[Anime/Spoil] Girl und Panzer EP09~ ศึกตัดสินเป็นตาย~(1)
อนึ่ง
ส่วนวันนี้ก็มาต่อกันกับ EP.9 ซึ่งกำลังสนุกได้ที่ทีเดียวครับ แต่เนื่องจากช่วงปลายปีนี้งานประจำจะยุ่งมากๆ ดังนั้นอย่าคาดหวังว่าผมจะทำเร็วว่องไวอย่างที่ควรนะ เอาเป็นว่าว่างก็ทำ ใจเย็นๆกันไปเพราะถ้างานประจำเสียหายแล้วอาจถูกท่านหัวหน้าเชิญมาเขียนBlog เป็นการถาวร 
Note: อนิเมซับไทยตอน 9 ยังไม่ออกนะครับ (18/12/2012) ทีมซับติดสอบกัน  (แต่ใกล้แล้วหละ)
EP9 เริ่มต้นตรงที่สภานักเรียน ถูกกรรมการ รร. โออาไร แจ้งว่าสถาบันแห่งนี้จะถูกยุบในปีหน้าแล้วนะ เพราะว่าส่วนกลางมีค่าใช้จ่ายเยอะเหลือเกินในการดูแลรักษาเรือโรงเรียนนี้ไว้ ขณะที่รร.ไม่มีผลงานอะไรดีๆเชิดหน้าชูตากับเขาเลย จำนวนนักเรียนก็ลดลงทุกปีดูยังไงก็ไม่คุ้ม แถมหลักสูตรยานเกราะที่รร.อื่นมีเป็นแม่เหล็กดึงดูดก็ไม่มีด้วย
แน่นอนว่าเถียงกันอุดตลุด แต่เถียงยังไงก็ไม่ชนะหรอก เพราะยังไงตัวเงินก็สำคัญกว่า แต่อย่างน้อยพวกนักเรียนยังมีเวลาอีกปีนึงในการเตรียมตัวก่อนจะต้องย้ายไปสถาบันอื่นๆ
สุดท้ายท่านประธานทวินเทลของเราก็เลยเสนอขึ้นมาว่า ถ้ารร.โออาไรชนะเลิศการแข่ง Sensha-do ขึ้นมาคงเปลี่ยนใจได้สินะ เพราะคงไม่มีใครกล้าสั่งปิดโรงเรียนที่ทำผลงานระดับนั้นได้แน่นอน
ทุกคนได้ฟังก็อึ้งกิมกี่ไปพักนึง ว่ารร.ของพวกตัวเองอยู่ในสภาวะอันตรายขนาดไหน ทีมวอลเล่ยบอลเองก็เปรยว่าถ้าหากรร.โดยปิดจริง ความฝันที่จะได้รื้อฟื้นชมรมวอลเล่ย์ขึ้นมาใหม่ก็ไร้ประโยชน์แล้ว เพราะตั้งได้ก็ไม่มีรร.ให้อยู่เล่น ส่วนทีมประวัติศาสตร์ก็เปรียบเทียบเลยว่า นี่มันเหมือนกับการ "ยอมจำนนโดยไม่มีเงื่อนไข" ชัดๆเลย
Note: การยอมจำนนแบบไม่มีเงื่อนไข (Unconditioned Surrender) ปกติใช้ในการประกาศความพ่ายแพ้ระหว่างรัฐต่อรัฐด้วยกัน)
รุ่นน้องเด็กปี 1 ร้องไห้แง (พึ่งได้เป็นสาว ม.ปลายแท้ๆจะถูกดีดไปอยู่รร.อื่นเสียแล้ว) 
Note: ขนาดน้องเหม่อเลยยังซึมเลย ><
ฝั่งสภานักเรียนก็ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ที่ปิดบังเรื่องนี้ไว้ แต่อันซุเองก็ให้เหตผลเหมือนกันว่า เธออยากจะใช้เวลาทั้งหมดที่มีทุ่มเทเพื่อสร้างความหวังให้กับทุกคนมากกว่า....ไม่ใช่ปล่อยปีสุดท้ายให้จมไปกับความหดหู่ลาจากหรือนักเรียนหนีหายไปกันหมดแต่เทอมแรก
อยู่มิโฮะก็พูดขัดทุกคนที่กำลังเศร้าขึ้นมา "พวกเรายังไม่แพ้นะคะ" ถึงจะสถานการณ์เสียเปรียบแต่ตอนนี้ฝ่ายโออาไรก็ยังอยู่กันครบคนด้วย ยังไงก็จะลองสู้ดูก่อนเพราะปีหน้า เธอเองก็อยากร่วมฝึกร่วมแข่ง Panzercraft กับทุกคนต่อไปเหมือนกัน
ทีม Panzer4 เป็นกลุ่มแรกที่ได้สติสตังกลับมาเป็นตัวอย่างให้ทีมอื่นๆ และมิโฮะก็เริ่มสั่งการต่อทันทีให้ทีม StugIII เร่งซ่อมสายพาน M3-Lee ไปซ่อมปืนของตัวเอง ส่วนคนอื่นๆให้อุ่นเครื่องยนต์และคอยดูไว้ไม่ให้จับแข็งจนขยับไม่ได้ ตอนนี้ทุกคนต้องสามัคคีกันและใจเย็นให้มากเข้าไว้ก่อน
Note: ตรงนี้เป็นจิตวิทยาอันนึงครับ ถ้าปล่อยให้อยู่นิ่งๆเฉยๆ ขวัญกำลังใจของทหารจะยิ่งหดหู่ ยิ่งสภาพอากาศหนาวๆชวนง่วงชวนหลับ ชวนขี้เกียจด้วยยิ่งอันตราย อาจจะพลอยถอดใจซะดื้อๆ และถ้าใจเสียแล้ว...ศึกที่ควรชนะอาจแพ้กันง่ายๆ วิธีการง่ายๆที่เธอใช้ก็คือ 'อย่าทำตัวให้ว่าง' จะเป็นอะไรเล็กๆน้อยๆก็ได้แต่ต้องหางานให้ลูกทีมทำก่อน
