แม่...เป็นคำที่มนุษย์เปล่งเสียงได้เป็นครั้งแรกถือกันว่าแม่เป็นพรหม เป็นบูรพาจารย์ของลูกและมีอุปการะคุณต่อบุตรเป็นอเนกประการ...คนทั่วไปพยายามจะเดินทางไปในที่ต่างๆเพื่อเสาะแสวงหาพระดีๆที่จะไปทำบุญกับท่าน...............ที่ไหนว่าศักดิ์สิทธิ์ก็ไปกัน.............แต่ทั้งที่เรามีพระประจำตัวอยู่ใกล้เรา....คือ...."มารดา" กลับมองไม่เห็นพระที่อยู่กับเราเป็นพระที่ศักดิ์สิทธิ์และประเสริฐที่สุด...............ขอให้ทุกคนเร่งสร้างกุศลต่อท่าน........และคำนึงอยู่เสมอว่า แม่คือพระของเรา..................ชีวิตก็จะมีสุข.............กว่าการดั้นด้นไปหาพระศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนๆ....ความรักของแม่...รักใดเล่ารักแน่เท่าแม่รักผูกสมัครลูกมั่นไม่หวั่นไหวห่วงใดเล่าเท่าห่วงดังดวงใจที่แม่ให้กับลูกอยู่ทุกครายามลูกขื่นแม่ขมตรมหลายเท่ายามลูกเศร้าแม่โศกวิโยคกว่ายามลูกหายแม่ห่วงดังดวงตายามลูกมาแม่หมดลดห่วงใยยามมีกิจหวังให้เจ้าเฝ้ารับใช้ยามป่วยไข้หวังให้เจ้าเฝ้ารักษายามถึงคราวล่วงลับดับชีวาหวังให้เจ้าเฝ้าปิดตาเมื่อสิ้นใจ...(..จากหนังสือ..วิวาห์พระสมุทร พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกฎเกล้าเจ้าอยู่หัว) ในพระธรรมขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าโดยทั่วกันตลอดกาลทุกเมื่อ
อ้างอิง : Welcome to iceicy.freeforums.org