Group Blog |
บ้านแม่ เราถูกผ่าตัดหมอนรองกระดูกมาจะครบเดือนแล้ว สัปดาห์หน้าครบเดือน ได้วันลา 30 วัน เราจะกลับไปดูแลตัวเองและทำงานต่อต่างจังหวัดเหมือนเดิม มากรุงเทพฯ เพราะต้องการผ่าตัดแล้วนอนบ้าน เราก็ได้นอนบ้านสมใจ นอนไปก็คิดถึงแม่ คำที่พึมพำบ่อยก่อนหลับคือ คิดถึงแม่จัง จริงๆ เวลาเราไปดูคนไข้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุ คนไข้มักจะมีแม่เฝ้า เตียงไหนไม่มีแม่เฝ้า เราจะถามสืบ ว่าทำไมไม่ใช่แม่ ถ้าแม่ยังมีชีวิต ของแต่ละบ้าน มักจะเป็นแม่ที่มาอุ้มชูทีมผู้ป่วยก่อน บางบ้านก็ ลำดับถัดมาคือ ตายาย ก่อนพ่อ ที่จะมาเฝ้า นอน กิน นอน กิน มีพี่ชายอยู่อีกห้อง คอยไล่นก (จากหน้าต่างห้องตัวเอง แล้วนกก็มาหน้าต่างห้องเรา) คอยซื้อของกินมาให้ เอาขยะไปทิ้ง (ช่วงที่เราไม่ได้ขนของ) ซึ่งเราก็เป็นน้องที่ดี คอยสร้างขยะ คือเราไม่ได้ไปไหน สามสัปดาห์ กว่าหมอจะนัด พอเข้าสัปดาห์ที่สอง ที่เริ่มนั่งได้ดีขึ้น ก็กดสั่งซื้อของรัวมาก ขยะกองท่วมบ้าน ตอนที่นั่งได้นิดหน่อย ยังแค่นั่งระบายสี พอนั่งได้ดี สมุดระบายสีหยุดทำการทีเดียวเชียว ช่วงนี้ก็ซื้อของเยอะจนเหนื่อย วันที่ 7 เดือน 7 ไม่มีของจะซื้อ เพราะซื้อมาหมดแล้ว เซเว่นหน้าหมู่บ้านก็กดซื้อจนจะกอดคอร่วมสาบานเป็นพี่น้องกับน้องที่มาส่งของได้แล้ว บ่วยบ้าง ก็สนุกดี ได้นอนคิดถึงแม่แบบไม่จำกัดเวลา ป่วยก็รักษา ป่วยก็มาบ่นในคอมพ์ จบตอน
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน | |||||||||||||||