พอเห็นปฎิกิริยาแบบนั้นยิ่งทำให้ฝ่ายสภานักเรียนสำนึกบุญคุณ + เข้าใจว่าตัวเองโชคดีขนาดไหนเข้าไปใหญ่เลย และรีบหารือแผนการกันต่อ
อีกด้าน ดาจีลิงค์+คุณน้องก็ยังนั่งดื่มชาตากหิมะ กันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (ไม่หนาวกันจริงๆนะเนี่ย =-=") ซึ่งบางทีก็สงสัยว่าทำไม Pravda ไม่เผด็จศึกไปเลย ดาจีลิงค์ให้เหตผลว่าคงเป็นเรื่องของนิสัย ที่ผบ.คัตยูช่า ต้องการชัยชนะแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดทั้งผลการต่อสู้และขวัญกำลังใจ เพื่อแสดงให้เห็นถึงความเหนือกว่าอย่างแท้จริง
ฝั่งคุณแม่(ชิโฮะ) เองก็ไม่อยากทนดูให้เสียเวลาต่อไป แต่มาโฮะยังรั้งไว้ก่อนเพราะแมตช์นี้ยังไม่จบ และตัวเธอไม่คิดว่ามิโฮะจะปล่อยให้จบง่ายๆแบบนี้ด้วย
กลับมาฝั่งทีม Pravda มั่ง, คัตยูช่านั่งกินซุบมะเขือเทศอร่อยเชียวกับนอนนะ
(ซุบที่ว่า)
โดยบ่นงึมงำว่าจะลองเพิ่มเงื่อนไขการยอมจำนนเข้าไปให้พวกสาวๆโออาไรดีไหม เช่น ไปปลูกข้าว เก็บฟาง หว่านเมล็ดพืช บลาๆ เพื่อจะได้ไปทำประโยชน์อะไรได้มั่ง ก่อนจะหาวหวอดๆ ไปนอน
นอนนะก็แอบแซวหน่อยว่า ที่ให้เวลาตั้ง 3 ชม. สำหรับการยอมจำนนเพราะจะได้แอบไปงีบก่อนสินะ ฝั่งคัตยุช่าโดนจับไต๋ได้ก็แว๊ดขึ้นมาอีกทำเป็นบอกว่าตัวเองใจกว้าง (ขนาดเทียบกับทุ่งทุนดราไซบีเรียเลยเชียวหละ) ต่างหาก ฝั่งนู้จะได้มีเวลาปรึกษาหารือกันนานๆหน่อย
Note: ตรงนี้มีพาหนะน่าสนใจ 2 คันเลยครับ - รถยนต์สกี(RF8) ของสหภาพโซเวียต เป็นพาหนะสำหรับลาดตระเวณในพื้นที่หนาวจัด (รถล้อธรรมดาติดหล่มหิมะง่าย)
- ชุดครัวภาคสนาม (PK-43) ของรัสเซีย ที่ใช้ประกอบอาหารเลี้ยงทหารระดับกองพันขึ้นไป ส่วนเชื้อเพลิงก็ฟืนจาต้นสนธรรมชาติที่มีเยอะแยะนี่แหละ นับว่าฝ่าย Pravda มีเสบียงพร้อมเลย
เสร็จแล้วก็ราตรีสวัสดิ์กันไปหลับเอาแรงก่อน.... นอนนะก็ใจดี๊ใจดี มีร้องเพลงกล่อมด้วย
เพลงที่เธอร้องคือ Cossack Lullaby เป็นเพลงกล่อมเด็กพื้นบ้านของรัสเซียครับ แต่งโดย Mikhaïl Iourievitch Lermontov ช่วงปี 1820 นู่นนเลย
(เพลงต้นฉบับครับ เพราะทีเดียว)
ฝ่ายโออาไรต่างคนต่างเร่งมือซ่อมแซม เพราะรถแต่ละคันมีเสียหายกันหมด จะมากหรือน้อยอีกเรื่องนึง แต่ M3-Lee ที่เสียปืนหลักไปนี่ท่าจะอาการหนักสุด เพราะกระบอกปืนหลุดไปทั้งชิ้นเลย (ฮาตรงน้องหนูปี1 บอกว่าเอาพลาสเตอร์มาแปะไว้ก่อนดีไหม คุณรถถังจะได้ไม่เจ็บมาก  )
ฝั่ง Panzer4 ค่อยๆช่วยกันซ่อมป้อมปืนตัวเอง อย่างน้อยก็กลับมาหมุนได้แล้ว (แต่เสียงเฟืองเสียดสีจะหนวกหูมากครับ เพราะในที่หนาวๆจาระบีมันแข็งตัวจับกันเลยได้ยินโลหะกระแทกกระทั้นกันตลอด)
อีกด้านนึง เออร์วิน+ยูคาริ ถูกส่งออกไปเป็นทีมสืบข่าวโดยรอบ เพื่อหาข้อมูลรถถังข้าศึกเพื่อจะได้วางแผนตีฝ่ากันได้ถูก ซึ่งทั้งคู่นี่เข้าขากันเป็นปีเป็นขลุ่ยเลย เดินไปร้องเพลงไป และที่สำคัญคือ . . เพลง Yuki no Singun (เดินทัพกลางหิมะ) มันเข้ากับสถานการณ์ตอนนี้เป๊ะเลย โดยเพลงนี้เป็นเพลงปลุกใจที่ใช้ระหว่างสงครามจีน-ญี่ปุ่นช่วงต้นสงครามโลกครั้งที่ 2
เพลงต้นฉบับให้อารมณ์เพลงลูกทุ่งหน่อยๆแฮะ
อีกทิศทางนึงเป็นมาโกะ+ซาโดโกะ (เอ๊ะ? ชื่อจริงเธอชื่ออะไรหว่า?) แบ่งกันมาสำรวจหลายๆด้านโดยที่เป็นสองคนนี้เพราะสายตาดีที่สุด (กรรมการวินัยต้องสายตาดีจริงไหม?)
Note: สายตาดีหรือไม่ แต่จากระยะเกือบกิโล โซโดโกะเธอยังบอกได้เลยว่า T34/85 คันนึง สตาลืนคันนัง แต่เนื่องจากเอ่ยชื่อผิดตอนแรกแล้วโดนมาโกะขัดคอเลยต้องเถียงให้วุ่นวายอีกเช่นเคย
ปล. โซโดโกะตั้งชื่อเล่นให้ เรเซย์ มาโกะ ==> เรย์มาโกะ ก็น่ารักดีไม่เบาแฮะ
แต่โวยวายกันมากไปหน่อย ทำเอาฝ่าย Pravda รู้ตัวเข้าเลยต้องเผ่นกันหน้าตั้งกลับฐาน แต่ระหว่างทางยิ่งเจอรถถังหลักที่ซ่อนตัวอยู่เพิ่มขึ้นอีกคัน (KV2) นับว่าได้ข้อมูลเยอะทีเดียว
พายุหิมะลูกใหญ่กำลังใกล้เข้ามา มิโฮะเตือนลูกทีมทุกคนว่าอากาศเริ่มเย็นจัดมาก อย่าไปแตะตัวรถถังของตัวเองด้วยมือเปล่าเชียว เดี๋ยวหนังลอกนิ้วหลุด (อันตรายมาก)
ไม่นานนักทีม Scout ก็กลับมารายงานผล น่าทึ่งมากที่เก็บข้อมูลมาได้ครบ 13 คันเลย
ข้อมูลมากพอให้วางแผนได้เหมือนกัน จุดสำคัญคือที่ตั้งของรถถังต่างๆ ซึ่งจะช่วยให้มิโฮะวางแผนแหกวงล้อมได้ดีขึ้น ถึงกับต้องขอบคุณทีมสอดแนม(Scout) หลายๆทีกันทีเดียว
ทางเวทีคนดู รถไฟบรรทุกจอยักษ์เจ้าประจำก็ทำหน้าที่เช่นเคย ชี้ตำแหน่ง+อธิบายผู้ชมกันพอเป็นกระสัย (โมเดลมันทำเจ๋งมากเลยแฮะ) แต่สภาพอากาศเลวร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ จนทีมกรรมการกำลังหารือกันอยู่ว่าจะให้แข่งต่อดีหรือเปล่า
คุณน้องเองก็รู้สึกสงสารโออาไรเหมือนกัน สภาวะเป็นรอง สภาพอากาศก็แย่ ตอนนี้ขวัญกำลังใจคงลำบากน่าดูเลย แต่ดาจีลิงค์กลับไม่คิดแบบนั้น
ส่วนทีมรัสเซียล้อมวงร้องเพลงรอบกองไฟแก้หนาวกัน นับว่าคึกครื้นพอตัวเลย
ส่วนด้านโออาไร แม้จะอยู่ในตัวอาคาร แต่กระจกหน้าต่างพังๆไม่อาจปกป้องอะไรจากความหนาวเย็นอันโหดร้ายได้เลย เวลาตอนนี้เหลืออีก 1 ชั่วโมง ซึ่งหน้าอึดอัดมากกลับคนที่ต้องรอเฉยๆเพื่อหาจังหวะพลิกสถานการณ์
ทีมน้องปี 1 หาโต๊ะอุ่นขามาจากไหนไม่รู้แฮะ แต่มันก็หนาวมากอยู่ดี แถวหิวด้วยเพราะแข่งมาหลายชั่วโมงแล้ว แถมทีมตัวเองทั้งอาหาร น้ำและเชื้อเพลิงก็มีจำกัด ทีมประวัติศาสตร์ก็ตัดพ้อต่อโชคชะตาว่าโชคร้ายเหลือเกิน เหมือนในสตาลินกราด ที่ทัพเยอรมันถูกปิดล้อมด้วยความหนาวเย็นและต้องค่อยๆพินาศไปโดยที่ไม่ได้สู้
และมีบทพูดน่าสนอีกเหมือนกันครับ | 左衛門左「冬の八甲田を思い出すな」おりょう「それも縁起でもない」
ซาเอมอน "ทำให้นึกถึง冬の八甲田(ฮัคโคดะฤดูหนาว)เลยน"
โอเรียว "นั่นก็เป็นลาง" | | | ซึ่งตรงนี้หมายถึง โศกนาฎกรรมที่ภูเขาฮาโกดะ ในช่วงปี 1902 ที่กองทหารญี่ปุ่นหลุดเข้าไปในเขตภูเขาลึกแล้วหลงจนออกมาไม่ได้เพราะสภาพอากาศเลวร้ายลงจนต้องเสียชีวิตนับร้อยๆ คนทีเดียว
//en.wikipedia.org/wiki/Hakk%C5%8Dda_Mountains_incident
ทีมวอลเล่ย์บอลเองก็หลบหนาวเหมือนกัน เกิดไอเดียเพี้ยนๆขึ้นมาเองว่า เรามาตั้งชมรม 'วอลเล่ยบอลหิมะ' กันดีไหม (มันเหมือนกับวอลเล่ชายหาดไหมเนีย?)
