บล็อคชื่อเค้าเอาไว้ เฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงของเค้ากับคนๆนึง ที่กำลังมีความสุขด้วยกันเราได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆว่าเราทำผิดอะไรทั้งๆที่เราแน่ใจแล้วว่าคนๆนี้จะอยุ่เคียงข้างเราตลอดไปมันทรมานมากกับการที่ต้องเป็นที่ปรึกษาปัญหาของเค้ากับคนๆนั้น เวลาหลายเดือนที่เราต้องตกอยู่ในพวังค์แห่งนี้ โดยไม่รู้ว่า"จุดสิ้นสุด" ของความทุกข์อยุ่แห่งใดแต่แล้ววันหนึ่งเราถามตัวเองแล้วว่า จะยอมมั๊ยยอม....เจ็บที่สุดอีกแค่ครั้งเดียว แล้วเราก็จะได้มีความสุขซะทีตัดเค้าไปจากชีวิตได้แล้ว..........................พร้อมซะทีที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใครซักคนที่ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน ที่การรอคอยครั้งไหม่กำลังจะมาถึงขอโทษนะ............ ที่เราต้องใจร้ายไม่รับโทรศัพท์ขอโทษนะ............ ที่เราเป็นเพื่อนสนิท ไม่ได้อีกต่อไป แต่เราสัญญาว่า ในใจดวงนี้ เธอจะเป็นทุกอย่างของเราตลอดไปขอโทษนะ.............. เพื่อนที่เข้ามาอ่านเจอ วันนี้อาจจะเศร้าไปหน่อย แต่สัญญาว่าจะเข้มแข็งแล้วค่าขอบคุณ.............. ทุกกำลังใจที่ทำให้เรายืนได้ในวันนี้
ทริปเชียงใหม่
เก็บตกนะคะ ไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนๆมาตอนปิดกีฬามหาลัย เลยเก็บรูปมาให้ดูกันเล่นๆนะคะ
มือใหม่ค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [