ตอนนี้คุณยายของเราเสียชีวิตแล้ว เสียชีวิตเมื่อวันที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2565 เวลาประมาณเที่ยงกว่าๆ ด้วยโรคปอดอักเสบติดเชื้อ

 

คุณยายของเราเกิดเหตุเมื่อวันที่ 19 มีนาคม ตอนนั้นคุณยายนั่งนิ่งอยู่ในห้องน้ำ เรียกแล้วไม่ตอบสนอง น้าเราจึงโทรเรียกรถมาพาคุณยายเราไปส่งโรงพยาบาล 

 

คุณหมอได้เอ็กซเรย์สมองพบว่าเป็นเส้นเลือดตีบในสมอง มีอาการอัมพาตซีกขวาครึ่งซีก แอดมิทอยู่ที่โรงพยาบาล 1 เดือน เมื่ออาการดีขึ้นจึงได้กลับบ้าน อยู่บ้านได้ 2 วันพบว่ามีไข้และออกซิเจนต่ำจึงรีบพาไปโรงพยาบาล

 

คุณหมอวินิจฉัยพบว่ามีอาการปอดติดเชื้อและเป็นเชื้อที่รุนแรงมาก ให้ยาฆ่าเชื้อแล้วอาการไม่ดีขึ้น จนคุณยายจากไปอย่างสงบ

 

งานศพของคุณยาย เราจัดกันอย่างเรียบง่าย มีแต่ญาติๆ และเพื่อนบ้านมาร่วมงาน คุณแม่ของเราไม่ได้โทรบอกเพื่อนคนไหนเลย มีเพื่อนคนเดียวที่มาร่วมงานก็คือคุณพ่อของเรานี่แหละ เป็นเพื่อนชาวค่าย เราเองก็ไม่ได้บอกเพื่อนคนไหนเลย

 

เราตั้งใจว่าจะบอกเมื่อวันหนึ่งเพื่อนอยากมาเยี่ยมคุณยาย เราจะบอกวันนั้น แต่เพื่อนก็ได้รู้ข่าวจากการที่น้องชายของเราโพสต์เฟซบุ๊กแล้วแท็กหาทุกคนในครอบครัว 

 

น้องชายเราโพสต์ในคืนวันที่เผาศพคุณยาย วันรุ่งขึ้นเพื่อนเราก็ไลน์มาขอแผนที่ บอกว่าจะมาร่วมงาน เราเลยบอกเพื่อนว่าวันนี้เรามาลอยอังคารแล้ว แล้วก็ขอบคุณเพื่อนที่เป็นห่วงเป็นใยคุณยายเราเสมอ

 

 

ในความทรงจำของเรา คุณยายเป็นคนที่ใจดีมาก เราไม่เคยโดนคุณยายดุหรือบ่นเลย ตอนประถมปลาย เราย้ายบ้านจากสุขุมวิท 81 มาที่สุขุมวิท 93 คุณยายก็ย้ายมาด้วย ห้องนอนคุณยายจะอยู่ชั้น 2 ตอนนั้นคุณยายยังแข็งแรง เดินขึ้นลงบันไดได้

 

ตอนกลางคืนเราจะชอบไปนอนอยู่ในห้องคุณยาย ไปดูละครที่ห้องคุณยาย แล้วก็นอนให้คุณยายดึงนิ้วเท้า เราชอบให้คุณยายดึงนิ้วเท้ามาก เสียงมันดังก๊อกๆ มันเพลินดี

 

คุณยายเป็นคนที่ทำกับข้าวเก่ง และเป็นคนที่ล้างจานให้ทุกคนในบ้าน เราไม่เคยต้องล้างจานเองเลย จนเมื่อเราเรียนจบ ทำงานแล้วนั่นแหละ เราถึงได้เริ่มล้าง

 

คุณยายจะเป็นคนหนึ่งที่เป็นมือจับแมลงสาบให้เรา คุณยายเราสามารถจับแมลงสาบได้ด้วยมือเปล่า แต่พออายุมาก ก้มไม่ไหวก็เลิกจับไป 

 

คุณยายมีเพื่อนข้างบ้านและเพื่อนที่รู้จักในซอย เวลามีเทศกาลอย่างวันตรุษจีนนี่ บ้านเราจะได้ของกินเยอะมาก ได้อานิสงส์ก็เพราะคุณยาย

 

คุณยายชอบกินอาหารที่เป็นเส้นๆ เป็นน้ำๆ อย่างก๋วยจั๊บ ราดหน้า ขนมจีน ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ก๋วยเตี๋ยวเป็ด

 

คุณยายชอบกินไอศกรีมรสรัมเรซิ่น

 

คุณยายเป็นขาซิ่ง เคยนั่งมอเตอร์ไซค์ไปซื้อเป็ดให้คนข้างบ้าน

 

คุณยายจะติดยาหอม ยาเหลือง 

 

คุณยายชอบให้เกาหลัง

 

เราดีใจนะที่เราได้มีโอกาสดูแลคุณยายตั้งแต่ที่คุณยายเริ่มฟอกไต อาจมีทะเลาะกันบ้างด้วยเพราะความเป็นห่วง แต่คุณยายจะไม่เก็บเรื่องที่ลูกหลานดุว่ามาคิดมากเลย คุณยายอาจจะโกรธแป๊บนึง แต่เดี๋ยวก็หายละ เราคิดว่าเราจะต้องเป็นให้ได้อย่างคุณยาย

 

ในประวัติของคุณยายที่ได้กล่าวในวันฌาปนกิจ คุณแม่จึงได้นำบทกลอนของท่านพุทธทาสภิกขุมาปิดท้ายเพื่อบ่งบอกความเป็นคุณยาย บทกลอนนั้นคือ...

 

"ฉันเกิดมา มิใช่ เพื่อเป็นทุกข์

และไม่ทำ ใครเป็นทุกข์ ทุกสถาน

แต่เพื่อทำ ให้โลกนี้ งามตระการ

เป็นวิมาน ในเมืองคน ยลแล้วเย็น"