ทีมกรรมการวินัย 3 คนห่มผ้าพิงกันเอง พาโซมิทำท่าจะหลับแล้วจนต้องคอยเตือนกัน เพราะขืนหลับตอนนี้อาจะได้หลับยาวไม่ตื่นเลยก็ได้ (ร่างกายมนุษย์พออุณหภูมิเย็นจัดๆ ก็ช็อคตายได้ครับ)
ฝ่ายสภานักเรียนลองเช็คดูเสบียงที่พอมีอยู่บ้าง ก็ปรากฎว่ามีแค่ขนมเล็กน้อย กับซุบร้อนที่ต้องแบ่งกันกินนิดเดียวแถมหมดไปนานแล้ว เพราะพวกเธอไม่คิดว่าจะเจอกับเกมยืดเยื้อแบบนี้ ขณะที่ฝ่าย Pravda ที่ล้อมกรอบอยู่กำลังทานอาหารแบบอเร็ดอร่อยเยอะเย้ยเสียงดังรอบกองไฟข่มกันเห็นๆ
ด้านนอก ทางฝ่ายโซเวียตยิ่งกำลังสนุกใหญ่เลย เต้นระบำคอร์แซ็กรอบกองไฟ (แก้หนาวไปในตัวด้วย) Note: คอร์แซ็คเป็นระบำประจำชาติของชาวรัสเซียด้วยครับ
จากด้านในโบสถ์ ฝ่ายโออาไรแอบมองแบบน้ำลายไหลยืด (ทั้งอิ่ม ทั้งอุ่น อิจฉา...  ) ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเพียบพร้อมแค่ไหน ฝ่ายโออาไรก็ยิ่งกลุ้มใจมากขึ้นเท่านั้น เพราะว่าฝ่ายตัวเองจะเอาชนะได้จริงรึ? โรงเรียนจะโดนปิดรึเปล่า
มิโฮะ เห็นสถานการณ์โดยตลอด และบอกได้ทันทีว่ากำลังใจของทุกคนยิ่งมอดลงเรื่อยๆตามสภาพอากาศที่โหดร้ายและความขาดแคลนของฝ่ายตัวเอง เธอเองก็พยายามกระตุ้นลูกทีมให้ฮึดกันอีกหน่อย แต่ก็ดูลำบากมากยิ่งกว่าตอนแรกอีก
Note: ฉากนี้ในอนิเมทำดีมากเลยครับ เห็นความแตกต่างของประเทศที่มีทรัพยากรมาก-น้อยชัดเจน และกำลังใจที่เห็นตอนแรกๆ....เอาเข้าจริงๆมันอยู่ได้แป้บเดียวแหละครับเมื่อต้องเผชิญหน้ากับ 'ความจริง' ที่มีเหตผลรองรับ ทั้งที่ตอนแรกตัดสินใจสู้ด้วยกันแท้ๆ.....แต่แค่ 3 ชั่วโมงก็กลับเข้าสู่โหมดซังกะตายไปแล้ว นี่เป็นผลหลักๆจากความหนาวเย็น...และความน้อยใจได้เลย
ในสงครามถึงเรียกได้ว่าเลยว่ากำลังใจคือสิ่งตัดสินผลลัพธ์ของการต่อสู้อย่างยิ่ง ดังนั้นตอนที่แล้ว (ep8) มิโฮะถึงยินดีมากที่ทุกคนรู้สึกฮึกเหิมจนกล้าที่จะเปิดเกมเร็วเข้ารุกไล่ทีมแชมป์เก่าได้อย่างสูสี ซึ่งการทำแบบนั้นได้ก็เพราะกำลังใจเข้มแข็ง กล้าวิ่ง กล้ายิง กล้าเปิดเกมแลกหมัดกันเลย
ทีมโออาไรไม่มีโอกาศชนะเลยถ้าขวัญกำลังใจแบบนี้....นั่นทำให้มิโฮะตัดสินใจบางอย่างที่ดูบ้าจี้มากในสายตาคนอื่น . . . เต้นระบำปลาอังโกเล่นเลย~~~ 
แน่หละ อ้าปากค้างกันทั้งทีม ทุกคนรู้ดียิ่งกว่ารู้ว่ามันน่าอายขนาดไหน มิโฮะเองก็เป็นพวกหน้าบางแต่แรกแล้วด้วยแต่ยังยอมทำอะไรเพี้ยนๆให้ทุกคนเห็น จะเพื่อให้ทุกคนหัวเราะชมเชย หรือหัวเราะเยอะเย้ยแต่มันก็น่าหัวเราะจริงๆ นั่นแล
ทุกคนก็ยิ้มให้กัน....ขนาดหัวหน้าทีมยังทำขนาดนี้ . . . แล้วลูกทีมจะยืนเฉยๆมันก็ใช่ที่จริงไหม??
นั่นเองก็ทำเอาคนดูอึ้งกิมกี่ทั้งสนามเหมือนกัน ไม่รู้เหมือนกันนะว่าฝ่ายโออาไรรู้ตัวรึเปล่าว่านี่มีถ่ายทอดสดกันอยู่ แต่ทั้งทีมโออาไรมาเต้นระบำปลาอังโกสุดเฮฮาโชว์ให้ทุกคนเห็นแข่งกับระบำคอร์แซคของรร. Pravda ได้เลย
พลเดินสารของฝ่ายรัสเซียมาเจอเข้าพอดี เล่นกันพูดไม่ออก (ทำไรเนี่ย??) แถมตอนมาถึงฝ่ายโออาไรกำลังเต้นกันอย่างเมามันส์จนลืมฟังด้วย ขนาดต้องขึ้นเสียงกันทีเดียวเชียว
หน้าตาเหวอๆทั้งโรงเรียนก็น่ารักดีนะว่าปะ?
