ทำอย่างไร จะให้ใจเป็นหนึ่ง
การที่เราเข้ามาศึกษาศีลธรรมชื่อว่าให้ตัวเองฉลาด ให้ตัวเองได้รู้สิ่งที่ไม่เคยรู้ ได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นได้เข้าใจหลักคำสอนของพระพุทธเจ้ามากขึ้น ดีกว่าที่เราไม่เคยศึกษาเลย อย่างน้อยเราก็ฉลาดในเรื่องของศาสนา ฉลาดในการให้ทานรักษาศีล ฉลาดในการภาวนาที่มีอุบายออกจากความวุ่นวายใจอยู่บ้านครองเรือนเราวุ่นวายใจเหลือเกิน มีแต่ปัญหาร้อนแปดพันประการที่จะต้องเก็บเอามาคิดนึกไม่มีเวลาว่าง ทำอย่างไรจะให้ใจสบายได้ ทำอย่างไรจะให้ใจเป็นสุขได้ เราก็ต้องหันหน้าเข้าหาธรรมะเพื่อปล่อยละวางจิตที่เป็นกังวลให้สู่ความเป็นหนึ่งทำอย่างไรจะให้ใจเป็นหนึ่ง?เราก็ต้องหัดฝึกใจให้สงบ รู้เนื้อรู้ตัว รู้ลมหายใจเข้าออก รู้ภาวนา "พุท" ลมเข้า "โธ" ลมออกเพียงเท่านี้เราก็มีหลักเกาะในชีวิต ความทุกข์ยากลำบากใจต่างๆ ก็คลี่คลายหายไปที่เคยเสียใจเคยวิตกกังวลก็เกิดสติ เกิดสมาธิ เกิดปัญญาในการตัดออกไปได้ คนใจร้อนก็กลายเป็นคนในเย็น เท่านี้เราก็รู้ว่าการแก้ปัญหาเริ่มเกิดขึ้นแล้ว ด้วยการแก้ใจเราเมื่อก่อนแก้ไม่ได้ โกรธก็ต้องแสดงออกเกลียดอะไร มีความทุกข์ทางใจก็ปิดไว้ไม่อยู่ก็ต้องแสดงออกมา เดือดร้อนทั้งกายทั้งใจเรา เดือดร้อนทั้งกายใจผู้อื่นที่อยู่รอบข้าง เพราะเราไม่สามารถสงบระงับจิตใจของเราให้เย็นลงได้ เพราะเราขาดหลักปัญญา ขาดหลักสติขาดหลักสมาธิเข้าไปยึดรั้งเหนี่ยวใจของเราให้สงบ แต่พอเรามาปฏิบัติตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า ความโกรธที่เคยมีมากมันก็ดับไป ด้วยการประพฤติปฏิบัติบ่อยๆ ครั้งเข้าเหมือนอย่างที่เราโกรธ เราก็ "พุทโธ" มากขึ้น ใจไม่สบายก็ "พุทโธ" มากขึ้น "พุทโธ" ไม่ต้องมานั่งอย่างเดียว จะทำอะไรก็ให้รู้ตัวว่าเราจะทำอะไร จะกินจะเดินจะนั่งจะนอนเราก็ศึกษาใจของเราอยู่เรื่อยดีชั่วมันรู้ที่ใจของเรา เมื่อเข้าใจตัวเองก็ปล่อยวางสิ่งที่เป็นทุกข์ใจได้จึงว่ามาวัดแล้วได้กำไร ความสุขที่ซื้อด้วยเงินไม่ได้ แต่ต้องลงทุนด้วยการประพฤติปฏิบัติจึงจะมีค่ามาก ธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้าทำให้บุคคลมีความเจริญทางใจ รวยทางใจ สวยทางใจ มีเสน่ห์ทางใจ มีความสุขทางใจเพราะอะไร?เพราะใจมันดี ใจมันเป็นเทวดา ใจงาม งามศีล งามธรรมเพราะไม่โกรธการทำความไม่โกรธให้เกิดขึ้นกับใจได้นั้นเป็นผู้วิเศษ พระพุทธเจ้าทรงยกย่องผู้ทำใจได้นั้นว่ามี ปัญญา เพราะใจของเรามันละเอียดอ่อนยากที่จะควบคุม ใจคนเรานี่เปรียบเหมือนลิง มันคิดอยู่ตลอดวัน เดี๋ยวคิดเรื่องนั้นเดี๋ยวคิดเรื่องนี้มันอยู่ไม่สุข ต้องอาศัยหลักปฏิบัติจึงจะทำให้ใจเราเย็นลงได้เป็นลิงที่ผูกอยู่ได้ไม่ซนต่อไปอ้างอิง : หนังสือ ขัดที่ใจ โดย หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ หน้า ๕ ถึง ๗