ผู้นำสารมาขอคำยืนยันการยอมจำนน ซึ่งมิโฮะเองคราวนี้เดินมาตอบอย่างกล้าหาญได้เลยว่า "ไม่ยอมค่ะ" เธอขอสู้สุดฝีมือไว้ก่อนเลย
พอได้คำตอบกลับมา คัตยูช่าที่พึ่งตื่นนอนก็หงุดหงิดเตรียมตั้งทัพรับมือกันใหญ่
ใกล้ได้เวลาเริ่มปะทะแล้ว มิโฮะประกาศให้ทุกคันรู้ว่าจะบุกรวดเดียวแล้วทะลวงให้ได้เลย เพราะขืนอยู่แถวนี้มีสิทธิโดนรุมจนเละแน่
Note: Panzer Vor! (รถถังหน้าเดิน!!) เวลามิโฮะประกาศคำนี้ดูมันน่ารักจุงเบย~~
รอกันเต็มที่
ผังที่มิโฮะวาด น่ารักเชียว
Note ด้านนอกทัพของ Pravda จัดทีมหนาแน่นเป็นรูปครึ่งวงกลม พร้อมถล่มได้จากทุกด้าน แต่สังเกตได้ว่าจะมีปล่อยด้านขวาล่างให้มีกำลังพลน้อยนิดหน่อย เพื่อดึงความสนใจให้ไปทางนั้น แล้วทีนี้ทีม Pravda จะปิดล้อมได้ง่ายขึ้น แต่นอนนะอดขัดคอไม่ได้ว่าจะเป็นแบบนั้นรึ?
คัตยูช่าวางแผนสำรองไว้อีกชั้นนึง เพราะถ้าโออาไรทุ่มกำลังใส่รถธงเมื่อไหร่ ยังมีรถล่ารถถังอย่าง KV-2 คอยคุ้มกันอีกทอดนึง
อันนี้จัดเป็น Double-Column (แถวตอนคู่) เพิ่มความคล่องตัว เพราะถ้าจัดแถวตอนเดี่ยวกว่าจะวิ่งพ้นปากประตูครบทุกคันจะใช้เวลานานและเสี่ยงโดนยิงฟรีมากเกินไป ที่น่าสนคือให้ 38t ที่เป็นรถถังเบาอยู่หน้าสุดด้วยสิ (เกราะบาง ปืนเบา มีแต่ความเร็ว) ซึ่งดูแปลกมาก
เกมเริ่มแล้ว ท่านประธานสั่งออกตัวเองเลยในฐานะรถนำ (กรณีนี้รถนำจะเป็นคนเลือกเวลาที่ตนพร้อมแทนรถบัญชาการครับ)
ทุกคันก็เคลื่อนตามไปพร้อมกัน เพราะจังหวะเวลาสำคัญมาก ถ้าออกตัวช้าหรือทิ้งระยะเกินไปก็จะโดนรุมยิงกระหนาบเอาง่ายๆ
ประจัญบาน!!
ซิ่งนำหน้าไปก่อน พร้อมกันแนวกระสุนก็โปรยปรายลงมาเลย ดีที่นัดแรกๆปืนของรัสเซียมักยิงไม่แม่น
รถที่วิ่งนำไปก่อนมุ่งไปยังด้านตะวันออกเฉียงใต้ที่มีแนวป้องกันน้อยตามแผนของ Pravda
แต่อยู่ๆกลับเปลี่ยนทางกระทันหัน มุ่งไปยังตัวคัตยูช่าเองเลยทั้งๆที่เป็นจุดที่แนวป้องกันหนาแน่นที่สุด
รวดเร็วตามสถานการณ์ แปรขบวนรบเป็นแถวตอนขวาง (Line+Column) กึ่งหน้ากระดานเพื่อเสริมอำนาจการยิงขึ้น จากเดิมที่รถนำยิงได้คันเดียวกลายเป็นยิงได้ 3 คัน
เข้าระยะปุ้บก็ใส่เลย ถึงจะวิ่งไปยิงไปก็เถอะ แต่เปิดเกมก่อนระหว่าง T34 ยังเป็นจอดนิ่งอยู่เพื่อเป็นการกดดัน ฝั่งคัตยูช่าก็สั่งยิงตอบโต้เหมือนกันเพื่อบีบไม่ให้ฝ่าวงล้อมกันง่ายๆ เพราะจะเป็นการปล่อยให้ทีมโออาไรกลับไปยังพื้นที่โล่งห่างจากแนวรบที่ตนวางไว้และสามารถตั้งหลักใหม่ได้
จังหวะนี้ก็เป็นจุดสำคัญทีเดียวครับ อันซุสลับที่มาเป็นพลปืนแทนโมโมะ (ต้องนั่งตักแทน ตัวเตี้ยเกินมองไม่เห็นกล้องเล็ง) ซึ่งเธอก็บ่นๆกับตัวเองว่าปืนขนาดแค่ 37mm ของรถตัวเองนี่มันจิ้บจ้อยเหลือเกินแฮะ....ต่อให้ยิงเข้าเป้าก็ทำอะไรเกราะของ T34 ไม่ได้แหง๋มๆ
อันสุเลยสั่งโคยาม่า (รองประธาน) ให้ขับแบบจี้ติดเหมือนกาวเหนียวหนึบเลย เสี่ยงหน่อยก็ไม่ว่ากัน
ว่าปุ้บก็ชาร์จใส่ไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรมเลย
Note: สังเกตว่าจังหวะนี้ 38t ไม่ยิงสวนเลยนะครับ เจตนาไม่ใช่ประหยัดกระสุนหรืออะไรหรอก แต่ต้องการอาศัยหิมะและความมืดเป็นเครื่องกำบัง เพราะภาพที่กล้องเล็ง T34 จะมองเห้นในสภาวะอากาศแบบนี้มันดูยากมาก ขืนยิงให้เกิดเป็นประกายไฟปากลำกล้องจะทำให้ข้าศึกเห็นตัวเองชัด (จากแสงไฟที่สว่างเหมือนแฟลชอาบร่างตัวเอง)
ไอ้หลักสูตรที่ว่าสังเกตประกายไฟปากลำกล้องแล้วเลี้ยวหลบกระทันหันโคยาม่า+ประธานก็ทำได้เหมือนๆกับมิโฮะ+มาโกะใน Panzer4 เลยครับ สเต็ปเทพมาก
หลบไม่พอ ยิงสวนอีก เข้าวงแหวนป้อมเป๊ะๆเลย งานนี้มีไฟลุกท่วม (พลประจำรถข้างในตายป่าวนั่น....อาการเหมือนกระสุนระเบิดคาลูกเลื่อนปืนเลย)
คันที่ 2 ที่ตามมาทันคือ M3 Lee ของน้องปี 1 แถมได้โอกาศยิงใส่ T34 ปีกขวาโดนแบบเต็มเม็ด แต่มุมปะทะไม่ดี โดนสีข้างป้อมปืนกระสุนเลยแฉลบออกหมด (เห็นกันชัดๆว่าเกราะ T34 มันเจ๋งขนาดไหน ขนาดโดนระยะเผาขนเลยนะเนี่ย)
Note: อีกอย่างจังหวะนี้โออาไรได้เปรียบมากครับ T34 คันซ้าย-ขวา จะลังเลกระทันหันเพราะข้าศึกวิ่งผ่ากลางแต่มุมปืนมันเสี่ยงยิงกันเองมาก
คัตยูช่าเองก็อึ้งไปเลย สั่งรถถังทุกคันรีบไล่ตามด่วน รวมถึงแนวรับชั้นที่ 2 ที่คอยป้องกันการแหกวงล้อมด้วย ทางมิโฮะเห็นประกายไฟปากลำกล้องชัดเจนรีบแจ้งเตือนว่ามีอีก 4 คันด้านหน้ารออยู่
ส่วนด้านหลังทีมนกเป็ดน้ำแจ้งเตือนให้แต่ละคันรู้ล่วงหน้าเหมือนกันว่ามีไล่ตามมาอีก 4 หรือมากกว่า
ตอนนี้อันตรายมาก ถ้าโดนแซนวิตช์ (ล้อมหน้าหลัง) มิโฮะเลยสั่งให้ทุกคันเปลี่ยนเส้นทางไปเฉียงๆ ทิศทาง 10 นาฬิกาโดยรักษารูปขบวนไว้ด้วย แต่ทีมสภานักเรียนบอกว่าให้ทุกคนไปก่อนเลย เดี๋ยวตัวเองจะไปช่วยรับมือ 4 คันด้านหน้าให้ เพื่อป้องกันการโดนประกบซ้ายขวา
Note: ถ้าทำได้จริงจะเป็นประโยชน์มากครับ การเปลี่ยนทิศ 10 นาฬิกาช่วยให้หลบการโดนล็อคหน้า/หลังได้ แต่ยังไงก็จะโดนบีบซ้าย/ขวาอยู่ดี เนื่องจากกลุ่ม T34 มีความเร็วเฉลี่ยสูงกว่า ดังนั้นการที่ 38t วิ่งออกไปขัดขวาง 4 คันด้านหน้าจะช่วยเปิดโอกาศให้มิโฮะเคลื่อนที่ได้โดยไม่ต้องรับศึกสองด้าน....แต่ทางปฎิบัติรถถังเบาคันเดียวจะไปรับมือรถถังกลาง/หนักรวม 4 คันนี้แทบเป็นไปไม่ได้เลย
ประธานแอบนับเองเลย มี T34 ทั้งรุ่นปืน 76mm, 85mm แถมมี IS-2 ที่เป็นรถถังหนักอีก....แต่ละตัวชวนน่าปวดหัวทั้งนั้น เลยสั่งการคันตัวเองว่าให้ขับติดพวกนั้นเหมือนกาวตราช้าง ส่วนโมโมะคอยรีโหลดกระสุน AP แบบต่อเนื่องได้เลย Note: ใส่ถุงมือไว้เพราะที่หนาวๆอากาศมันเย็นครับ เดี๋ยวนิ้วลอก แล้วเวลาโหลดกระสุนเพื่อพลาดโดนลูกเลื่อนปืนหนีบจะได้ไม่ถลอกปอกเปิกเกินไปนัก
จุดเด่น 1 เดียวเลยของ 38t คือความเร็วครับ....ท่านประธานบอกลา..เอ้ย อวยชัยให้มิโฮะเดินทางโดยสวัสดิภาพ ซึ่งมิโฮะก็รับคำแบบเป็นห่วงอยู่ไม่น้อยทีเดียว แต่เธอเองก็มีตัวเลือกไม่มากนัก
ช็อตนี้เทพเหมือนอยู่ในเกม Battlefield เลยครับ มองผ่านกล้องเล็งแคบๆ เราจะเห็นสเต็ปสุดยอดของ 38(t) ที่ฝ่าเข้าไปกลางวงศัตรูซึ่งอันตรายมาก แต่ก็บีบให้ฝ่ายข้าศึกเล็งยิงยากเช่นกันเพราะติดพันกันเองตลอด
Note: ช็อตแรกวิ่งโดยปล่อย T34 คันหน้าไว้ครับ เพราะยังไงหันป้อมปืนกลับมาไม่ทันแน่ จังหวะนี้หลบกระสุนแบบฉิวเฉียดและตัดหน้า T34 อีกคันด้านขวาระยะประชิดเลย ซึ่งถ้าผ่านคันนี้ไปปุ้บก็เท่ากับบุกเข้าถึงใจกลางไข่แดงแล้ว
ปืนใหญ่ 37 mm แสดงพิษสงขึ้นมามั่งเหมือนกัน ถึงมันจะทำอะไรเกราะสโลปของ T34 ไม่ได้เลย แต่ตีนตะขาบกับล้อกดสายพาน มันไม่ได้มีเกราะนี่จริงปะ??
Note: เจอยิงแบบนี้ ขนาดล้อกดยังกลิ้งกระเด็นหลุนๆ ถึงซ่อมได้ก็เป็นชั่วโมงครับ
จัดการคันแรกได้ปุ้บ ก็วิ่งอ้อมไปด้านขวา เป้าหมาย IS-2 ที่เป็นรถถังหนักทันทีเลย แต่เผอิญยิงคราวนี้ดันติดเกราะสโลปเข้าอีกแล้ว (กระสุนกระเด้งออกชัดๆเลย) ขนาดยิงเข้าด้านหลังที่เกราะบางที่สุดแล้วแต่ปืน 37 mm ก็ยังยิงไม่เข้าอยู่ดี...เล่นเอาประธานทวินเทลโวยเลย ช่วยไม่ได้ยิงซ้ำอีกที (ยิงเร็วโคตรๆ)
ตั้งใจจะยิงรอยต่อป้อมปืน แต่โดนแท็งค์ด้านนอกแทน (จริงๆยังไม่พังนะ เกราะสโลปด้านในกันกระสุนให้)
ข้อดีคือปืนเล็กยิงเร็ว กระสุนเบา แถมตัวโมโมะก็รีโหลดอย่างเร็ว นาทีนึงยิงได้เป็น 10 นัดเลยนะเนี่ย ยิงๆมันเข้าไปเดี๋ยวมันต้องเข้าสักนัดสองนัดแหละ
ส่วนรองประธานก็สเต็ปเทพไม่เบา หาจังหวะหลบกระสุนเองได้ด้วย พอได้โอกาศปุ้บก็สวนไปอีกหมัดเลยใส่ T34 อีกคันที่ขวางทางปืน
ในที่สุดงานนี้เข้ากลางป้อมเลยครับ วงแหวนปืนพอดี แม่นมาก
ยิงโดนเสร็จถอยหลบทันทีไม่ให้เป็นเป้านิ่ง ตรงนี้สเต็ปออกมาทิ้งระยะห่างหน่อยนึง จะเห็นว่าวงเลี้ยวของ 38t แคบมาก หากพูดถึงการดริฟต์รถ มันทำได้ดีกว่า Panzer4 เยอะเลยครับ (ตัวเบากว่า)
นึง...สอง...ซ่ำ!! ยิงป้อมมันยากนัก ยิงสายพานดีกว่า! (จะได้ขยับไม่ได้ แล้วค่อยมายิงป้อมกันทีหลัง ...ถึงธงขาวไม่เด้ง แต่ไม่ได้วิ่งอีกนานแน่) ประธานเมามันส์ใหญ่ สับไกปืนใหญ่เหมือนปืนกล
ตรงนี้ถือโอกาศรถถังหนักมันรีโหลดช้า (อย่างน้อย 3 วินาที) พอเห็นยิงพลาดปุ้บวิ่งมายืนจ่อยิงเผาขนแบบประณีตเลย หยามน้ำหน้ากันสุดๆ  แถมยิงระยะแค่นี้เข้าจุดอ่อนชัวร์ๆ
เรียบร้อย ถอยทัพด้ายยยยยย
แต่ . . .
เหยดด นัดเดียว 38t กระเด้งขึ้นฟ้า ตีลังกาสามตลบเหมือนยิมนาสติกลีลา สายพงพายพานปลิวหายเป็นชิ้นเลย
นอนนะนั่นเอง ยิงปืนจากระยะไกลดักหน้า (แม่นจริง) แต่ส่วนนึงเป็นเพราะคุณเลขาฯจังหวะนี้ขับรถเป็นเส้นตรงด้วยหละเลยโดนดักทางง่าย (ถ้ารู้ตัวว่าจะโดนซุ่มยิงต้องคอยวิ่งซิกแซก)
รถถังที่เหลือรอดอยู่ถูกสั่งให้มารวมกลุ่ม ตรงนี้เราจะเห็นว่า ธงขาวเด้ง 2 (โดนยิงรอยต่อป้อมปืน) กับอีกคันนึงโดนยิงสายพานขาดวิ่งไม่ได้ เหลือ IS2 คันเดียวที่รอด (ถึงจะโดนยิงหลายทีก็เถอะ)
Note: - ท่านประธานยิงเยอะมาก แต่ทำไมแค่พัง 2 คัน เสียหาย 1 คันเอง เป็นเพราะเธอยิงเป้าซ้ำครับ ยิงสายพานให้ขาดก่อนจะได้วิ่งไม่ได้ แล้วค่อยเข้าไปจ่อยิงอีกรอบนึง หรือคันที่เสียหายโดนยิงสายพานหลุดทั้งสองเส้นเลยก็มี
- ส่วน IS-2 โชคดีมากที่ประธานวิ่งหนีมาก่อน ไม่งั้นอาจโดนวิ่งเก็บอีกคัน (ตรงนี้น่าสงสัยว่าทำไมไม่ยิงให้เสร็จๆไปเลยเหมือนกัน)
- นอนนะยิงอย่างแม่นครับ แถม 38t พังแบบอเน็จอนาถมาก มีธงขาวเด้งจากท้องรถได้ด้วยวุ้ย เลยต้องฝากความหวังที่เหลือไว้กับมิโฮะแล้ว
มิโฮะรับคำทันทีและออกขึ้นหน้าเป็นผู้นำแทน พร้อมกับสั่งการให้ไล่ตามมาให้ดีที่สุด ตรงนี้มุมกล้องเปลี่ยนอีกครั้งครับ เราะจะไปอยู่ใน CharB1 ของทีมกรรมการวินัยซึ่งรั้งท้ายอยู่
ผู้ชมฝั่งโออาไรเริ่มคึกคักขึ้นอีกรอบนึง เพราะการแหวกวงล้อมและดวลปืนรถถัง 1:4 นี่งดงามมากครับ ดาจีลิงค์แซวผู้ชมใหญ่บอก ชอบเชียร์มวยรองกันสินะ
ส่วนคัตยูช่าเริ่มหงุดหงิดขึ้นอีก เพราะโดนมือใหม่เล่นเอาขนาดนี้ ทั้งที่รถถังคนละเกรดกันเลยด้วยซ้ำ เลยสั่งให้ทุกคันเร่งมือไปไล่ตามด้วย....แต่เนื่องจากเธอวิทยุเหมารวมไปพลรถธงเลยถามมาบอก 'จะให้รถธงตามไปด้วยไหม??' (เพราะเห็นว่าระดมพลทุกคัน) . . . คัตยูช่าเลยวีนใส่อีกรอบว่า พวกลื้อนะอยู่นิ่งๆไปดีแล้ว นิ่งให้เหมือนหมีจำศีลเลย (อีกอย่างรถธงก็ควรจะซ่อนตัวสิจริงไหม จะเสนอหน้าไปให้โดนยิงทำไม)
Note: หมีจำศีลเป็นอาการของสัตว์ที่เก็บตัวในฤดูหนาวครับ มันหาอาหารยากเลยเลือกที่จะอยู่นิ่งๆประหยัดพลังงานดีกว่า ซึ่งกรณีแบบนี้อาจจะเก็บตัวเป็น4-5 เดือนได้เลย
ทาง 2 นาฬิกามิโฮะสังเกตเห็นเนินซึ่งน่าจะใช้สลัดการไล่ล่าได้ เลยรีบให้ทุกคนตามไป แต่มาโกะเตือนว่ายากหน่อย เส้นทางชันมาก
ซาโอริก็วิทยุเตือนให้ทุกคนตามมาดีๆ ตามรอยของทีมอังโกให้มากที่สุด (ตามรอยสายพานไว้จะวิ่งง่ายขึ้น...ถ้าเกิดติดหล่มหิมะเหมือนทีมนกเป็ดน้ำตอนแรกจะไม่มีเวลาช่วยแล้ว) ทุกคนก็รับคำแข็งขันสามัคคีดีมาก
ตรงนี้กลับมามุมมองบุคคลที่ 1 อีกครั้ง เป็นอะไรที่ผมชอบมากทีเดียว ทุกคนเองสามารถรู้สึกได้เลยว่าการเป็นทหารยานเกราะรู้สึกยังไงที่ต้องรักษารูปขบวนแล้วก็วิ่งผ่านภูมิประเทศอันแสนทุรกันดารไปพร้อมๆกับรถถังนำขบวนซึ่งจะพาไปตายแถวไหนก็ไม่รู้ แถมต้องเกาะกลุ่มเพราะมืดๆ เปิดไฟหน้าก็ไม่ได้ (พรางสายตาอยู่) ใครหลุดกลุ่มอาจหลงทางง่ายๆเลย
สังเกตการเลี้ยวเป็นขบวนก็ได้ครับ ทีมมิโฮะวิ่งเกือบจะเป็นซิกแซก เพื่อเลี่ยงการโดนเล็งยิงดักหน้าตลอดเวลา และรูปขบวนแบบนี้จะช่วยให้หิมะที่ตกมากลบเลื่อนทิศของรอยสายพานได้มากขึ้นด้วย
จากสายตาของคัตยูช่าถือ่วาลำบากเหมือนกันครับ หิมะตกหนักทำให้แกะรอยสายพานกันได้ยาก ฟ้ามืดทำให้มองไม่เห็น ลมแรงทำให้เสียงเครื่องยนต์ของศัตรูไม่ชัดเจน จะยิงสุ่มสี่สุ่มหาก็หาพิกัดโดยประมาณยาก
สิ่งที่ใช้แก้สถานการณ์ได้คือเธอตัดสินใจใช้ปืนกลสาดออกไปมั่วๆยังทิศทางทีี่น่าจะเป็นเลยครับ ดีกว่าเสียกระสุนปืนใหญ่ (อย่าลืมว่ามีจำนวนจำกัด)ซึ่งแนวกระสุนส่องวิถีจะพอบอกได้และถ้านัดได้นัดนึงกระทบตัวรถจะเกิดเสียงและแสงพอให้ชี้เป้าแม่นยำได้มากขึ้นซึ่งหวังผลได้ไม่มาก แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยในสถานการณ์นี้ 
แต่ประกายไฟของปืนกลก็ช่วยให้ทีมซาโดโกะตรวจการณ์ได้ง่ายขึ้นเช่นกัน ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าจำนวนรถที่ตามมามี 6 คัน แต่ยังไม่เจอรถธง(แสดงว่าต้องซ่อนไว้สักแห่งนึง)
To be Con...
| Create Date : 16 ธันวาคม 2555 |
| Last Update : 21 ธันวาคม 2555 11:39:35 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 7592 Pageviews. |
 |
|
(แต่ใกล้แล้วหละ)
)
) ยิ่งเห็นอีกฝ่ายเพียบพร้อมแค่ไหน ฝ่ายโออาไรก็ยิ่งกลุ้มใจมากขึ้นเท่านั้น เพราะว่าฝ่ายตัวเองจะเอาชนะได้จริงรึ? โรงเรียนจะโดนปิดรึเปล่า
แถมยิงระยะแค่นี้เข้าจุดอ่อนชัวร์ๆ
แต่ผลกระทบก็เหมือนเดิมนะตรงที่คันที่ถูกยิงยังไม่พังอยู่ดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 79 คน [
ว่างขนาดรีบเขียนบล็อคนี่ เตรียมจัดตอน 9-10 ต่อนะขอบอกท่านครอส :D